Herinneringen? Visioenen? Of... word ik gewoon gek? - Stamcafé

Dag lieve mensen!

Ik begin een beetje bang van mezelf te worden na vandaag. Jullie kennen vast wel het liedje 'I see fire' van Ed Sheeran. Ik heb deze al duizend keer geluisterd, het is echt mijn favo liedje. Nou ja, tot nu.
Nou is het zo dat wij op school voor theater een solo moeten maken en presenteren, met als thema de Tweede Wereldoorlog. Deze solo's zijn altijd erg gevoelig en mooi, maar ik had er nooit echt een traantje om gelaten. Maar op een gegeven moment kwam er een klasgenootje dat in haar solo het thema 'vuur' had verwerkt. Ze begon te praten over hoe ze de wereld verwoest zag worden. Natuurlijk was het erg mooi, maar niet heel bijzonder. Maar toen begon ze dus 'I see fire' te zingen. En om een of andere reden stroomden de tranen ineens over mijn wangen. Ik voelde me bang en verdrietig, echt afschuwelijk! En als ik mijn ogen dicht deed zag ik de vlammen mijn dierbaren verbranden.
Now, to get to the point. Mijn moeder zei dat ik vroeger ook vaak droomde dat er brand was en dat mijn vader en moeder dood gingen. En mijn hele leven was ik al huiverig voor vuur, geen idee waarom. Maar ik word echt bang van mezelf, hoe kan het dat een liedje dat ik al zo vaak heb gehoord mij ineens zo heftig en diep raakt? Hoe kan het dat ik zo bang ben voor vuur?
Mijn stiefvader is spiritueel en zei dat mensen soms oude herinneringen meedragen vanuit hun vorige leven. En dat dat soms weer tevoorschijn komt. Het zijn dingen die je moet verwerken. En mijn vriendin kwam met visioenen. Zou het misschien iets zijn dat nog gaat gebeuren, dat ik daar bang voor ben? Of... ben ik gewoon gek aan het worden? Heeft een van jullie een idee wat er aan de hand kan zijn? Ik ben zo bang dat ik weer die dromen krijg, kan iemand mij helpen?

Misschien vinden jullie dit overdreven of een zeiktopic. Sorry voor diegenen. Maar ik moet dit gewoon kwijt. Negeer dit alsjeblieft, mocht je het vervelend vinden, maar geef alsjeblieft geen haatreacties. Ik hoop dat er iemand is die dit ook heeft gehad of weet wat er aan de hand is!
Liefs,
Lieke

Ik wist niet waar dit topic moest staan, excuses als hij hier niet hoort!

Ik geloof wel in meerdere levens, het zou best kunnen dat je dat nog met je meedraagt. Als je stiefvader spiritueel is, zou ik eens aan hem vragen wat hij van een reïncarnatietherapeut denkt. Die brengt je met hypnose terug naar een vorig leven en dat kan veel dingen duidelijk maken. Succes!

Your make-up is terrible

Het kan natuurlijk ook gewoon zijn dat je een angst voor vuur hebt, zoals anderen dat in deze mate kunnen hebben voor bijvoorbeeld kleine ruimtes en spinnen. Dan zou je eens met iemand kunnen praten om die angst eruit te krijgen. Voor de rest kan ik niet echt oordelen. Alleen dat als ik een visioen/voorgevoel heb, dit altijd voor het moment van gebeuren is en duurt tot het gebeurt is, dus of de hele tijd ervoor het gevoel of elke nacht ervoor de nachtmerrie.

Happy Birthday my Potter!

Ik geloof ook in meerdere levens. Ik had, toen ik klein was, altijd twee dromen, die iedere nacht terugkeerde.
In de eerste droom was ik gewoon een meisje, maar ik was niet mezelf. Ik had een andere naam, ook al kan ik me die niet herinneren, en ik had twee jongere zussen (ik heb eigenlijk een broertje). Er brandde een kaarsje op mijn kamer, terwijl mijn moeder me dat strikt verboden op. Iedere keer weer droomde ik dat het kaarsje omviel, en mijn bureau in lichterlaaie zette. Het hele huis brandde af, en op het moment dat de vlammen mij omringde, werd ik wakker.

In een tweede droom was ik een klein jongetje. Ik zat op de achterbank van de auto, mijn moeder en vader (niet mijn echte moeder en vader. Eigenlijk twee onbekende mensen) zaten voorin. We stopten, en mijn moeder en vader stapten uit. Ik bleef zitten, want ze zouden toch zo terug komen. Plotseling begon de auto te rollen: blijkbaar hadden ze de handrem er niet goed op gezet. De auto rolde een heuvel af en botste tegen een boom. Iedere keer als de auto op het punt stond om te botsen, werd ik wakker.

De laatste keer dat ik deze dromen heb gehad, is zeker 10 jaar geleden. Toch ben ik er heilig van overtuigd dat het herinneringen waren.

En je bent niet gek aan het worden (:
Ik geloof dat er meer dingen zijn dan wij in eerste instantie zien.

En nu lijk ik zo'n ontzettend spiri-wiri mens, ook al valt dat in het echt nog wel mee, haha.

“All I know is that I love you. And for the first time, that's good enough"

Assassin schreef:
Ik geloof wel in meerdere levens, het zou best kunnen dat je dat nog met je meedraagt. Als je stiefvader spiritueel is, zou ik eens aan hem vragen wat hij van een reïncarnatietherapeut denkt. Die brengt je met hypnose terug naar een vorig leven en dat kan veel dingen duidelijk maken. Succes!

The monsters running wild inside of me. I'm faded

Het hoeft niet per sé een vorig leven te zijn of iets dergelijks. Soms zijn het ook heel kleine dingen die je hebt meegemaakt. Misschien ben je als kind een keer bijna verbrandt of iets dergelijks. Misschien ligt het gewoon aan iets van je verleden dat je je niet kan herinneren omdat je toen zo klein was. Maar je kan inderdaad wel naar zo'n hypnosemens gaan, het schijnt dat die dan kan ontdekken waarom je er zo bang voor bent en je helpen om minder bang te zijn. Maar dat zou ik alleen doen als je er echt heel bang voor wordt.

Let's go outside and all join hands, but until then you'll never understand…

Ik geloof eigenlijk echt niet in meerdere levens. Ik snap het gewoon niet :')

Misschien dat je ooit iets met vuur hebt meegemaakt wat toch zo erg op je ingeslagen is waardoor je dit ervan krijgt.
Geen idee eigenlijk ;x

wat was dit ookalweer

Ik geloof wel dat je meerdere levens zou kunnen hebben, ik ben ook al mijn hele leven bang geweest voor vuur. Ik zou me er niet te druk om maken.

"Sometimes the hardest thing and the right thing are the same."

Ik geloof in reïncarnatie.
Misschien ben je vroeger omgekomen bij een woningbrand. o.i.d. Ik heb wel eens van die documentaires gezien, dat ze dat van een vijfjarig jongetje gingen onderzoeken. Het bleek echt helemaal te kloppen, het huis, achternaam (bijna), dingen die hij niet kon weten en hij al sinds zijn derde vertelde.

[ bericht aangepast op 2 juli 2014 - 17:24 ]

Wie durft te verdwalen, zal nieuwe wegen vinden!

Heel erg bedankt allemaal, voel me nu iets minder gek (hoe vreemd dat ook klinkt)

Assassin schreef:
Ik geloof wel in meerdere levens, het zou best kunnen dat je dat nog met je meedraagt. Als je stiefvader spiritueel is, zou ik eens aan hem vragen wat hij van een reïncarnatietherapeut denkt. Die brengt je met hypnose terug naar een vorig leven en dat kan veel dingen duidelijk maken. Succes!

May StarClan light your path.

Misschien komt het door een gebeurtenis uit je verleden. Ik ben ook bang van vuur en dat komt door iets wat gebeurd is toen ik heel klein was. Ik geloof wel dat die dingen een grote impact kunnen hebben, ook al herinner je het je misschien niet meer (goed).

Caution first, always.

Zelf geloof ik niet echt in vroegere levens, maar ik zal het ook nooit totaal afschrijven. Misschien is er in je verleden wel iets gebeurt waardoor je zo bang bent voor vuur, ik weet het niet. In elk geval veel succes.

Aerials, in the sky. When you lose small mind you free your life .

Ik heb als kind ook altijd veel dromen over vuur en daardoor het verliezen van familie gehad. Daar ben ik nu zo'n beetje vanaf, maar de angst voor vuur heb ik altijd gehouden. Ik kan al in paniek raken als er een kaars in de kamer staat. Dan zie ik voor me hoe iemand die per ongeluk omstoot en er brand ontstaat. Onzin natuurlijk, want als je voorzichtig bent, zal er niets gebeuren, maar toch kom ik er niet vanaf.
Mijn ouders vinden het altijd vervelend dat ik zo "overdreven" reageer, maar mijn oma begrijpt het wel. Ze denkt dat mijn angst voor vuur komt doordat ik als klein kind eens een grote boerderij heb zien afbranden. Ik was toen twee jaar oud en ik herinner het me niet meer, maar dat soort dingen kunnen inderdaad traumatiserend zijn. Ze zegt dat ik nadat ik die boerderij gezien had, helemaal in shock was. Ik wilde niet spelen en zat uren in het niets voor me uit te staren. Het heeft dus duidelijk wel indruk gemaakt, en ik geloof ook wel dat de angst die ik nog altijd heb daar vandaan komt, ondanks ik het me niet meer herinner.
Misschien kun je je ouders of andere familie eens vragen of jij ook iets dergelijks hebt meegemaakt.

“I'd rather laugh with the sinners than cry with the saints. The sinners are much more fun.” - Billy Joel