[200] When Generations meet - HP - Topic 1 - Speeltopics

Harry Potter en zijn vrienden en vijanden gaan weer naar school voor hun zesde jaar. Wat als ze er opeens achter komen dat hun ouders en hun toekomstige kinderen ook naar Zweinstein gaan? James Potter, Harry Potter en Albus Potter zitten alle drie in hun zesde jaar en komen elkaar tegen. Niemand weet wat er aan de hand is. De toekomstige kinderen mogen niets tegen hun ouders zeggen over de toekomst, maar kunnen ze dat wel volhouden? En wat als de ouders erachter komen wat er later van hun gaat worden, dat sommige vriendschappen verbreken? En Voldemort is er ook nog. Kunnen ze hem tegenhouden?
Rollen:

[ bericht aangepast op 29 juli 2014 - 17:41 ]

Spoiler alert: you will save yourself

je weet dat Ralf niet tegen de maan kan ;x het kan mooi zijn ja, maar voor Ralf is het een duivelse knikker die maar plagerig aan de hemel staat te hangen.

Saving people, hunting things, the family business デ--▸ •••

SphinxX schreef:
je weet dat Ralf niet tegen de maan kan ;x het kan mooi zijn ja, maar voor Ralf is het een duivelse knikker die maar plagerig aan de hemel staat te hangen.

[ bericht aangepast op 27 juli 2014 - 18:41 ]

When I taste Tequila, Baby, I still see ya

Ralf Auron

Hij zette zijn hand onder zijn kin en deze keer glimlachte hij niet net als daarnet, wat nu eng is omdat hij continu glimlachte. Eigenlijk ook lachwekkend.
‘Draco is echt vreselijk naar je he; jammer dat ik daar pas net achter kom. Niemand verdiend het om gepest te worden.’ zei hij zuchtend en keek me met een vriendelijke blik aan.
Na een aantal keren geslikt te hebben knikte ik zachtjes met mijn hoofd. Niet alleen Draco, velen anderen. Maar Draco is gewoon mijn vaste ‘sla-maatje’ hoe ik het vaker noem als mensen vragen wat ik nou hem met Draco die me de hele tijd lastig valt.
‘Ik snap wel waarom je naar de astronomietoren gaat. De universum trekt vele wezens op ons aarde. De glinsterende sterren die veel meer geheimen mee dragen dan men ooit zal weten en de weerkaatsing van de zonlicht in de maan die steeds helder word tot hij zichzelf weer inslinkt. Dat is iets wat mooi is aan de maan. Hoe vaak het ook inkrimpt het keert altijd weer terug. Net zoals een feniks. Sorry; je moet vast denken dat ik gek ben.’
Ik bleef maar naar hem staren en ik kon zeker weten dat ik nu lijkbleek was geworden. De maan, juist ja. Is een mooi stukje knikker die aan de hemel hangt als het niet vol is. Ik beet op mijn lippen en sprong op.
‘nee, e-cht niet hoor..’ murmelde ik.
‘ik ga wat kopen bij de snoepjes heks.. ik kom zo terug.’ mompelde ik dan en beende de coupe uit.
Oh god, nog even en ik zou denken dat die jongen mijn van binnen en buiten wist. hij doet ook zo aardig, het lijkt alsof hij ook weet dat ik een weerwolf ben. Maar van slechts het gezien hebben van mijn pillen kan dat toch niet bevestigen? Het is een zwadderaar, kom op. Hij kan mij in een val lokken om mijn geheim aan de hele school te vertellen of zo iets. Draco had dat ooit geprobeerd, maar op dat moment kwam Snape langs om hem mee te nemen. Maar Campbell is ook zo aardig, ik betwijfel of hij net als al de andere zwadderaars is. Hij is anders. Aardiger.
‘jonge man?’ ik keek plotseling op en zag dat ik de gangpad blokkeerde door mijn gedachtes. De snoepjes heks wilde er namelijk langs met zijn karretje.
‘oh, sorry, mag ik twee chocokikkesr?’ vroeg ik en stak mijn munten naar haar toe. Normaal gesproken zou ik de helft van de karretje hebben gekocht om het samen met Ginny te eten, maar nu niet. Ik geef haar wel deze ene chocokikker als traktatie als ik haar eindelijk gevonden heb.
De snoepjes heks overhandigde me de chocokikkers en langzaam nam ik mijn weg terug naar de coupe waar ik weer plaats nam op de bankje tegenover Campbell en de ene chocokikker naast me neer zette en de andere opende maar voor ik het wist sprong de kikker weg en glipte tussen de bankje door. Lekker. Geen chocokikker voor mij dus.

Saving people, hunting things, the family business デ--▸ •••

Ginny Weasley

‘Dat zou leuk zijn ja.’ Ik glimlachte en ging weer tegen de rugleuning aan zitten en ik kon het niet laten om naar zijn groene ogen te staren. Ze waren gewoon zo betoverend en ook uniek. Ik had maar bruine ogen- hoeveel mensen hadden wel geen bruine ogen op aarde. Ik was niet bijzonder. Niet zoals hij.
‘Sorry, je- je lijkt veel op m- een bekende..’ hoorde ik hem zachtjes murmelde en ik lachte zachtjes.
‘Ik hou er maar op dat dat een goed teken is en geen slechte want anders moet je nu kennis maken met me vleddervleervloek.’ Zelfs Fred en George waren bang voor die spreuk en dat zei veel. Fred en George waren net twee wandelende beukers en waren voor niks en nergens bang voor. Behalve voor ma wanneer ze boos werd dan. Dat was het enige moment wanneer ik vrij rond kon lopen in huis zonder een klusje opgedragen te krijgen. Misschien moest ik net zoals percy worden en mijzelf op mijn kamer opsluiten; maar helaas. Ik was geen klassenoudste geworden. Ik was de schande van de familie. Zelfs Ron is een klassenoudsten.

When I taste Tequila, Baby, I still see ya

zullen we wat meer actie aan Gibe toevoegen, #WeNeedSomeDrama x')

Saving people, hunting things, the family business デ--▸ •••

SphinxX schreef:
zullen we wat meer actie aan Gibe toevoegen, #WeNeedSomeDrama x')

When I taste Tequila, Baby, I still see ya

Campbell Saunders

Bij iedere woord die ik over de maan gerept had zag ik hem tot mijn voldoening witter worden. Het kon niet anders dan dat hij een weerwolf was. Wat had ik geluk om van iedereen in de trein juist hem tegen te komen. Weerwolven waren enorm sterk en nuttig. Misschien kon je zelfs een leger van weerwolven maken. Puur tovenaars bloed was niet meer zuiver maar als je een mengsel van weerwolf bloed en tovenaars bloed mengt kan het misschien nog gruwelijk geweldig uitpakken. Maar dan zou ik er eigenlijk eerst testen mee moeten doen en helaas was daar niet zoveel ruimte voor op Zweinstein. Hoewel nu zou de kamer van Hoge Nood weer beschikbaar zijn. Vorig jaar had ik zo en zo de kamer van Hoge Nood weer hersteld maar het was een brok ellende geworden sinds de slag om Zweinstein. Ik vervloekte de dader werkelijk.
Thuis in de weeshuis huurde ik een oude pand dat ik met behulp betaalde van het geld wat iedere maand in mijn geldkluis gezet werd. Het was een of andere achtelijke oom die alles anoniem heeft staan maar alles ervoor doet om mij niet in huis te hoeven nemen. Ik weet nog dat ik zijn huis binnen een week helemaal op hol had slaan. Mijn tante vond me dan ook een afschuwelijk kind waar geen land mee te bezuilen viel. Ik ben toen weer in een weeshuis gedumpt en ze zijn verhuist. Ik had het namelijk bezocht maar ze woonde daar niet meer en de mensen konden me ook geen adres geven. Helaas wist ik niet of mijn oom noch tante een tovenaar was of een heks. Ik wist dus niks van mijn familie en alleen dat gedeelte maakte me agressief. Niemand had het recht om mij een mudblood te noemen. Ik was gewoon een volbloed; ik was een geweldige tovenaar al zeg ik het zelf. Ik wist meer dan menig ander en ik worstelde me door ieder diepste afschuwelijke geheim wat maar verzonnen kon worden.
‘Nee, e-echt niet hoor. Ik ga wat kopen bij de snoepjes heks… ik kom zo terug.’ Ik knikte en bewegingloos wachten ik tot hij de coupe verlaten had voordat ik keek of de kust veilig was. ‘Domme zet.’ Siste ik terwijl ik meteen zijn hutkoffer opende en erin keek. Ik walgde van het feit dat hij alles slecht had opgevouwen. Het zag er slordig uit maar het eerste wat opviel was de pillen. ik haalde vliegensvlug een plastic zakje tevoorschijn en een knijpertje waar ik een pil mee pakte en het zakje dicht vouwde en in mijn hutkoffer deed. De pil bevestigde alles. Het was een weerwolf; de kenmerken de pillen zijn gedrag. Ik wist het zeker. Mij hield je niet voor de gek. Vliegensvlug deed ik zijn hutkoffer dicht en niks was te laat want toen ik mijn oorspronkelijke plaats had teruggenomen; precies geen millimeter anders. Dat was iets waarom ik zo goed was in toverdranken. Ik was enorm precies; een perfectionist noemt men me ook vooral.
Hij ging zitten en plotseling opende hij een chocokikker waar de kikker van weg sprong.

Verzin jij maar waar ze het over unne ebbne xd

When I taste Tequila, Baby, I still see ya

Pfuh, wat bedoel je "slordig" het is netjes voor Ralf oké

Saving people, hunting things, the family business デ--▸ •••

Wanneer komen ze eigenlijl bij zweinstein aan? Ik de trein kan je niet xo veel doen :')

Saving people, hunting things, the family business デ--▸ •••

SphinxX schreef:
Wanneer komen ze eigenlijl bij zweinstein aan? Ik de trein kan je niet xo veel doen :')

When I taste Tequila, Baby, I still see ya

Ralf Auron

Ik pakte de tovenaar kaart die er bij hoorde en zag de Hongaarse hoornstaard op de kaart die ik met een kleinen zucht aan Campbell gaf.
'Ik heb er zeven van, je mag deze wel hebben.' Zei ik en gooide mijn hutkoffer open en zette mijn rode zakje met propvol galjoenen er weer in. Mijn blik viel op de doosje met mijn pillen neer die slordig boven aan mijn kleren lag. De klepje stond weid open. Ik kon zweren dat ik het goed dicht had gedaan als laatst. Zijdelings wierp ik Campbell een blik toe voordat ik hrt met mijn duim het snel dicht deed voordat ik mijn hutkoffer weer dichtgooide en even voelde ik een vlaag van paniek opdoemen. Maar al gauw liet ik de vlaag weer wegvliegen en probeerde er niet te paranoïde over te denken. Ik keek even uit het raam, aangezien we nog op het perron waren. Mijn oom kon ik net achterin zien staan. Ik glimlahte toen hij mijn blik opving en een hand opstak. Mijn oom is de enige van mijn hele familie die wel om me geeft. Jet als mijn broertje, maar die is onder invloed van mijn ouders. Toen ik een jaar of 6 was, was ik gebeten door een weerwolf. Eerst moest ik de dood van mijn oudere broer zien door die ene weerwolf waarna ik zelf toen gebeten werd. Mijn ouders gavrn mij de shuld van de dood van mijn broer. Ze haatte me en verwaarloosden me vanaf toen. Riepen dqt ik een mood machine en al was. En het werd maar erger toen ik op een nacht mijn broertje had gebeten. Daarom ben ik meer bij mijn oom dan mijn ouders die me letterlijk haten. Hij hielp me met mijn eerste transformaties en hield me in bedwang. Hij kocht altijd mijn pillen net op tijd als ze op waren. Als ik mijn oom niet had, had ik niemand. Ik keek weer om naar Campbell.
'Door een aantal familieproblemen werd de band tussen mij en mijn ouders alsmaar slechter. Mijn oom zorgt meer voor me dan mijn ouders die me verwaarlozen.' Zei ik zachtjes.
'Hoe ziet het bij jou thuis eruit? Heb je broers of zussen hier op school?' Vroeg ik om een gesprek aan te knoppen. Eigenlijk begin ik te lraten net als hoe ik mrt Ginny sta te praten. Ik vertrouw hem veels te snel geloof ik.


Is tenminste iets xq

Saving people, hunting things, the family business デ--▸ •••

ohoh je vraagt naar Campbels thuis situatie x')

When I taste Tequila, Baby, I still see ya

Campbell Saunders

Er bleef even een stilte tussen ons hangen en ik nam niet eens de moeite om die te doorbreken. Ik was veels te veel in mijn gedachtes verzonken over het feit dat Ralf; de jongen voor me een weerwolf kon zijn. Automatisch somde ik alle pluspunten af maar ik was ook zo realistisch om alle min punten af te razen. Ik mocht geen fout maken maar een meesterplan was al in mijn hersens aan het kronkelen.
‘Door een aantal familieproblemen werd de band tussen mij en mijn ouders alsmaar slechter. Mijn oom zorgt meer voor me dan mijn ouders die me verwaarlozen.' Ik staarde hem met een gigantische pokerface aan. Zou dit het moment zijn? Het moment dat ontrafeld werd of hij een weerwolf was of niet? Of hij met andere woorden bruikbaar was of niet.
‘Hoe ziet het bij jou thuis eruit? Heb je broers of zussen hier op school?’ Ondanks dat ik in een weeshuis was opgegroeid zonder een weet van een belachelijk iets als ouders, broers of zussen werd ik van zijn opmerking niet boos. Iets wat ik tien jaar geleden wel geworden zal zijn. Het deed me niks. Ik bezat geen liefde voor degene die het niet verdiende. En in mijn geval verdiende niemand het. Liefde was slechts een tijdverdrijf van de geest. Een tijdverdrijf zodat je belangrijke dingen vergat en je na een aantal jaar je afvraagt wat je in vredesnaam bereikt heb in je leven.
‘Ik ben niet echt interessant of iets dergelijks. Ik woon in een weeshuis.’ Ik zweeg terwijl ik hem even aanstaarde.
‘Ik weet dat je familieproblemen vast heel privé zijn en pijnlijk; maar als je erover wilt praten ben ik er voor je.’

Vertel het papa Saunders maar (:

When I taste Tequila, Baby, I still see ya

Ralf Auron

‘Ik ben niet echt interessant of iets dergelijks. Ik woon in een weeshuis.’
Ik knikte en keek hem weer aan. Hij keek me ook even aan. Om op te groeien zonder een enige familielid bij je lijkt afschuwelijk. Nooit echte liefde of vriendschap te hebben gehad. Alleen met de andere weeskinderen misschien, maar dat is anders. Ik knikte begrijpend met mijn hoofd.
‘Ik weet dat je familieproblemen vast heel privé zijn en pijnlijk; maar als je erover wilt praten ben ik er voor je.’ ik glinlachte even en keek naar mijn schoenen die al bijna verlseten waren, ondanks mijn ouders al het geld in de werld bezat. Ik zucht even.
'Mijn ouders accepteren me gewoon niet om wie ik ben.' Ik stond even stil en staarde maar voor me uit.
'Om wat ik ben eigenlijk' en dat murmelde ik zo zacht zodat campbell het niet verstond.
'Als zij mij niet accepteren, prima. Dan ga ik ook weg. Van daar dat ik vaker bij mijn oom ben.' En zover dit onderwerp. Nog meer praten en hij zou mijn geheim weten.

Saving people, hunting things, the family business デ--▸ •••

Campbell Saunders

Ik zag hem glimlachen en naar zijn schoenen staren. Hoewel het niet van mijn gezicht af te lezen was was ik enorm nieuwsgierig of mijn voorvermoedens elk moment bevestigd gaan worden. Eigenlijk wist ik het antwoord al. Ik was een genie; ik had altijd gelijk.
‘Mijn ouders accepteren me gewoon niet om wie ik ben. Om wat ik eigenlijk ben. Als zij mij niet accepteren; prima. Dan ga ik ook weg. Van daar dat ik vaker bij mijn oom ben.’ Ik zweeg. Dit was nog niet het complete antwoord wat ik wilde. Helaas kon ik niet gewoon vragen of hij een weerwolf was of niet. Dat zou mij een hoop tijd besparen. Mensen; dreuzels of tovenaars waren zo ontzettend irritant. Ze wilde allemaal dingen horen die totaal niet relevant waren. Gewoon om hun geest te vergenoegen. Om te denken dat ze iets kunnen vertellen hoewel ze ondanks ze het niet willen toegeven het toch kwijt willen zijn. Maar het koste tijd. En tijd was enorm. Ik kon in die tijd al meerdere mysteries ontrafeld hebben en nu zit ik hier met een jongen in een coupe die maar over een onbenullig iets omheen draaide. Toch was de ongeduld niet van mijn gezicht af te lezen. In tegenstelling juist; ik leek een bom vol begrip.
‘Iedereen is anders en iedereen heeft zijn verschil in verschillende maten. Groot of klein. Ik vind het redelijk naar van je ouders dat ze je niet kunnen accepteren. Hoewel ik natuurlijk niet weet wat er is- niet dat ik het perse hoef te weten want zo lang ken je me nog niet en dit is natuurlijk zeer raar voor jou. Voor mij minder. Ik ben opgegroeid in een weeshuis dus ik ben gewend om met vreemdere mensen te praten over allerlei dingen. Van hun grootste probleem tot hun gelukkigste herinnering. Dus het spijt me als ik misschien raar overkom. Alleen ik vind het altijd fijn als ik kan helpen want ik vind het niet fijn als iemand ongelukkig is en soms is het beter om met een vreemde te praten dan met iemand die dicht bij je staat. Die hebben persoonlijk altijd een voor-oordeel omdat ze je kennen. Iemand die van niks weet en er schematisch op kijkt ziet altijd alles anders.’

When I taste Tequila, Baby, I still see ya