[200] When Generations meet - HP - Topic 1 - Speeltopics

Harry Potter en zijn vrienden en vijanden gaan weer naar school voor hun zesde jaar. Wat als ze er opeens achter komen dat hun ouders en hun toekomstige kinderen ook naar Zweinstein gaan? James Potter, Harry Potter en Albus Potter zitten alle drie in hun zesde jaar en komen elkaar tegen. Niemand weet wat er aan de hand is. De toekomstige kinderen mogen niets tegen hun ouders zeggen over de toekomst, maar kunnen ze dat wel volhouden? En wat als de ouders erachter komen wat er later van hun gaat worden, dat sommige vriendschappen verbreken? En Voldemort is er ook nog. Kunnen ze hem tegenhouden?
Rollen:

[ bericht aangepast op 29 juli 2014 - 17:41 ]

Spoiler alert: you will save yourself

(mijn topics, en nu ga ik slapen)

And don't forget, Elvendork! It's unisex!

Praattopic

Spoiler alert: you will save yourself

MT en

Saving people, hunting things, the family business デ--▸ •••

Ron Weasley
Ik loop met mijn hutkoffer door de muur, nadat ik een tijdje heb gekeken of er geen dreuzels toekeken. Maar niemand, dus sta ik nu op perron negen driekwart, naast Harry. Samen lopen we de trein binnen en nemen we plaats in een coupe. Dan pas realiseer ik me dat ik naar de klassenoudstecoupe moet. Ik mompel iets wat op 'doei' moet lijken naar Harry en loop naar de klassenoudstecoupe. Blijkbaar ben ik de eerste dus neem ik de beste plek in. Hermione is wat later dus heb ik niemand om tegen te praten. Op het geluid van Koe na is het helemaal stil in de coupe, iets wat ik irritant vind. Daarom ga ik maar een beetje rondlopen en dingetjes bekijken en aanraken. Als ik weer ga zitten komt een jongen met blond haar binnengelopen. Hij lijkt erg veel op Draco Malfoy, maar ik heb hem nog nooit gezien.
'Is dit de klassenoudstecoupe?' vraagt hij. Ik knik. 'Wie ben jij? Ik ken je niet, maar je ziet eruit als een Weasley.' Hij zegt het als een belediging. Deze jongen begint steeds meer op Malfoy te lijken.
'Ik ben ook een Weasley. Ron Weasley om precies te zijn. En wie ben jij?' Ik zie aan hem dat hij er helemaal niks van snapt. Hij kijkt alsof hij een geest gezien heeft.
'Ik ben Scorpius Malfoy. En jij bent niet Ron Weasley, want die is veel ouder. Zijn kinderen zitten op Zweinstein, dat zou je wel moeten weten.' Ik kijk de jongen aan alsof hij gek is. Ik heb helemaal geen kinderen.
'Ik heb echt geen idee waar je het over hebt. De enige Malfoys die ik ken zijn Lucius en Draco Malfoy, die ik beiden niet mag, dus ik zou maar even ophouden met dat toneelspel.' De jongen is stil en gaat zitten. Ik speel wat met Koe en kijk soms naar de jongen. Hij lijkt echt te denken dat ik lieg, wat helemaal nergens op slaat.

Spoiler alert: you will save yourself

Mt.

What do we say to the god of death? ''Not today.''

Mtt

When I taste Tequila, Baby, I still see ya

Linde je zei tegen mij dat de latere toekomst kinderen geen klassenoudste konden zijn... en nu maak je er een van scorpi xd..

When I taste Tequila, Baby, I still see ya

Ik ga eerst met albie posten, dan met Georgie en dan ralfie. Eerste keer dat ik drie personages heb misschien moet ik er eentje laten vallen :'D

Saving people, hunting things, the family business デ--▸ •••

Albus Severus Potter

Na het afscheid te hebben genomen van mijn ouders liep ik richting de trein toe. Nog even keek ik achterom om te zien waar James en Lily bleven, tot ik ze niet kon vinden ging ik er van uit dat ze eerder de trein in stapten dan mij. Met dat stapte ik ook binnen om mijn zesde leerjaar te laten beginnen. En zoals altijd, verheug ik er niet op.. alleen op zwerkbal en het rond dwalen door Zweinstein en heel misschien Scorpius de verboden bos in laten jagen. Geen nut, ik weet, maar het dood de tijd tenminste als ik weer eens niets te doen heb.

Ik zocht van de ene coupé naar de andere tot ik een bekende gezicht zou zien. Maar nee. De enige bekende gezicht die ik zag was misschien wel een jongen die erg veel op oom George leek. Ik zucht en neem maar een lege coupé waar ik in plaats nam, en hoopte maar dat Lily, James of wie dan ook binnen zou stormen. Maar op dat moment zag ik weer de dubbelganger van oom George voorbij lopen.
'Heei!' Riep ik en de jongen draaide zich naar me om. Ik had al meteen spijt toen hij de coupé deur opende en naar me toe liep.
'Heei,' riep hij terug.
'Ken ik jou?' Begin ik stompzinnig. De jongen keek even om zich heen.
'Als je lang genoeg hier op school zit, waarschijnlijk wel.' Antwoorde hij. Ik keek verbaasd op.
'Misschien heb je mijn tweelingbroer Fred Weasley ergens gezien waardoor je hem met mij verwarde, ik heb hem nu namelijk kwijtgeraakt.'
Ik trok mijn wenkbrauwen verward op.
'Maak je een grapje?' Lachte ik en deze keer was het de jongen die me vreemd aankeek.
'Altijd, toch? Deze keer niet nee, wat ben ik droog wanneer Fred niet bij me is. Ik ben George Weasley.'
'Ha, Ha heel erg grappig Fred. Heb je weer een wisseldrank in genomen als advies van oom George? Ik weet dat oom Fred dood is, en je kunt hem niet tot leven wekken met dit. En helemaal niet als je hem voordoet als oom George.'
De jongen leek eerder alsof hij een spook had gezien dan verdrietig te zijn door zijn mislukte grap.
'Ik ga dan maar.' Murmelde de jongen en liep, bijna rennend de coupé uit. Zuchtend stond ik ook op en liep naar de coupé deur, wachtend op een echte bekende en geen Fred die zich voordoet als zijn vader.. of was het echt oom George? Ik moet dit aan Lily en James vertellen..


Misschien dat Lils naar Albie kan komen, kan Albie zijn verhaaltje aan haar vertellen :') kan lily beweren dat zijn broer paranoïde begint te worden of zo iets x')

Saving people, hunting things, the family business デ--▸ •••

Leora schreef:
Linde je zei tegen mij dat de latere toekomst kinderen geen klassenoudste konden zijn... en nu maak je er een van scorpi xd..

Spoiler alert: you will save yourself

Okido.

Lily Luna Potter
'JAMES!' Brul ik kwaad, om hem vervolgens hard te stompen. James spring nog net op tijd aan de kant. 'Nou nou, je hoeft niet gelijk agressief te worden. Ik zei alleen dat die Michael misschien wel je vriendje zou kunnen zijn. Pap moet toch ook op de hoogte blijven?' Grijnst hij. Hij steekt zijn hand uit en aait woest over mijn hoofd. Ik werp hem een dodelijke blik toe. Ik moet zeker een meter omhoog kijken, maar dat maakt me niks uit.
'Kalm aan, Lily,' zegt mijn vader terwijl hij een kalmerend gebaar met zijn handen maakt. 'Ik geloof heus niet alles wat James zegt.' Ik grom even. 'Gelukkig maar, want ik HEB geen vriendje.'
Ik werp snel even een blik op de klok. Het is al vijf voor elf. Ik weet aardig zeker dat de klok zonet nog op kwart voor elf stond. Het is alsof de klok wil dat we de trein in gaan. Albus is er al vandoor. Niet dat ik het hem kwalijk neem, in een ruzie tussen mij en James had ik hem ook gesmeerd.
'We moeten opschieten,' zeg ik haastig. Ik omhels mijn vader nog even, neem afscheid van mijn moeder en ren op de trein af (voor hoever dat mogelijk is met een hutkoffer vol met zooi).
Ik begin mijn zoektocht door de trein, naar mijn vrienden. Ik sjok langs elke coupé. Vreemd, ik zie veel onbekende mensen. En ik zie nergens mensen uit mijn jaar. Ach ja, het zal wel niks zijn.
Na een tijdje spot ik Albus. Ik schuif de coupé deur open en glimlach. 'Hé,' begroet ik hem. 'Dus, jij was er al vandoor?' Ik grijns en hijs mijn hutkoffer in het rek, om vervolgens op het bankje te ploffen.

What do we say to the god of death? ''Not today.''

Albus Severus Potter

Ik nam weer plaats op mijn huidige plek en meteen hoorde ik de schuifdeur weer open gaan.
'Hé,' begroette iemand me wiens stem ik herkende als die van Lily.
'Dus, jij was er al vandoor?' Zei zeg grijnzend. Ik draaide me naar haar om en knikte met mijn hoofd. Die twee hebben bijna altijd ruzie, bijna meer dan wanneer ik met James ruzie heb.
'Natuurlijk, ik was er al vandoor wanneer we kings Cross hadden bereikt.' Zei ik.
'Maar om eerlijk te zijn vind ik dat James best wel gelijk kan hebben.' Grapte ik en zette mijn ene been op het bankje voor een extra steun.
'Overigens, tot nu toe heb ik heb ik alleen Fred gezien en geen een ander bekend gezicht. Fred had een wisseldrank op om op oom George te lijken. Dom he?' Ik stop even en keek bedachtzaam naar het coupé deur.
'Of het was echt oom George en zijn we in een andere tijd beland, verklaart waarom we geen bekende gezichten zien.' Grapte ik weer.

Saving people, hunting things, the family business デ--▸ •••

Campbell Saunders

Direct toen ik het poortje passeerde zag ik de vertrouwde trein die mij naar Zweinstein zou begeleiden. Helaas werd mijn uitzicht half geblokkeerd door allemaal ouders die hun kinderen in een omhelzing trokken. Ik walgde daarvan. Niet dat iemand wist dat ik walgde van de tijdverdrijf die leerlingen die zelfs in een hogere jaar zaten dan mij van hun ouders afscheid namen. Alsof ze kleine kleuters waren die voor het eerst naar het dagverblijf gingen. Sommige gingen nog huilen ook. Vooral die vieze modderbloedjes die voor de eerste keer naar Zweinstein gaan. Ze weten snappen niet dat ze een uitzonderlijk aanbod gekregen hadden. Iets wat ze niet verdiend hadden. Ik zag ze eigenlijk alleen als potentiele opties. Als ik ze nodig had ergens voor waren ze altijd makkelijk voor het karretje te spannen. Niet dat iemand mij zou weigeren. Ik kon mensen maken en breken. Ik had geen zwerkbalfunctie nodig om populair te zijn. Ik vond het ook een onnodig risico om mijn hersens te schaden aan zo’n slechte tijdverdrijf. Waarom zou je een beetje achter een balletje aanjagen terwijl de meest gruwelijke en meest geheime dingen voor je voeten lagen? Ik was op een zeer geordend stadium daarover. Ik was dan ook altijd een handtekening om op de verboden afdeling te neuzen. Als ik die niet zou krijgen zou ik hem per slot van rekening toch vervalsen. Niet dat dat nodig was; de leraren hielden van mij- maar wie deed dat dan niet? Vroeger haatte iedereen mij in de weeshuis; ik was toen nog een wrak. Ik liet liefde nog in mijn hart spelen. Iets wat dom was en algauw overheen gestapt was. Niemand hoeft te denken dat ze achter mijn grandioze geheimen komen en raadsels. Ik was op dat punt een ware Zwadderaar. Helaas wist ik niet of ik een pure-blood ben. Zover ik kan vinden kan ik niemand vinden in de toverwereld die een connectie met mij vormde. Iets wat mij irriteerde en de dreuzel die mij dat aangedaan had zou ervoor boeten. Ik liep de achterste coupe in waarvoor ik nog naar aantal leerlingen geglimlacht en gezwaaid had voordat ik er in stapte. Het was maar slechts toneel. Konden hun veel weten? Ik deed de deur open en zetten mijn spullen netjes erin en kleedde me direct om. Alsof ik nog een seconde in die stomme dreuzel kleding wilde lopen. Ik nam plaats en negeerde de raam waar een ieder afscheid nam terwijl ik voor even genoot van de stilte aangezien ook mijn coupe straks vol zou lopen. Niet met vreemde uiteraard- met ‘vrienden.’ Iets wat ieder jaar gebeurde en ik zelden alleen was.

Feel free to join (:

Draco Malfoy

Voor de laatste keer keek ik nog over mijn schouder naar mijn ouders. Ze zagen er beide moe en afgetobd uit. Niet dat ze dat wilden laten merken aan de buitenwereld of mij. Sinds de heer van het Duister was teruggekeerd was alles anders geweest. Ik durfde het eigenlijk niet te denken maar ik haatte de zomervakantie. Gewoon omdat de verschrikkelijkste man die ik ooit gekend had in onze huis woonde. Het had mijn ouders gebroken. Mijn vader wat ooit een zelfverzekerde respectabele man was is verdwenen. Mijn moeder die mij altijd vertroetelde was kapot gemaakt. Verwoest. Vooral sinds ze niet betrokken werd bij het plan van de heer van het Duister. Een plan die te gruwelijk voor woorden was en ik bang was dat ik er niet in zal kunnen slagen. Niet dat ik een keuze had. Als ik niet zal slagen zou ik gruwelijk vermoord worden en zeer waarschijnlijk mijn ouders ook. Iets waar ik zeer bang voor was. Hun hadden alles voor mij over dus ik moest ook alles voor hen over hebben. Wie was er ooit zo dom om te bedenken dat liefde haat kon verdrijven? Haat overheerst altijd omdat je slechts in een roes van liefde bekeerd totdat je uit je cocon gegooid word en de waarheid aan het licht komt. Je beseft dan dat het te laat is en het al diep in de wortels van je hart gegroeid is zonder enig besef.
‘Draco.’ Ik keek om maar voordat ik moeite moest doen om te kijken wie het uit de honderden mensen was die mijn naam riep haakte Patty Parker al haar arm in de mijne. Patty Parker. Het enige meisje wat mij in haar armen sloot en waar ik ook gretig gebruik van maakte. Iets wat ik normaal niet zou doen als ik de liefde van mijn moeder nog ontving. Ergens schaamde ik me ervoor. Ik was bijna 16 jaar en ik hunkerde nog steeds naar haar armen. Naar haar geur en gezicht die ooit vrolijk stond als ze me in haar omhelzing trok. Zo’n moment zou ik voor heel Zweinstein willen inruilen waar die Potter ook altijd de held uithing. Alsof hij onaantastbaar was. Ik had hem ooit de kans gegeven om aan de juiste zijde te keren maar die vieze bloedverrader moest het weer verpesten. Ze namen altijd alles in voordat een ander de kans had; walgelijke familie wat het ook was. Met een ruk deed ik de klassenoudste coupe open waar natuurlijk Ron Weasley al zat. Patty keek naar hem en aan haar gezicht te zien zag ze hem ook liever niet dan wel.
‘Wel, wel. Wie hebben we daar nou weer. Klassenoudste Weasley; ik kan nog steeds niet geloven dat je het een jaar heb volgehouden na de duizend regels die je middels wel niet verbroken heb. Het schijnt dat Professor Perkamentus nogal partijdig is; is het niet? Ik bedoel jou kiest hij alleen maar omdat je een arme dreuzelvriend bent en Hermelien omdat ze uit een achtelijke betweterige moederbloedje is.’ ik trok mijn mondhoeken omlaag van minachting.
‘Over Griffel gesproken; is ze wijs geweest en het met je uitgemaakt of is ze juist slim geweest om van Zweinstein af te gaan en naar haar oorspronkelijke school terug te keren. Niet dat ze daar meer geliefder zou worden als hier.’

[ bericht aangepast op 19 juli 2014 - 19:52 ]

When I taste Tequila, Baby, I still see ya

Scorpius Malfoy

Een jongen met blond haar komt de coupé binnengelopen. Hij lijkt verschrikkelijk veel op mij, wat ik eng vind.
‘Wel, wel. Wie hebben we daar nou weer. Klassenoudste Weasley; ik kan nog steeds niet geloven dat je het een jaar heb volgehouden na de duizend regels die je middels wel niet verbroken heb. Het schijnt dat Professor Perkamentus nogal partijdig is; is het niet? Ik bedoel jou kiest hij alleen maar omdat je een arme dreuzelvriend bent en Hermelien omdat ze uit een achtelijke betweterige moederbloedje is. Over Griffel gesproken; is ze wijs geweest en het met je uitgemaakt of is ze juist slim geweest om van Zweinstein af te gaan en naar haar oorspronkelijke school terug te keren. Niet dat ze daar meer geliefder zou worden als hier.’ De jongen - die zich voorstelde als Ron, staat boos op. Hij trekt zijn toverstok en richt die op de andere jongen.
'Geen woord over Hermelien. Je hebt geen idee waar je het over hebt, Draco.' Ik krijg bijna geen adem. Draco, dat is mijn vader. Ik sta op en kijk naar de twee jongens. Het zou niet waar kunnen zijn.
'Dit is niet mogelijk. Wie zijn jullie en waarom doe jij alsof je Draco Malfoy bent. Die stond net nog buiten naar mij te zwaaien als een man die in de vijftig is, niet er. Jongen van... Zestien?' Ik schud mijn hoofd. 'Ik ben zijn zoon, Scorpius en ík ben zestien.' De Weasley begint te lachen, wat mij irriteert. Waar lacht hij om?
'Scorpius, Draco is echt geen man van vijftig - mag ik hopen. Ik weet niet wie jij bent, maar volgens mij ben je een beetje in de war.'

Spoiler alert: you will save yourself

Draco Malfoy

Boos sprong Weasley op wat mij toch een zelfvoldane grijns liet geven. Na al die jaar was hij nog zo makkelijk uit de tent te lokken. Je kon zo zien waar zijn zwakke plek lag. ''Geen woord over Hermelien. Je hebt geen idee waar je het over hebt, Draco.' Razendsnel pakte ik ook mijn toverstok tot ik een blondharige jongen in het vizier kreeg. 'Dit is niet mogelijk. Wie zijn jullie en waarom doe jij alsof je Draco Malfoy bent. Die stond net nog buiten naar mij te zwaaien als een man die in de vijftig is, niet er. Jongen van... Zestien? Ik ben zijn zoon, Scorpius en ík ben zestien.' ik zie Weasley lachen en verbouwreerd liet ik mijn blik over de jongen gaan. Scorpius was inderdaad geen slechte naam en hoewel ik het niet zou toegeven leek hij op mij. Maar dit was waarschijnlijk gewoon een grap. Ik had nooit geweten dat iemand uberhaupt op mij wilde lijken. Ook al dacht iedereen dat ik een hoge hoed van mijzelf had was dit totaal niet het geval. In tegendeel; ik had een minderwaardigheids complex.
'Scorpius, Draco is echt geen man van vijftig-mag ik hopen. Ik weet niet wie jij bent maar volgens mij ben je een beetje in de war.' ik knikte.
'Ik ben het normaal nooit met Weasley eens; vooral omdat als zijn hersens goud waren zijn familie nog armer was dan ze al waren...' ik zweeg en staarde nog steeds naar de jongen. Het kon niet mijn zoon zijn. Het kon niet; maar waarom leek hij dan zo op mij? Als ik nou Potter was zou ik wel geloven dat iemand zo gek was mij na te bouwen maar dat was ik niet. Verstrooid deed ik de deur open en liep de coupe uit. Eigenlijk niet wetend naar toe tot ik de andere Weasley van de familie tegen kwam. Ginny; met moeite sleepte ze haar koffers de gangpaden op en het was duidelijk te zien dat het te veel gewicht voor het schriele meisje was. 'Heeft je familie wat goudstukken bemachtigen vanwege je uitpuilende koffers.' zei ik hatelijk. ik wist dat het oneerlijk was; maar gewoon puur omdat ik in de war was en verdrietig hoewel niemand dat wist moest ik iemand pesten en Ginny was uitgerekend de slachtoffer. Ze negeerde me letterlijk. Iets wat ik niet pikte. Ik haalde mijn toverstok tevoorschijn en voordat ik het goed en wel bedacht had vloog Ginny's koffer open en schoot al haar eigendommen alle kanten op. Mijn trouwe metgezellen arriveerde; Korzel en Kwast waardoor ik hatelijk lachde.

Slechte post i know :p Anders Scorpi naar Campbell? -> Albus kan Ginny redden

[ bericht aangepast op 20 juli 2014 - 20:40 ]

When I taste Tequila, Baby, I still see ya