Naam: Kenji Miller
Leeftijd: Kenji is overleden op zijn 18e en zo ziet hij er ook uit, maar is inmiddels 12 jaar dood.
Soort monster: Zombie
Geschienis: Zijn geschiedenis is niet iets waar Kenji graag aan terugdenkt. Dit is vooral omdat hij zich eigenlijk niet veel meer kan herinneren voor zijn gewelddadige dood. Hij is overleden op één zijn vele reizen samen met zijn ouders. Dit keer waren ze op jacht naar krokodillen, in een veel te klein bootje, verstopt tussen het hoge riet. Onderweg kwamen ze een nest tegen van één of ander dier. Kenji wilde deze van dichterbij bestuderen, maar het bootje kon er niet langs. En wie besloot er toen om maar gewoon door het water te gaan? Precies, ja. Kenji. Tien minuten later was hij dood.
Zijn moeder werd letterlijk gek van verdriet toen ze haar zoon in het rode water zag liggen, lichaam doorboord, verscheurd en ogen starend. Zij is degene die hem weer tot 'leven' gewekt heeft. Of in ieder geval, weer heeft laten functioneren, tot op een zekere hoogte. Echt leven kun je het niet noemen, bij gebrek aan een hartslag en ademhaling. Dagenlang is ze alleen maar met hem bezig geweest, heeft ze hem volgestopt met pillen, volgespoten met vreemd ruikende vloeistoffen die bijna niets anders konden zijn dan gif en het zo op de een of andere manier voor elkaar gekregen dat hij zijn ogen weer opende. Helaas niet in die zin waar zij op gehoopt had. Vier dagen later werd ze opgenomen in een gesloten inrichting.
Zijn vader stond hier heel anders tegenover. Hij miste zijn zoon net zo erg, maar kon zijn dood een stuk beter accepteren. Hij probeerde zijn vrouw ook tegen te houden, haar over te halen om Kenji gewoon te begraven, maar daar wilde ze niets van weten. Na haar opname lag de zorg voor zijn zoon ineens op hem. Maar zijn zoon leek niet meer op zijn zoon, niet in uiterlijk en niet in gedrag. Hij was bang voor hem en bang voor de reacties van de buitenwereld. Als oplossing hiervoor sloot hij Kenji op in de kelder. Dit was een stuk minder hard dan het klinkt, want de kelder was van alle gemakken voorzien. Het enige nadeel was dat Kenji er niet uit mocht. Tien jaar lang heeft hij daar gezeten. Zijn vader was er elke dag en voedde hem eigenlijk opnieuw op. In het begin was Kenji agressief, gefrustreerd, hongerig en vol met haat. Het waren tien hele lange en vooral zware jaren, maar uiteindelijk mocht hij dan naar buiten. 's Nachts, als er verder niemand op straat was. Overdag, op plekken waar nooit iemand kwam. Als hij maar niet gezien werd. Langzaam ging hij weer achteruit, snakkend naar meer contact dan alleen zijn vader die paar uurtjes. Hij verafschuwde zichzelf en zijn manier van leven. Even leek alles mis te gaan, tot zijn vader Monster High ontdekte. Het lijkt de perfecte uitkomst voor hun probleem. Kenji, omringd door soortgenoten en zijn vader, die eindelijk zijn rust krijgt.
Uiterlijk: Ik vond het ontzettend moeilijk hier een foto bij te vinden. Bedenk even dat de foto die je ziet Kenji is uur nadat zijn moeder hem wakker gekregen heeft Kenji is niet langer de knappe jongen die hij ooit was. Aangevallen worden door een krokodil en een paar dagen verrotting doet dat met je. Hij is wel wat verbeterd met de jaren, maar veel vinden hem nog steeds afstotelijk. Van top tot teen: Kenji heeft zwart, halflang haar. Zijn huid is bleek, haast kleurloos. Kenji heeft één groengeel oog. Het andere heeft een wit vlies over de iris en is blind en starend. Zijn neus is na de breuk scheef weer vast gegroeid, maar het meest afstotelijke is toch wel zijn mond. Vanaf de linkerkant lijkt het vrij normaal, op de paarsige gloed na die zijn lippen hebben, maar de rechterkant van zijn gezicht is een slagveld. Vanaf de mondhoek tot aan zijn oor is de huid opengescheurd. De lappen vlees waren slordig weer aan elkaar genaaid en zijn op sommige plekken losgeraakt, waardoor een aantal kiezen altijd zichtbaar zijn. De randen van de wond zijn zwart en afgestorven.
De rest van zijn lichaam is er al net zo erg aan toe, maar dat zie je niet omdat hij het goed weet te bedekken met kleding. Hij mist een heel stuk uit zijn rechterzijde, er zitten verscheidene gaten en kuilen in zijn borst en buik en de vele bijtlittekens sieren hem niet. Sommigen jongens zien er stoer uit met wat littekens. Kenji ziet er verminkt en vervormd uit. Zijn benen zijn wat minder gehavend, hoewel het dan weer jammer is dat zijn rechteronderbeen mist. Zijn vader heeft hiervoor een speciale kruk geregeld waar Kenji mee kan lopen. Hij heeft geen prothese en wil deze ook niet.
Karakter: Ooit was Kenji een aardige jongen met veel vrienden en een grote nieuwsgierigheid. Hij was leergierig en vrolijk en genoot van het leven. Nu is hij bitter en boos en vooral niet spraakzaam.
Relaties: Alleen zijn ouders. Zijn moeder zit nog altijd in de gesloten inrichting en zijn vader steunt hem wel, maar is compleet uitgebrand. Hij heeft geen vrienden meer en de rest van zijn familie denkt dat hij dood is. Als in, begraven onder de grond.
Oké, whoa, ik vond dit echt super moeilijk. Ik weet niet veel van zombies af en toen ik ging zoeken merkte ik dat er 100 miljoen soorten zombies zijn, haha. Hoop dat dit zo een beetje goed is. Ik wilde geen aantrekkelijke zombie maken, weet je, zo'n mooie mannelijke tiener of zo, want dat is niet realistisch. Dus die van mij is gewoon heel erg lelijk. Die foto is nog véél te knap. Goedgekeurd? Moet ik nog wat aanpassen? Mijn personages ontwikkelen zich altijd veel beter zodra ik eenmaal begin, haha
Normaal is het gemiddelde van alle afwijkingen
dat ze elkaar als het ware herkennen zegmaar, maar nog niet echt kennen. 
ik vind um echt geweldig!!
