• Speeltopic!

    In de straten van Edinbourg (Schotland) zijn de inwoners daar niet veilig. Mensen doen geruchten over drie groepen jongeren tussen de 15 en 25 jaar. Ze zeggen dat ze geboren freerunners zijn, maar de groepen onderling mogen elkaar totaal niet en willen elkaar alleen maar verederen. Om de zoveel jaar word er een free run wedstrijd gehouden tussen de drie groepen.
    De eerste groep is een meisjesgroep. De tweede bestaat alleen maar uit jongens en de laatste is een gemengde groep. Iedereen wilt de stad voor zich alleen hebben en ieders heeft daarom ook zijn eigen thuisbasis.
    Wie o wie mag de stad als hun free run heiligdom aanschouwen. Wie o wie gaat er wellicht met de prijs ervandoor en mag zich voor een hele maand tussen de mensen vertonen.


    Rollen:

    Wedstrijd leider: Leroy Anderson - Lazulis

    jongensgroep groeps Naam: Scorpions
    Hier nog twee rollen over.

    leider: Scott Davis - ParaxSiempre
    Onderleider: Heather Abigail Doileag - Aethelthryth
    - Joshua Ryan Chase - RAB
    - Ralph Bergersen - Lazulis


    Gemengt groeps Naam: Flash Back
    1 rol over!

    Leider:Jason Alexander Hale - promisess
    Onderleider: Luna Scott - MoonEye
    -Yara Amber More - ParaxSiempre
    -Rose Katharina Westfield - Promisess


    De reservaties zijn voor nu verwijderd, als je nog mee wilt doen, kan dat.

    [center]
    RPG Regels:

    -Jongens en meisjes gelijk (Bij de gemengt alleen.)
    -Niemand is perfect
    -gevechten worden eerst gesproken
    - 16+ mag, maar houd het netjes
    -naams en afwezigheid melden
    -3 personages per persoon
    -Voor de rest de gewone rpg huisregelement.
    En bovenal geen regel voor hoeveelheid woorden, als het maar meer dan vijftig woorden zijn.
    - Zondag beginnen we

    Begin:

    De groepen zijn zoals gewoonlijk aan het trainen voor de wedstrijd woendsdag. Het is een warme dag dus zweten zit er absoluut bij. Voor de rest doen jullie gewoon waar jullie zin in hebben.

    Hoe ziet de wedstrijden eruit:

    Team:
    De spelleider stuurt een bericht naar de telefoons van de leiders waar ze moeten verzamelen. Het hele team mag meedoen. Op die plek worden de regels besproken. (Dit varieerd vaak)
    De spelleider heeft op drie verschillende plekken een vlag staan in drie verschillende kleuren. Het is daarom ook de bedoeling dat de groepen de vlag of moet verdedigen of moet afpakken. Dan wordt er een finish plek besproken waar ze de drie vlaggen moeten afgeven.
    De team die de meeste vlaggen heeft, wint. De prijs is natuurlijk de beker en de trainingshal voor twee weken.

    Single:
    Zelfde als daarboven, maar dan dat iedereen voor zichzelf is. Geen teams. Hierbij worden er zes vlaggen gebruikt. De regels veranderen bij iedere wedstrijd. degene die wint krijgt een week lang de trainingshal voor zich.

    Intenationaal:
    De grootste wedstrijd. Zelfde als daarboven, maar dan met groepen van over de hele wereld. Hierbij worden de regels extra moeilijk gemaakt. De spelleiders doen zelf ook mee.
    Hierbij worden tien vlaggen gebruikt. Beste team wint de beker en een half jaar trainingshal.

    Trainingshal:
    is de heilige plek voor de freerunners, hier vecht iedereen om. Alles is in die hal nagebouwd en daar kan uitstekend getraind worden, Hier komt iedereen samen, na een wedstrijd krijgt de traininghal voor het winnende team. (Limit staat bij de wedstrijden.)

    [ bericht aangepast op 29 juli 2014 - 19:59 ]


    Vampire + Servant = Servamp

    ParaxSiempre schreef:
    (...)
    U-huh, in het begin meestal wel. Iedereen moet er nog even inkomen, dus ik denk - vanuit mijn oogpunt dan, hè :$ - dat niemand het zo heel erg vind..
    Of wel?


    Nee, ik vind het zelf niet zo heel erg, maar het kan voor de ander misschien vervelend zijn. En ik denk ook dat het voor het begin gewoon prettiger is.


    Vampire + Servant = Servamp

    babeltopic


    Vampire + Servant = Servamp

    Lazulis schreef:
    (...)

    Nee, ik vind het zelf niet zo heel erg, maar het kan voor de ander misschien vervelend zijn. En ik denk ook dat het voor het begin gewoon prettiger is.


    MoonEye vind het niet erg, dus dan blijft Yara lekker een beetje met Luna kletsen :')


    Nightmares are bad thoughts that leave your mind, once you've dreamt them, they're gone.

    MoonEye schreef:
    Ik vind het niet irritant het helpt me juist mijn personage mag je blijven doen ;-)


    Same here :)


    "Sometimes the hardest thing and the right thing are the same."

    Luna Scott

    Ik volgde haar nog steeds. Toen draaide zo om ik liep bijna tegen haar op. 'Oh, oeps!' Verliet mijn mond zacht. 'Het spijt me.' Yara keek even naar haar schoenen die opeens heel interessant leken. Ze wiebelde ongemakkelijk heen en weer. 'Luun, het is gewoon.. Het is al goed..' Zuchtte ze uiteindelijk. 'Toch.. Ik wist gewoon niet dat het zo hard aan zou komen. Ik vond het een beetje.. raar.' Kwam er hakkelend tussen mijn lippen door. Haar ringtone ging weer af. 'Heb je een vriendje, of zo?' Vroeg Ik, ze keek mij aan en zag hoe ik met mijn wenkbrauwen wiebelde. Ze grinnikte zacht en richtte haar blik weer op de grond waarna ze haar hand door haar haalde. 'Lala?' Ze zuchtte even. Je weet dat ik niet aan vriendjes doe.' Fluisterde ze geluidloos. 'En Devin en zo dan?' Vroeg Ik. 'Niks echts.' Legde ze uit. 'Oh.' Piepte ik. Ze knikte haar even toe. 'Jason is wel echt een klootzak, voor die wedstrijden.' Ze trok een wenkbrauw even naar het redelijk kleine meisje op. 'Laat maar. Wie was het nou?' Drong ik aan. 'Als Jason zo boos is.. Lijkt het je dan niet slim om terug te gaan?' Begon ze over iets totaal anders. 'Hmm.. Misschien.' Ze wenkte haar dat ik best kon gaan. 'Luun! Ik zie je!' Riep ze mij nog na. Ik draaide haar hoofd en glimlachte kleintjes naar haar. Ze stak haar hand op, waarna ik weg liep ik ging toch nog even terug ik ben onderleider dus ik moet wel even terug. Aangekomen was iedereen weg behalve Jason ik liep naar hem toe en zei 'Sorry Jason ik had een probleem met Yara en ik wil dat het wel gezellig blijft binnen de groep snap je?'


    A horse of course

    Jason Alexander Hale
    "Je weet dat dit belangrijk voor me is, voor iedereen hier. We kunnen het geen ruzie hebben, niet nu, nooit niet. Jij moet dat begrijpen" zeg ik zo rustig mogelijk maar ik weet dat het er in geen mogelijkheid aardig uit kan komen. Ik zie Luna op haar lip bijten en met haar voet over de grond schuifelen en besef dat ze zich ongemakkelijk moet voelen.
    "Hé, begrijp je dat?" Zeg ik nu rustiger.


    "Sometimes the hardest thing and the right thing are the same."

    Yara Amber More


    Ik maakte me los uit Scott's omhelzing en keek hem met betraande ogen aan. 'Shit.' Vloekte ik binnensmonds, toen ik me besefte dat ik mijn tas vergeten was. 'Wat is er?' Scott liet zijn handen over mijn schouders en armen glijden en hield zijn hoofd een tikkeltje schuin. 'Ik ben mijn tas vergeten, i-ik moet terug..' Ik wreef onder mijn ogen in poging mijn mascara - die wel uitgelopen moest zijn - zo goed mogelijk weg te vegen. Zachtjes wreef Scott met zijn vingers over mijn wangen en haalde de tranen weg. 'Zo.' Mompelde hij en drukte een kus op mijn voorhoofd. Hij greep mijn hand en trok me mee de lift in. We liepen samen richting het pleintje waar ik net nog had lopen zwoegen, ik zag mijn tas al liggen en trok Scott achter mij aan, ik griste mijn tas van de grond, en toen pas viel het me op. Ik zag Luna en Jason met elkaar praten, Luna beet op haar lip terwijl Jason haar vragend aan keek. 'Kut!' Verliet mijn mond, iets te hard. Nu brandden er twee blikken op mij en geschrokken trok ik mijn hand uit die van Scott en stootte hem aan.


    Nightmares are bad thoughts that leave your mind, once you've dreamt them, they're gone.

    Jason Alexander Hale
    "Kut!" Hoor ik achter me vanuit een persoon wat ik maar al te goed ken. Yara. Ik zie Luna tegelijkertijd haar blik op haar richten en dezelfde uitdrukking op haar gezicht als diegene die op mijn gezicht moet liggen. Yara staat naast Scott, de leider van de andere groep. Ik zie haar verstijfd blijven staan, niet in staat om uit te leggen wat ze hier doet.
    "Ga maar" zeg ik langzaam tegen Luna. Ik zie Yara ook aanstalten maken om weg te lopen.
    "Blijf" zeg ik witheet van woede tegen haar. Ik loop in grote passen naar haar toe en zie dat Scott nergens meer te bekennen is.
    "Heb je hier een verklaring voor" het is meer een een zin met een punt erachter dan een vraagteken. Ze reageert niet en staart voor zich uit en dan gebeurt het gene wat ik het meest verafschuw van mezelf. Waar ik niet in staat voor wil zijn. Ik sla haar. In haar gezicht. Hard.


    "Sometimes the hardest thing and the right thing are the same."

    Yara Amber More


    Ik hoorde een klap en belandde met een pijnlijke kreun op de grond. Ik besefte me nog niet wat gebeurt was. Met een verdoofd gevoel tastten mijn vingers naar mijn wang. Ik staar met opengesperde ogen wat ik nu zag als een monster. Mijn mond stond een beetje open en ik probeerde het door te laten dringen. Jason had me net neergeslagen. Neergeslagen omdat ik gewoon een ontzettend rottige jeugd gehad had en alleen Scott kon vertrouwen. Ik voelde woede in mij opborrelen. Niets ging ook eens goed?! Nooit werd ik eerlijk behandeld! 'HOE KON JE?!' Gilde ik hysterisch uit, en ik voelde de eerste tranen al over mijn wangen vloeien. 'WAAROM?! WAAROM IK?! WAAROM ALTIJD IK?!' Krijste ik vervolgens en ik sloeg een paar keer op de stoeptegels waar ik mijn handen aan open haalde. Jason leek nog steeds geschrokken van zijn eigen actie en mij niet eens op te merken. 'GA WEG!' Ik bleef slaan en mijn handen begonnen te bloeden. 'GA WEG! ROT OP!' Schreeuwde ik naar de jongen.


    Nightmares are bad thoughts that leave your mind, once you've dreamt them, they're gone.

    Rose Katharina Westfield
    "Ga weg! Rot op!" Hoorde ik iemand schreeuwen. Ik besloot toch maar te gaan kijken, je hoort de laatste tijd zo vaak over mensen die worden verkracht. Wanneer ik de hoek om sla zie ik dat het Jason en Yara zijn, een vlaag van jaloezie trekt door me heen, wat doet Jason alleen samen met zo'n knap meisje als Yara. Pas wanneer ik naar Yara's handen kijk die hevig bloeden en de tranen zie die over haar gezicht lopen begin ik me echt zorgen te maken.
    "Wat is hier aan de hand?" Mijn stem klinkt schel, trillerig. Jason mompelt iets als 'ik kan het uitleggen' alleen komt er een schel gepiep uit zijn mond.
    "Hij sloeg me" zegt Yara met haar heldere stem. Langzaam dringen deze woorden tot me door.
    "Wat?" Mijn stem klinkt nu krachtiger.
    "Rose, ik kan het uitleggen" zegt hij nu nog een keer, hij legt zijn hand op mijn schouder.
    "Raak me niet aan" mijn stem klinkt lang niet zo boos als ik ben. Hij haalt zijn hand niet weg.
    "Blijf met je smerige poten van me af!" Nu kijkt hij gekwetst en laat hij me los.
    "Kom Yara, we gaan naar mijn huis" ik zie dat hij wordt gekwetst door die woorden, hiervoor was het altijd ons huis geweest.
    "En jij, waag het niet om naar huis te komen. Ik krijg je sleutel morgen wel"


    "Sometimes the hardest thing and the right thing are the same."

    Yara Amber More


    Bevroren en versteend kijk ik naar Rose en laat haar woorden tot me doordringen. Fijn, natuurlijk moest ik niet mijn fucked-up leven verpesten, nee ik moest de relatie van Jason en Rose verpesten. Goed gedaan, Yara, weer eens. Ik wilde helemaal niet met Rose mee. Wat moest ik nu bij haar? Ik was helemaal niet goed bevriend met haar? Ze had geen idee waarom ik huilde. Ja, Jason sloeg me. Maar ik was wel erger gewend. Ik had meer pijn gevoeld dan puur de fysieke, vervelende pijn die ik nu bij mijn wang voelde. Ze wist niets van me. 'Ik wil niet mee.' Piepte ik, bijna onverstaanbaar. 'Ik wil niet mee.' Herhaalde ik, puur voor mezelf, om zelfverzekerder te klinken. 'Ik ga naar huis.' Na een paar pijnlijke kreten stond ik recht. En toverde mijn keiharde masker weer op mijn gezicht en schudde met mijn - wat ik niet eens door had - bebloede handen die van Jason. 'Het is goed.' Ik fake-glimlachte naar hem en wachtte op Rose haar reactie.


    Nightmares are bad thoughts that leave your mind, once you've dreamt them, they're gone.

    Luna Scott

    "Kut!" Horen Jason en ik achter ons vanuit een persoon wie we maar al te goed kennen. Yara. Yara staat naast Scott, de leider van de andere groep.
    "Ga maar" zegt Jason langzaam tegen Mij. Ik pak mijn tas en loop langzaam weg en denk aan de telefoon zo Scott diegene zijn die haar die berichtjes stuurt. Ik hoop dat Jason rustig blijft hij kan nogal fel reageren als ik thuis ben pak ik mijn telefoon en begin met een bericht te sturen naar haar: Yara, is alles goed gegaan? Nu snap ik waarom ik de berichtjes niet mocht lezen. Hoelang zijn jullie al vrienden eigelijk? Dan stuur ik hem naar Yara en ga op de bank zitten het is nog vroeg het is 5 uur meestal trainen we tot half 6 of 6 uur licht eraan welke dag het is mijn moeder is nu net klaar met haar werk "Waarom ben je zo vroeg thuis" vraagt ze "Dat is een lang verhaal" antwoord ik "Nou leg uit" zegt ze "oke het zit zo, ...." Dan leg ik het hele verhaal uit.

    [Sorry voor de late reactie was gister de hele dag weg en vandaag ben ik ook weer lang weg]

    [ bericht aangepast op 30 juli 2014 - 9:24 ]


    A horse of course

    Rose Katharina Westfield
    "Laat iemand je handen verzorgen" zeg ik tegen Yara. Ik probeer de tranen binnen te houden en bijt zachtjes op mijn lip.
    "Ga maar naar huis" fluister ik steeds schorder.
    Ze kijkt even om zich heen en loopt dan langzaam weg. Ik zie dat Jason nog steeds verstijfd voor zich uit kijkt.
    "Morgen, kom morgen naar mijn huis. Dan heb je een kans om alles uit te leggen. Verpest het niet" en ik loop in grote passen weg. Mijn auto staat een paar staten verderop geparkeerd. Een matzwarte Range Rover. Ik stap in en steek mijn sleutel in het contact.
    "Sms Luna: 'I need a sleepover, tonight'"


    "Sometimes the hardest thing and the right thing are the same."

    Yara Amber More


    Ik was inmiddels thuis. Ik hield mijn handen onder de kraan en zag dat het reuze meeviel. Het waren slechts schaafwonden. Ik pakte mijn telefoon en zag dat ik een aantal sms'jes had en een gemiste oproep; van Scott. Ik belde terug. 'Met Scott.' Klonk zijn zware stem. Ik schraapte mijn keel. 'Hé.. Het is Yara. Je had gebeld?' Ik hoorde hem moeilijk zuchten. 'Ja.. Hoe is het gegaan?' Vroeg hij. 'Mwah.. Jason heeft me geslagen en..' - 'Waat?!' Bulderde zijn stem. 'Het valt mee.' Probeerde ik. Toen hij ophing zuchtte ik even diep. Ik klikte vervolgens op een sms'je van Luna: Yara is alles goed gegaan?, stond er. 'Niet echt.' Stuurde ik terug. Daarna sturde ik naar Rose: 'Bedankt dat je voor me opkwam.'


    Nightmares are bad thoughts that leave your mind, once you've dreamt them, they're gone.

    Rose Katharina Westfield
    Wanneer ik net weg wil rijden ontvang ik een smsje van Yara.

    Bedankt dat je voor me opkwam

    Ik lees het bericht drie keer door voordat ik besef wat er staat. Ik zoek in mijn telefoon naar het nummer van Yara en druk op de 'bellen' knop.
    "Hey met Yara" klinkt er vanuit de andere kant van de lijn.
    "Hey Yara" zeg ik schor.
    "Ik heb even geen tijd.." zegt ze aarzelend.
    "Nee alsjeblieft blijf. Ik heb je nodig" en dan begin ik alles te vertellen.
    "Ik weet hoe het is om je ouders te moeten missen. Ik doe het misschien op een andere manier dan jij maar ik weet wat voor een pijn dat oplevert. Maar ik weet ook dat je door moet gaan, en dat je dat niet alleen kunt doen. Op een moment zal het beter gaan, dat kan ik je beloven. Ik weet dat het slecht me je gaat en hetzelfde kan ik niet van mezelf ontkennen. Het gaat slecht met me Yara. Ik ga je nu iets vertellen wat ik tegen niemand heb durven zeggen" ik adem diep in. Stilte aan de andere kant van de lijn waardoor ik niet zeker weet of ze er nog is.
    "Ik ben zwanger en het erge is dat het niet van Jason is"


    "Sometimes the hardest thing and the right thing are the same."