Omgekeerd.
‘Welkom iedereen. Welkom op deze bijzondere datum, 31 december 5086, waar onze zestienjarigen van dit jaar hun partner toegewezen krijgen. Mijn naam is Hettie Flum. Om het nog even kort uit te leggen, wat ons partnerschap betekend. Met deze partner is het de bedoeling dat je twee kinderen krijgt. Deze geslachten hangen af van je eigen geslacht. Ben je een jongen, dan krijg je twee jongens. Ben je een meisje, dan krijg je twee meisjes, maar ik neem aan dat jullie dat zelf ook wel weten.’
Er werd instemmend geknikt, terwijl ik nerveus om me heen keek. Was ik hier wel klaar voor? Over twee jaar, op mijn achttiende, moest ik al in verwachting zijn voor mijn eerste kindje. Aan die gedachte alleen al, om een wezen op Aarde te zetten, raakte ik al in paniek. Nee. Ik was hier zo niet klaar voor.
De vrouw, wiens naam ik alweer vergeten was, vervolgde haar jaarlijkse preek verder. ‘Alle namen worden op alfabetische volgorde opgelezen. Dus schatjes, jullie komen vanzelf wel aan de beurt.’ Dat laatste had ze duidelijk tegen het groepje meiden, dat gretig vooraan stond. Deze hadden elk pornoblond haar, waren slank gebouwd en hadden een laag make-up op. Deze ophef was eigenlijk helemaal niet nodig, aangezien de computer besloot wie bij wie ze zouden horen. Dit ging door middel van een persoonlijkheidstest, die we op ons zestiende verjaardag hadden volbracht. Nerveus friemelde ik aan de lichtblauwe stof van mijn jurk. Op deze speciale dag droeg ik een lange, lichtblauwe maxi-jurk, met daaronder zilverkleurige hakken. Mijn bruine haren had mijn moeder in een rommelige knot opgestoken. Van mijn vader, moeder en zusje, had ik thuis al afscheid genomen. Na deze verwantschap zou ik namelijk gelijk mijn spullen moeten pakken en uit huis gaan, omdat mijn partner en ik een eigen huisje kregen.
‘We doen om en om.’ Voor een moment stopte ze, waarschijnlijk om de spanning wat op te bouwen.
‘Aëla Adams wordt toegewezen aan Marjanne Sugg.’ Toevallig kenden Aëla en Marjanne elkaar, dus zij keken elkaar vrolijk aan. Ze liepen naar elkaar toe, kusten elkaar op de mond en verlieten de zaal. Ik glimlachte ze na. Ze hadden het getroffen met elkaar.
‘Aaron Smith, wordt toegewezen aan Joëy Harkims.’ Zo ging ze een tijdje verder, totdat ze bij de Q kwam. Waar mijn achternaam mee begon.
‘Louisa Qara. Wordt toegewezen aan Mara Harkins. Annabeth Quinn, wordt toegewezen aan-’ midden in de zin stopte ze met praten en keek met grote ogen naar het papier. Ze gebaarde naar een man die aan de zijkant van het podium stond en zachtjes praatten ze met elkaar, terwijl ze met heftige gebaren naar het papier wees. Mijn handen werden ondertussen helemaal klam van het zweet, terwijl ik niet om me heen probeerde te kijken. Ik voelde de blikken van de anderen op me brandden. Wat was er aan de hand? Er waren gelukkig niet veel mensen in de zaal, maar het voelde alsof het er met de minuut warmer werd. Voorzichtig veegde ik mijn handen af aan de stof van mijn jurk. We mochten niet spreken, maar dat maakte de onaangename stilte die er al was, nog ongemakkelijker. ‘-Warren Riss,’ vervolgde ze haar zin.
Ik hapte naar adem.
En keek de vrouw met grote, verbaasde ogen aan. Mijn ogen schoten van links naar rechts, terwijl er zachtjes geroezemoes opstreek. Dit kon niet waar zijn. Was ik Hetero? Waarom ik? Ik had inderdaad nog nooit wat voor meisje gevoeld, maar dit moest een fout zijn. Toen ik voorzichtig een blik op Warren wierp, bleek hij al even geschokt te zijn als ik. In zijn blik was paniek en angst te lezen, want hij wist wat deze toekomst met zich meebracht. Iedereen zou ons laten vallen, we zouden worden verstoten door onze familie en vrienden en boven alles; We zouden nooit, maar dan ook nooit kinderen kunnen krijgen.
‘Weet u dat heel zeker? Ik weet zeker dat ik een Homo ben.’ Die woorden staken me recht in mijn hart. Ik zag zijn gezicht betrekken toen de vrouw ernstig knikte.
‘Het spijt me, maar wat de computer zegt, moeten we hanteren. We kunnen er niks aan doen, mijn kind.’ Hallo?! Ik stond hier ook nog! Net alsof ik dit leuk vond. Zomaar met een jongen gedropt worden. Zonder nog wat te zeggen, begon ik iedereen opzij te duwen en stormde de zaal uit. Weg. Ik moest weg hier. Ik had frisse lucht nodig. En een sigaret, besloot ik.
Ik rookte niet veel, maar op sommige momenten had ik er echt één nodig. Zoals nu.
‘Anna, wacht!’ Het was Warren zijn stem, die verwoede pogingen deed om me tegen te houden.
‘Wat?!’ Abrupt stopte ik, waardoor hij keihard tegen me aan knalde en we beiden op de grond vielen. -Inclusief met Warren op mij. Chagrijnig keek ik hem aan, terwijl mijn ogen begonnen te prikken.
‘Wist ik veel, oké?’ Een traan ontsnapte bij mijn rechteroog, waar Warren een kus opdrukte. Verschrikt wendde ik mijn hoofd naar links af. ‘W-Wat doe je?’
‘Ik heb je altijd al leuk gevonden, Anna. Altijd. Ik wist dat ik Hetero was.’ Ik maakte een raar geluidje.
‘Kijk niet zo geschokt.’
‘D-Dus je bent echt H-Hetero?’ ik kreeg het woord nog maar net over mijn lippen heen. Het voelde vies. Smerig. Ik werd er misselijk van.
‘Ja.’ Hij boog zijn hoofd naar voren en keek me grijnzend aan. ‘Ik krijg nog steeds een kus van jou. Traditie, weet je wel?’ Bang knikte ik, terwijl mijn ogen paniekerig heen en weer schoten. Warren kwam nog dichterbij, maar net voordat zijn mond de mijne raakte, hoorden we een verbaasde, hoge gil.
‘Ze zijn Hetero! Pak ze!’ Zonder naar ze te kijken, duwde ik Warren in een mum van tijd van me af en zette het op een rennen. Ik wist wie het waren. Het waren die huppelkutjes die zonet vooraan stonden. De kliek die altijd bij elkaar was.
‘Anna, Wacht op mij!’ Warren probeerde me bij te houden, wat hem niet lukte. Ik had een lang uithoudingsvermogen, omdat ik veel hardliep.
‘Anna? Noemt hij je al Anna? Wat schattig!’ Tranen liepen over mijn wangen heen, terwijl ik alsmaar verder rende. Warren achter me latend. Toen ik om mijn schouder heen keek, om te kijken wat voor voorsprong ik had, struikelde ik over een loszittende steen, waarbij er een scheur in mijn jurk ontstond. Sorry mam.
‘Grijp haar!’ Ik snikte, terwijl de tranen over mijn wangen heen stroomden. Maar het was al te laat om nog op te staan en mezelf te verweren. De eerste klappen kwamen al snel en er verschenen zwarte vlekken in mijn blikveld, waar ik al snel helemaal ingezogen werd.
