... om te schrijven!
School heeft het me de afgelopen tijd niet makkelijk gemaakt om nog iets op papier te krijgen. Dit weekend zou ik ook geen tijd hebben, want, nu mijn proefwerkweek erop zit, heeft mijn vriend vrij van werk genomen om een heel weekend samen te kunnen zijn.
Nu was ik gister paardrijden en ik reed op nogal een bijzonder beesie. Heel lief op stal, maar als hem iets niet bevalt tijdens het rijden, dan kan hij flink lastig worden. Denk daarbij aan veel gesteiger en gebok. Nu heb ik al aardig wat rodeo's meegemaakt in tien jaar rijden, en ik ben dan ook best trots op mijn record: nog maar 8 keer gevallen! Het ging aanvankelijk ook best goed, ik kende dit paard al langer, dus ik zie zijn streken meestal wel aankomen. Maar tijdens de galop, ik kan me eigenlijk niet meer herinneren wat er nou precies gebeurde, versnelde hij compleet uit het niets. Voordat ik weet lag ik op de grond. Waarschijnlijk stak hij zijn nek naar beneden en gaf een flinke bok, waardoor ik over de kop vloog en hard op mijn rug belandde. Een ontzettend vuile streek dus. Ik schrok enorm, want ik kon mijn benen niet bewegen en de pijn in mijn rug was verschrikkelijk. Ik heb, zover ik weet althans, een aardig hoge pijngrens, maar ik heb toen wel even hard lopen schreeuwen :x.
Gelukkig was er een stel ervaren stalhulpen die me hielpen, en het gevoel in mijn benen kwam langzaam weer terug. Toen ik op wilde staan, werd ik wel weer heel licht in mijn hoofd, dus zelf lopen lukte nog niet. Het zijn gelukkig maar spieren, dus als het goed is gaat dit met wat rust vanzelf weer over. Ik heb dus nog mazzel, want het meisje uit mijn les die vorige week op dit paard reed, werd er ook af gegooid, en zij heeft haar schouder gebroken. Een zomer niks doen dus. Je vraagt je af wat zo'n paard op een manege doet.
Nouja, nu zit ik hier dus, met pijnstillers en een zeer teleurgesteld vriendje dat zich heel erg op het weekend had verheugd. Lopen gaat voor geen meter (no pun intended), dus veel meer dan achter mijn laptop zitten komt er niet van. Maar ja, always look on the bright sight: ik kan lekker schrijven zo ^^. Ook heb ik nu een excuus om mijn moeder alles voor me te laten pakken. En dan heb ik ook nog eens een super lieve vriendin (zij was bij mijn les wezen kijken) die chocolade muffins komt brengen, en een gefrustreerd vriendje dat me gezelschap komt houden. Het kan altijd erger.
i put the fun in funeral
