[RPG] The Triwizard Tournament [Speeltopic] • OO1 - Speeltopics

[ bericht aangepast op 27 mei 2014 - 21:47 ]

My fake plants died, because I did not pretend to water them.

Mt

Don’t you dare look out your window darling, Everything’s on fire. - Taylor Swift.

(MT)

Mijn topics

Keep your head up, keep your heart strong

[Mij topics ]

Ich liebe dich 27.12.23

MT

El Diablo.

[Mijn topics, wie voor Annabeth?]

But perhaps the monsters needed to look out for each other every now and then.

MT.

That is a perfect copy of reality.

(Magical Topics)

Vampire + Servant = Servamp

Author schreef:
MT.

"When all of your wishes are granted, many of your dreams will be destroyed.''

Tyler Darcio Moreau || Beauxbatons

Ik zucht even en zak wat onderuit. Dit duurde lang, veel te lang. Of het ligt gewoon aan het feit dat ik vrij ongeduldig ben.. En snel verveeld.. Ik grijns als ik merk dat de koets stil staat. Wanneer ik uit de koets kan stap rek ik me kort uit en kijk naar het kasteel voor me. 'Nou ja... Ik had het slechter verwacht..' mompel ik en ik kijk even om me heen. Veel slechter, als we nu toch eerlijk zijn. Ik kijk even achter me naar mijn twee zusjes en draai me dan weer grijnzend om. Die twee redden zich wel, denk ik.. Ik loop richting de andere koetsen en kijk kort mijn medeleerlingen aan. De meeste kende ik wel qua gezicht, maar het waren nu niet de personen waar ik naar op zoek was. Ik voel mijn grijns een beetje groter worden als ik de bekende, lichtblonde haren zie en ik loop naar het meisje toe. 'Chanel.. Nog een beetje kunnen slapen tijdens de reis?' lach ik en leun nonchalant tegen de koets.

El Diablo.

Dit topic is van mij.

help

Aurora Belle Parrisch • Beauxbatons
Voordat ik de Great Hall op Hogwarts in loop haal ik nog even diep adem. Ik forceer een glimlach en zet mijn blauwe hoedje goed. De reis was soepel gelopen en ik had mijn gedachten een beetje opzij kunnen zetten door te lachen met de andere meiden, maar nu het weer stil is, kunnen mijn gedachten de vrije loop gaan. Mijn moeder is enorm ver weg en ik weet niet wanneer ik haar weer zal zien. Elke dag ben ik bang dat ik een brief krijg waar in staat dat ze gestorven is en dat ik niet bij haar heb kunnen zijn om haar gerust te stellen. Elke nacht heb ik nachtmerries over haar dood.
Ik recht mijn rug en loop de Great Hall binnen, samen met mijn mede leerlingen. Liefjes glimlach ik naar de Hogwarts leerlingen en uiteindelijk maak ik een buiging voor het schoolhoofd, precies zoals we hebben ingestudeerd.

Serpen Acelin Parsel • Hogwarts • Slytherin
Ik loop met Felice naar de Common Room. Beide hebben we absoluut geen zin om naar de opening te gaan van het Triwizard Tournament. Ik doe mijn naam echter wel in de Goblet of Fire, een beetje spanning is altijd wel goed. Ik plof op de bank en grijns naar Felice.
'Doe jij mij?' vraag ik aan haar, 'met het Tournament? Ik we in ieder geval. Hopelijk word ik gekozen, dan zal ik ze eens laten zien wie hier de koning is,' mompel ik. Ik leg mijn voeten op de tafel en haal de drank uit mijn koffer. Felice en ik houden liever onze eigen feestjes dan dat we mee doen aan die hier op Hogwarts gehouden worden. Ik open de fles en bied haar wat drank aan nadat ik zelf een flinke slok rechtstreeks uit de fles heb genomen.

Caleb Sean Parsel • Hogwarts • Slytherin
Ik sta te wachten in de gang. Binnen is alles al begonnen, maar ik ga niet wachten totdat ik Ashley heb gezien. Ze is laat, waarschijnlijk is ze nog bezig met haar koffer. Ik kon haar ook al niet vinden in de trein, maar ik heb dan ook niet de hele trein af kunnen zoeken omdat Serpen perse wilde bespreken wat we dit jaar zouden gaan doen om deze school op zijn kop te zetten.
Ik ga op het bank je zitten en zucht zachtjes. Waar blijft ze? Ik heb haar de hele zomer al niet gezien en ik wil haar gewoon kunnen knuffelen en zoenen. Ik wil haar lach weer zien en... Ik schud mezelf wakker en grijns zwakjes om mijn gedachten. Ik ben bezeten met haar. Ik weet niet wat ze met me gedaan heeft, maar ik weet wel dat ze me heeft doen veranderen. Door haar ben ik volwassener geworden voelt het, ook al is er nog steeds een deel van me dat dat absoluut niet is.
Ik staar naar de muur voor me en zucht zachtjes, nog even en dan ga ik maar gewoon naar binnen. Dan zie ik haar morgen wel. Ook al weet ik dat ik vannacht niet zal kunnen slapen zonder haar gezien te hebben. Sterker nog, ik zal niet kunnen slapen als ik weet dat ze bij mij in bed kan liggen, maar ze daar niet ligt. Ik heb haar aanwezigheid gemist.

My fake plants died, because I did not pretend to water them.

Tolkien schreef:
Dit topic is van mij.

Don't be like the rest of them, darling

Chanel Faye Dubois // Beauxbatons
Na een tijd die voor mij veel te lang duurde, merkte ik dat de koets eindelijk tot stilstand kwam. Langzaam stond ik op en liep ik de koets uit, waarna er bij het zien van het kasteel automatisch een kleine glimlach op mijn gezicht verscheen. Hoewel het kasteel erg oud leek te zijn, vond ik het er een stuk mooier uit zien dan ik verwacht had. Hier ging ik me vast wel thuis voelen. ‘Chanel…’ hoorde ik een warme stem zeggen, waardoor de glimlach op mijn gezicht gelijk een stuk groter werd ‘Tyler’ antwoordde ik terwijl ik me naar hem toe draaide. ‘Nog een beetje kunnen slapen tijdens de reis?’ hoorde ik hem vragen, waarna ik knikte. Om eerlijk te zijn had ik helemaal niet goed geslapen, maar dat wilde ik niet toegeven. Ik wilde niet zeuren op een moment als dit, nu we net op een nieuwe school aankwamen, en daarnaast zou ik er toch aan moeten wennen. ‘Hoewel ik natuurlijk veel lekkerder had geslapen als je naast me had gelegen’ vervolgde ik plagend.

Keep your head up, keep your heart strong

Noah Melchior Castellan || Zwadderich
De treinrit was saai; zoals gewoonlijk. Wat kon er dan ook veranderd zijn aan dezelfde treinrit? Letterlijk. Zeven jaar opnieuw hetzelfde. Zeven jaar opnieuw door die muur. Zeven jaar opnieuw perron 9 3/4. Gelukkig was er wat vermaak geweest. Eerstejaars waren blijkbaar ingelicht over de Zwadderaars, want ze keken iedereen van Noahs afdeling lachwekkend verstijfd aan vanaf ze herkenbaar waren aan hun groene das. Die van Noah bevond zich ergens. Ergens.
En toen waren de koetsen die door de terzielers werden voortgetrokken alweer gearriveerd en was het schooljaar begonnen. Wat leuk. Noah was niet echt van plan geweest de hele openingsceremonie bij te wonen, zeker omdat die zou gerekt worden door de leerlingen van Beauxbatons en Klamfels die hun glorierijke intrede maakten. Uiteindelijk was hij maar naast iemand aan de Zwadderichtafel neergeploft en had hij zo goed als mogelijk geprobeerd toch enige interesse te tonen, aangezien hij vorig jaar uitgescholden was geweest door een leerkracht op grond van dat zijn ouders even erg waren geweest als hij. Die had er zeker en vast spijt van gekregen. Het had niet veel gescheeld of Noah had zijn laatste jaar aan Zweinstein kunnen vergeten.
De sorteerceremonie was plotseling afgelopen toen Noah een koekje nam van een schaal die voor zijn neus stond en er verveeld van begon te eten. Misschien had hij zich toch maar naar de leerlingenkamer moeten terugtrekken.

help