[RPG] Hogwarts during the worst part of the war [EEN] - Speeltopics

Bedacht door mij en LoveLost

Na jaren strijd tussen Harry Potter en Lord Voldermort is er eindelijk een einde gekomen. Echter is dit einde heel anders dan iedereen gehoopt had en in de boeken geschreven staat. Hoewel iedereen gehoopt had dat Harry Potter aan het einde van zijn zevende leerjaar sterk genoeg zou zijn om Lord Voldermort te kunnen vermoorden, is het tegendeel bewezen. Na een één op één strijd tussen Harry Potter en Lord Voldermort, kwam Lord Voldermort terug naar Hogwarts met een dode Harry Potter in zijn handen. Iets wat voor hem de overwinning betekende.

Nu, vijf jaar later, is Voldermort nog altijd aan de macht. De leerlingen op Hogwarts krijgen les van Death Eathers en hebben Snape als hun headmaster. De vier afdelingen zijn gebleven, waarin Gryffindor wordt gezien als de laagste afdeling en Slytherin als de beste. Iets wat de leerlingen overal in merken. Zo is het leven voor een Slytherin geweldig en het leven voor een Gryffindor een hel. Modderbloedjes zijn er op de school niet meer te vinden, bloedverraders alleen zolang niemand hier achterkomt. Iets wat het leven nog erger maakt voor de Gryffindors, maar ergens ook voor de Ravenclaws en Hufflepuf, is dat er een groepje Slytherins is ontstaan, aanhangers van Dreven Malum, dat alles voor het zeggen heeft. De Gryffindors behandelen ze als oud afval, de Ravenclaws en Hufflepuffs kunnen het beste ook uitkijken en zelfs in Slytherin heeft dit groepje alles voor het zeggen. Hoewel dit groepjes heel sterk lijkt te blijven, komt er heel langzaam ook verzet tegen hen. Verzet van leerlingen die weten wat er echt met Harry Potter aan de hand is.

Wat Voldermort en de Death Eathers namelijk niet weten, is dat Harry Potter helemaal niet dood is. Hij was alleen bewusteloos en nog niet sterk genoeg, maar hij wordt steeds sterker en sterker. Samen met de Orde van de Feniks, die steeds groter en groter wordt, schuilt hij onder Hogwarts, op een plek geheim voor de Death Eathers. Hier trainen ze en trainen ze, om uiteindelijk Lord Voldermort in een tweede strijd te kunnen verslaan en Hogwarts weer terug te kunnen nemen.

Keep your head up, keep your heart strong

Annabeth Lucianna Littleton ~ Slytherin
'Oh het spijt me hoor," snauwt de jongen giftig, "flikker op zeg," Ik kijk wat moeilijk en span mijn kaak aan, had hij dan werkelijk geen idee..? Eén ding wist ik in ieder geval zeker, dit jaar ging ik geen één aardig woord aan hem vuil maken. De jongen duwt mij aan de kant waarna hij me extra duw erbij geeft.
Mijn mond klap verbaasd open waarna ik achter hem aan hol. "H-hoe durft hij?" mompel ik zacht in mezelf.
Ik had dit nog nooit meegemaakt en dat hij het lef durfde te vertonen om mij twee keer te duwen was ook totaal nieuw voor me. Ik was er absoluut niet van gediend en ik wist zeker dat ik een poging ging doen om hem te vernederen, en hard ook. Alleen niet nu, ik moest er een gepast moment voor zoeken.
Ik hol verder achter hem aan, mijn koffer achter mij aanslepend. Ik stap in precies de zelfde koets waar hij en een aantal andere Slytherins in zitten.
Pissig kijk ik hem aan waarna ik hem een harde klap op zijn achterhoofd verkoop.
"Je verdiende het," zeg ik moet een poeslief lachje op mijn lippen spannend. Ik steek mijn hand uit om me voor te stellen.. Ik was tenminste goed opgevoed, al deed ik er niet vaak wat mee.

[Dit is zó slecht.. But I'm tired .]

But perhaps the monsters needed to look out for each other every now and then.

Chanel Faye Dubois // Slytherin
De grijns op mijn gezicht wordt nog net iets groter als ik Golding van angst ineen zie krimpen. Echter recht ze al snel haar rug en draait ze zich naar mij om. Bij het horen van haar woorden kan ik voor een paar seconden niks anders dan haar verbaasd aankijken. Maar al snel verschijnt er opnieuw een grijns op mijn gezicht als ze me poeslief vraagt of ze er alsjeblieft door mag. 'Je wacht maar' antwoord ik simpel, waarna mijn gezicht van grijnzend in dreigend veranderd. 'Daarnaast zou ik mijn arrogante, grote bek maar bij me houden als ik jou was' vervolg ik 'Of je moet graag willen weten hoe het voelt om de Cruciatusvloek over je heen te krijgen. Dan moet je het gewoon zeggen, dat kunnen we namelijk ook nu al regelen' Even blijf ik haar dreigend aankijken, genietend van de angst die ik weet dat ze nu voelt, waarna ik me om draai en de trein uit loop.
Het duurt even, maar zodra ik Dreogan ik een koets zie zitten verschijnt er een glimlach op mijn gezicht. Hoewel ik niet serieus was met relaties en hij ook echt niet, hield ik wel echt van deze jongen. Ik stapte de koets binnen en drukte mijn lippen op de zijne, de anderen - waaronder Annabeth die zich net aan hem voor wilde stellen - volledig negerend. 'Heej' zei ik nadat ik mijn lippen weer van de zijne had gehaald, waarna ik op zijn schoot ging zitten.

[Voor degenen die het nog niet wisten, Chanel en Dreogan hebben dus een relatie. Hoewel dit voor beide niet betekend dat ze niet met anderen flirten, haha]

[ bericht aangepast op 22 mei 2014 - 23:24 ]

Keep your head up, keep your heart strong

Dreogan Kaeleb Aiden Kasa • Slytherin
Ik voel een harde klap tegen mijn achterhoofd en wrijf pijnlijk over mijn hoofd heen.
'Au,' mompel ik gepijnigd.
'Je verdiende het,' zegt ze met een poeslief glimlachje. Ik pruil en brom zacht. Ze steekt haar hand om zich voor te stellen aan me, maar voordat ik haar hand kan schudden komt Chanel de koets ingestapt en drukt ze haar lippen op de mijne. Verbaasd zoen ik haar terug. Dat was... onverwachts.
'Hee,' zegt ze en ze komt op mijn schoot zitten.
'Hee,' mompel ik lichtelijk verbaasd terug en ik sla mijn armen om haar heen. Ik kijk naar het Slytherin meisje en haal mijn schouders even op. De koets begint te rijden en afwezig staar ik de verte in. Ik ben diep in mijn gedachten verzonken en besteed absoluut geen aandacht aan Chanel of aan het Slytherin meisje. Chanel en ik hebben al een tijdje een relatie, iets wat niemand ooit verwacht had aangezien we zo ongeveer tegenpolen van elkaar zijn. Ik ben vaak stil en niet echt een praten en Chanel klets constant over van alles en nog wat. Ik ben meer de luisteraar.
Ik heb dan ook niet echt veel om te vertellen. Ik woon alleen thuis en mijn leven is niet echt heel interessant omdat ik amper het huis uit kom. Verder heeft mijn verleden me zo gemaakt dat ik niet veel zeg omdat ik thuis vaak net de verkeerde dingen zei wat me meestal een klap opleverde. Automatisch gaat mijn hand naar het grote litteken in mijn zij en zachtjes zucht ik.

[Katherina is nu bang voor Chanel, maar ik ben te moe om daar een hele reactie voor te typen, doe ik morgen wel haha]

My fake plants died, because I did not pretend to water them.

Emma Kaitlyn Rose Winter/ Ravenclaw


Nu ik in de koets zit, word ik echt supermisselijk.
Ik ben zowiezo al redelijk snel wagenziek.
Al 6 jaar lang, sinds ik voor het eerst op Hogwarts kwam, ben ik blij dat ik niet thuis hoeft te zijn.
Met mam, en pap, Rob, Joost, Loes, Yara en Michelle...
Ik ben al blij dat ik geen trappen meer krijg en dat ik niet wakker word in de schuur met een dichte deur en een bloedneus...
Nou ja, op Hogwarts is het niet echt heel veel beter met Snape als schoolhoofd, maar ik krijg in ieder geval geen trappen.
Ik wou dat het vorige schoolhoofd nog leefde...
Dan zag het er vast een stuk beter uit...
School is een hel, thuis is een hel, gelukkig hoeft ik niet persé naar huis want van iemand mag ik vast wel mee, de nacht is een hel.
Daardoor is mijn hele leven een hel...
Ik zie een paar zure gezichten mijn kant op kijken.
Kan best zijn, want vaak praat ik hardop terwijl dat niet de bedoeling was...
In een andere koets hoor ik de naam Annabeth vallen.
Die naam komt me vaag bekend voor maar ik kan het even niet op zijn plaats zetten.
Ik voel in mijn zak en aai mijn toverstaf.
Mijn toverstaf is het beste wat ik momenteel heb.
Ik hoop dat ik in Ravenclaw dit jaar weer nieuwe vrienden krijg.
Zodat ik niet naar huis hoeft, maar ook omdat ik anders zo eenzaam ben.
Wat ik eigenlijk altijd ben...
De koets rijdt iets slomer. Zijn we er bijna?

"If we burn, you burn with us." Katmione --> FollowTheSpider

Rowen Aurora Yaxley - Ravenclaw
Het was raar om voor de zevende - en laatste - keer uit de Hogwarts Express te stappen, om vervolgens een koets te zoeken en voor de derde keer de Thestrals te zien die ervoor waren gespannen. Ik was een willekeurige koets ingestapt en hoewel ik wel van rust hield, vond ik het nu echter alleen maar irritant. Vader zou me een brief schrijven over de voortgangen van Lord Voldermort, het enige waar ik überhaupt een brief van over ontving namens hem.
Mijn blik ging even naar het raampje waar ik een andere koets in voorbij zag gaan. De mensen erin herkende ik, Chanel Dubois, Annabeth Littleton en Dreagon Kasa. Alledrie zaten ze in Slytherin en alledrie hadden ze wel iets waar ze bekend om stonden, of het nou om hun ouders, hun voorliefde voor de unforgivable curses of het teken op hun onderarm was. Persoonlijk hield ik wat afstand van deze drie en als het kon liep ik met een boogje om hen heen. Daar stond tegenover dat ik wel verwachtte dat het hun vies zou gaan tegenvallen als ze me als slachtoffer zouden kiezen. Dark arts waren me sinds jongs af aan al bijgebracht en hoewel ik niet zo in de aandacht stond als hen, als Ravenclaw zijnde, was ik niet bang om een van de unforgivable curses te gebruiken.
De koets waar ik en wat andere jaargenoten in zaten kwam gelijk aan met die van de drie Slytherin's en ik besloot ook dit jaar me afzijdig te houden. Ik vroeg me af hoe ze zouden reageren als ze wisten dat ik over niet al te lange tijd ook het zwarte teken op mijn onderarm zou hebben staan. Maar goed, dan zouden ze eerst moeten weten wie ik eigenlijk ben en ik betwijfelde of dat het geval was. De kunst om niet op te vallen had ik van mijn beide ouders geleerd en de kans dat ze wisten wie ik was en wie mijn ouders waren, was vrij klein.

When time and life shook hands and said goodbye.

Melody Jane McCarter.

Toen ik afscheid had genomen van mijn ouders liep ik snel de trein uit, hij begon al bijna te rijden toen ik net binnen was. Ik ging op zoek naar een lege coupé maar vond deze niet. Uiteindelijk besloot ik bij Rowen te gaan zitten, de captain van het quidditch team van Ravenclaw. We hadden elkaar wel zo af en toe gesproken maar niet zo vaak dat je nou echt kan zeggen dat we een heel gesprek hebben gehad. Ik legde mijn hutkoffer op het rek en glimlachte naar haar. 'Hoi. Rowen, was het niet?' Ik keek naar mijn ouders, die samen op het perron stonden. Toen vertrok de trein en zag ik ze niet meer. Mijn ouders waren lief hoor, maar een beetje overbezorgd. Zonder het door te hebben had ik Minnie nog ik haar kooi bij mijn hutkoffer neergezet, hierdoor hoorde ik niet veel later een verontwaardigd gemiauw. Ik pakte haar kooi op en maakte die open om haar vast te houden. 'Je vindt het toch niet erg als ze los in de coupé rond loopt?' vroeg ik aan Rowen.

Na een tijd gereden te hebben stapten we uit en ging ik in een koets zitten. Met Rowen had ik niet meer veel gesproken en ik ging daarmom dus ook in mijn eentje, in een andere koets zitten

[ bericht aangepast op 23 mei 2014 - 16:50 ]

take me back to the basics and the simple life

Annabeth Lucianna Littleton ~ Slytherin
De jongen pruilde en bromde zacht, maar toch hoor baar. Voordat hij mijn hand kon schudden kwam Chanel binnengestormd.
"Geweldig," mompelde ik in mezelf terwijl ik met een opgetrokken wenkbrauw naar Chanel kijk die inmiddels al vast geplakt zat aan de jongen. Mijn aandacht hield ik allang niet meer bij het zoenende koppel, of ja, ik dacht dat het een koppel was. Ik sloeg mijn armen over elkaar heen en zakte iets onderuit op mijn zit.
Je kon wel zeggen dat ik behoorlijk zin had in dit jaar, het was tevens ook mijn laatste jaar aan Hogwarts. Wat gaat de tijd nog snel, een aantal jaar geleden zat ik nog in het eerste leerjaar en keek vol bewondering naar diegene die al langer op Hogwarts zaten.
Ik was ook erg benieuwd wat dit jaar met zich mee bracht, welke eventuele mooie dingen, zover iets mooi kon zijn, en welke tegenslagen.
Ik wiebelde wat met mijn vingers en liet mijn blik naar een punt in de verte glijden.

But perhaps the monsters needed to look out for each other every now and then.

Chanel.
Niet veel later dan dat ik op Dreogans schoot ben gaan zitten begint de koets te rijden, waarna ik de koets rond kijk. 'Oh heej Annabeth' zeg ik, aangezien ik haar nu pas op merk. Ik had toen ik naar deze koets toe kwam namelijk wel iets anders aan mijn hoofd. Omdat zowel zij als Dreogan met hun gedachte ergens anders lijkt te zijn besluit ik voor deze ene keer gewoon mijn mond te houden. Gelukkig komen we niet veel later aan bij het kasteel, waar de koets tot stilstand komt te staan.
'Gaan jullie mee?' vraag ik zowel aan Annabeth als aan Dreogan, waarna ik Dreogans hand vast pak en samen met hem de koets uit loop, hopend dat Annabeth ons volgt. Normaal ben ik helemaal niet zo klef, maar nu heb ik hem en dit gewoon even nodig.
In de Grote Zaal aangekomen ga ik aan de tafel van Slytherin zitten, waarna ik als gebaar naar Snape knik. Om eerlijk te zijn mag ik hem wel, in ieder geval vind ik dat hij het een stuk beter als schoolhoofd doet dan die man die we in de eerste, in de tijd van Harry Potter, als ons schoolhoofd hadden.

(Sorry, niet zo'n goed stukje)

Keep your head up, keep your heart strong

Dreogan Kaeleb Aiden Kasa • Slytherin
De stem van Chanel laat me opschrikken uit mijn gedachten. Ik knik even en sta dan op. Chanel sluit haar hand om de mijne en trekt me mee uit de koets. Even kijk ik achterom naar het Slytherin meisje - die Chanel blijkbaar kent en Annabeth heet - waarna ik mijn blik weer op Chanel richt. Ik ben niet gewend van Chanel dat ze zo klef is, maar om eerlijk te zijn heb ik geen zin om er een punt van te maken. Chanel en ik hebben niet echt iets wat je een relatie kunt noemen. We hebben elkaar nodig voor bepaalde "behoeften" en dieper dan dat gaat het niet. Hopelijk blijft het zo, want ik ben absoluut geen type om een serieuze relatie met iemand aan te gaan, daar ben ik veel te gesloten voor. Ik zou nooit iemand zo erg kunnen vertrouwen.
We zetten voet in Hogwarts en even neem ik het gebouw in me op. Het is al een hele tijd geleden dat ik hier geweest ben en ik heb het gemist om eerlijk te zijn. Eenmaal in de Great Hall aangekomen ga ik naast Chanel aan de Slytherin tafel zitten. Ik zie Snape staan en automatisch bal ik mijn handen tot vuisten. Ik háát hem. Ik heb de school gemist, maar hem absoluut niet. Zodra ik de kans krijg vermoord ik die verrader. Hij is één van de personen die ervoor gezorgd heeft dat mijn vader en moeder nu dood zijn. Ik haal even diep adem en kalmeer mezelf. Ik heb niet echt de behoefte om Chanel te laten merken dat ik hem zo haat en al helemaal niet waarom ik hem zo haat.
'Zin in dit jaar?' mompel ik niet speciaal tegen één iemand om een gesprek op gang te brengen.

My fake plants died, because I did not pretend to water them.

Katherina "Kate/Kath" Belle Golding • Gryffindor
Ik krimp in en sla mijn ogen neer. Dat had ik kunnen verwachten. Bij Chanel kan je maar beter je mond dicht houden, vooral ik kan maar beter mijn mond dicht houden bij haar. Zwakjes knik ik en peuter aan mijn rokje. Chanel loopt weg en ik zucht zachtjes, dit jaar gaat een regelrechte ramp worden, ik weet het zeker. Ik wurm me tussen alle studenten door de trein uit en ga opzoek naar een koets die nog niet bezet is. Ik zie Chanel bij een jongen op schoot zitten en frons, ik wist niet dat die wat me elkaar hadden.
Uiteindelijk zie ik een koets waar alleen Melody in zit, ook een meisje uit Gryffindor. Ik loop op haar af en glimlach vriendelijk naar haar.
'Hee, zou ik er bij mogen zitten?' vraag ik. Ik heb mijn angst voor Chanel ergens diep weg gestopt en ben nu mijn zelfverzekerde en vrolijke zelf. Een persoon die me veel mee aanstaat dan de angsthaas daarstraks in de trein. Ik glimlach naar Melody en wacht op haar antwoord.

My fake plants died, because I did not pretend to water them.

Melody Jane McCarter.

Toen ik net even zat kwam Katherina aanlopen. Katherina is wel aardig. Jammer dat ze niet in het Quidditch team zat. Niet dat ik vaak en veel met haar gesproken heb maar wel zo af en toe, gewooon omdat ze ook een Gryffindor is. Stiekem hoop ik dat ze hierbij komt zitten aangezien ik er niet van hou om alleen te zitten. 'Hee, zou ik er bij mogen zitten?' vraagt ze vrolijk en met een zelfverzekerde glimlach. 'Tuurlijk mag je er bij komen zitten.' reageer ik op haar vraag. Terwijl Katherina nog steeds buiten koets staat denk ik aan alles wat er vorig jaar is gebeurd op Hogwarts, en dan vooral de gebeurtenissen binnen het Quidditch team. 4 spelers van het team zaten in hun zevende jaar en moesten het team dus verlaten. Erg jammer, maar er valt niks aan te doen. We missen nu een beater, Keeper en 2 chasers. Ik zla dus try-outs moeten gaan houden en hier moeten niet alleen maa jongens of alleen maar meiden uit voorkomen, nee, ik wil gewoon de beste spelers. Niet degenen die ik het aardigst vind of degenen die ik het eigelijk het meest gun. In mijn hoofd maak ik al vast een poster voor de try-outs. Ikschrik op uit mijn gedachten als de koets een schokje geeft en begint te rijden.

take me back to the basics and the simple life

Emma Kaitlyn Rose Winter/ Ravenclaw

Dacht ik toch echt dat we er bijna waren...Nou, dus toch niet. Ik kijk om me heen naar buiten en zie een aantal kinderen van Ravenclaw.
Nou maar hopen dat ik met hen bevriend kan raken... Terwijl ik om me heen kijk, merk ik op dat ik alleen dit jaar en volgend jaar op Hogwarts zal zijn.
Eigenlijk is het redelijk lang... Ik wil zo graag dat alles normaal zou worden. Dat school geen hel zou zijn, dat alle nare herinneringen van vroeger niet in me op zouden komen nachts. Dat thuis normaal is... Dat wil ik het liefste. Normaal zeggen ze: Zoals het klokje thuis tikt, tikt het nergens. Maar bij mij is het andersom.
Thuis is voor mij niet het fijnste. Vorig jaar zat er een hele lieve meid in Ravenclaw. Ze zat in het laatste jaar en van haar mocht ik altijd mee naar haar huis.
Nu is ze weg. Weg van Hogwarts. Weg van mij. Weg... Zachtjes denk ik na welke kinderen uit Ravenclaw ik allemaal ken. Peter, Rowen, en...
Nee, meer ken ik er eigenlijk niet. Peter en Rowen ken ik ook niet echt maar ik heb hun naam wel eens gehoord en ik heb ze wel eens gezien.
Allebei zitten ze helaas niet in mijn jaar...

[sorry, ik ben nog een beetje moe want ik heb een logeerpartijtje gehad. Daarom is het niet zo'n goed stukje.]

"If we burn, you burn with us." Katmione --> FollowTheSpider

[Anyone for Brooke?]

''Cause I've got a jet black heart and there's a hurricane underneath it.''

Katherina "Kate/Kath" Belle Golding • Gryffindor
Ik glimlach dankbaar en klim in de koets om vervolgens tegenover haar neer te ploffen. Ze lijkt diep in gedachten, dus ik houd mijn mond haar om haar niet uit haar gedachten te halen, maar zodra de koets begint te rijden en ze op schrikt probeer ik een gesprek met haar aan te knopen.
'Hoe was je vakantie?' vraag ik aan haar. De standaard vraag rond deze tijd van het jaar. Ik kijk haar aan, eigenlijk ben ik best benieuwd hoe zij haar vakantie besteed heeft. Aan mijne was niet zoveel aan, ik heb wel wat uitjes gehad en af en toe met vriendin af gesproken, maar ik ben dit jaar niet op vakantie gegaan helaas waardoor ik me moest vermaken met andere dingen die een stuk minder boeiend waren. Ik haal mijn hand door mijn rode haar heen en glimlach zwakjes. Achterin mijn hoofd speelt de ontmoeting met Chanel zich opnieuw af. Ik moet ervoor zorgen dat ik dit jaar uit haar buurt blijf, maar ik zou niet weten hoe ik de Queen Bee van deze school zou kunnen ontwijken.

My fake plants died, because I did not pretend to water them.