Wat zou er gebeuren met je personages en werelden? - Creativiteit

Naar aanleiding van wat opmerkingen in het LJH-topic heb ik besloten om over dat punt zelf eens een topic aan te maken, want ik ben erg beniwud naar wat anderen ervan vinden :')

Veel mensen hier op Q schrijven en sommigen daarvan creëren weer hele werelden. Maar wat denken jullie dat daarmee gebeurd? Staan die werelden gewoon stil als jij er niet aan schrijft of gaan ze door? Wat denken jullie wat ermee gebeurd?

Zelf denk ik dat de gebeurtenissen daar niet stil staan. Als je even niet aan je verhaal schrijft gaat het naar mijn idee gewoon door. Misschien niet op de plek waar jij gebleven bent, maar wel ergens anders. Of het gaat juist door en als jij weer gaat schrijven, schrijf je gewoon op wat er gebeurd is, denkend dat je het op dat moment verzint, iets wat eigenlijk best creepy klinkt, hmm.
Enkele jaren geleden ben ik begonnen met het scheppen van een bepaalde wereld en zijn personages. Ook weer enkele werelden erbij, die eigenlijk gewoon als achtergrond dienen voor de avonturen van mijn personages. In de loop van de tijd zijn werelden naar mijn idee gewoon doorgegaan. Zelf heb je helemaal geen vat er meer op. Je kan wel dingen bedenken, opschrijven, maar eigenlijk hebben je personages zelf al bepaald wat er allemaal gebeurd.
Zo denk ik ook dat de door mij geschapen wereld ergens ook bestaat, net zoals zijn personages. Geschapen door iemand om daarna zelf zijn eigen leven te gaan leiden. Ergens geloof ik dat mijn personages ook over mij waken, je merkt er niets van, maar ze zijn er wel.
Je ziet ook vaak in verhalen dat er veel tussen werelden gereisd wordt, zo ook bij mij, maar ik denk dat het niet mogelijk is om vanuit onze wereld ergens heen te gaan, of dat anderen naar onze wereld komen. Maar ik weet niet zeker of ik onze eigen wereld als middelpunt moet zien, of gewoon als een wereld die toevallig van alle anderen is afgesneden.
Alleen komt hier weer het gat in mijn idee: In het verhaal waar ik al lang mee bezig ben, is één van mijn personages de creator van de door mij bedachte werelden en personages. Daarom is zij ook de enige die hen kan redden, wanneer ze in gevaar zijn. Maar ik ben niet haar, dus er zijn in feite twee creatoren van Ewijn en zijn wereld. Ik als de echte en Esther als degene in mijn verhaal, zij is ook op mij gebaseerd, moest ook oorspronkelijk mij zijn, maar dat heb ik in de loop veranderd. Dit staat eigenlijk best wel in contrast met een deel van mijn eerder uitgelegde idee en ik weet nog niet hoe ik dit nu moet oplossen...

Ah, well, ik heb hier een heel verhaal over mijn ideeën gehouden, haha. Maar het filosofeer moment hier is voorbij. Nu ben ik erg benieuwd naar jullie ideeën hierover :')

Nou, ik heb nog geen verhaal af, dus er is nog geen verhaal wat zich verder kan uitbreiden, maar het doet me wel denken aan de hart van inkt-serie over een schrijver en een aantal andere mensen die in een verhaal komen en het verhaal speelt zich verder, met hen erin en weeft verder op het verhaal van de schrijver.

---

You could be great, you know, it’s all here in your head, and Slytherin will help you on the way to greatness, no doubt

Imagination is creation.
voor mij loopt de wereld in mijn hoofd door, maar ik schrijf alleen maar de belangrijke dingen achteraf op. ik denk aan zo veel dingen die zouden kunnen gebeuren, dus gebeuren ze ook, of ik ze nu opschrijf of niet.
Toch denk ik niet dat mijn wereld ergens bestaat, parallelle universa ontstaan in mijn redenering door keuzes in iets wat de 'echte', alles overheersende werkelijkheid is, waarvan wij slechts één van ontelbare afspiegelingen zijn.
Contact is dus niet mogelijk, omdat dezelfde moleculen niet op twee plaatsen tegelijk kunnen zijn en alles dus zou imploderen.

---

Everybody wants forever, I just want to burn up bright...

Cresseyde schreef:
Imagination is creation.
voor mij loopt de wereld in mijn hoofd door, maar ik schrijf alleen maar de belangrijke dingen achteraf op. ik denk aan zo veel dingen die zouden kunnen gebeuren, dus gebeuren ze ook, of ik ze nu opschrijf of niet.
Toch denk ik niet dat mijn wereld ergens bestaat, parallelle universa ontstaan in mijn redenering door keuzes in iets wat de 'echte', alles overheersende werkelijkheid is, waarvan wij slechts één van ontelbare afspiegelingen zijn.
Contact is dus niet mogelijk, omdat dezelfde moleculen niet op twee plaatsen tegelijk kunnen zijn en alles dus zou imploderen.

Dit. Eigenlijk om heel eerlijk te zijn; had ik hier nog niet over nagedacht. Ik ga het even volgen. Vind het wel interessant. (:

[ bericht aangepast op 1 juni 2014 - 21:18 ]

---

Wie durft te verdwalen, zal nieuwe wegen vinden!

Mijn personages hebben vaak een rot leven. Niet dat daar veel mee zal gebeuren, haha.

---

26 - 02 - '16

Ik herken eigenlijk meer in Tsubomi's idee dat op het moment dat jij niet schrijft, de wereld ook niet verdergaat. Door de woorden en zinnen die je schrijft, creëer je een eigen flow of time in die wereld. Alleen wil ik er wel aan toevoegen dat ik hier zelfs een stapje verder in wilt gaan. Ik zie het namelijk zo dat je op het moment dat je in die wereld bent, jij het perfectief bent waaruit je schrijft.

---

"There’s no such thing as miracles, only the inevitable and the accidental – and what we do. I’ve always believed that.

Waarom zou het stilstaan? Ik bedoel, denk je enkel en alleen aan de wereld die jij gecreëerd hebt wanneer je erover moet schrijven? Nooit op een ander moment? En zelfs als je er niet aan denkt, of denkt dat je er niet aan denkt, zal er altijd dat kleine stukje zijn in je brein dat verder denkt over dat ene onderwerp. Waar komen die ideeën anders vandaan?
De wereld om jou heen staat ook niet stil, toch? Je neemt voortdurend nieuwe dingen op uit je omgeving, jouw wereld wordt op elk moment van de dag weer een stukje uitgebreid, al heb je dat misschien niet door. Het zit ergens diep, maar het zit er wel en het staat niet stil. En dan als je het weer naar buiten laat komen, dan pas komen de hele kleine details, die details die jij er bewust aan toevoegt.

Voor mij zijn ze altijd in beweging. Waar hou ik me anders mee bezig tijdens de Franse les? :')

---

help

Taka schreef:
Ik herken eigenlijk meer in Tsubomi's idee dat op het moment dat jij niet schrijft, de wereld ook niet verdergaat. Door de woorden en zinnen die je schrijft, creëer je een eigen flow of time in die wereld. Alleen wil ik er wel aan toevoegen dat ik hier zelfs een stapje verder in wilt gaan. Ik zie het namelijk zo dat je op het moment dat je in die wereld bent, jij het perfectief bent waaruit je schrijft.

Eigenlijk denk ik dit ook!
Aangezien ik degene ben die de wereld heeft ontworpen, stel ik me voor dat alles stilstaat wanneer ik niet schrijf ^^

---

I solemnly swear that I am up to no good.

Taka schreef:
Ik herken eigenlijk meer in Tsubomi's idee dat op het moment dat jij niet schrijft, de wereld ook niet verdergaat. Door de woorden en zinnen die je schrijft, creëer je een eigen flow of time in die wereld. Alleen wil ik er wel aan toevoegen dat ik hier zelfs een stapje verder in wilt gaan. Ik zie het namelijk zo dat je op het moment dat je in die wereld bent, jij het perfectief bent waaruit je schrijft.

Dat laatste is een best interessant idee, but yeah, don't know. Het is wel weer dat je een personage met zijn eigen karakter hebt gecreëerd en dat jij dan opeens dat personage wordt, tenminste dat maak ik eruit op, it sounds quite creepy and strange.

[ bericht aangepast op 1 juni 2014 - 21:29 ]

Kyojin schreef:
(...)

Dat laatste is een best interessant idee, but yeah, don't know. Het is wel weer dat je een personage met zijn eigen karakter hebt gecreëerd en dat jij dan opeens dat personage wordt, tenminste dat maak ik eruit op, it sounds quite creepy and strange.

Ik vind eerder dat je als schrijver een soort van 'god' bent over hetgeen wat je schrijft, aangezien jij beslist wat er gebeurd. En zelfs op dat gebied blijf ik dan denken dat de wereld niet stilstond toen God even niet verder schreef. Ah well, ik filosofeer teveel. :')

---

help

Tolkien schreef:
Waarom zou het stilstaan? Ik bedoel, denk je enkel en alleen aan de wereld die jij gecreëerd hebt wanneer je erover moet schrijven? Nooit op een ander moment? En zelfs als je er niet aan denkt, of denkt dat je er niet aan denkt, zal er altijd dat kleine stukje zijn in je brein dat verder denkt over dat ene onderwerp. Waar komen die ideeën anders vandaan?
De wereld om jou heen staat ook niet stil, toch? Je neemt voortdurend nieuwe dingen op uit je omgeving, jouw wereld wordt op elk moment van de dag weer een stukje uitgebreid, al heb je dat misschien niet door. Het zit ergens diep, maar het zit er wel en het staat niet stil. En dan als je het weer naar buiten laat komen, dan pas komen de hele kleine details, die details die jij er bewust aan toevoegt.

Voor mij zijn ze altijd in beweging. Waar hou ik me anders mee bezig tijdens de Franse les? :')

Oeh, we gaan op de filosofische tour
Nou, het feit dat je eraan denkt, wilt niet gelijk zeggen dat iets direct gebeurd. Ik zie het zo dat als je ergens aan denkt, dat het niet gelijk waar hoeft te zijn, omdat ik ook vaak genoeg dingen uitdenk die ik nooit zal opschrijven doordat ik er iets beters neerzet. Als ik denk over mijn wereld dan is wat er gebeurd slechts een mogelijkheid en dat wilt niet direct zeggen dat het zich ook daadwerkelijk heeft afgespeeld in die wereld. het is een mogelijkheid wat had kunnen gebeuren.

Ik vind trouwens niet dat je de vergelijking kunt trekken met deze wereld, omdat de situatie totaal anders is. Ik bedoel, ik geloof niet dat erin onze wereld een schepper of god is die dingen bepaalt. Ik geloof meer dat er het onvermijdelijke is en het toevallige. Daarbij merken mijn personages niet wanneer de wereld stilstaat en wanneer die verdergaat. In hun beleving gaat de tijd altijd door en zij merken niet de punten dat ik stop of verderga met het verhaal.

---

"There’s no such thing as miracles, only the inevitable and the accidental – and what we do. I’ve always believed that.

Kyojin schreef:
(...)

Dat laatste is een best interessant idee, but yeah, don't know. Het is wel weer dat je een personage met zijn eigen karakter hebt gecreëerd en dat jij dan opeens dat personage wordt, tenminste dat maak ik eruit op, it sounds quite creepy and strange.

Perspectief, dat hoeft niet direct te betekenen dat jij de protagonist bent.

---

"There’s no such thing as miracles, only the inevitable and the accidental – and what we do. I’ve always believed that.

Tolkien schreef:
(...)

Ik vind eerder dat je als schrijver een soort van 'god' bent over hetgeen wat je schrijft, aangezien jij beslist wat er gebeurd. En zelfs op dat gebied blijf ik dan denken dat de wereld niet stilstond toen God even niet verder schreef. Ah well, ik filosofeer teveel. :')

Naar mijn idee staan werelden inderdaad niet stil, ze blijven altijd wel in beweging.
Maar echt als "god", je bepaalt veel ja, maar ergens denk ik ook weer dat de wereld vanzelf gaat leven, dat je de grip er eigenlijk in het geheel een beetje op kwijt raakt. Als je eraan verder gaat schrijven, krijg je dr grp weer terug, vormt alles zich weer naar jouw wil, maar daarbuiten gaat alles en iedereen zijn eigen gang.

Ik denk dat deze dingen vooral voor en na het verhaal dat jij schrijft gebeuren. Er is zoveel daarvoor of daarna gebeurd, zelfs de schrijver weet niet precies wat er is gebeurd en dat ontwikkelt zich langzamerhand buiten je om. Soms krijg je er op één of andere manier wat van mee, schrijf je het op, denk je dat je het verzint, maar is dat misschien niet zo.

Hmm, ik ben nooit zo'n filosofeerder, maar nu laat ik mijn ideeën en gedachten echt best wel absurde kanten op gaan, haha.

Taka schreef:
(...)

Oeh, we gaan op de filosofische tour
Nou, het feit dat je eraan denkt, wilt niet gelijk zeggen dat iets direct gebeurd. Ik zie het zo dat als je ergens aan denkt, dat het niet gelijk waar hoeft te zijn, omdat ik ook vaak genoeg dingen uitdenk die ik nooit zal opschrijven doordat ik er iets beters neerzet. Als ik denk over mijn wereld dan is wat er gebeurd slechts een mogelijkheid en dat wilt niet direct zeggen dat het zich ook daadwerkelijk heeft afgespeeld in die wereld. het is een mogelijkheid wat had kunnen gebeuren.

Ik vind trouwens niet dat je de vergelijking kunt trekken met deze wereld, omdat de situatie totaal anders is. Ik bedoel, ik geloof niet dat erin onze wereld een schepper of god is die dingen bepaalt. Ik geloof meer dat er het onvermijdelijke is en het toevallige. Daarbij merken mijn personages niet wanneer de wereld stilstaat en wanneer die verdergaat. In hun beleving gaat de tijd altijd door en zij merken niet de punten dat ik stop of verderga met het verhaal.

Daarin heb je wel gelijk. (:

Maar ik heb het vast een beetje verkeerd verwoord, ik had het niet echt precies over onze wereld, maar meer gewoon over het scheppingsverhaal, haha. :')

Maar dan nog. Je schrijft meestal enkel over de hoofd personages, toch? Wat gebeurt er dan daarbuiten? Het zijn toch niet enkel je hoofdpersonages en hun nabije omgeving die op het moment dat je schrijft, of eraan denkt, bewegen? Dat is maar een fractie uit de hele wereld die je gecreëerd hebt. Buiten die beperkte omgeving speelt er zich nog veel meer af. Het lijkt me absurd dat alle mensen daarbuiten dan ook zouden 'stilstaan' als je niet aan het schrijven bent. :')

---

help

Ik blijf denk ik toch bij mijn originele idee: dat de wereld en de personages die erin leven stilstaan als jij niet verder schrijft. Dat is waarom ik ook een soort verantwoordelijkheidsgevoel heb over het schrijven; ik heb het gevoel dat ik mijn personages in de steek laat als ik niet schrijf.
Dit betekent overigens niet dat jij als schrijver alles bepaalt wat jouw personages doen, oh nee, dat doen ze helemaal zelf, maar jij moet ze wel een duwtje in de rug geven. (:

---

"No one is born in this world to be alone."~ (Saul, One Piece.)

Kyojin schreef:
(...)

Naar mijn idee staan werelden inderdaad niet stil, ze blijven altijd wel in beweging.
Maar echt als "god", je bepaalt veel ja, maar ergens denk ik ook weer dat de wereld vanzelf gaat leven, dat je de grip er eigenlijk in het geheel een beetje op kwijt raakt. Als je eraan verder gaat schrijven, krijg je dr grp weer terug, vormt alles zich weer naar jouw wil, maar daarbuiten gaat alles en iedereen zijn eigen gang.

Ik denk dat deze dingen vooral voor en na het verhaal dat jij schrijft gebeuren. Er is zoveel daarvoor of daarna gebeurd, zelfs de schrijver weet niet precies wat er is gebeurd en dat ontwikkelt zich langzamerhand buiten je om. Soms krijg je er op één of andere manier wat van mee, schrijf je het op, denk je dat je het verzint, maar is dat misschien niet zo.

Hmm, ik ben nooit zo'n filosofeerder, maar nu laat ik mijn ideeën en gedachten echt best wel absurde kanten op gaan, haha.

Je vertaalt mijn ingewikkelde gedachten. ^^

En stel nu dat het scheppingsverhaal écht is, dat er écht een God bestaat? Denk je dat die alles, echt alles van de hele wereld in handen heeft en iedereens leven bepaalt?

---

help