Rol: Vrouwelijke Wolf
Volledige naam: Ayla Hope Savage
Bijnaam: Ayla
Leeftijd: Tweeëntwintig jaar, ze verjaart op achttien Juni.
Innerlijk: Ayla heeft het overkomen als een rustige, jonge, onderdanige jonge vrouw. Maar daar is waar vele zich nog weleens in willen vergissen, aangezien ze dat eigenlijk helemaal niet is, of althans niet meer. Vroeger, een paar jaar geleden, was ze inderdaad nog het rustige en verlegen meisje van achttien jaar. Ze was altijd bezig met andere en stelde zichzelf vaak net iets achter dan de mensen om haar heen, die hadden tenslotte bij haar op dat moment ten alle tijden voorrang, maar inmiddels heeft ze genoeg meegemaakt om dat nog te doen. Haar verlegenheid is vrijwel volledig verdwenen en in plaats van aan de kant gaan voor iemand, blijf ze nu steevast staan en weigert ze pertinent opzij te gaan. Ook haar mond houden wanneer haar iets niet aanstaat doet ze niet altijd meer. Als iemand haar ook maar een beetje verkeerd op haar tenen trapt dan kan ze al snibbig uit de hoek komen, en als dit uit te hand dreigt te lopen laat ze de wolf in haar omhoog komen.
Het rustige is dus overgegaan in temperamentvol en dat wil niet altijd evengoed uit pakken. Op sommige momenten kan het haar namelijk nog weleens in een benarde situatie plaatsen waar ze zich met veel moeite moet zien uit te werken, dit gaat dan ook niet altijd zonder de hulp van een ander. Ze weet inmiddels heel goed wat ze wil en als iemand ook maar een beetje in haar weg staat bijt ze direct van haar af. Toch is ze ondanks dat niet alles verloren van de persoon die ze destijds was. Zo zal ze nooit volledig over lijken gaan om te krijgen wat ze wil, maar eerst zoeken naar een andere manier om zo te kijken of ze het alsnog voor elkaar kan krijgen. Ook de vrolijkheid in haar is niet verdwenen, wanneer ze omringt is door geliefde en personen die dicht bij haar staan weet ze haar grappige kant naar boven te halen en heeft ze plezier met iedereen. Ze hecht nog altijd heel veel waarde aan de mensen die haar dierbaar zijn en ze zal dan ook altijd, wanneer mogelijk, voor ze klaar staan. Ayla heeft namelijk al aardig wat verloren en wil niet nog meer kwijt raken dan ze al is.
Achter deze vrij grote ommezwaai in haar karakter schuilt dan ook een groot en pijnlijk verlies. Iets wat vele niet weten omdat Ayla er simpel weg niet over praat, en het ook niet van plan is om er ooit iets over te zeggen. De pijn draagt ze mee als een herinnering aan de mooie tijd die ze heeft gehad voordat ze zo veranderde, maar het heeft tegelijkertijd ook veel in haar doen veranderen.
Mannen zijn dan ook het type volk wat Ayla stevig op afstand houd omdat liefde voor haar niet meer is weggelegd, dat is althans wat ze zelf zegt en denkt, en ze liever niet wil dat er ook maar iemand van het andere geslacht te dichtbij komt voor haar gevoel zodat ze er misschien meer om kan gaan geven dan eigenlijk de bedoeling is. Let wel; haar roedelleden betekenen allemaal op een bepaald niveau evenveel voor haar, echter houdt ze wel iedere jongen op een soort van afstand. Of dat dit nu binnen, of buiten de roedel is. En vriendschappelijk gezien zal ze ook geen jongen uit de weg gaan, ze geeft namelijk zelf heel goed aan wanneer iemand te dichtbij komt.
Uiterlijke: Van nature heeft Ayla lichtbruine lokken, gemend met licht bruin. Op sommige plekken lijken voornamelijk haar punten zelfs donkerblond, en wanneer ze veel in de zon heeft gezeten wordt dit alleen maar lichter. Haar lange lokken hebben een lichte slag en reiken tot ongeveer halverwege haar rug. Meestal heeft ze haar haren los hangen, of ze maakt er een losse vlecht in waaraan speelse plukken nog weleens willen ontsnappen. Tijdens haar werk, wat ze doet in het dichtstbijzijnd eetcafé'tje, heeft ze haar haren omhoog gebonden in een knot zodat het niet in de weg hangt.
Haar ogen hebben niet zo gek veel weg van haar wolvenogen, alleen is het nu omgekeerd. Daar waar ze geel zijn als wolf, zijn ze nu chocolade bruin en in plaats van bruine spikkels heeft ze nu goudgele spikkels er in staan. Met deze kijkers lijkt het soms alsof ze dwars door je heen kan kijken terwijl ze je eigenlijk alleen maar nauwlettend, en ongegeneerd, op neemt om zo eerste indrukken te krijgen. Ze worden omlijst door een paar dikke, volle wimpers die ze lichtjes aanzet met een mascara om ze nog voller te laten lijken dan ze al zijn. Haar mooie, volle lippen hebben van zichzelf al een zacht roze kleur en daar wil ze alleen tijdens het uitgaan een beetje glos op doen. Verder draagt ze aan make-up niet heel veel meer, hooguit nog een potloodlijntje en wat eyeliner, omdat ze er niet meer tijd aan wil benutten dan nodig is. Daarbij vindt ze een overdosis aan poeders en cremépjes al helemaal niks omdat het te veel weg haalt van iemands natuurlijke schoonheid.
Ayla heeft een hele licht getinte huidskleur wat voornamelijk komt door de zon, waar ze heel af en toe lekker lui in kan gaan liggen, en haar lengte is 1.69. Qua figuur heeft ze helemaal niks te klagen want met haar vrouwelijke rondingen op de juiste plaatsen is ze van een normaal slank postuur. Haar kleding kan erg wisselend zijn maar, in tegenstelling tot vroeger, alles wat ze draagt is altijd even vrouwelijk en op sommige punten zelfs een tikkeltje uitdagend.
Wolfuiterlijk: Als wolf zijnde heeft Ayla een lichtgrijze vacht. Bovenop het donkere vermengd met licht wat, naarmate het steeds verder naar beneden gaat, steeds lichter wordt en uiteindelijk zelfs wit is. De onderkant van haar bek,
en zo dus ook de onderkant van haar staart, buik en poten zijn dus ook wit. Haar
ogen hebben een dierlijke goudgele kleur met wat bruine spikkels erin, en in haar bek
staan een paar vlijmscherpe witten tanden.
Verder heeft ze een scherp gehoor, net als de meeste wolven, en een zeer goed
reukvermogen. Als Ayla ergens op vertrouwt in haar wolf zijnde, soms zelfs in haar
menselijke vorm, is haar neus en scherpe zintuigen.
Vroeger had Ayla heeft veel moeite, en zelfs pijn, tijdens de transformatie. Of dit nu gedwongen was of wanneer ze veranderde als ze het zelf wilde. Dat laatste gebeurde in die tijd ook vrijwel niet omdat ze er erg tegenop zag. Lastig vind ze het nog steeds om de transformatie door te gaan, omdat het gewoon geen fijn gevoel blijft, maar inmiddels aarzelt ze niet meer wanneer ze zou willen veranderen. Het gebeurt dan ook regelmatig dat ze door de bossen zwerft als wolf zijnde wanneer ze niet hoeft te werken, geen afspraken heeft of ergens anders hoeft te zijn.
Daar waar ze toentertijd erg onderdanig was en zich direct achter de Alfa plaatste, doet ze dat nu niet gauw meer. Sterker nog ze is gauw geneigd de Alfa uit te dagen en zijn grenzen op te zoeken om te kijken hoever ze kan gaan voor hij haar dwingt te gaan liggen in een onderdanige houding. Het zal met de nodige grommen en grauwen zijn, maar uiteindelijk kan aan die dwang ook Ayla niet ontkomen. Of ze zich nu laat gelden of niet. Haar toewijding aan de gehele roedel is echter niet verandert, en hoewel vele leden nieuw zijn ziet ze ook deze roedel als haar familie en zal ze ook voor hen klaar staan wanneer het kan. Tenslotte heeft ze maar een familie.
Als het aankomt op de Hunters heeft Ayla inmiddels al heel wat er ervaring gezien de jaren die ze al meegaat. Hoe hard zij, en de roedel, ook hun best doen uit de klauwen te blijven, ze weten allemaal dat dat niet altijd lukt. De wolven leren snel, pikken vlug dingen op waarvan ze weten dat het in hun voordeel kan werken.
Maar zo snel als de wolven leren, en zich aanpassen zodat hun groep veilig blijft, zo snel leren de Hunters ook. Zij gebruiken namelijk wel meer dan alleen een paar dodelijke tanden en een groepsband. Inmiddels lijkt het af en toe wel een nek aan nek race als het aankomt op de meest gewonden, of zelfs dode, en Ayla vind dit alles behalve leuk. Het enige wat ze wil, is dat ze met rust gelaten worden aangezien ze het al niet makkelijk hebben. Het is de vraag nog maar of dit ooit gaat gebeuren.
Ayla is trots op wat ze is, en ookal heeft het wat tijd gekost om volledig te accepteren wat ze is ondanks dat ze zo geboren is, ze wil niks liever meer zijn dan een vrije, jonge wolf.
Eventuele familieverwanten:
† Cooper Henderson - Dit was Ayla haar grote, en ware liefde, de twee leerde elkaar kennen terwijl ze samen in de oude roedel zaten en groeide langzaamaan naar elkaar toe. Cooper was tegenover andere vaak heel snel gepikeerd, en de reactie die uit hem kwamen waren vaak erg bot en kort door de bocht. Tegenover de destijds verlegen Ayla was hij alleen in het begin zo, maar naarmate ze elkaar steeds beter leerde kennen bloeide er iets op. Het heeft een tijdje geduurd voordat beide van elkaar wisten wat ze voor elkaar voelde, maar vanaf het moment dat het duidelijk was werden ze onafscheidelijk.
Ze hield van hem zoals ze van niemand anders ooit heeft kunnen houden en samen hebben ze twee prachtige jaren gehad.
Helaas verloor ze hem door een tragisch ongeluk, een ongeluk waar Ayla tot op de dag van vandaag weigert om over te praten, en sindsdien heeft ze gezworen nooit meer een relatie aan te gaan. De dag dat Cooper stierf, stierf haar hart voor haar gevoel met hem mee.
- Aurora Calantha Maheras - Deze jonge vrouw is de enige nog uit de vorige roedel waar Ayla vandaan komt, en tevens ook de enige die ze zonder enige twijfel vertrouwt, en waar ze alles tegen zal zeggen zonder er verder over na te hoeven denken. De twee kennen elkaar nu al een flink aantal jaren en weten inmiddels heel goed wat ze van elkaar kunnen verwachten, en wat ze elkaar hebben. Net als dat Aurora eerst naar haat toe komt voor advies of raad, gebeurt dit andersom ook wanneer Ayla dat nodig heeft.
- Aiden Russel Lowlands - Als er iemand is die altijd wel een beetje vrolijk en spontaan is, dan is het Aiden wel. Hij is een van de weinig jongens waar Ayla het redelijk goed mee kan vinden en wiens aanwezigheid ze goed kan verdragen, voornamelijk omdat hij dus zo vrolijk is en op de een of andere manier altijd wel een vorm van een lachje op haar gezicht weet te toveren. Toch blijft het zo dat, ondanks dat ze de jongen graag ziet en er goed mee over weg kan, ze afstand van hem houd. Net als als ieder ander van het mannelijke geslacht
Extra: Hoewel Ayla's ouders beide nog leven, heeft ze geen contact meer met ze. Iets wat haar in het begin veel pijn en verdriet heeft gedaan, maar waar ze zich nu door de jaren heen bij heeft neergelegd. De druk van de roedel waar ze vroeger in zat, toen ze echt nog een klein meisje was, was veel te groot van haar. Er gebeurde regelmatig wel wat, ruzies, gevechten om het Alfa zijn, of zelfs gemene streken die niet geheel zonder sporen bloed uit gehaald werden. Toen er op haar elfde voor de zoveelste keer een gevecht uitbrak in de roedel, en waar zij het dupe van raakte, is ze op de vlucht geslagen. Echter duurde het niet zo heel voordat haar vader haar vond en haar mee terugnam.
Uiteindelijk is het gelukt om bij haar geboorte-roedel weg te komen doordat ze de hulp heeft ingeschakeld van haar grootmoeder, een oud alfa-vrouwtje van die roedel, maar dat ging niet geheel tegen de dank in van haar ouders. Vanaf dat moment heeft ze geen contact meer met ze gehad omdat haar ouders vonden dat ze de roedel destijds had verraden door er weg te gaan. Gelukkig was haar grootmoeder er om haar door die moeilijke tijd heen te slepen, en haar ook hielp met accepteren van de feiten zoals ze waren.
Ook was het deze vrouw die haar hielp toen Ayla instortte na het verlies van haar liefde, Cooper. Nachtenlang heeft de oude vrouw bij haar kleindochter gelegen toen deze leek te verdrinken in haar verdriet en nergens ook nog maar een klein beetje plezier in kon vinden. Zelfs het verlies van ouders viel in het niet bij dit, en ook al lijkt ze er inmiddels over heen te zijn, Niks is minder waar, en dat weet de oude vrouw maar al te goed aangezien zij nog steeds haar kleindochter af en toe s'nachts gesmoord hoort huilen in haar kussen.
Tot haar achttiende heeft Ayla bij haar grootmoeder gewoond, maar inmiddels heeft ze een appartementje weten te bemachtigen wat ze met behulp van haar grootmoeder heeft kunnen inrichten naar haar eigen smaak. Om de lasten te kunnen betalen en zo dus ook haar appartement te kunnen behouden, is ze werkzaam in een van de dichtstbijzijnde eetcafé'tjes in de buurt. Uit voorzorg heeft ze, wederom met hulp van grootmoeder, kunnen regelen dat ze geen avond-shiften hoeft te draaien zodat het niet opvalt wanneer ze er tijdens een vollemaansnacht niet is.
Done!
[ bericht aangepast op 27 mei 2014 - 20:58 ]
'Three words, large enough to tip the world; I remember you.'
