Naam Alfie Louis Payne
Leeftijd 19, 29 Februari
Nationaliteit Brits, Wolverhampton
Uiterlijk Alfie is een hele dunne benige jongen met een stralende glimlach. Zijn halflange manenachtige haren zwart als de nacht, zijn huid is bleek als de maan en zijn donkere ogen twinkelen als duizenden sterren. Hij is niet extreem lang, maar ook weer niet heel erg kort. Zo'n 1,67 en dat vind hij mooi. Alfie is wel degelijk gespierd, maar zijn spieren zijn vooral erg pezig en daarom lijkt hij alleen nog maar meer op een dun scharminkel, al zie je wel al zijn spieren en aderen lopen onder zijn bleke huid, zeker als hij zijn spieren aanspant. Toch weegt hij nooit meer dan 52kilo. Meestal draagt Alfie een bril om te compenseren voor zijn slechte ogen, maar niet altijd, want hij vind het ding soms ook erg onhandig en raakt het door zijn gedroom nog wel eens vaker dan eens kwijt. Ondanks dat zijn zus soms wordt gezien als stijlicoon van deze tijd neemt hij maar weinig van haar of iemand anders aan. Zijn dromerige staat van zijn is duidelijk te zien in zijn kleren. Bloemenprintjes, pastelkleuren en luchtige lichte wapperende kleren zijn niet vreemd voor deze jongen, ook niet dat het soms vrouwenkleren zijn. Ook draagt hij nog wel eens lipstick, mascara en eyeliner, wat voor hem en zijn familie tegenwoordig niets vreemds meer is. Hij vind het nou eenmaal fijn en doet het toch wel, al is het soms subtieler dan andere keren. Door zijn moeder wordt hij dan ook wel eens een niet-homoseksuele verwijfde homo genoemd, wat hij meestal zelfs positief opvat. Hij ziet er nou eenmaal in zijn eigen ogen graag goed uit en heeft over de tijd de durf ontwikkelt om dat te doen.
Innerlijk Alfie is een jongen met veel verschillende gezichten en uitersten, die een voor een passen bij zijn emoties. Een kant van hem is een vrolijk, opgetogen, lief en druk jochie wat echt in is voor alles en klaarstaat voor iedereen. Het gekste is voor hem nog niet gek genoeg en zijn moed gaat tot ver voorbij wat gezond is voor een mens. Hij is druk, stuitert rond en is echt de clown van het stel die iedereen kan opvrolijken en doen lachen, hoe diep ze ook in de put zitten. Hij is er dan ook altijd als je hem als vriend nodig hebt of een luisterend oor of advies wil hebben, van deze hopeloze optimist. Dit is hij meestal rond zijn vrienden en bekenden. Een andere kant van hem, de kant die niemand graag naar boven ziet komen, is zijn duistere kant. Als deze naar boven komt is hij de schrik van velen. Hij is dan koud, meedogenloos, kil, onbevreesd en heel erg wreed. Als deze kant naar boven komt kan degene die hem heeft doen verschijnen beter vluchten, want hij is echt in staat om je luchtpijp eruit te rijten met zijn blote handen. Hij is dan echt bloed link en je wil hem echt niet tegen je hebben in deze staat van doen. Een staat die naar boven komt als je zijn familie of vrienden iets aan doet, aan probeert te doen of überhaupt negatief geven doet. Ook als je negatief over zijn geboorteland of afkomst praat kan deze kant makkelijk naar boven komen. Als derde heb je de hopeloze romanticus. Deze kant van Alfie komt maar weinig naar buiten. Eigenlijk alleen als hij alleen is en verliefd wordt het duidelijk in zijn schrijven. Zijn verliefdheid echt uiten heeft hij namelijk erg veel problemen en moeite mee. Hij durft het eigenlijk niet zo goed. Hoe moedig hij ook lijkt bij zijn vrienden en hoe stoer en onbevreesd hij ook lijkt als hij ze beschermt, zo bang is hij eigenlijk voor afwijzingen, waardoor hij zijn liefde alleen echt durft te tonen door poëzie en short stories. Als laatste heb je de kant die de meeste mensen het vaakst zien: De neutrale behulpzame dromer. Hij velt eigenlijk geen oordelen over anderen, voor hij hun verhaal heeft gehoord, houd zich vaak ook afzijdig, zeker tegenover vreemden, om eerst hun verhaal te horen en dieper in hun hoofd te kunnen kijken, naar hun motieven, gedachtes en gevoelens, voor hij echt iets zegt of doet. Vaak lijkt hij hierdoor verlegen, maar eigenlijk is hij gewoon stil, omdat hij weinig zinnigs te zeggen heeft en niet zo houd van de kletskous uithangen als hij niets te zeggen heeft over een onderwerp. Vaak zit hij ook gewoon te dromen, dromen over later, dromen over zijn leven, dromen over andere werelden, waar hij dan verder over schrijft in zijn haast onleesbare handschrift in het kleine schrijfblokje wat hij altijd bij zich heeft. Dat is ook echt wat Alfie het liefste doet: schrijven, al is dat soms wat lastig en is dit weer een gevalletje van schijnbare moed, omdat hij nogsteeds niet een van zijn uitgetypte manuscripten naar een uitgever heeft durven sturen uit de angst om compleet de grond in geboord te worden. Onder al deze langen zit namelijk een best onzeker jongetje, wat zijn ware gevoelens grotendeels flink weet te onderdrukken tot hij ze eruit kan laten op de pagina's van zijn schrijfblokje of over de toetsen van zijn laptop. Toch zal hij altijd klaar staan als iemand echt hulp nodig heeft, of hij ze nou kent of niet.
Geschiedenis Alfie is vrij beschermd opgegroeid als jongste tussen allemaal vrouwen in een warm gezin in Wolverhampton. Tussen zijn vader en hem botste het nogal eens omdat zijn vader een echte jongens jongen van hem wilde maken, en Alfie dat absoluut niet is. Hij hing liever rond op de manege in de buurt en las en schreef veel en ging graag shoppen met zijn zussen. Het feit dat zijn vader hem dan ook tot zijn 10e dwong te voetballen heeft hun band zeker geen goed gedaan. De scheiding van zijn ouders is hem wel zwaar gevallen, maar niet zo zwaar als bijvoorbeeld zijn zus Lia die veel beter met hun vader kon opschieten. De jaren na de scheiding werd de band tussen Alfie en zijn vader wel ietsjes beter, maar hij was toch nog veel liever bij zijn moeder. Toen hij plots stierf heeft Alfie zich vooral gestort op het opvangen van zijn zussen en hen helpen met verwerken, terwijl hij de pijn die hij voelde voor toch zijn nog best goede vader in poëzie legde. De ziekte en vooral de dood van zijn zus is bij de jongen veel harder aangekomen. Zijn zussen en moeder zijn namelijk echt mensen waarnaar hij opkeek vanaf een jonge leeftijd. Hij sprak zijn pijn maar weinig uit, maar al zijn werken uit die tijd zijn duidelijk een heel stuk duisterder dan ervoor en dan dat ze nu zijn. Ook in piano spelen, wat hij voor de dood van zijn zus tijdens haar ziekbed van haar had geleerd, hielp hem enorm. Hij doet het nogsteeds dagelijks om tot rust te komen en haar te gedenken. Op school was Alfie altijd een stille onopvallende jongen met goede cijfers. Toch interesseerde school hem weinig en droomde en schreef hij liever. Hij had een paar vrienden maar was eigenlijk altijd het buitenbeentje. Na zijn middelbare school kreeg Alfie met behulp van een beurs de mogelijkheid om naar de universiteit te gaan om daar een studie creative writing te doen. Hij verdient geld bij door als jockey mee te racen in sulky-races in lokale en nationale races, internationale mag hij nogsteeds niet van zijn moeder, en in een poëzieclub zijn eigen poëzie voor te lezen. In de toekomst hoopt hij een van zijn manuscripten zo ver te perfectioneren dat hij het durft op te sturen naar een uitgever, maar op dat punt zit hij zeker nog niet. Ondanks dat zijn moeder en zussen hem deels pushen om het toch te proberen.
Extra Alfie speelt piano en schrijft veel. Hij is begonnen aan een opleiding creative writing, maar inmiddels is hij meer thuis op zijn zolderkamertje aan het schrijven dan aan school werken. Zijn familie en enkele vrienden die hij nog heeft proberen hem aan te moedigen iets op te sturen naar een uitgever, maar Alfie wil het eerst in zijn ogen perfect hebben voor hij iets opstuurt, en zo ver is hij nog niet. Hij schrijft meestal de ruwe versie op zijn ouderwetse typmachine voor hij de perfectioneert op zijn laptop. Dat vind hij toch veel minder fijn schrijven en met zijn laptop krijgt hij veel sneller last van zeker ogen en een writersblock.
Naast zijn schrijven en pianospelen is Alfie een sulky-jockey. Van jongs af aan banjert hij al rond op een manege en een paardenracebaan in de buurt en helpt met de paarden. Hij heeft een zwakke plek voor de dieren diepgeworteld in zijn hart. Toen hij ouder werd, was het velen duidelijk dat hij erg mager en niet te lang en te zwaar werd. Hij is nu 1,67 en weegt 52 kilo. Dat is prima. Hij doet mee aan races en wint ook nog regelmatig, maar voor hem telt het alleen als hobby waar hij wat extra's mee kan verdienen om zijn studie ermee te financieren. Zijn schrijven en school zullen er dan ook nooit onder lijden. Onder het jockeyrijden in elk geval niet.
Alfie rookt, maar eigenlijk alleen als hij echt met een writersblock zit of onder veel stres gebukt gaat.
Alfie heeft een vluchtige en grotendeels bezopen relatie gehad met een van Lia's bandleden, waar hij zich maar weinig van herrinderd omdat het uit niet heel veel meer bestond, voor hem, dan een rits bezopen one-night-stands zonder echt enige vorm van liefde, alleen maar lust was aan bod. Hij ziet het dan ook niet als relatie en heeft het er dan ook nooit over dat zij zijn ex is. Inmiddels heeft hij een wel best vaste relatie met een van de andere bandleden uit de band van zijn zusje: Harriet. Hij houd van haar met heel zijn hart. Dat is niet alleen te zien in zijn omgang met haar en zijn hele gemoedstoestant, maar ook in zijn pianospel en schrijfwerk is duidelijk te zien dat hij tot over zijn oren en verder verliefd is op het meisje met de lange bruine haren die langer en ouder is dan hij, maar dat maakt hem zelfs niets uit. Liefde maakt blind en dat is voor hem zeker het geval.
Je spreekt het uit als Loew-wis
[ bericht aangepast op 9 juli 2014 - 20:24 ]
Bowties were never Cooler
