Wat zou er gebeuren met je personages en werelden? - Creativiteit

Naar aanleiding van wat opmerkingen in het LJH-topic heb ik besloten om over dat punt zelf eens een topic aan te maken, want ik ben erg beniwud naar wat anderen ervan vinden :')

Veel mensen hier op Q schrijven en sommigen daarvan creëren weer hele werelden. Maar wat denken jullie dat daarmee gebeurd? Staan die werelden gewoon stil als jij er niet aan schrijft of gaan ze door? Wat denken jullie wat ermee gebeurd?

Zelf denk ik dat de gebeurtenissen daar niet stil staan. Als je even niet aan je verhaal schrijft gaat het naar mijn idee gewoon door. Misschien niet op de plek waar jij gebleven bent, maar wel ergens anders. Of het gaat juist door en als jij weer gaat schrijven, schrijf je gewoon op wat er gebeurd is, denkend dat je het op dat moment verzint, iets wat eigenlijk best creepy klinkt, hmm.
Enkele jaren geleden ben ik begonnen met het scheppen van een bepaalde wereld en zijn personages. Ook weer enkele werelden erbij, die eigenlijk gewoon als achtergrond dienen voor de avonturen van mijn personages. In de loop van de tijd zijn werelden naar mijn idee gewoon doorgegaan. Zelf heb je helemaal geen vat er meer op. Je kan wel dingen bedenken, opschrijven, maar eigenlijk hebben je personages zelf al bepaald wat er allemaal gebeurd.
Zo denk ik ook dat de door mij geschapen wereld ergens ook bestaat, net zoals zijn personages. Geschapen door iemand om daarna zelf zijn eigen leven te gaan leiden. Ergens geloof ik dat mijn personages ook over mij waken, je merkt er niets van, maar ze zijn er wel.
Je ziet ook vaak in verhalen dat er veel tussen werelden gereisd wordt, zo ook bij mij, maar ik denk dat het niet mogelijk is om vanuit onze wereld ergens heen te gaan, of dat anderen naar onze wereld komen. Maar ik weet niet zeker of ik onze eigen wereld als middelpunt moet zien, of gewoon als een wereld die toevallig van alle anderen is afgesneden.
Alleen komt hier weer het gat in mijn idee: In het verhaal waar ik al lang mee bezig ben, is één van mijn personages de creator van de door mij bedachte werelden en personages. Daarom is zij ook de enige die hen kan redden, wanneer ze in gevaar zijn. Maar ik ben niet haar, dus er zijn in feite twee creatoren van Ewijn en zijn wereld. Ik als de echte en Esther als degene in mijn verhaal, zij is ook op mij gebaseerd, moest ook oorspronkelijk mij zijn, maar dat heb ik in de loop veranderd. Dit staat eigenlijk best wel in contrast met een deel van mijn eerder uitgelegde idee en ik weet nog niet hoe ik dit nu moet oplossen...

Ah, well, ik heb hier een heel verhaal over mijn ideeën gehouden, haha. Maar het filosofeer moment hier is voorbij. Nu ben ik erg benieuwd naar jullie ideeën hierover :')

Tolkien schreef:
(...)

Je vertaalt mijn ingewikkelde gedachten. ^^

En stel nu dat het scheppingsverhaal écht is, dat er écht een God bestaat? Denk je dat die alles, echt alles van de hele wereld in handen heeft en iedereens leven bepaalt?

Als onze God echt zou bestaan, denk ik dat hij alleen hetgeen in onze wereld regelt. Naar mijn idee heeft iedere wereld zijn (bescherm)goden, die de boel daar een beetje in de gaten houden. Ze hebben niet alles in handen, maar kunnen wel ingrijpen, mocht het nodig zijn. Een beetje zoals bij de Griekse Goden :')
Maarja, wat betreft onze wereld, zelf geloof ik niet in God, maar ergens denk ik dat er wel een dergelijke hogere macht is, die de boel een beetje in de gaten houdt, maar de mens op het moment wel gewoon zijn gang laat gaan. Hoe kan het anders zo'n zooitje zijn in de wereld momenteel...

Tolkien schreef:
(...)

Daarin heb je wel gelijk. (:

Maar ik heb het vast een beetje verkeerd verwoord, ik had het niet echt precies over onze wereld, maar meer gewoon over het scheppingsverhaal, haha. :')

Maar dan nog. Je schrijft meestal enkel over de hoofd personages, toch? Wat gebeurt er dan daarbuiten? Het zijn toch niet enkel je hoofdpersonages en hun nabije omgeving die op het moment dat je schrijft, of eraan denkt, bewegen? Dat is maar een fractie uit de hele wereld die je gecreëerd hebt. Buiten die beperkte omgeving speelt er zich nog veel meer af. Het lijkt me absurd dat alle mensen daarbuiten dan ook zouden 'stilstaan' als je niet aan het schrijven bent. :')

Ik ben geen groot aanhanger van het scheppingsverhaal, dus daar kan ik niet echt goed over meepraten xd

Daar heb je wel een goed punt. Laat ik het dan zou zeggen, dat op het moment dat je schrijft de tijd in de wereld begint te lopen en wat er daar staat ook echt gebeurd. Je moet het eigenlijk zo zien dat wat je op papier zegt echt gebeurd in die wereld, terwijl de tijd voorbij blijft tikken. Dus wanneer de tijd tikt leeft ook alles wat zich buiten het bereik van de protagonist bevind. Alleen je kunt niet het verhaal van elk levend schepsel op die wereld op schrijven en daarom is het belangrijk voor een schrijver om te weten over welk personage je wilt schrijven. Er kan namelijk geen redundantie plaatsvinden in de tijdlijn, want je kunt maar over 1 personage schrijven op het moment dat die tijd loopt. Het is dus niet zo dat de rest zeg maar stilstaat, maar meer dat het soms buiten het perspectief valt waar ik uit kijk.

---

"There’s no such thing as miracles, only the inevitable and the accidental – and what we do. I’ve always believed that.

Het staat niet stil naar min idee. ik denk dat er vanalles gebeurt buiten de verhalen die ik schirjf of in mijn hoofd denk om.

---

If only humans could have vertical asymptotes ~ Quinn

Doet me aan de Wereld van Inkt - trilogie denken. Die wereld groeit gewoon door, ook als het verhaal al klaar is met schrijven. Ik denk wel dat het stopt als je zelf er even niet aan schrijft.

---

If a writer falls in love with you, you can never die

Ook al schrijf ik niet, in mijn hoofd staan ze nooit stil. Hun verleden, heden en toekomst ontwikkeld zich altijd verder in mijn hoofd.

---

Your make-up is terrible

Ik heb niet alle reacties gelezen maar dit is mijn mening:
Ik vind het zelf een vreemd idee moest de wereld die ik in een van mijn verhalen heb gecreëerd niet stil zou staan als ik er niet aan schrijf. In eerste instantie zou ik denken dat dat onmogelijk was omdat jij zeg maar de schepper bent van de wereld en hem hebt gecreëerd met woorden dus ze eigenlijk alleen kan verder bestaan als je er verder over schrijft. Maar als ik er dan meer over nadenk... In je hoofd is de wereld altijd uitgebreider dan hetgeen je neerschrijft, je kan onmogelijk alles, elk detail opschrijven. Dus ik denk dat de wereld ergens wel doorgaat omdat het denkproces in je hoofd altijd uitgebreider is. Maar toch denk ik niet dat je personages dingen meemaken buiten jou noteringen om, het lijkt me gewoon een vreemd en bizar idee. Ik vind het nogal moeilijk om uit te leggen. Maar alleszins ik denk niet dat ze doorgaan als jij stopt met schrijven omdat ze door woorden zijn gevormd en je personages pas kunnen verdergaan als jij hun pad uitschrijft maar aan de andere kant is de wereld wel altijd veel uitgebreider in je hoofd dan op papier.
Nu, als ik een verhaal volledig afwerk is het nooit een volledig gesloten einde, dus op die manier kunnen mijn personages wel alle kanten opgaan en is er wel een mogelijkheid dat het verhaal verdergaat vanaf het punt waar ik het geëindigd heb omdat dan ook mijn invloed op de personages stopt.
Ik hoop dat je me een beetje kan volgen. Wel een mooi iets om over na te denken...

---

“We all are living in a dream, but life ain’t what it seems Oh everything’s a mess.”

Even off-topic, maar Tolkien heeft best wel een geweldig werk geleverd met het creëren van zijn wereld. Volgens mij is dat één van de meest gedetailleerde fictiewerelden ooit gemaakt, als het wel niet dé meest gedetailleerde is. Ik heb zoveel respect voor die man. ;o

Maar nee, ik ben er dus heilig van overtuigd dat niets ooit stilstaat. Niets. En dan heb ik het niet alleen over fictieve werelden.

---

help

Cresseyde schreef:
Imagination is creation.
voor mij loopt de wereld in mijn hoofd door, maar ik schrijf alleen maar de belangrijke dingen achteraf op. ik denk aan zo veel dingen die zouden kunnen gebeuren, dus gebeuren ze ook, of ik ze nu opschrijf of niet.
Toch denk ik niet dat mijn wereld ergens bestaat, parallelle universa ontstaan in mijn redenering door keuzes in iets wat de 'echte', alles overheersende werkelijkheid is, waarvan wij slechts één van ontelbare afspiegelingen zijn.
Contact is dus niet mogelijk, omdat dezelfde moleculen niet op twee plaatsen tegelijk kunnen zijn en alles dus zou imploderen.

---

Don't walk. Run, you sheep, run.