Okee guys, ik kan me écht niet stilhouden na zo'n lange discussie over het woordenlimiet-onderwerp. Daarvoor wil ik even net doen alsof Harry Potter een RPG is. Dat is het niet, I know, maar ik wil even mijn statement maken met een citaat uit dat boek :p.
Citaat 1:
Meneer Duffelings kantoor was op de negende verdieping en hij zat altijd met zijn rug naar het raam. Als hij dat niet had gedaan, had het hem misschien meer moeite gekost om zich op boormachines te concentreren. Hij zag de uilen die op klaarlichte dag overvlogen niet, maar de mensen op straat wel; ze wezen ene staarden met open mond omhoog, terwijl de ene uil na de andere overscheerde. De meesten hadden zelfs 's nachts nog nooit een uil gezien. Meneer Duffeling had een doodnormale, uilloze ochtend. Hij kafferde vijf verschillende mensen uit, pleegde diverse belangrijke telefoontjes en gaf nog een paar mensen de wind van voren. Hij was in een opperbest humeur, tot hij tussen de middag op het idee kwam om even de benen te strekken en iets lekkers te kopen bij de bakker aan de overkant.
Dit is het begin van een stuk. Ik kan natuurlijk nog veel meer citeren, maar ik wil proberen mijn punt duidelijk te maken en dat lukt ook wel met een wat minder lange citaat.
Als dit een RPG zou zijn, zou de persoon met het personage Herman Duffeling dit stuk kunnen schrijven. Er worden dingen beschreven, uitgebreid, en User X, van wie dit personage is, kan makkelijk zijn 500 woorden volschrijven.
Maar laten we nu kijken naar een ander voorbeeld. Voor als jullie niet geloven dat dit werkelijk uit Harry Potter komt: pagina 124 van het eerste deel.
Stel dat User X Plank als personage heeft en User Y heeft Harry als personage. Het stukje ziet er als volgt uit:
Plank deed het krat open, die vier ballen van verschillende afmetingen bevatte.
'Oké,' zei Plank. 'Kijk, Zwerkbal is gemakkelijk te begrijpen, maar moeilijk te spelen. Een ploeg bestaat uit zeven spelers. Drie daarvan heten Jagers.'
'Drie jagers,' herhaalde Harry terwijl Plank een felrode bal uit de krat haalde, die ongeveer zo groot was als een voetbal.
'Deze bal heet de Slurk,' zei Plank. 'De jagers gooien de Slurk naar elkaar en proberen hem door een van die ringen te krijgen. Elke keer als de Slurk door zo'n ring gaat, levert dat tien punten op. Kun je me een beetje volgen?'
'De jagers gooien de Slurk door die ringen om te scoren,' herhaalde Harry. 'Eigelijk lijkt het op basketbal op bezemstelen met zes netten, hè?'
'Wat is basketbal?' vroeg Plank nieuwsgierig.
'Laat maar,' zei Harry haastig.
Laten we nu alleen kijken naar persoon Y's personage Harry. Die 'plaatst' eigenlijk drie stukjes:
- 'Drie jagers,' herhaalde Harry terwijl Plank een felrode bal uit de krat haalde, die ongeveer zo groot was als een voetbal.
- 'De jagers gooien de Slurk door die ringen om te scoren,' herhaalde Harry. 'Eigelijk lijkt het op basketbal op bezemstelen met zes netten, hè?'
- 'Laat maar,' zei Harry haastig.
De eerste bestaat uit 21 woorden, de tweede uit 25 woorden en de derde zelfs maar uit 5 woorden. Toch voldoet het, want wat zou er gebeuren als je minimaal een stuk van 500 woorden zou moeten schrijven? Dan gaat persoon Y allereerst alles herhalen wat persoon X geschreven heeft met Plank, Vervolgens worden er een stuk of 200 woorden geweid aan de manier waarop Plank de bal uit de krat haalt, wat behoorlijk overbodig wordt, en vervolgens worden die laatste 200 woorden geweid aan hoe Harry zich voelt: nieuwsgierig, benieuwd, misschien voelt hij zich een beetje dom dat hij de sport niet kent.
Als je het dan voor elkaar krijgt om 500 woorden daaraan te weiden, dan reageert Plank daar vervolgens op met meer uitleg. En dan is User Y weer aan de beurt: opnieuw herhaalt hij alles wat Plank zei, dan vertelt hij weer dat Plank een Slurk uit de krat pakt, waaraan hij misschien weer 200 woorden kan weiden, en dan mag hij weer vertellen wat Harry voelt: nieuwsgierig, benieuwd, misschien wel een beetje dom omdat hij de sport niet kent.
Ik kan het nog een keer gaan herhalen voor het laatste stukje, maar als ik heel eerlijk ben, ben ik blij dat J.K. Rowling niet op die manier haar boek heeft geschreven en ik geloof ook niet dat zij dan 's werelds meest succesvolle auteur was geweest. Dan had ze in plaats van 7 boeken direct wel 50 kunnen schrijven over hetzelfde verhaal.
Mijn punt is, dat aan sommige stukken meer woorden geweid kunnen worden dan aan andere stukken. En als mensen al hun stukken oneliners maken, dan is dat hun nadeel, want zij kunnen niet zo lang en goed genieten van het genot van het schrijven.
If you want the rainbow, you gotta put up with the rain
