[200] || Real Monsters || Speeltopic - Speeltopics

Zonder dat de mensen het doorhebben, leven er in de schaduwen van de wereld de meesterlijke monsters die je maar kan bedenken. In een afgelegen gedeelte van Engeland staat een enorm kasteel. In dat kasteel heeft zich een nieuwe high school gevestigd, de school Monster High. Hier gaan alle monster tieners naar school onder andere; de zoon van Medusa, weerwolven, vampiers, zombies, mummies en ga zo maar door. Natuurlijk zullen er zich altijd problemen vormen. Het zijn natuurlijk wel monsterlijke tieners waar je het over hebt.





† Het kasteel (buiten)
† Trappenhuis
† Lounge
† Lokalen

[ bericht aangepast op 13 juni 2014 - 10:54 ]

---

"I don't have sweet dreams.. I have beautiful nightmares" †

Zero Ayuzwa ~ (dead) hybrid - eerste jaars

Ik schrok van het feit dat ik nu nog maar op twee meter afstand was. Ik had me erg laten leiden door de geur, waardoor ik mezelf in mijn hoofd al onbewust aan't straffen was. 'Stop toch is!' sprak ik mezelf in gedachten tegen. Ik wende mijn hoofd af richting mijn schouder en keek met een gefronste blik, terwijl ik de woorden die ik zojuist in mijn gedachten zei nog eens herhaalde. De geur die ik rook werd langzaam zoeter, de zoete geur die ik in het voorbijgaan in de hal had geroken, de zoete geur die de wolf bij zich droeg. De schaduwen waren weggetrokken. Het meisje glimlachte en keek naar haar wolf, die ik duidelijk naast haar zag staan. Ik hield mijn adem in, om niets meer te ruiken en zette passen terug in de richting van de boom waar ik net tegen aan had geleund. Ik voelde hoe twee blauwe ogen in mijn rug prikte, maar besloot er geen aandacht meer aan te geven. Ik moest mezelf nu in bedwang houden. Achter de boom gekomen zuchtte ik diep, snoof ik de geur van het bos op en zette in mijn stappen terug in de richting van het schoolgebouw, samen met de andere monsters die het tafereel nu wel bekeken hadden.

Same here

[ bericht aangepast op 14 juni 2014 - 14:30 ]

---

'Speak the truth, even if your voice shakes...'

Megan zag hoe de jongen weg liep en dat liet haar nogal ongemakkelijk voelen. Ze hoorde een meisje tegen haar praten. "Oh, graag gedaan ook al had ik dit niet echt onder controle." Zei ze en zag hoe de jongen verdween achter een boom, bij de rand van het bos. Voorzichtig begaf Megan zich terug naar het kasteel. Ze liep heel ver achter de groep en beet op haar lip. Met wat er allemaal was gebeurd, voelde ze zich nu best ongemakkelijk tegenover de rest van de school. Ze haalde diep adem en begaf haarzelf de trap op. De liep naar haar kamer en liet haarzelf op haar bed vallen. Ze legde haar armen onder haar hoofd en staarde naar het plafond. Ze had nu 2 uur tussenuur, dus viel er voor haar niet zoveel te doen op dit moment. Megan rolde haarzelf op haar zij. Misschien kon ze maar beter even slapen en bijkomen van wat ze net had meegemaakt. Megan zuchtte en sloot haar ogen. Langzaam aan doezelde ze in de wereld van de schaduwen. Volgens haar vader was ze al bijna op volledige krachteb. Ook al wist ze niet of ze het moest geloven wat haar vader zei. Het is wel de god van de schaduw en nacht waar je het over heb. Megan schudde licht haar hoofd en viel toen in een diepe slaap. Ze kon het zeker wel even gebruiken. Die transformatie had haar zeker kracht gekost. Ze kon zelf nauwelijks geloven wat voor kracht ze had. Ze doezelde nog dieper in slaap..

So cute and lovely! Ik ben dus niet de enige die hun shipt

[ bericht aangepast op 14 juni 2014 - 15:15 ]

---

"I don't have sweet dreams.. I have beautiful nightmares" †

Zero ayuzwa ~ (dead) hybrid - eerstejaars

Ik begaf me op de derde verdieping, waar mijn volgende les over een kwartiertje zou starten. Een vak over mensen, en hoe er mee om te gaan, niet dat ik daar op dit moment mijn aandacht bij had. Mijn ogen 'schoten voortdurend mijn hoofd in' om opnieuw het tafereel van net te bekijken. De geur kwam meerdere malen opspelen, alsof ik hem werkelijk rook. Tevens voelde ik hoe gespannen ik was, mijn 'aderen' waren zichtbaarder dan normaal en ik voelde hoe de band om mijn middel begon te steken, overuren. Ik liet mijn hand op mijn voorhoofd rusten en staarden naar de vloer, leunend tegen de muur voor het lokaal. Hoe kon een monster me zo van slag maken. Misschien was ik gewoon niet gewend, er was hier zoveel nieuw, dat moest het zijn. Ik snoof, ik hield mezelf voor de gek. Ik was naar deze school gestuurd vanwege mijn reukvermogen, vanwege mijn zwakte voor bloed en dat was wat ik hier onder controle moest leren houden. Dit meisje was mijn toets, of beter gezegd mijn examen. Ze rook haast als Mika, mijn inprent, die ik gedood heb. Zolang ik er in slaagde mijn leven als student voort te zetten zonder haar iets aan te doen, was ik geslaagd en om dat te realiseren, wist ik dat ik niet bij haar in de buurt moest komen.

Mijn laatste stukje even voor nu, andere mensen moeten ook de kans krijgen

[ bericht aangepast op 14 juni 2014 - 15:29 ]

---

'Speak the truth, even if your voice shakes...'

Ik heb echt zwaar veel zin om verder te schrijven, ik zit echt te wachten tot meerdere mensen reageren :p.

[ bericht aangepast op 14 juni 2014 - 20:43 ]

---

'Speak the truth, even if your voice shakes...'

[Ik wil ook echt zo graag verder! Vooral ben ik benieuwd hoe het gaat lopen tussen Zero en Megan ]

---

"I don't have sweet dreams.. I have beautiful nightmares" †

MissVendetta schreef:
[Ik wil ook echt zo graag verder! Vooral ben ik benieuwd hoe het gaat lopen tussen Zero en Megan ]

Haha same here c:

---

'Speak the truth, even if your voice shakes...'

sandordinja schreef:
(...)

Haha same here c:

Heheh maarja effe wachten op de rest

---

"I don't have sweet dreams.. I have beautiful nightmares" †

[Wie wil Alexandria meeten..?]

---

El Diablo.

Zero Ayuzwa ~ (dead) hybrid - eerstejaars
Ik stond al heel wat minuten te wachten toen ik besefte dat nog geen enkele eersteklasser naar dit lokaal was toegelopen. Het maakte dat ik me er bewust van werd dat ik hoogstwaarschijnlijk niet goed op mijn rooster had gekeken. Langzaam stond ik op uit mijn leunhouding tegen de muur. Ik liep richting de trappen aan het einde van de hal, ik had besloten op het bord te gaan kijken op de begaande grond. Echter wist ik niet dat iets me op ging houden. Vlak voor ik de hoek om ging de laatste trap af rook ik een bekende geur. Een geur die ik nog had geroken als weerwolf. Nu echter, leek deze geur verdacht veel op mijn nieuwe gedaante, de hybrid die ik nu geworden was. Verdacht nieuwsgierig liep ik dan toch de hoek om. Zittend op de leuning van de trap zat een meisje, of misschien een vrouw. Haar gedaante kwam me bekend voor. Ik had haar eerder gezien, misschien niet direct gesproken, maar zeker eerder gezien. Ik deed een paar stappen de trap af om vervolgens onopvallend langs te willen lopen. Ze zag er erg verveeld uit en hoewel ik wist dat ik geen persoon was om contact te leggen, vroeg ik me toch af of zij me misschien kon helpen. Immers was zij ook een hybrid, misschien wist ze me meer te vertellen over wat mijn nieuwe monstervorm nou eigenlijk inhield. Natuurlijk wist ik dat we niet identiek waren, immers was ik in feite dood en hoorde ik oorspronkelijk een weerwolf te zijn. Toch leek ik de confrontatie aan te willen gaan. Want vlak voor ik de laatste traptree afstapte stopte ik met lopen.

Het leek me toch wel leuk om Alexandria ook maar te meeten, aangezien wij elkaar al eens hebben gezien, ik hoop dat dat oké is

[ bericht aangepast op 16 juni 2014 - 19:45 ]

---

'Speak the truth, even if your voice shakes...'

Alexandria Dylara Hale || 1027 || Hybrid || 3e jaar

Opeens ruik ik een iets wat bekende geur. Ik heb natuurlijk vele mensen gekend door de jaren heen, dus ik kom er niet zo een twee drie op wie of wat het nou precies is. Ik hoor voetstappen op de trap maar kijk nog niet op. Het kan natuurlijk ook een leraar zijn die me naar de les stuurt, de les waar ik zo geen zin in heb. Kom op, ik ben meer dan 1000 jaar oud. Ik ken denk ik wel de meeste dingen... Ik kijk een beetje op als de voetstappen niet meer hoor en ik zie iemand op de laatste traptree staan. Ik kijk verder op en zie een jongen. Dan herken ik hem opeens, van de bossen. Het was zowat 100 jaar geleden, maar mensen vergeet ik niet zo snel. Ook niet als ik niet eens tegen ze heb gesproken. Ik ruik nog eens en knik lichtjes. Hybrid.. Mhm.. De laatste keer dat ik hem zag was het volgens mij een weerwolf. Maar oké, dat maakt nu ook nog vrij weinig uit. 'Kan ik je helpen...?' vraag ik en laat mijn blik op zijn gezicht vallen. Mhm, hij is er in elk geval niet lelijker op geworden. Bij de gedachte speelt er even een kleine grijns op mijn lippen...

---

El Diablo.

Zero Ayuzwa ~ (dead) hybrid - eerstejaars

'Kan ik je helpen...?' Hoor ik. Ik draai me me om en leun tegen de trapleuning. 'Hybrid toch?' Vraag ik. 'Ik ben jou wel eens tegen gekomen niet? In de schwarzwald bossen.' Ik snuif kort. Mijn blik blijft strak. Haar mondhoeken gaan wat omhoog. Het maakt dat ze vriendelijk overkomt. 'Misschien.' Zeg ik vervolgens, om nog antwoord te geven op haar eerdere vraag. Ik stop mijn linkerhand in mijn broekzak en zak wat door mijn rechterbeen. 'Zero.' Zeg ik vervolgens, in de veronderstelling dat ze doorheeft dat ik mijn naam vertel. Ik voelde me aardig op m'n gemak, het zijn bij iemand 'zoals ik' maakte het iets eenvoudiger een houding aan te nemen. Bij mijn roedel had ik me sinds mijn verandering niet meer thuis gevoeld. Ik werd vaak buitengesloten, zeker toen mijn bloeddorst toenam. Ik kon niet meer mee op jacht, mocht niet meer meedoen aan groepsoverleg en begaf me vaak achteraan de roedel, op verzoek natuurlijk. Ik heb een hele tijd gehoopt dat ik verbrand was, gewoon zoals bij iedere weerwolf gedaan werd. Om problemen met figuren zoals ik te voorkomen. Zelf heb ik ook ooit zo'n verbranding meegemaakt, echter was ik toen al veranderd, de verbranding van wolven die ik had gedood. Het was een vreselijke confrontatie. Natuurlijk had ik altijd nog verbrand kunnen worden, het verbaast me dat die beslissing nooit genomen is. Ik keek in de ogen van het meisje en liet mijn rechtermondhoek kort omhoog wippen, wachtend op haar antwoord.

---

'Speak the truth, even if your voice shakes...'

Gaan we nog verder met dit topic?

---

'Speak the truth, even if your voice shakes...'

sandordinja schreef:
Gaan we nog verder met dit topic?

ik wacht op iemand zonder die kan ik niet reageren.

Robind19 schreef:
(...) ik wacht op iemand zonder die kan ik niet reageren.

Same here

---

'Speak the truth, even if your voice shakes...'

sandordinja schreef:
(...)

Same here

I geel your pain