Weetje,
Ik had me sinds vrijdag al op deze avond verheugt
Een avond van ons, alleen wij twee
Maar nee, dat gaat weer niet door..
Ik mis onze lange gesprekken, ik mis de ''Ik wil bij je zijn'' gesprekken, ik mis de gesprekken die tot 3 uur in de nacht doorgingen
Ja, ik voel me klote vanbinnen en ik wil je ook vertellen waarom maar ik durf het niet oke. It's my past that haunts me.
Elke keer als je vraagt hoe het met me gaat zeg ik maar; goed hoor
Maar nee, zo goed gaat t niet
Het enige wat ik wil is een simple ''Ik wil bij je zijn''
Meer niet..Dan maak je m'n dagje al goed
Het is niet erg, het ligt aan mij. Ik ben te gevoelig, en ik snap dat je m'n verdrietige gevoelens niet wilt weten daarom zeg ik het ook maar niet.
Als je bij me was dan weet ik zeker dat ik in huilen was uitgebarsten, had je me dan geknuffeld en gesusht totdat ik stil was?
Tuurlijk zou je dat doen, zo ben je
Damn, ik mis je gewoon
Of stel ik me aan?
Ugh
'If you could see yourself from my perspective, you'll realize there is nothing you need to change about yourself'.
