Sophie Anderson
Langzaam droogde ik mijn lichaam af. Wat kan een douche een mens goed doen. Mijn onderbroek en beha heb ik al snel aan. Daarna trek ik mijn lichtblauwe rok aan, die net boven mijn knieën eindigt. Daar boven op een simpel wijd vallend wit t-shirt met mouwen die ook wat wijder zijn. De handdoek haal ik van mijn hoofd en borstel dan mijn haar door. Als dat eenmaal klaar is, begin ik snel aan mijn gezichtsverzorging. Mijn make-up doe ik daarna. Ik hoor gebonk op de deur van de badkamer. 'Ik ben nog even bezig, ben zo klaar', roep ik naar degene die staat te bonken op de deur. Waarschijnlijk is het Levi, het vriendje van mijn zus. Hij zal toch even geduld moeten hebben. 'Doe die deur open, ik moet pissen!', schreeuwt hij terug. 'Je kan ook beneden gaan, ik ben nog bezig', schreeuw ik terug. Een beetje mascara op mijn wimpers en een gekleurde lippenbalsem op mijn lippen, nu ben ik klaar. Dus maak ik de deur open en wil langs Levi glippen. Hij pakt echter mijn pols vast en knijpt er in. 'Volgende keer doe je meteen die deur open of doe hem gewoon helemaal niet op slot, stomme trut', zegt hij kwaad. 'De deur open laten zodat jij naar mij kan gaan staan kijken als ik douche, zeker? Dacht het niet en ik ben geen stomme trut', vertel ik hem woedend. Het is verdomme zijn huis niet. 'Je moet blij wezen dat ik überhaupt naar je wil kijken als je naakt bent, niemand anders wil het. En je bent zeker wel een stomme trut', zegt hij terwijl hij gemeen lacht. 'Er zijn genoeg jongens die mij naakt willen zien, het zijn alleen niet zulke hufters als jij die het ook daadwerkelijk zouden doen', ik kijk hem uitdagend aan. Zijn hand om mijn pols verstrakt en het begint pijn te doen. 'Ik ben geen hufter en ik zou maar aardig tegen mij blijven als ik jou was', sist hij kwaad tegen mij. 'En als ik jou was, zou ik nu mijn dochter los laten want als ik je moet helpen zal je niet blij zijn', ik schrik van de stem van mijn vader. Als ik zijn gezicht zie, ben ik heel blij dat hij niet boos op mij is. 'Wat wil je doen, ouwe? Mijn arm op mijn rug draaien? Dat lukt je toch niet', roept Levi. Binnen een paar stappen staat mijn vader bij ons en rukt Levi los van mij. Zijn andere hand ligt binnen een seconde om Levi's nek. Hij duwt hem tegen de muur. 'Als jij niet vanavond niet weg bent als ik thuis kom, dan hoop ik voor jou dat je hard kan rennen. Je hebt heel veel geluk dat ik nu moet werken want anders had ik je een lesje geleerd die je nog heel lang zou kunnen herinneren', gromt mijn vader tegen Levi. Levi kijkt nog toch wel onder de indruk. De kamerdeur van mijn zus gaat open en ik hoor een boze gil.'Laat hem los, dadelijk doe je hem pijn. Laat mij raden, Sophie heeft hier zeker voor gezorgd?!', roept mijn zus boos. 'Als je zo door blijft gaan, dan mag je een ander huis gaan zoeken om te wonen', schreeuwt mijn vader boos terug. 'Ik zoek wel een ander huis, ik wil niet met haar nog langer in een huis wonen', schreeuwt ze boos terug. Ze knalt haar deur weer dicht. Altijd, altijd heb ik het gedaan. Al sinds ze weer terug is van de universiteit. Mijn vader laat Levi los. Ik ga snel naar mijn kamer. Daar trek ik mijn witte ballerina's aan, een paar bijpassende oorbellen doe ik in mijn oren en daarna pak ik nog snel mijn tas. Dan loop ik naar de badkamer, daar aan gekomen gooi ik de gekleurde lippenbalsem in mijn tas. Dan ga ik naar beneden. Mijn vader is blijkbaar al beneden, want boven heb ik hem niet meer gezien. Mijn moeder staat hoofdschuddend in de keuken. 'Goeiemorgen Sophie, eet je wel wat voordat je naar werk gaat?', vraagt mijn moeder zodra zij mij ziet. 'Goeiemorgen mam, ik neem wel een appel mee. Ik heb geen tijd meer voor ontbijt', beantwoord ik haar vraag. Ik pak een appel van de fruitschaal. Dan loop ik naar buiten en ga daarna in de auto van mijn vader zitten. Binnen een kwartier zijn wij bij mijn werk. Na een kus op zijn wang te hebben gedrukt, stap ik uit. Ik draai mij nog even om zodat ik naar hem kan zwaaien voordat hij weg rijdt. Met een snelle pas loop ik het laatste stukje naar mijn werk en open de deur.
Niall Horan
Zuchtend neem ik nog een slok van mijn thee. Hoe ga ik nu nog iemand voor het voorprogramma vinden? Er zullen vast mensen zijn die hier beter in zijn dan ik en de jongens. Waarom hebben ze die niet gewoon gevraagd? Wij kunnen onze tijd wel nuttiger besteden. Het lege blaadje voor mij biedt ook weinig hou vast. Uiteraard zijn Harry en Louis naar de wc gegaan. Die twee kunnen nog vijf minuten zonder elkaar. Ik ben wel blij dat Zayn met Harry op pad gaat. Want een halve dag Harry aan horen als Louis niet bij hem is, is echt geen pretje. Ik begrijp hem wel en begrijp dat Zayn er ook niet op zit te wachten om met Harry op pad te gaan. Misschien helpt een lijstje maken waar getalenteerde mensen kunnen zijn mij wel. Wie weet, ik kan het altijd proberen. Mijn hand grijpt de pen die ik naast het lege blaadje heb gelegd. Dan begin ik met schrijven. Op straat, op het strand, in een winkelcentrum, in een theater, in een café of in een kroeg. Hoewel de straat en het winkelcentrum praktisch hetzelfde zijn. Dan maar op naar het theater, daar zullen vast wel iemand kennen die talent heeft of mij misschien op de goeie weg helpen. Toneelspelers moeten immers soms ook zingen, voor zover ik weet. Nu alleen nog een theater zoeken. Met behulp van mijn mobiel moet dat wel lukken. Al snel is google op mijn mobiel te zien en typ ik het woord theater en de naam van de stad waar wij nu zijn. Al snel zie ik een lijstje met theaters. Dan klik ik op het zoekresultaat van google maps. Dan sta ik op en loop naar binnen zodat ik mijn thee kan betalen. Als ik die eenmaal heb betaald, ga ik op weg naar een van de theaters. Hopelijk heb ik vandaag geluk.
Physics is awesome
