• Speeltopic!

    In de straten van Edinbourg (Schotland) zijn de inwoners daar niet veilig. Mensen doen geruchten over drie groepen jongeren tussen de 15 en 25 jaar. Ze zeggen dat ze geboren freerunners zijn, maar de groepen onderling mogen elkaar totaal niet en willen elkaar alleen maar verederen. Om de zoveel jaar word er een free run wedstrijd gehouden tussen de drie groepen.
    De eerste groep is een meisjesgroep. De tweede bestaat alleen maar uit jongens en de laatste is een gemengde groep. Iedereen wilt de stad voor zich alleen hebben en ieders heeft daarom ook zijn eigen thuisbasis.
    Wie o wie mag de stad als hun free run heiligdom aanschouwen. Wie o wie gaat er wellicht met de prijs ervandoor en mag zich voor een hele maand tussen de mensen vertonen.


    Rollen:

    Wedstrijd leider: Leroy Anderson - Lazulis

    jongensgroep groeps Naam: Scorpions
    Hier nog twee rollen over.

    leider: Scott Davis - ParaxSiempre
    Onderleider: Heather Abigail Doileag - Aethelthryth
    - Joshua Ryan Chase - RAB
    - Ralph Bergersen - Lazulis


    Gemengt groeps Naam: Flash Back
    1 rol over!

    Leider:Jason Alexander Hale - promisess
    Onderleider: Luna Scott - MoonEye
    -Yara Amber More - ParaxSiempre
    -Rose Katharina Westfield - Promisess


    De reservaties zijn voor nu verwijderd, als je nog mee wilt doen, kan dat.

    [center]
    RPG Regels:

    -Jongens en meisjes gelijk (Bij de gemengt alleen.)
    -Niemand is perfect
    -gevechten worden eerst gesproken
    - 16+ mag, maar houd het netjes
    -naams en afwezigheid melden
    -3 personages per persoon
    -Voor de rest de gewone rpg huisregelement.
    En bovenal geen regel voor hoeveelheid woorden, als het maar meer dan vijftig woorden zijn.
    - Zondag beginnen we

    Begin:

    De groepen zijn zoals gewoonlijk aan het trainen voor de wedstrijd woendsdag. Het is een warme dag dus zweten zit er absoluut bij. Voor de rest doen jullie gewoon waar jullie zin in hebben.

    Hoe ziet de wedstrijden eruit:

    Team:
    De spelleider stuurt een bericht naar de telefoons van de leiders waar ze moeten verzamelen. Het hele team mag meedoen. Op die plek worden de regels besproken. (Dit varieerd vaak)
    De spelleider heeft op drie verschillende plekken een vlag staan in drie verschillende kleuren. Het is daarom ook de bedoeling dat de groepen de vlag of moet verdedigen of moet afpakken. Dan wordt er een finish plek besproken waar ze de drie vlaggen moeten afgeven.
    De team die de meeste vlaggen heeft, wint. De prijs is natuurlijk de beker en de trainingshal voor twee weken.

    Single:
    Zelfde als daarboven, maar dan dat iedereen voor zichzelf is. Geen teams. Hierbij worden er zes vlaggen gebruikt. De regels veranderen bij iedere wedstrijd. degene die wint krijgt een week lang de trainingshal voor zich.

    Intenationaal:
    De grootste wedstrijd. Zelfde als daarboven, maar dan met groepen van over de hele wereld. Hierbij worden de regels extra moeilijk gemaakt. De spelleiders doen zelf ook mee.
    Hierbij worden tien vlaggen gebruikt. Beste team wint de beker en een half jaar trainingshal.

    Trainingshal:
    is de heilige plek voor de freerunners, hier vecht iedereen om. Alles is in die hal nagebouwd en daar kan uitstekend getraind worden, Hier komt iedereen samen, na een wedstrijd krijgt de traininghal voor het winnende team. (Limit staat bij de wedstrijden.)

    [ bericht aangepast op 29 juli 2014 - 19:59 ]


    Vampire + Servant = Servamp

    Yara Amber More


    Mijn telefoon rinkelde een paar keer en zonder te kijken wie het was, nam ik op.
    'Hé, met Yara.' Zei ik aarzelend
    'Hé, Yara.' Klonk de schorre stem van een meisje dat ik maar al te goed kenden; Rose.
    'Ik heb even geen tijd.' Verzin ik, omdat ik werkelijk geen idee had wat ik tegen het meisje moest zeggen. En geen zin had om nog meer te verpesten en kapot te maken dan ik al had gedaan met 3 simpele woorden: "Hij sloeg me." Ja, in feite had Jason mij geslagen, maar had ik hem niet op een of andere manier uitgelokt. Was het niet mijn schuld dat ik open en bloot met Scott hand in hand over de plek liet waar óns groepje oefende?
    'Nee alsjeblieft blijf. Ik heb je nodig.' Smeekte Rose' stem.
    'Ik weet hoe het is om je ouders te moeten missen. Ik doe het misschien op een andere manier dan jij maar ik weet wat voor een pijn dat oplevert. Maar ik weet ook dat je door moet gaan, en dat je dat niet alleen kunt doen. Op een moment zal het beter gaan, dat kan ik je beloven. Ik weet dat het slecht me je gaat en hetzelfde kan ik niet van mezelf ontkennen. Het gaat slecht met me Yara. Ik ga je nu iets vertellen wat ik tegen niemand heb durven zeggen.' Een rilling loopt over mijn rug. Ik wilde het niet eens horen. Ik wilde niet meer dingen weten dan ik hoefde te weten. Want van huis uit had ik geleerd dat vertrouwen alles kapot maken. Nieuwe mensen maakten alles kapot. Emoties tonen was zwakte. Liegen om het wat mooier te maken, dat moest je doen, zodat je andere geen pijn deed, en jezelf niet. Geen echte vrienden maken. Ik hoefde geen geheimen te horen, want ik was absoluut niet van plan om haar de mijne vertellen. Iets wat niemand behalve Scott wist. Ja, ze wisten dat het contact mijn ouders niet soepel verlopen is. Ja, ze wisten dat mijn vader drugsverslaafd was, en dachten dat mijn moeder 'me verwaarloosde', wat ook op een of andere manier wel een beetje de waarheid was. Maar ze begreep me niet. Want ze wisten alleen flarden van wat er gebeurt was. Niks over mijn zusje die overreden en overleden was toen ik slechts twaalf was, wiens laatste woorden mij verwijten gemaakt hadden. Dat mijn moeder me daarna niet eens meer te eten gaf, en mijn vader al op mijn 10de jaar de deur uit was, en nooit meer iets van zich had laten horen tot op de dag van vandaag. Nee, zelfs geen deeltje van de pijn was hetzelfde. Ze zal het nooit begrijpen, en komt het nooit te weten.
    'Ik ben zwanger, en het ergste is, is dat het niet van Jason is.' Kwam er met een diepe zucht uit de mond van het meisje.
    'Jij bent vreemd gegaan?' Dus dit meisje was wel degelijk niet te vertrouwen.
    'Hoe kón je hem dat aan doen?' Piepte ik onzeker, bang om uitgekafferd te worden.


    Nightmares are bad thoughts that leave your mind, once you've dreamt them, they're gone.

    Leroy Anderson
    Ik liep de deur uit en steek de sleutel in het slot van mijn fiets. Ik gooi mijn been erover en begin te trappen, zodat ik naar de plek van een van de groepen kon fietsen.
    Waar wist ik niet, maar dat was uiteindelijk niet zo moeilijk. Ik gooi mijn fiets tegen de muur en loop op de groep af die zich Flash Back noemde. 'Zeg kan ik de leider spreken,' riep ik naar de mensen.
    Ik wachtte op antwoord.
    'Ze zijn net weggegaan,' sprak een donkere jongen.
    'Oke, dan kom ik later wel weer terug,' zei ik en liep weg van de groep om mijn fiets te pakken.


    Vampire + Servant = Servamp

    Luna Scott

    'Niet echt.' Stuurde ze terug. 'Wat dan?' Type ik snel terug 'Jason heeft me geslagen' antwoord ze 'Waarom?' Stuur ik snel 'Om Scott' antwoord ze weer 'Zijn jij en Scott allang vrienden?' Stuur ik twijfelend 'Waarom wil je dit weten' vraagt ze 'Nou ik had ook een goede vriendin we waren al vrienden vanaf de kleuterschool we deden later alles samen turnen, dansen en noem maar op onze ouder werden goede vrienden toen we een jaar op de middelbare zaten ging het mis met onze ouder ze kregen ruzie door een of ander vaag meningsverschil de ouder van mijn vriendin hadden haar uitgeschreven voor turnen maar ze kwam toch elke avond naar turnen voor mij we spreken altijd stiekem af ergens onze ouders mochten er niet achter komen' stuur ik 'En toen woont ze hier nog?' Stuurt Yara 'Nee ze is verhuist ik stuur haar elke dag berichtjes maar ze antwoord niet ze heeft misschien een nieuw nummer. Dus ik snap waarom ik het niet mocht weten' stuur ik weer


    A horse of course

    Yara Amber More


    'Scott en ik zijn al bevriend sinds de kleuterklas. Ik heb het zo erg verprutst Luna.. Ik heb de relatie tussen Rose en Jason verpest.' Stuurde ik. Ik hoorde mijn deurbel gaan. Voor me stond niemand minder dan Scott, met een ziedende blik in zijn ogen. 'Hoe kón hij je slaan?' Klonk zijn schorre stem. Ik haalde nonchalant mijn schouders op. 'Ik ben het maar, laat je gaan.' Weer haalde ik mijn schouders op, Scott greep zijn neusbrug vast en zuchtte. 'Ik hou van je, Yara.' Prevelde hij. 'Wát?' Siste ik, iedere letter zorgvuldig uitsprekend. Hij had deze woorden wel vaker gezegd, maar waarom klonken ze nu zo anders. Geschrokken voelde ik hoe Scott mijn schouders vastpakte en zijn lippen op de mijne drukte. Waarom voelde dit zo goed?


    Nightmares are bad thoughts that leave your mind, once you've dreamt them, they're gone.

    Rose Katharina Westfield
    "Hoe kon je hem dat aandoen?" Zegt ze vol ontzag maar toch onzeker.
    "Ik weet het niet, ik weet het niet meer" de tranen beginnen over mijn wangen te rollen en spatten neer op -of de leren bekleding van de auto -of op mijn broek. Ik wil nog zoveel woorden zeggen maar ik weet niet of die voor Yara bedoelt zijn.
    "Laat maar, ik moet jou niet met mijn problemen opzadelen" zeg ik uiteindelijk maar de verleiding om meer te zeggen wordt niet onderdrukt.
    "Yara, je bent niet de enige die die avond een deel van zichzelf is kwijtgeraakt" mijn stem beeft even en ik hoor Yara haar adem in houden.
    "Mijn broer zat in de auto" de tranen beginnen harder te lopen en ik start zonder dat ik het besef de auto. Ik begin te rijden naar een nog onbekende bestemming. De regen begint zachtjes tegen de ruiten te tikken alsof de wolken met me mee huilen. Opeens krijg ik de aandrang om te parkeren op een verlaten parkeerplaats naast het spoor, ik stap uit de auto ook al is het inmiddels begonnen met gieten. De regen laat mijn handen verkleumen en mijn haar aan mijn gezicht vastplakken. Ik begin met het harder worden van de regen steeds harder te huilen. En toen opeens kwam dat afschuwelijke idee in me op, iets wat een normaal meisje niet zou moeten bedenken.


    "Sometimes the hardest thing and the right thing are the same."

    Yara Amber More


    'Mijn broer zat in die auto.' Ho! Wacht eens even? Zíj wist van mijn zusje. Hoe kón ze dat weten?! Dat het min zusje was.. Wacht eens even? Rose kwam toch uit Amerika? Wat deed haar broer dan in godsnaam in Engeland? Mijn zusje aanrijden of zo? Een piep vult maar oren en laat me weten dat Rose zojuist op hing. Ik haalde even een hand door mijn haren. Het was haar broers schuld! Als hij niet zo dom was geweest om dronken te gaan rijden, leefde Daisy nu nog. Was ik met mijn negens afgestudeerd op het Gymnasium, en studeerde ik nu wel. Kreeg ik een goede baan. Ik kneep mijn ogen dicht en tranen liepen over mijn wangen. Waarom zijn dingen gelopen zo als ze gelopen zijn? Verdien ik dit? Ik wilde dit toch niet weten? Hoe kon ik Rose nu nog aankijken, wetend dat een deel van haar, háár vlees en bloed het mijne als het ware vermoord heeft? Hoe kon het ons dichterbij mekaar brengen, wetend dat zij misschien wel heel erg op haar broer leek? En dat ik iedere keer als ik naar haar keek misschien wel delen van hem zag. De moordenaar van een hulpeloos, onschuldig acht jarig meisje. Mijn zusje. En waarom, ondanks wat Jason me net heeft laten voelen, de pijn, de vernedering, de oneerlijkheid. Waarom wilde ik het dan zo graag vertellen, waarom voelde ik me zo schuldig tegenover hem? Maar van de andere kant, zou het niet het kleine beetje vriendschap wat ik en Rose hadden verpesten? Vertrouwen maakt alles kapot, galmde mijn moeders stem door mijn hoofd. Ik kreeg mijn ademhaling onder controle en deed iets wat ik liever niet had gedaan. 'Jason? Dit is Yara.. Ik weet iets wat ik niet hoor te weten.. Ik voel me zo schuldig! Het moet er gewoon uit, ik kan niks met meer geheimen dan die ik al met me meedraag.' Ratelde ik. Ik kreeg nog geen reactie. 'Rose is vreemdgegaan.. ze.. ze is zwanger.' Piepte ik. En ik wachtte op Jason' reactie.


    Nightmares are bad thoughts that leave your mind, once you've dreamt them, they're gone.

    Jason Alexander Hale
    "Ze trekt wel weer bij, meisjes reageren vaak heftig" zegt Eric terwijl hij nog een biertje voor mijn neus neerzet.
    "Je weet toch dat ze van je houdt?" Voegt Stefan eraan toe. Ik voel mijn telefoon trillen in mijn broekzak. Ik kijk op het scherm en zie dat het Yara is.
    "Sorry deze moet ik even nemen" zeg ik terwijl ik opsta en het café uitloop. "
    Jason? Dit is Yara.. Ik weet iets wat ik niet hoor te weten.. Ik voel me zo schuldig! Het moet er gewoon uit, ik kan niks met meer geheimen dan die ik al met me meedraag" ratelde ze. Ik hield mijn adem een beetje in omdat ik zeker wist dat wat ze ging zeggen ernstig was.
    "Rose is vreemdgegaan.. ze.. ze is zwanger" verstijfd hang ik op. Soms denk je mensen zo goed te kennen, denk je alles te weten maar dan blijkt er nog zoveel onder de oppervlakte te zitten waar jij geen besef van had.


    "Sometimes the hardest thing and the right thing are the same."

    Scott Davis


    Ik voelde de adrenaline door mijn aderen pompen toen ik naar het huis van die Jason reed. Hoe durfde hij? Zomaar Yara slaan, hij kwam hier niet mee weg. Haar stem had aarzelend geklonken, ze was bang om het me te vertellen. Omdat ze wist dat ik het hem niet ongestraft liet doen. Ik zag een paar auto's al wegrijden toen ik daar aankwam. Ik zette vlak voor de voordeur neer en sprong haast uit de auto. Ik begon als een bezetene op de deur te slaan. 'Doe open, klootzak!' schreeuwde ik. De deur schoot open en Jason keek me vuil aan. Zijn ogen waren rood. Had hij geblowd ofzo? Nee wacht eens, die sukkel had gehuild. Maar goed ook. 'Oh, is je leven nu verpest omdat je vriendinnetje boos werd?' Vroeg ik, waarna ik hem aan de kant duwde en zijn huis zonder pardon binnen stapte. Ik zag een foto staan van hem met zijn vriendin en sloeg hem weg waardoor hij op de grond viel en het glazen lijstje brak. 'Oeps.' Mompelde ik. Hij kwam me achterna en greep me bij mijn schouders. 'Wat dacht je dan?! DAT JE ZOMAAR YARA KON MEPPEN? Ze is al vaak genoeg als vuil behandeld, en jij hebt daar het recht niet toe, begrepen?' Siste ik.


    Nightmares are bad thoughts that leave your mind, once you've dreamt them, they're gone.

    Luna Scott

    'Scott en ik zijn al bevriend sinds de kleuterklas. Ik heb het zo erg verprutst Luna.. Ik heb de relatie tussen Rose en Jason verpest.' Stuurde ze, ik wist niet wat ik op het laatste moest zeggen 'Wat dan' stuur ik, dan word ik geroepen ik moet eten. Na het eten zie ik dat mijn mobiel leeg is ik doe hem in de oplader en wacht tot hij weer vol is hopelijk heeft Yara gereageerd.


    A horse of course

    Jason Alexander Hale
    "Ik zou oppassen als ik jou was" ik pak mijn telefoon uit mijn zak en toets het alarmnummer in.
    "Ik wil graag een aanklacht doen tegen Scott Davis in verband met huisvredebreuk" zeg ik snel, ik zie Scott een onbeschrijfelijk gezicht trekken.
    "Wil je morgen maar het bureau komen?" Zegt de vrouw. En Scott kijkt nog vreemder.


    "Sometimes the hardest thing and the right thing are the same."

    Scott Davis


    Hoe kon die jongen de politie bellen, nadat wat hij zelf had gedaan. Ik wilde hem zó hard slaan. En hij verdiende het ook nog. 'Zou ik niet eerder een aanklacht tegen jou moeten indienen in verband met het mishandelen van Yara?' Ik zag Jason slikken. 'Dat dacht ik. Hang op die telefoon.' Siste ik. Ik zag hoe Jason langzaam op het ophang-knopje drukte. 'Jij komt nu mee, en gaat je excuses aanbieden.' Ik kon merken dat hij wilde protesteren. 'Waag het niet iets te zeggen, jij gaat nu mee om je excuses aan te bieden voor ik ervoor zorg dat ik de gevangenis in moet voor mijn daden.' Siste ik. Het leek misschien dom klinkend, maar Jason wist precies wat ik daarmee bedoelde. 'Ga je mee, of kies je voor iets anders?'


    Nightmares are bad thoughts that leave your mind, once you've dreamt them, they're gone.

    Jason Alexander Hale
    "Ik zou oppassen als ik jou was. In verband met je verleden zal de politie mij toch iets sneller geloven. Jason Hale, zoon van twee top advocaten en Economie studerend aan een goede universiteit" ik zie dat hij hier stil van wordt.
    "Morgen ga ik naar de politie" ik slik.
    "En nu oprotten!"


    "Sometimes the hardest thing and the right thing are the same."

    Scott Davis


    Ik voelde woede in mij opborrelen. Hij had verdomme niet eens het fatsoen om sorry te zeggen! Wat had Yara hem ooit gedaan. 'Jij gaat je excuses aanbieden, met of zonder mij, anders krijg je er spijt van.' Siste ik. 'Yara is een geweldige meid en ze verdiend dat rot gedrag van jou niet, alleen omdat je mij haat. Zie je mij haar meppen omdat ze in jouw groep zit? Juist, nee want ik bezit iets en dat heet fatsoen, wat heeft Yara je ooit gedaan, dat ze dit verdiend, vertel?' Ik trok een wenkbrauw naar de jongen op.


    Nightmares are bad thoughts that leave your mind, once you've dreamt them, they're gone.

    Jason Alexander Hale
    "Ze heeft het niet verdiend" fluister ik.
    "Ze zal het nooit verdienen" ik zie dat Scott's gezicht rustiger wordt.
    "Ik weet niet wat me bezielde. Ik ga vanavond nog naar haar toe" mijn stem wordt steeds schorder.
    "Wil je nu alsjeblieft weggaan?" Ik zie dat hij het goed vindt en hij loopt richting de deur.
    "Onthoud dat ik dit voor Yara doe, niet voor jou" mijn stem klinkt nu zekerder, harder.


    "Sometimes the hardest thing and the right thing are the same."

    Yara Amber More


    Het geluid van de deurbel galmt door mijn appartement. Ik stond traag op en deed de deur open. Lichtelijk geschrokken liet ik mijn blik langs Jason' gelaat glijden. 'Uhm..' Stamel ik. 'Wat kom je doen?' Ik voel even aan mijn wang, die opgezwollen moest zijn, en zette even een stapje achteruit. Jason kijkt me moeilijk aan. 'Nou?'

    [ bericht aangepast op 31 juli 2014 - 18:37 ]


    Nightmares are bad thoughts that leave your mind, once you've dreamt them, they're gone.