The 19 years later, the new Generation • Harry Potter RPG [Speeltopic 8] - Speeltopics

*je mag zoveel karakters als je wilt aanmaken
*als je iets wilt zeggen of vragen, tussen haakjes*houw het netjes a.u.b.
*volgt de verhalenlijn van J.K Rowling.
*min. 100 woorden per post.
*geen ruzies
*als je niet meer mee doet, ga je netjes afmelden.
*Geen andere personages besturen tenzij je daar toestemming voor hebt van de person zelf
*wil je mee helpen met het opbouwen van deze RPG? stuur me maar een PB'tje (:
*je Nederlands of spelling hoeft niet goed te zijn, als je er maar plezier in hebt!
*en heb vooral veel plezier
*en geef me een koekje
*en er is altijd wel plaats voor een nieuwe karakter, ook al zijn we in het midden van de jaar

Saving people, hunting things, the family business デ--▸ •••

Mja, x)

The monsters running wild inside of me. I'm faded

Robert D'Ablaing

Voordat ik het wist stond ik al in het kantoortje bij de schoolhoofd; professor McGonagall. Voor haar lagen foto's van Rebecca en de leraar die nog niet gedaan waren met permanente plakbezwering of iets dergelijks. 'Ik ben zeer geschokt dat een leerling dit soort flauwe grappen uithaalt bij hun mede-leerling. En dan nog uitgerekend jíj.' ik boog mijn hoofd. Ik wist niet wat voor bewijzen ze hadden. 'Ik heb niks met deze foto's te maken als u dat suggereert, mevrouw.' waagde ik een gok. ik keek even omhoog en aan haar gezicht te zien was dat een foute opmerking. 'Nee; ik zou dat ook op de eerste ogenblik niet geloofd hebben. Als er niet een leraar aanwezig was wanneer u een foto in de grote zaal hing van de twee slachtoffers.' sneerde ze. shit. ik had nog in de zaal gekeken. Ik dacht dat het leeg was. Eigen schuld; Robert. 'Maar ik denk niet dat u al die foto's in uw eentje zelf heeft opgehangen. Hoewel ik wel weet dat u heel bedreven bent in bezweringen.' ik boog mijn hoofd weer waardoor ik naar mijn knieën staarde. Ze dacht toch zeker niet dat ik Isabelle ging verraden? Over mijn lijk. 'Nee; mevrouw. Het spijt me dat ik loog. Ik heb dit allemaal in mijn eentje gedaan. Ik was boos op Rebecca omdat ze mijn toverdrank had laten ontploffen.' waagde ik zachtjes. Ik keek omhoog en ze leek mij berekenend aan te kijken. 'In je eentje?' zei ze sceptisch. Ik knikte beschaamd om het goed over te laten komen. 'Je weet dat je kans hebt om geschorst te worden; het is dat de leraar zelf ook over de scheef is gegaan waardoor je straf nu nog niet bekend is. Je hoort nog van mij; D'Ablaing. En ik denk dat het weer een bezoekje voor mij en het weeshuis gaat worden.' ik knikte en keek naar mijn voeten. Dit word een hel. Ik wist dan aan welke regels ik moest houden maar ik had tenminste niet Isabel verraden. 'Ga; vanavond kan je terug komen om je straf te horen. voor nu lijkt het me niet verstandig om naar de les te gaan. U bent gedeeltelijk geschorst. Ook geen andere activiteiten zijn toegestaan zoals zwerkbal. Het lijkt me beter als je meneer Vilder gaat helpen.' ik stond op en liep weg. Geen haar op mijn hoofd die naar Vilder wilden en dat ging ik ook niet doen. Ik liep naar de buitenplaats van Zweinstein en ging daar zitten. Slechts in het niets staren. Wat moest ik anders?

When I taste Tequila, Baby, I still see ya

EN NOA GAAT SLAPEM X)
Morgen ochtend zodra ik wakker ben en heb gedoucht, zie je Isabelle's post x)

The monsters running wild inside of me. I'm faded

Isabelle Crowley.
De bel ging redelijk snel. Ik stond op, propte alles in mijn tas en volgde de leerlingen stroom. Voordat ik ook nog maar van deze verdieping afkon werd ik tegen de muur geduwd. Ik keek wie het was, en zag Rebecca's broer; Anthony. ''Heb jij die foto's door de school verspreid?'' siste hij. ''Waarom zou ik moeite doen om haar voorschut te zetten? Ik sta boven jou en je zusje, Anthony. En dat weet je ook.'' Ik grijnsde. ''Ook als ik je vervloek.'' En hij pakte zijn wand. Mijn hand ging ook naar mijn broek zak, maar hij duwde die tegen de muur. ''Zie je? Ik ben al sterker dan je.'' Voordat ik iets kon zeggen zei iemand:''Paralitis!'' Anthony viel verlamd neer op de grond. Ik keek omhoog en zag mijn broer staan. ''Dankje.'' En ik wilde weglopen maar hij greep mijn pols. ''Belle, het spijt me..'' mompelde hij. Ik wilde me lostrekken, maar wist eigenlijk dat het wel opgelost moest worden. En ik was het tussenuur dankbaar.

The monsters running wild inside of me. I'm faded

Uch ik weet niet wat ik moet posten- oke ik post wel wat zucht x.o'

When I taste Tequila, Baby, I still see ya

TOPPER!!

The monsters running wild inside of me. I'm faded

Robert D’Ablaing

‘Belle, het spijt me.’ Verbaasd keek ik op en kreeg ik Isabelle met Rowan in zicht. Een glimlach schreed over mijn lippen. Alles kwam goed voor haar en de straf die ik zal krijgen was het waard. Ook al werd het vreselijk in het weeshuis. Ik mocht namelijk niet over de scheef gaan anders zou er ernstige maatregelen ondernomen worden. Ik viel al onder de probleemgevallen alleen al omdat ik tovenaarsbloed bij me droeg. Ik voelde opeens een sterke greep om mijn nek en half dood lag ik in iemands armen tot dat ik James gezicht herkende die boven mijn hoofd gleed. ‘James.’ Hapte ik. Hij liet mij met een grijns los. ‘heb je het echt gedaan; D’Ablaing.’ Ik merkte dat hij een streng gezicht probeerde opzette wat hem faalde. Alsof James zonder zonde was. Waarschijnlijk had hij veels te graag mee willen werken.
Ik knikte toch en staarde toch stiekem naar Isabelle daarbij. Laat ik maar zeggen dat ik het was- wat ik ook was. Dan hadden ze een dader en de dader was geen Isabelle. Ik was toch gezien; niet zij. ‘Wat loop je toch te staren.’ Hoorde ik plotseling James mopperen. Met een rood hoofd wendde ik mijn blik van Isabelle af. ‘Nergens naar; jij dan? Moet je niet naar de les?’ James keek me even bedenkelijk aan.
‘Je word rood- je wisselt naar een ander onderwerp en ik heb je nooit verliefd gezien en je staart naar Isabelle en Rowan. Dus ik kan twee keuzes trekken.’ Hij zweeg en ik voelde me nogal zenuwachtig worden. Hoe kon hij zo gauw merken dat ik naar Isabelle staarde.
‘Ben je homo?’ Ik fronste mijn wenkbrauwen. ‘Wat serieus, James. Nee!’ hij keek mij bloed serieus aan. ‘Het mag wel hoor; ik heb daar geen problemen mee.’ Zei hij terwijl er geen spot van sarcasme in zijn stem kon nasporen. ‘Uch; James. Hoe kom je erbij dat ik op jongens val!’ ik gaf hem een zetje en ondanks alles moest ik lachen. Jemig; ik homo. Hij moest eens weten.

When I taste Tequila, Baby, I still see ya

Robert D’Ablaing

‘Belle, het spijt me.’ Verbaasd keek ik op en kreeg ik Isabelle met Rowan in zicht. Een glimlach schreed over mijn lippen. Alles kwam goed voor haar en de straf die ik zal krijgen was het waard. Ook al werd het vreselijk in het weeshuis. Ik mocht namelijk niet over de scheef gaan anders zou er ernstige maatregelen ondernomen worden. Ik viel al onder de probleemgevallen alleen al omdat ik tovenaarsbloed bij me droeg. Ik voelde opeens een sterke greep om mijn nek en half dood lag ik in iemands armen tot dat ik James gezicht herkende die boven mijn hoofd gleed. ‘James.’ Hapte ik. Hij liet mij met een grijns los. ‘heb je het echt gedaan; D’Ablaing.’ Ik merkte dat hij een streng gezicht probeerde opzette wat hem faalde. Alsof James zonder zonde was. Waarschijnlijk had hij veels te graag mee willen werken.
Ik knikte toch en staarde toch stiekem naar Isabelle daarbij. Laat ik maar zeggen dat ik het was- wat ik ook was. Dan hadden ze een dader en de dader was geen Isabelle. Ik was toch gezien; niet zij. ‘Wat loop je toch te staren.’ Hoorde ik plotseling James mopperen. Met een rood hoofd wendde ik mijn blik van Isabelle af. ‘Nergens naar; jij dan? Moet je niet naar de les?’ James keek me even bedenkelijk aan.
‘Je word rood- je wisselt naar een ander onderwerp en ik heb je nooit verliefd gezien en je staart naar Isabelle en Rowan. Dus ik kan twee keuzes trekken.’ Hij zweeg en ik voelde me nogal zenuwachtig worden. Hoe kon hij zo gauw merken dat ik naar Isabelle staarde.
‘Ben je homo?’ Ik fronste mijn wenkbrauwen. ‘Wat serieus, James. Nee!’ hij keek mij bloed serieus aan. ‘Het mag wel hoor; ik heb daar geen problemen mee.’ Zei hij terwijl er geen spot van sarcasme in zijn stem kon nasporen. ‘Uch; James. Hoe kom je erbij dat ik op jongens val!’ ik gaf hem een zetje en ondanks alles moest ik lachen. Jemig; ik homo. Hij moest eens weten.

When I taste Tequila, Baby, I still see ya

Robert D’Ablaing

‘Belle, het spijt me.’ Verbaasd keek ik op en kreeg ik Isabelle met Rowan in zicht. Een glimlach schreed over mijn lippen. Alles kwam goed voor haar en de straf die ik zal krijgen was het waard. Ook al werd het vreselijk in het weeshuis. Ik mocht namelijk niet over de scheef gaan anders zou er ernstige maatregelen ondernomen worden. Ik viel al onder de probleemgevallen alleen al omdat ik tovenaarsbloed bij me droeg. Ik voelde opeens een sterke greep om mijn nek en half dood lag ik in iemands armen tot dat ik James gezicht herkende die boven mijn hoofd gleed. ‘James.’ Hapte ik. Hij liet mij met een grijns los. ‘heb je het echt gedaan; D’Ablaing.’ Ik merkte dat hij een streng gezicht probeerde opzette wat hem faalde. Alsof James zonder zonde was. Waarschijnlijk had hij veels te graag mee willen werken.
Ik knikte toch en staarde toch stiekem naar Isabelle daarbij. Laat ik maar zeggen dat ik het was- wat ik ook was. Dan hadden ze een dader en de dader was geen Isabelle. Ik was toch gezien; niet zij. ‘Wat loop je toch te staren.’ Hoorde ik plotseling James mopperen. Met een rood hoofd wendde ik mijn blik van Isabelle af. ‘Nergens naar; jij dan? Moet je niet naar de les?’ James keek me even bedenkelijk aan.
‘Je word rood- je wisselt naar een ander onderwerp en ik heb je nooit verliefd gezien en je staart naar Isabelle en Rowan. Dus ik kan twee keuzes trekken.’ Hij zweeg en ik voelde me nogal zenuwachtig worden. Hoe kon hij zo gauw merken dat ik naar Isabelle staarde.
‘Ben je homo?’ Ik fronste mijn wenkbrauwen. ‘Wat serieus, James. Nee!’ hij keek mij bloed serieus aan. ‘Het mag wel hoor; ik heb daar geen problemen mee.’ Zei hij terwijl er geen spot van sarcasme in zijn stem kon nasporen. ‘Uch; James. Hoe kom je erbij dat ik op jongens val!’ ik gaf hem een zetje en ondanks alles moest ik lachen. Jemig; ik homo. Hij moest eens weten.

When I taste Tequila, Baby, I still see ya

Robert D’Ablaing

‘Belle, het spijt me.’ Verbaasd keek ik op en kreeg ik Isabelle met Rowan in zicht. Een glimlach schreed over mijn lippen. Alles kwam goed voor haar en de straf die ik zal krijgen was het waard. Ook al werd het vreselijk in het weeshuis. Ik mocht namelijk niet over de scheef gaan anders zou er ernstige maatregelen ondernomen worden. Ik viel al onder de probleemgevallen alleen al omdat ik tovenaarsbloed bij me droeg. Ik voelde opeens een sterke greep om mijn nek en half dood lag ik in iemands armen tot dat ik James gezicht herkende die boven mijn hoofd gleed. ‘James.’ Hapte ik. Hij liet mij met een grijns los. ‘heb je het echt gedaan; D’Ablaing.’ Ik merkte dat hij een streng gezicht probeerde opzette wat hem faalde. Alsof James zonder zonde was. Waarschijnlijk had hij veels te graag mee willen werken.
Ik knikte toch en staarde toch stiekem naar Isabelle daarbij. Laat ik maar zeggen dat ik het was- wat ik ook was. Dan hadden ze een dader en de dader was geen Isabelle. Ik was toch gezien; niet zij. ‘Wat loop je toch te staren.’ Hoorde ik plotseling James mopperen. Met een rood hoofd wendde ik mijn blik van Isabelle af. ‘Nergens naar; jij dan? Moet je niet naar de les?’ James keek me even bedenkelijk aan.
‘Je word rood- je wisselt naar een ander onderwerp en ik heb je nooit verliefd gezien en je staart naar Isabelle en Rowan. Dus ik kan twee keuzes trekken.’ Hij zweeg en ik voelde me nogal zenuwachtig worden. Hoe kon hij zo gauw merken dat ik naar Isabelle staarde.
‘Ben je homo?’ Ik fronste mijn wenkbrauwen. ‘Wat serieus, James. Nee!’ hij keek mij bloed serieus aan. ‘Het mag wel hoor; ik heb daar geen problemen mee.’ Zei hij terwijl er geen spot van sarcasme in zijn stem kon nasporen. ‘Uch; James. Hoe kom je erbij dat ik op jongens val!’ ik gaf hem een zetje en ondanks alles moest ik lachen. Jemig; ik homo. Hij moest eens weten.

When I taste Tequila, Baby, I still see ya

Robert D’Ablaing

‘Belle, het spijt me.’ Verbaasd keek ik op en kreeg ik Isabelle met Rowan in zicht. Een glimlach schreed over mijn lippen. Alles kwam goed voor haar en de straf die ik zal krijgen was het waard. Ook al werd het vreselijk in het weeshuis. Ik mocht namelijk niet over de scheef gaan anders zou er ernstige maatregelen ondernomen worden. Ik viel al onder de probleemgevallen alleen al omdat ik tovenaarsbloed bij me droeg. Ik voelde opeens een sterke greep om mijn nek en half dood lag ik in iemands armen tot dat ik James gezicht herkende die boven mijn hoofd gleed. ‘James.’ Hapte ik. Hij liet mij met een grijns los. ‘heb je het echt gedaan; D’Ablaing.’ Ik merkte dat hij een streng gezicht probeerde opzette wat hem faalde. Alsof James zonder zonde was. Waarschijnlijk had hij veels te graag mee willen werken.
Ik knikte toch en staarde toch stiekem naar Isabelle daarbij. Laat ik maar zeggen dat ik het was- wat ik ook was. Dan hadden ze een dader en de dader was geen Isabelle. Ik was toch gezien; niet zij. ‘Wat loop je toch te staren.’ Hoorde ik plotseling James mopperen. Met een rood hoofd wendde ik mijn blik van Isabelle af. ‘Nergens naar; jij dan? Moet je niet naar de les?’ James keek me even bedenkelijk aan.
‘Je word rood- je wisselt naar een ander onderwerp en ik heb je nooit verliefd gezien en je staart naar Isabelle en Rowan. Dus ik kan twee keuzes trekken.’ Hij zweeg en ik voelde me nogal zenuwachtig worden. Hoe kon hij zo gauw merken dat ik naar Isabelle staarde.
‘Ben je homo?’ Ik fronste mijn wenkbrauwen. ‘Wat serieus, James. Nee!’ hij keek mij bloed serieus aan. ‘Het mag wel hoor; ik heb daar geen problemen mee.’ Zei hij terwijl er geen spot van sarcasme in zijn stem kon nasporen. ‘Uch; James. Hoe kom je erbij dat ik op jongens val!’ ik gaf hem een zetje en ondanks alles moest ik lachen. Jemig; ik homo. Hij moest eens weten.

When I taste Tequila, Baby, I still see ya

Robert D’Ablaing

‘Belle, het spijt me.’ Verbaasd keek ik op en kreeg ik Isabelle met Rowan in zicht. Een glimlach schreed over mijn lippen. Alles kwam goed voor haar en de straf die ik zal krijgen was het waard. Ook al werd het vreselijk in het weeshuis. Ik mocht namelijk niet over de scheef gaan anders zou er ernstige maatregelen ondernomen worden. Ik viel al onder de probleemgevallen alleen al omdat ik tovenaarsbloed bij me droeg. Ik voelde opeens een sterke greep om mijn nek en half dood lag ik in iemands armen tot dat ik James gezicht herkende die boven mijn hoofd gleed. ‘James.’ Hapte ik. Hij liet mij met een grijns los. ‘heb je het echt gedaan; D’Ablaing.’ Ik merkte dat hij een streng gezicht probeerde opzette wat hem faalde. Alsof James zonder zonde was. Waarschijnlijk had hij veels te graag mee willen werken.
Ik knikte toch en staarde toch stiekem naar Isabelle daarbij. Laat ik maar zeggen dat ik het was- wat ik ook was. Dan hadden ze een dader en de dader was geen Isabelle. Ik was toch gezien; niet zij. ‘Wat loop je toch te staren.’ Hoorde ik plotseling James mopperen. Met een rood hoofd wendde ik mijn blik van Isabelle af. ‘Nergens naar; jij dan? Moet je niet naar de les?’ James keek me even bedenkelijk aan.
‘Je word rood- je wisselt naar een ander onderwerp en ik heb je nooit verliefd gezien en je staart naar Isabelle en Rowan. Dus ik kan twee keuzes trekken.’ Hij zweeg en ik voelde me nogal zenuwachtig worden. Hoe kon hij zo gauw merken dat ik naar Isabelle staarde.
‘Ben je homo?’ Ik fronste mijn wenkbrauwen. ‘Wat serieus, James. Nee!’ hij keek mij bloed serieus aan. ‘Het mag wel hoor; ik heb daar geen problemen mee.’ Zei hij terwijl er geen spot van sarcasme in zijn stem kon nasporen. ‘Uch; James. Hoe kom je erbij dat ik op jongens val!’ ik gaf hem een zetje en ondanks alles moest ik lachen. Jemig; ik homo. Hij moest eens weten.

When I taste Tequila, Baby, I still see ya

Robert D’Ablaing

‘Belle, het spijt me.’ Verbaasd keek ik op en kreeg ik Isabelle met Rowan in zicht. Een glimlach schreed over mijn lippen. Alles kwam goed voor haar en de straf die ik zal krijgen was het waard. Ook al werd het vreselijk in het weeshuis. Ik mocht namelijk niet over de scheef gaan anders zou er ernstige maatregelen ondernomen worden. Ik viel al onder de probleemgevallen alleen al omdat ik tovenaarsbloed bij me droeg. Ik voelde opeens een sterke greep om mijn nek en half dood lag ik in iemands armen tot dat ik James gezicht herkende die boven mijn hoofd gleed. ‘James.’ Hapte ik. Hij liet mij met een grijns los. ‘heb je het echt gedaan; D’Ablaing.’ Ik merkte dat hij een streng gezicht probeerde opzette wat hem faalde. Alsof James zonder zonde was. Waarschijnlijk had hij veels te graag mee willen werken.
Ik knikte toch en staarde toch stiekem naar Isabelle daarbij. Laat ik maar zeggen dat ik het was- wat ik ook was. Dan hadden ze een dader en de dader was geen Isabelle. Ik was toch gezien; niet zij. ‘Wat loop je toch te staren.’ Hoorde ik plotseling James mopperen. Met een rood hoofd wendde ik mijn blik van Isabelle af. ‘Nergens naar; jij dan? Moet je niet naar de les?’ James keek me even bedenkelijk aan.
‘Je word rood- je wisselt naar een ander onderwerp en ik heb je nooit verliefd gezien en je staart naar Isabelle en Rowan. Dus ik kan twee keuzes trekken.’ Hij zweeg en ik voelde me nogal zenuwachtig worden. Hoe kon hij zo gauw merken dat ik naar Isabelle staarde.
‘Ben je homo?’ Ik fronste mijn wenkbrauwen. ‘Wat serieus, James. Nee!’ hij keek mij bloed serieus aan. ‘Het mag wel hoor; ik heb daar geen problemen mee.’ Zei hij terwijl er geen spot van sarcasme in zijn stem kon nasporen. ‘Uch; James. Hoe kom je erbij dat ik op jongens val!’ ik gaf hem een zetje en ondanks alles moest ik lachen. Jemig; ik homo. Hij moest eens weten.

When I taste Tequila, Baby, I still see ya

Robert D’Ablaing

‘Belle, het spijt me.’ Verbaasd keek ik op en kreeg ik Isabelle met Rowan in zicht. Een glimlach schreed over mijn lippen. Alles kwam goed voor haar en de straf die ik zal krijgen was het waard. Ook al werd het vreselijk in het weeshuis. Ik mocht namelijk niet over de scheef gaan anders zou er ernstige maatregelen ondernomen worden. Ik viel al onder de probleemgevallen alleen al omdat ik tovenaarsbloed bij me droeg. Ik voelde opeens een sterke greep om mijn nek en half dood lag ik in iemands armen tot dat ik James gezicht herkende die boven mijn hoofd gleed. ‘James.’ Hapte ik. Hij liet mij met een grijns los. ‘heb je het echt gedaan; D’Ablaing.’ Ik merkte dat hij een streng gezicht probeerde opzette wat hem faalde. Alsof James zonder zonde was. Waarschijnlijk had hij veels te graag mee willen werken.
Ik knikte toch en staarde toch stiekem naar Isabelle daarbij. Laat ik maar zeggen dat ik het was- wat ik ook was. Dan hadden ze een dader en de dader was geen Isabelle. Ik was toch gezien; niet zij. ‘Wat loop je toch te staren.’ Hoorde ik plotseling James mopperen. Met een rood hoofd wendde ik mijn blik van Isabelle af. ‘Nergens naar; jij dan? Moet je niet naar de les?’ James keek me even bedenkelijk aan.
‘Je word rood- je wisselt naar een ander onderwerp en ik heb je nooit verliefd gezien en je staart naar Isabelle en Rowan. Dus ik kan twee keuzes trekken.’ Hij zweeg en ik voelde me nogal zenuwachtig worden. Hoe kon hij zo gauw merken dat ik naar Isabelle staarde.
‘Ben je homo?’ Ik fronste mijn wenkbrauwen. ‘Wat serieus, James. Nee!’ hij keek mij bloed serieus aan. ‘Het mag wel hoor; ik heb daar geen problemen mee.’ Zei hij terwijl er geen spot van sarcasme in zijn stem kon nasporen. ‘Uch; James. Hoe kom je erbij dat ik op jongens val!’ ik gaf hem een zetje en ondanks alles moest ik lachen. Jemig; ik homo. Hij moest eens weten.

When I taste Tequila, Baby, I still see ya

Robert D’Ablaing

‘Belle, het spijt me.’ Verbaasd keek ik op en kreeg ik Isabelle met Rowan in zicht. Een glimlach schreed over mijn lippen. Alles kwam goed voor haar en de straf die ik zal krijgen was het waard. Ook al werd het vreselijk in het weeshuis. Ik mocht namelijk niet over de scheef gaan anders zou er ernstige maatregelen ondernomen worden. Ik viel al onder de probleemgevallen alleen al omdat ik tovenaarsbloed bij me droeg. Ik voelde opeens een sterke greep om mijn nek en half dood lag ik in iemands armen tot dat ik James gezicht herkende die boven mijn hoofd gleed. ‘James.’ Hapte ik. Hij liet mij met een grijns los. ‘heb je het echt gedaan; D’Ablaing.’ Ik merkte dat hij een streng gezicht probeerde opzette wat hem faalde. Alsof James zonder zonde was. Waarschijnlijk had hij veels te graag mee willen werken.
Ik knikte toch en staarde toch stiekem naar Isabelle daarbij. Laat ik maar zeggen dat ik het was- wat ik ook was. Dan hadden ze een dader en de dader was geen Isabelle. Ik was toch gezien; niet zij. ‘Wat loop je toch te staren.’ Hoorde ik plotseling James mopperen. Met een rood hoofd wendde ik mijn blik van Isabelle af. ‘Nergens naar; jij dan? Moet je niet naar de les?’ James keek me even bedenkelijk aan.
‘Je word rood- je wisselt naar een ander onderwerp en ik heb je nooit verliefd gezien en je staart naar Isabelle en Rowan. Dus ik kan twee keuzes trekken.’ Hij zweeg en ik voelde me nogal zenuwachtig worden. Hoe kon hij zo gauw merken dat ik naar Isabelle staarde.
‘Ben je homo?’ Ik fronste mijn wenkbrauwen. ‘Wat serieus, James. Nee!’ hij keek mij bloed serieus aan. ‘Het mag wel hoor; ik heb daar geen problemen mee.’ Zei hij terwijl er geen spot van sarcasme in zijn stem kon nasporen. ‘Uch; James. Hoe kom je erbij dat ik op jongens val!’ ik gaf hem een zetje en ondanks alles moest ik lachen. Jemig; ik homo. Hij moest eens weten.

When I taste Tequila, Baby, I still see ya