Gossip Girl ll 001 - Speeltopics

Gebaseerd op Gossip Girl.

Gossip Girl is een nieuwe Amerikaanse dramaserie, waarin het draait om de levens van de jonge elite van de Upper East Side van New York. Ze genieten hun opleiding op een privéschool, worden rondgereden door chauffeurs in limousines en feesten in designerkleding. Alles draait om status en netwerken. Uiteraard is deze wereld voor jong volwassenen aantrekkelijk, maar ook uiterst gevaarlijk.
Verleidingen liggen op de loer en niemand is te vertrouwen.
Gossip Girl is een anonieme dame die alles van iedereen weet. Op haar blog houdt ze alle roddels bij en via sms’jes laat ze iedereen uit het eliteclubje de laatste scoops weten. Ze hoeft gelukkig niet alles zelf te doen, want ze ontvangt dagelijks tips van de leden van de rijke vriendengroep. Alles wat ze op
haar blog schrijft, wordt als waarheid aangenomen. Met als gevolg dat niemand te vertrouwen is en vele relaties worden verbroken. Welkom in de wereld van Gossip Girl. Hoelang kan zij het nog geheim houden?

Meisjes
- Scarlett Aubrey Foster ll Malfoy
- Arlynn Elizabeth Odair ll Rider
- Layla Saldana ll Espada
- Nova Bethany Noisette ll Caelestis
- Carissa June Myra Baldwin ll Mamo

Jongens
- Earl Benedict Geoffrey of York ll WenseKronik
- Maximilian "Max" Austin Lloyd Vanleer ll Kirk
- Phillip Matthieus O'Pry ll Sempre
- CJ Aiden Suarez ll Butera
- Sydney Milan Rivellino ll Tootles

Regels


De poll
Door de poll is als winnaar uit de bus gekomen : De ik-vom. Deze RPG word dus in de ik-vorm geschreven.

Het begin
Iedereen komt net aan in het huis. Niet iedereen weet van elkaars komst. Je zet je spullen in je kamer die je overigens deelt met je geslachtsgenoten. Bij het kleine zwembad in de tuin word er een BBQ gehouden. Het is zondag omstreeks 18:00. Niemand weet nog dat iemand op hun geheimen loert maar daar komen ze snel achter.

[ bericht aangepast op 23 juni 2014 - 19:20 ]

---

Baby, when I know you're only sorry when you got caught,

Arlynn Elizabeth Odair || Outfit

Na een zeer frustrerend gesprek met mijn moeder, blijkbaar viel er niemand te ontslaan of sociaal gezien af te slachten en moest ik het hiermee doen, nam ik plaats op het bed dat ik mijzelf toegeëigend had en keek chagrijnig om mij heen naar de vier andere bedden. Het liefst zou ik mijn frustraties ergens op afreageren, maar er was niemand om lastig te vallen, hoewel ik het idee had dat er best wel eens mensen konden zijn, alleen dan een stukje verwijderd van de slaapkamer. Ik wilde net op zoek gaan naar een slachtoffer, toen de deur open ging en er een meisje binnenstapte. Ze zag er lief schattig en daarmee vooral kwetsbaar in mijn ogen uit en was ze bovendien kleddernat. Haar begroeting klonk te vrolijk en te zacht naar mijn idee en omdat het bed naar mijn idee te laag was nu er iemand in de kamer stond, kwam ik overeind. Even twijfelde ik of ik haar netjes de hand zou schudden, maar die gedachte werd snel uit mijn hoofd verbannen, aangezien ze toch veel te vies was.
'Mensen die deze hoogte niet aankunnen worden nog wel eens nat, zo dicht bij de regenwolken. Ik zou maar een regenpak aantrekken. Staat vast mooi bij je zompige slippertjes,' verliet rustig mijn lippen, terwijl de chagrijnige blik plaats had gemaakt voor een geamuseerde glimlach met wat duivelse trekjes. Deze verdween echter weer snel.
'Arlynn Elizabeth Odair, aangenaam. En jij was...?' De meeste Upper East Sides kende ik wel bij naam of wist ik te koppelen aan een bedrijf, maar bij dit meisje kon ik mij even geen beeld vormen. Natuurlijk was ik hier nog redelijk nieuw met mijn twee jaar. In Australië kende ik iedereen van de upper class. Ik vroeg mij echter wel af hoe iemand uit die klasse het voor elkaar kon krijgen om zo binnen te stappen. Ik had immers nog nooit een limousine of ander rijtuig gezien waarbinnen het regende. Of ze moest zijn komen lopen... maar dat was ronduit belachelijk voor iemand van onze stand. Tenzij ze het vreemde verlangen had om bij de normale mens te horen. Vreselijk, als je het mij vroeg. Ik stond liever bovenaan de pikorde.

[ bericht aangepast op 25 juni 2014 - 14:52 ]

---

Happy Birthday my Potter!

"Mensen die deze hoogte niet aankunnen worden nog wel eens nat, zo dicht bij de regenwolken. Ik zou maar een regenpak aantrekken. Staat vast mooi bij je zompige slippertjes," antwoordt het donkerharige meisje mij met een gemene glimlach. Daarop schiet mijn onzekere, maar vriendelijke glimlach gelijk van positief naar neutraal. Ah, dat is er dus zo ééntje... "Arlynn Elizabeth Odair, aangenaam." Haar achternaam, Odair, klinkt mij erg bekend in de oren. Ze komt niet van New York, dat is wel zeker. Haar bescheiden accent verraadt ook wel een beetje een Australische afkomst. "En jij was...?" Ik haal een beetje onzeker mijn hand door mijn wilde blonde haren. "Ik ben Layla, Layla Saldana. Maar als je wil mag je me ook wel Lay noemen. Dat doen de meeste mensen", vertel ik haar. Mijn hoop is nog niet verloren na één negatieve reactie op mij, misschien valt ze uiteindelijk toch wel mee en is dat valse slechts een masker. Ik bedoel, van vriendelijk zijn, ga je niet dood, toch? Ik friemel wat aan de onderkant van mijn zomerjurkje en ik laat mezelf voorzichtig op het bed tegenover haar, aan de andere kant van de kamer, zakken. Het bed piept een klein beetje, ondanks dat het wel heel erg comfortabel uitziet, besluit ik om een ander bed uit te kiezen wanneer mijn spullen zijn gebracht.

---

Medb - Pronouced as [me-èv]

[Iemand voor Nova? & mijn username is veranderd naar Rejects.]

[ bericht aangepast op 28 juni 2014 - 19:57 ]

---

you don't love me the way that i love you // Heizer is nu Fagerman

Sydney Milan Rivellino
Benedict was vertrokken waardoor ik alleen achterbleef, het was niet dat ik het erg vond maar toch. Ik stak een sigaret op en keek nogmaals de kamer rond.
Het was niet vreselijk hier, er was genoeg ruimte en de bedden lagen lekker toch kon ik mezelf niet vermaken en stond op en liep gefocust de treden af tot hij bijna opbotste tegen Carrie. Ze was niet te missen, haar blonde lokken en haar lichaam. ''Carissa,'' zei ik op een wat plagende toon en kon het niet laten om licht te grijnzen en de peuk die ik in mijn hand had in mijn mondhoek plaatsten. ''Wat doe jij hier?'' Mompelde ik terwijl ik de sigaret weer vastpakte omdat ik amper te verstaan was. ''Ik bedoel,'' zei ik terwijl ik Carrie kort aan bleef kijken. ''Niet dat ik het erg vind,'' voegde ik er licht grijnzend aan toe.
Om eerlijk te zijn had ik geen idee dat Carrie ook zou komen, ik vond het ongemakkelijk aangezien het verleden. Onze relatie had niet lang geduurd en een van de redenen was dat ze het gewoon niet serieus nam. Ik wist dat ze niet van vaste relaties hield maar het feit dat ik zo vreselijk voor schut stond door haar.

---

Everything is illuminated by the light of our past.

Carissa June Myra Baldwin
Ik draaide een rondje door de hal en bekeek daarbij nauwkeurig het interieur. Het zag er chique uit. Gelukkig. Als het appartement er smerig of goedkoop uit had gezien had ik het hier geen dag volgehouden. Nadat ik de hal had bekeken, wilde ik naar de lift lopen, maar iemand verstoorde mijn plan. "Carissa," hoorde ik iemand op een plagende toon zeggen. Ik dacht even na bij het horen van de bekende stem. "Sydney," merkte ik op, terwijl ik me omdraaide naar de plek waar de stem vandaan kwam. Daar stond inderdaad Sydney, bij de trap. Hij had de bekende grijns op zijn gezicht. Het leek altijd wel of die grijns niet van zijn gezicht te slaan was. "Wat doe jij hier?" mompelde hij. De woorden waren moeilijk te verstaan door de sigaret die hij in zijn mond had. Waarschijnlijk had hij dat zelf ook door, want hij pakte de sigaret weer met zijn vingers vast. "Ik bedoel." Sydney pauzeerde even en keek me kort aan. "Niet dat ik het erg vind," zei hij vervolgens, met dezelfde grijns. "Wat denk je dat ik hier doe?" vroeg ik lachend. "Hetzelfde als jij waarschijnlijk." Ik keek Sydney aan. Het was voor hem waarschijnlijk ongemakkelijker dan het voor mij was. Ik was tenslotte degene die een eind had gemaakt aan onze relatie. Wat ik eigenlijk niet eens een relatie wilde noemen. Het was voorbij voordat het serieus werd. Precies zoals het altijd ging bij mij. "Tenzij je gaat roken. Dan ga ik niet hetzelfde doen," zei ik na een korte stilte. "Geen sigaretten namelijk." Ik lachte even kort. Mijn ouders hadden de paar sigaretten die ik nog thuis had liggen afgepakt. Ze zagen dit als een nieuwe start en daarom moest ik gezonder gaan leven. Alsof dat ging lukken, in een huis vol met leeftijdgenoten. Ik had ze daarom ook achter hun rug om uit gelachen. Bovendien was ik ook geen vaste roker. Alleen als anderen gingen roken, rookte ik gezellig mee. Uit mezelf zou ik nooit een peuk opsteken.

[ bericht aangepast op 30 juni 2014 - 15:32 ]

---

"The most beautiful things in life go unnoticed..."

Sydney Milan Rivellino
''Sydney,'' merkte ze nu ook op terwijl haar blik die van mij onder vond. ''Wat denk je dat ik hier doe?'' Vroeg ze lachend. ''Hetzelfde als jij waarschijnlijk,'' voegde ze er aan toe terwijl ze een korte blik met me wisselde. ''Tenzij je gaat roken. Dan ga ik niet hetzelfde doen,'' zei ze na een korte, iets wat ongemakkelijke, stilte. ''Geen sigaretten namelijk.'' Ze lachte kort, ik fronste. ''Is het z'n zonde voor je geworden?'' Vroeg ik en ik leunde op het grote keukeneiland. ''En het verbaasde mij gewoon om je te zien,'' zei ik als verklaring waarom ik vroeg wat ze hier deed. Uit allen mensen die er zijn moest precies Carissa hier ook zijn, het leek wel alsof de bliksem mij getroffen had. Aan de ene kant was het geweldig, Carissa was prachtig, lief en grappig maar aan de andere kant voelde het vreselijk ongemakkelijk en wilde ik het liefst zo min mogelijk met haar te maken hebben. Dat zou alleen moeilijk worden. ''Is dit huis niet alleen veel te klein voor jou?'' Plaagde ik haar maar er zat een grote kern van waarheid in, dat had ik met de meeste grapjes die ik maakte - de helft meende ik. En zeker omdat Carissa een echt mode popje was, ik kon niet zeggen dat ik niet alles had en de rest van de mensen in dit huis waarschijnlijk ook niet maar daar wou ik niet te veel over na denken.

[ bericht aangepast op 1 juli 2014 - 0:25 ]

---

Everything is illuminated by the light of our past.

Tootles > Kahuna

---

Everything is illuminated by the light of our past.

Arlynn Elizabeth Odair || Outfit

Mooi, de glimlach was binnen vijf tellen van haar gezicht geveegd. Althans, ze had nu een neutrale uitstraling. Die schattige positiviteit die het meisje uitstraalde deed mij echt haast kokhalzen. Na mijn vraag wie zij dan was, haalde ze haar hand door haar haren en bespeurde ik onzekerheid in haar handeling. Een tegenpool van mijn sterke houding met gestrekte rug en autoritaire blik. Ik hield er niet van om mij onzeker op te stellen en zorgde dan meestal ook voor de wat dominantere uitstraling. Misschien maakte het mij arrogant en bitchy, maar ik was in ieder geval niet kwetsbaar en geen makkelijk slachtoffer te noemen.
'Ik ben Layla, Layla Saldana. Maar als je wil mag je me ook wel Lay noemen. Dat doen de meeste mensen.' Mijn wenkbrauwen schoten even omhoog bij het horen van de naam. Ik dacht het ergens te herkennen, maar meer ook niet. Bovendien vond ik het vreemd dat ze zichzelf meteen voorstelde als "Lay". Ik had mij verre van vriendelijk gedragen en dus ook niet de indruk gewekt dat ik de neiging had haar naam af te korten -dat deed je toch meestal alleen bij vrienden. Dat was in ieder geval mijn mening en als iemand het vreemde idee kreeg mijn naam af te korten, dan kon mijn humeur zomaar omslaan. Maar ach, iedereen was anders. Ik droeg ook geen zompige slippertjes. Nee, deze Layla was heel anders dan ik.
Ze nam plaats op een bed dat een zacht krakend geluid maakte, waardoor mijn aandacht van het meisje weer naar de staat van de kamer ging. Eén kamer met z'n vijven delen en ook nog eens een kraakbed. Dit was werkelijk waar belachelijk. Ik hield mijn opmerkingen alleen even voor mij voor de verandering, omdat er nog een meisje kwam dat binnen vijf tellen weer verdwenen was. Ik keek het even aan, om mijn blik vervolgens weer op Layla te richten.
'Nou, ik ga maar eens kijken met wie we nog meer een huis delen,' vermeldde ik, waarna ik het voorbeeld van het bruinharige meisje volgde en ook de kamer uitliep. Als er weinig interessants te doen was, kon ik altijd nog mijn dure kleren verwisselen voor een badpak en genieten van één van de zwembaden.

(sorry voor de late reactie. Dat zal hopelijk niet meer gebeuren)

---

Happy Birthday my Potter!

[Ik weet niet of iedereen het er mee eens is maar zullen we naar het avondeten gaan de bbq dat ze allemaal op de zelfde plek zijn?]

WenseKronik schreef:
[Ik weet niet of iedereen het er mee eens is maar zullen we naar het avondeten gaan de bbq dat ze allemaal op de zelfde plek zijn?]

Vind ik prima! Geeft wat schrijfstof

---

Everything is illuminated by the light of our past.

[Goed idee!]

---

"The most beautiful things in life go unnoticed..."

Kahuna schreef:
(...)

Vind ik prima! Geeft wat schrijfstof

---

Baby, when I know you're only sorry when you got caught,