War time || The Marauders || Speeltopic: OO1. - Speeltopics

Rollen:

Gryffindor:

James Potter: ExpectoPatronum
Sirius Black: Flitwick
Remus Lupin: WillNotLearn
Peter Pettigrew:
Lily Evans: Asmodom
Alice Prewett: Daggers
Overige rollen:

Slytherin:

Severus Snape: Kilicious
Lucius Malfoy: WillNotLearn
Bellatrix Black: Lizor
Andromeda Black: SuperTOMMO
Narcissa Black: Asmodom
Regulus Black: Cashby
Rodolphus Lestrange:
Overige rollen:

Ravenclaw:

Xenophilius Lovegood:
Ted Tonks:
Overige rollen:
Meisje: Summer Meghan Sunfield PeterParker
Hufflepuff:

Frank Longbottom:
Overige rollen:
Abigail Grey: Indis

Quidditch teams:


Prefects:


x-x-x-x-x-x-x-x-x-x-x-x-x-x-x-x-x-x-x-x-x-x-x-x-
Regels:

- Je mag maximaal 4 rollen! Dit MOETEN dan 2 jongens en 2 meisjes zijn (:
- Resevaties blijven 72 uur staan!
- Jongens en meisjes gelijk a.u.b
- Afdelingen gelijk. Ik wil niet meteen heel Gryffindor of Ravenclaw vol hebben!
- Minstens 150 woorden per post, iedereen heeft wel een moment waarop dat niet lukt.
- OOC tussen: [] {} ()
- Alleen JOUWN karakter besturen. TENZIJ je toestemming hebt van degene die die rol speelt.
- Respecteer elkaar!
- Geen Mary-Sue of Gary-Stu personages! Iedereen heeft zijn slechte eigenschappen!
- Niet iedereen met het zelfde verleden. Ik wil niet 10 anderen met de zelfde geschieden is als Sirius Black.
- Niet iedereen is een werewolf,vampire(Vampire is maximaal 2!!!) , Metamorphmagus(Transformagier) of Animagus(Faunaat). Ben je die laatste moet je minstens in het zesde of zevende jaar zitten. Aangezien het 5 jaar duurt. Min James Potter,Sirius Black en Peter Pettigrew.
- Naamsveranderingen doorgeven!
- Maar het belangrijkste: PLEZIER! De regels zijn er om het leuker te maken in de RPG.
- Alleen ik open topics. En als ik niet online ben mag Jafarhet van mij doen. En dan moet ze ergens maar neer zetten; by iMickeyMouse of by Noa

x-x-x-x-x-x-x-x-x-x-x-x-x-x-x-x-x-x-x-x-x-x-x-x-

HET BEGIN:

Iedereen zit net in de rijdende trein. Vrienden zoeken elkaar op en vijanden ontlopen elkaar. Allen weten ze wat er gaande is in de Tovernaarswereld. Oorlog. Door Hij-Die-Niet-Genoemd-Mag-Worden, De Heer van het Duister, oftewel Voldemort. Sommige hun ouders wilden hun kinderen niet heen laten maar zijn overgehaald, of helemaal niet. De groep leerlingen is verkleind en angst eist het gevoel op.

[ bericht aangepast op 31 juli 2014 - 10:08 ]

---

The monsters running wild inside of me. I'm faded

James Potter

Lily bijt even op haar lip, wat super sexy is waardoor ik even grijns. Dan buigt ze weer voorover naar mijn oor.
'Nee, ik weet het niet. Het leek alsof... alsof Zwarts Remus...' Ze zucht in mijn oor en dat geeft een irritant gevoel waardoor ik even over mijn oor wrijf. Het voelt net alsof iemand in je oor blaast, zeg maar. 'Ach laat ook maar. Ik zal het mij wel verbeeld hebben.' voegt ze eraan toe en ik kijk haar fronsend aan terwijl ik nog een beetje van de boontjes voor me neem en die snel op eet.
'Potter, je hoeft overigens niet half op schoot te kruipen hoor. Dat ik met je praat betekend niet dat ik niet zal aarzelen om je dusdanig te vervloeken dat geen van alle kwijlende idioten je hier nog aantrekkelijk vindt. En ja, dat kan ik ja. Daar ben je niet te perfect voor nee, voor je dergelijke argumenten aanvoert die nergens op slaan,' Ik kijk haar even aan alsof ik niet door had dat ik zo dicht bij zat, maar schuif dan toch een stukje op.
'Omdat je het zo aardig vraagt.' zeg ik dan en ik staar haar grijnzend aan.
'Ik hoop dat ze iets met chocolade hebben tussen alle toetjes,' zucht Lily dan. Misschien moet ik haar ooit iets met chocolade geven. Alle vrouwen zijn dol op chocolade. Een doosje bonbons of zo. Een doos chocokikkers kan ook. Gewoon iets met chocolade.
'Hoe was jouw vakantie eigenlijk, Potter?' klinkt er dan in mijn oren en ik kijk haar verrast aan. Meende ze dat nou? Vroeg ze hoe mijn vakantie was?
'Uhm, Mijne was best leuk. De jongens kwamen langs en we kunnen eindelijk wat we al een aantal jaar willen kunnen doen. Eigenlijk is het echt een wonder dat we het kunnen, maar het kan!' zeg ik doelend op het faunaat zijn. 'Ook ben ik naar een Zwerkbalwedstrijd geweest. Was wel vet.' zeg ik en ik grijns even.
'Wat vond je nou eigenlijk van dat hert? Herten zijn namelijk mijn lievelingsdieren.' Ik grijns even en eet dan ook de laatste hap van mijn bord leeg.

---

And don't forget, Elvendork! It's unisex!

Sirius Black | Gryffindor | Sexy Beast

'Je weet wel dat ik het zo niet bedoel,' hoor ik hem zeggen en kijk tussen mijn lokken haar door naar hem zodat ik zie hoe hij zijn hand over zijn voorhoofd haalt. 'Ik snap dat je probeert te helpen, maar het is gewoon lastig.' Nu hij naar de tafel kijkt strijk ik nonchalant mijn haar weg zodat ik hem aan kan kijken. 'Ik wil je geen pijn doen.' Nu merk ik dat hij echt bang is voor de volgende volle maan. Net als ik mijn mond open doe om te zeggen dat het mij geen lor kan schelen of hij mij pijn doet als hij maar nooit meer alleen hoeft te zijn met volle maan, als de toetjes verschijnen. Ik pak een stuk chocoladetaart en gooi het op een bord waarna ik het naar Remus toeschuif, dan pak ik zelf een stuk appeltaart.
'Remus, je gaat niemand pijn doen, dat beloof ik. Ik ga mijn best doen om je kalm te houden. Wolven en honden zijn verre familie, dat weet je.' Ik wijs met mijn stuk appeltaart naar hem voordat ik het in mijn mond stop en begin te eten, kauw en slik door. 'En James en Peter ook, het komt echt wel goed.' Ik wil eigenlijk mijn arm om hem heen slaan maar klop even op zijn schouder en kijk hem nog even aan. 'Dat beloof ik. En ik houd me aan mijn beloftes.' Het is me allemaal te serieus, ik grinnik daarom zacht.

[Maar goed dat Sirius beter mensen kan troosten dan Ben Barnes.]
[Sirius in een sweater is een van de sexiest things ever, dit ga je vaker meemaken in de RPG. Standaard sweaters voor Sirius. Want het is delicious.]

[ bericht aangepast op 22 aug 2014 - 10:34 ]

---

"It's funnier in Enochian." ~ Castiel

Lily Evans || Gryffindor || Prefect

Gelukkig had Potter besloten dat hij beter weer op kon schuiven en deed dit ook met de woorden "Omdat je het zo aardig vraagt." Waarbij ik dan weer op mijn beurt een poeslief gezichtje trok, alsof ik hem helemaal niet bedreigde of wat dan ook. Toen ik vroeg hoe zijn vakantie was geweest, leek hij zeer verast. Waarschijnlijk omdat mijn pogingen een normaal gesprek te vormen niet echt overeenkwamen met mijn standaard gedrag. Maar wat moest ik anders? Mijn volledige avond laten verpesten omdat die idioot naast mij was komen zitten en Mary te druk bezig was met haar nieuwe vlam? Mooi niet. Mij niet gezien. Bovendien was ik best goed in het zien van positieve eigenschappen van mensen en Potter was buiten dat hij arrogant, vervelend, egoïstisch, een pestkop en een irritant rotjoch was wel dapper, trouw aan zijn vrienden en stierf hij volgens mij nog liever dan zich aan te sluiten bij het vreselijke groepje Slytherins of in de toekomst Voldemort.
'Uhm, Mijne was best leuk. De jongens kwamen langs en we kunnen eindelijk wat we al een aantal jaar willen kunnen doen. Eigenlijk is het echt een wonder dat we het kunnen, maar het kan!' Mijn wenkbrauwen vlogen omhoog. Hoe bedoel je vaag. Maar hij leek wel enthousiast dus dat was fijn voor hem. Toch begon ik naarmate de jaren verstreken steeds meer het gevoel te krijgen dat die jongens iets verzwegen en dat was niet alleen omdat Severus dat dacht. 'Ook ben ik naar een Zwerkbalwedstrijd geweest. Was wel vet.' Een glimlach verscheen om mijn lippen. Potter en Zwerkbal waren onlosmakelijk met elkaar verbonden. Dat was wel duidelijk. 'Wat vond je nou eigenlijk van dat hert? Herten zijn namelijk mijn lievelingsdieren,' vroeg hij nog door en ik kon een zachte grinnik niet onderdrukken.
'Herten zijn je lievelingsdieren? Dan moet je overduidelijk bambi kijken. En ik vond het gewoon cool. Het zijn prachtige dieren en zo vaak zie je ze niet zomaar in het wild. Ik weet niet echt wat mijn lievelingsdier is eigenlijk...' Ik dacht er even over na, maar kon nog niet tot een conclusie komen. 'Misschien dat als ik ooit instaat ben een patronus te produceren ik dan weet welk dier nou het beste bij mij past.' De toetjes waren op tafel verschenen en meteen ging ik op zoek naar waar ik trek in had en vond het; aardbeien met chocolade. Snel schepte ik ze in een schaaltje en stak er eentje in mijn mond. Terwijl ik dat deed schoot mijn blik nog even naar Remus en Black. Ik dacht weer even terug aan de littekens die ik bij Remus gezien had en vervolgens wat Potter net had gezegd. Misschien waren het allemaal mijn zaken niet, maar ik mocht mij toch wel zorgen maken?
Toen iedereen uitgegeten was en ik zo vol zat dat ik onmogelijk nog één hap op kon -en dan te bedenken dat ik een stuk minder had gegeten dan de jongens naast mij voor zover ik mee had gekregen- stond Dumbledore weer op. Zijn blik stond serieus en liep een rilling over mijn rug. Hij moest nu wel iets zeggen over wat er buiten deze muren speelde. Hij kon het onmogelijk negeren.
'Ik hoop dat jullie allemaal genoten hebben van het weeral voortreffelijke feestmaal. Dan nu even wat serieuzere mededelingen. Ik wil iedereen en dan vooral de eerstejaars erop attenderen dat het bos voor iedereen verboden terrein is. Helaas hebben sommigen van jullie dit na al die jaren hier nog steeds niet helemaal door.' Zijn blik ging betekenisvol richting de tafel van Gryffindor, gezien daar de meeste mensen zaten die de regel overtreden. 'Daarbij mag er buiten de lessen niet getoverd worden. Voor alle informatie over Zwerkbal moet iedereen de borden in de leerlingenkamers goed in de gaten houden. De aanvoerders zullen daar aangeven wanneer de audities en de trainingen zijn. Jullie afdelingshoofden zullen zo snel mogelijk het wedstrijdschema doorgeven.' Het klonk allemaal al zo standaard dat ik het haast niet kon laten met mijn ogen te rollen, echter leek er toen iets te veranderen in de houding van Dumbledore. Ik kon het niet precies benoemen, maar buiten de rillingen ontstond er nu ook kippenvel op mijn armen. 'Voordat jullie gaan slapen wil ik jullie op het hart drukken je vrienden dichtbij je te houden en deze dus ook zorgvuldig te kiezen. Er komen duistere tijden aan, maar gelukkig zal vriendschap altijd voor licht, warmte en vreugde zorgen. Welterusten allemaal!' sloot hij zijn preek af. Mijn blik schoot snel even naar de tafel van Slytherin waar ik Severus vond, voor ik opstond en ik McGonagall tegen het lijf liep.
'Wat is het wachtwoord?' vroeg ik haar, waarna ze het in mijn oor fluisterde en ik mijn rug rechtte en om mij heen keek. 'Eerstejaars Gryffindors, volg mij!' riep ik en wierp een veel betekende blik op Remus voor ik de kinderen nogmaals riep en mij een weg baande uit de leegstromende zaal gevolgd door een horde nieuwe Gryffindors. De ceremonie was redelijk voordeling verlopen in mijn ogen. Deze leerlingen leken mij prima Gryffindors.

---

Happy Birthday my Potter!

Remus Lupin - Prefect -Gryffindor - Rawr
Plotseling verdwijnt al het eten van de tafel om plaats te maken voor de schalen met toetjes in bijna alle smaken die je je maar kan bedenken. Chocolade, Aardbij, Vanilie en nog veel meer. Naast me zie ik Sirius een stuk chocoladetaart pakken en deze vervolgens op een bord naar mij toe schuiven 'dankje' zeg ik waarna ik er een hap van nam. Chocolade was mijn lievelings eten en iets waar ik nooit genoeg va kon krijgen. Ook was het goed voor niet alleen honger maar ook pepte het je op wanneer je je niet zo goed voelde. 'Remus, je gaat niemand pijn doen, dat beloof ik. Ik ga mijn best doen om je kalm te houden. Wolven en honden zijn verre familie, dat weet je.' Sirius reactie liet me lachen waardoor ik me bijna verslikte in mijn chocolade taart. Hij wijst met zijn vork en het stuk appeltaart dat erop zat naar me, nadat hij het in zijn mand stopte en doorgeslikt had ging hij weer verder met praten. 'En James en Peter ook, het komt echt wel goed.' Ik glimlach naar hem, een meer geruststellende glimlach dan er een oaar seconden geleden op mijn gezicht zou hebben gestaan. Hij klopt met zijn hand even op mijn schouder en kijkt me dan aan 'dat beloof ik. En ik houd me aan mijn beloftes.' Waarna hij zachtjes grinnikt, 'bedankt Snuffels' zeg ik met een glimlach, het betekende heel veel voor me wat hij zij en zorgde er misschien okk nkg voor dat ik vanavond goed kon slaoen. Ik nam nog een hap chocoladetaart in mijn en me omdraaide naar Dumbledore toen die weer begon te praten. Het eerste deel van zijn speech was niet veel anders dan anders; niet in het bos komen, niet toveren buiten de lessen, informatie over zwerkbal. De tweede deel van zijn preek was veel serieuzer, de ernst in zijn stem kon je horen 'Voordat jullie gaan slapen wil ik jullie op het hart drukken je vrienden dichtbij je te houden en deze dus ook zorgvuldig te kiezen. Er komen duistere tijden aan, maar gelukkig zal vriendschap altijd voor licht, warmte en vreugde zorgen. Welterusten allemaal!' Ik draaide me weer om naar Sirius en zag Lily in mijn ooghoek opstaan en de eerste jaars roepen. 'Ik zie je later wel weer' zeg ik terwijl ik opsta en hem een klopje op zijn schouder zegt voordat ik me bij Lily voeg. Het was geweldig om hier weer terug te zijn, ik begroete een aantal van de portretten en waarschuwde de eerste klassers over de veranderen van de trappen om vervolgens bij de dikke dame aan te komen.

---

Don't be like the rest of them, darling

(al die gifs x.x)

---

And don't forget, Elvendork! It's unisex!

[Kon niet kiezen

[ bericht aangepast op 22 aug 2014 - 20:25 ]

---

Don't be like the rest of them, darling

[Andrew Garfield <3 Ik kan ook nooit kiezen met mijn Bennie gifs... Die laatste bij 'rawr' had ik eens zien langskomen, hoopte al dat je die eens zou gebruiken ]

[ bericht aangepast op 22 aug 2014 - 20:47 ]

---

"It's funnier in Enochian." ~ Castiel

Sirius Black | Gryffindor | Woof | Doggie | Sniff sniff

Na het wachtwoord gezegd te hebben gaat het portretgat open en spring ik soepel naar binnen, waarna ik om me heen kijk en zie dat er bij de haard nog een plek vrij is. Daar loop ik naartoe en ga zitten, maar zie dan dat in de andere stoel Remus zit. Hij was niet bij het eten geweest en had de helft van de lessen overgeslagen.
'Hey.' zeg ik verbaasd, aangezien ik had verwacht dat hij boven in bed zou liggen. Als ik hem beter bekijk zie ik in het schijnsel van het haardvuur dat zijn gezicht zoals altijd vlak voor volle maan ingevallen en moe er uit ziet, waarbij hij ook nog eens dof uit zijn ogen kijkt en zijn haar en kleren in de war zitten. 'Ik dacht dat je boven zou zijn.' Ik strijk onwillekeurig door mijn donkere haar en bekijk vanuit mijn ooghoeken Remus. Ik probeer mijn zenuwen voor vanavond heel erg te verbergen aangezien ik de eerste avond van dit jaar hem had beloofd dat alles goed zou komen en er niks mis kon gaan. Ondanks mijn eigen woorden ben ik heus wel bang, maar heb dit al de hele tijd weggestopt. Nu is het bijna zo ver en ik kan niets anders doen om afleiding te vinden. Huiswerk maken doe ik nooit, herrie schoppen heb ik geen zin in en andere streken buiten de leerlingenkamer uithalen zou betekenen dat ik misschien vanavond strafwerk moet maken en daar zit ik ook niet op te wachten. Eigenlijk heb ik er ook wel zin in; sinds ik weet hoe ik me voel als ik een hond ben, verlang ik er wel vaker naar om even te transformeren en te ontsnappen aan mijn menselijke lichaam. Waarom? Ik weet het niet, maar het zal wel iets zijn wat je krijgt als je een faunaat wordt. Ik zit totaal niet met het feit dat ik een ongeregistreerde en dus illegale faunaat ben; regels hebben me nooit iets geboeid. Ook niet als het gaat om drie jaar gevangenisstraf. 'Gaat het een beetje?' vraag ik dan terwijl ik breed en onderuitgezakt in mijn stoel mijn ogen weer op Remus richt. Natuurlijk niet, maar het is zo'n vraag die je stelt als iemand er uitziet alsof hij elk moment flauw kan vallen.

---

"It's funnier in Enochian." ~ Castiel

Remus Lupin - Moonly - Gryffindor - Prefect - Big Bad Werewolf
ben niet bang voor de boze wolf, ben niet bang, ben niet bang

De moed waarmee ik vanmorgen opstond endie er voor zorgde dat ik mijn kont uit bed kreeg en naar beneden ben gegaan was na een tijdje al weg gezakt, ook Sirius' woorden hadden de heke dag in mijn hooft rondgedanst. Maar ook die waren tegen de middag uitgedanst, op het moment dat ik me steeds zieker begon te voelen en ik net optijd bij de wc aan kwam voordat mijn eten van vanmorgen eruit kwam. Nadat het gevoel dat ik op het punt stond mijn ingewanden uit te kotsen na een half uur niet weg ging spoelde ik mijn mond met water en gaf ik mijn voornemen om de rest van de lessen bij te wonen op. Tegen de tijd dat ik bij de leerlingen kamer aankwam kreeg ik een 'jij ziet er echt niet goed uit' van de dikke dame voordat die aan de kant slingerde zodat ik er met enige moeite doorheen kon. Na een blik op de trap naar de jongens slaapzaal te hebben geworpen zakte ik neer in één van de stoelen bij de nu nog niet brandende openhaard. Ik sloeg mijn handen over mijn buik terwijl er rillingen over mijn rug liepen. Met mijn ogen gesloten en mijn hooft steunend op de rugleuning van de stoel deed ik eerst een aantal pogingen in slaap te vallen en bleef ik uiteindelijk gewoon met mijn oge dicht zitten in de hoop dat de pijn en de rillingen eindelijk ophielden. Maar het werd alleen maar erger toen het buiten donker begon te worden en de grote gloeiende bol in de lucht verscheen. Ook de haard was volop aan het branden maar leek niets te doen aan de rillingen en het kipoenvel dat die veroorzaakte. Al het bloed leek uit mijn gezicht gezakt en zorgde ervoor dat ik bijna zo bleek keek als de witte bol in de lucht. Na nog een tijdje naar het haardvuur te hebben gekeken kijk ik op als ik een gedaante naast me op een andere stoel gaat zitten. 'Hey' hoor ik Sirius' verbaast zeggen, ik wrijf even over mijn voorhooft en knipper ik een paar keer. 'Ik dacht dat je boven zou zijn' vervolgt hij en ik haal mijn schouders op terwijl mijn blik weer terug dwaalt naar het haardvuur. Het duurde eventjes voordat Sirius zijn mond weer open deed, om vervolgens te vragen of het een beetje ging. Toen ik mijn mond open deed om te reageren was het eerste dat er uit kwam een hoest. 'een beetje' antwoorde ik enigsinds schor, 'met jouw?'

[ bericht aangepast op 24 aug 2014 - 22:39 ]

---

Don't be like the rest of them, darling

Lily Evans || Gryffindor || Prefect

Redelijk vlot liep ik met Mary richting de leerlingenkamer. We hadden net een nogal verhitte discussie gehad over het feit dat ze telkens zo moeilijk en zeurderig deed over haar nieuwe aanwinst die nog niet eens officieel haar vriend was en ze nergens anders meer aandacht voor had. Zelfs niet als je een serieus gesprek met haar wilde voeren, wat ik al een aantal keer geprobeerd had. Eigenlijk kon je gewoon niet meer bij haar terecht voor problemen en om je hart te uiten. Iets wat voorgaande jaren altijd kon bij haar en zo kon zij dat ook bij mij. Echt ruzie zou ik nooit met haar hebben, maar mijn opmerking erover was toch in het verkeerde keelgat geschoten en dus keek ze nogal nors uit haar ogen.
'Mary, je weet dat ik het niet kwaad bedoel. Het is alleen dat als je zo geobsedeerd bent door die relatie met hem en het alleen maar voor drama zorgt, je er misschien eens goed over na moet denken. Je bent jezelf niet meer,' zei ik ietwat verdrietig en keek haar vanuit mijn ooghoeken aan. Ze werd helaas alleen nog maar kwader, waardoor ik rustig in en uit ademde om de lading over mij heen te laten komen zonder er echt door geraakt te worden. Als Mary kwaad was, kon ze makkelijk dingen zeggen die ze niet echt meende.
'Oh, want jij hebt er zoveel verstand van. De enige relatie die jij ooit gehad hebt is je vage vriendschap met die vieze Snape. Het is mij een raadsel wat Potter in jou ziet,' beet ze mij toe. 'Waarschijnlijk wil die je alleen omdat je zo hard to get speelt, terwijl je eigenlijk gewoon vriendloos bent,' beet ze mij toe en mijn mond zakte even open van verbazing. Oké, deze had ik niet zien aankomen.
'Mary, je weet zelf prima dat ik het allemaal goed bedoel. Kom maar weer terug als je afgekoeld bent, want je kraamt de grootste onzin ooit uit,' kaatste ik terug en liep recht door richting de leerlingenkamer, terwijl Mary afhaakte en alvast richting de bibliotheek ging voor het vele huiswerk dat we nog te doen hadden. Vooral ik, want nu ik klassenoudste was, had ik opeens een stuk minder vrije tijd dan de afgelopen jaren en bovendien had ik een extra opdracht voor bezweringen meegekregen -op eigen aanvraag, dat wel, maar het kwam er toch wel weer bij.
Ietwat verhit door de conversatie klom ik door het portretgat om daar op zoek te gaan naar Remus. Ervan uitgaand dat Black en Potter geen aantekeningen hadden gemaakt tijdens de lessen had ik besloten maar wat voor hem over te schrijven, zodat hij niet ontzettend achter ging lopen of iets dergelijks. Hij was immers altijd al opvallend vaak ziek en dit jaar waren de Slijmbal examens. Die waren toch iets belangrijker dan de toetsen van de voorgaande jaren. Ik vond hem samen met Black voor het haardvuur in een stoel en hoewel ik niet snel oordeelde op uiterlijk, zag hij er echt niet uit. Een zorgelijke frons verscheen op mijn voorhoofd, terwijl ik in hun richting liep.
'Hoi Remus. Gaat het een beetje? Ik heb aantekeningen voor je gemaakt.' Mijn blik ging even afkeurend over Black. 'Gezien de anderen daarvoor iets te druk bezig leken met andere dingen,' bracht ik subtiel en haalde de stapel perkament uit mijn tas om die aan hem te overhandigen. Nogmaals besloot ik dat hij er echt heel ziek uitzag. Normaal lette ik er niet zo op, maar nu ik vermoedens begon te krijgen dat er echt iets niet klopte en steeds bezorgder werd over mijn mede prefect, viel het nu extra op. 'Waarom ga je overigens niet naar de ziekenzaal? Niet gemeen bedoeld of zo, maar je ziet er echt niet uit,' zei ik dus met een lichte glimlach om mijn lippen om het allemaal wat minder serieus te laten klinken dan ik was.

---

Happy Birthday my Potter!

Sirius Black | Gryffindor | whyisremusnotinmybedyet | Padfoot

'Een beetje,' komt het schor uit Remus mond en ik rol met mijn ogen en zucht er bij als hij er aan toevoegt, 'met jou?'
'Moon het gaat nu over jou, niet over mij. Jij ligt ziek in een stoel en wordt vana-' Ik breek abrupt mijn zin af als een nogal geïrriteerde Lily naar ons toe komt. Innerlijk bereid ik me voor op een tirade over hoe vreselijk irritant James weer eens was geweest, maar bedenk me dan dat hij nog extra zwerkbaltraining heeft en dus niets kan hebben gedaan, of dat Lily hiervoor nog geen tijd heeft gehad om ons er van langs te geven voor hem. Maar ze kijkt bezorgd naar Remus en zoals altijd als ze met Remus praat voel ik een soort van band met haar; alsof ik haar aardig zou kunnen vinden. Diep van binnen vind ik haar soms echt geniaal, omdat ze precies op het goede moment James neerhaalt en dat altijd zorgt voor een moment waar ik kan lachen samen met Remus en Peter.
'Hoi Remus. Gaat het een beetje? Ik heb aantekeningen voor je gemaakt,' ik voel haar blik in mijn ogen branden en ik glimlach vriendelijk in een poging haar blik te verzachten, maar dat gebeurt pas als ze terug naar Remus kijkt, 'gezien de anderen daarvoor iets te druk bezig leken met andere dingen.' Ik doe mijn mond open om er tegen in te brengen dat ik best druk bezig was met opletten, for once in my life, maar Lily ratelt door tegen Remus, wat me eigenlijk best irriteert.
'Waarom ga je overigens niet naar de ziekenzaal? Niet gemeen bedoeld of zo, maar je ziet er echt niet uit,' de glimlach die ze schenkt aan Remus laat me even zuchten.
'Als hij zich echt te ziek voelt breng ik hem wel naar de ziekenzaal, toch Reem?' zeg ik en kijk van hem naar Lily. 'En zo erg ben ik niet. Ik heb ook aantekeningen gemaakt maar ik kan gewoon niet zo snel schrijven als jij en Remus. Ik had het echt gedaan als ik niet werd lastiggevallen door die Emma, Emmy, hoe ze ook heet.' Het is de waarheid en als Lily heeft opgelet heeft ze gezien hoe vervelend dat meisje was, omdat Remus er niet was zat ik alleen en was ze naast me komen zitten. Hoogst irritant.

---

"It's funnier in Enochian." ~ Castiel

Remus Lupin - Gryffindor - Prefect - Because Sirius Snores
Sirius rolt met zijn ogen en zucht wanneer ik hem vraag hie het met hem gaat, direct daarna wijst hij me erop dat het nu over mij gaat en niet over hem. Ik was namelijk degene die -in zijn woordenn ziek in een stoel lag en vana- verder kwam hij niet al hiefde hij dat ook niet, raden wat hij wou gaan zeggen was niet zo moeilijk. Het duurde even voordat ik ik de reden dat hij zijn zin zo abrupt had afgekapt duidelijk genoeg kon zien om Lily te onderscheiden. Een bezorgde blik stond op mijn gezicht toen ze vroeg of het net als Sirius had gevraagt een beetje met me ging en ze erbij vertelde dat ze aantekening voor me had gemaakt. Om andwoord te geven op haar eerste vraag herhaalde ik zo ongeveer het andwoord dat ik Sirius net had gegeven, alleen iets minder schor 'een beetje, gaat vanzelf wel weer over'. Ze had nog een blik op Sirius geworpen -al kon ik niet orecies zien of die blik een vriendelijke blik was of niet. 'Gezien de anderen daarvoor iets te druk bezig leken met andere dingen,' zei ze vervolgens en haalde een stapel perkament uit haar tas en overhandigde ze die aan mij. 'Bedankt' zei ik met een voor zover dat lukte kleine glimlach op mijn gezicht, toen ik me boog om de staoen oerkament op de tafel voor de stoelen te leggen werd alles duizelig voor mijn ogen en moest ik ze even sluiten. 'Waarom ga je overigens niet naar de ziekenzaal? Niet gemeen
bedoeld of zo, maar je ziet er echt niet uit,' als ik het had gekunt had ik gelachen, 'bedankt' zeg ik voordat Sirius de vraag voor me beantwoorde. 'Als hij zich echt te ziek voelt breng ik hem wel naar de ziekenzaal, toch Reem?' ik knikte 'daarbij heb ik het idee dat ik me morgen een stuk beter zal voelen' voegde ik er aan toe. Al was het vior mezelf meer bedoelt als een inside joke. Plotseling hoorde ik Sirius stem als geschreeuw in mijn oren, ookal was hij niet van zijn plaats verschoven of harder gaan praten. Toen het geluid alleen maar luider werd drukte ik mijn handpalmen tegen mijn oren in ee poging het geluid te stoppen. Ik richte mijn blik op het raam, nogsteeds met mijn handen tegen mijn oren, om te zien hoever de maan in de lucht stond en hoeveel tijd ik nog ongeveer had, genoeg om veilig in het krijsende krot te komen als ik het goed had.

---

Don't be like the rest of them, darling

Lily Evans || Gryffindor || Prefect

'Als hij zich echt te ziek voelt breng ik hem wel naar de ziekenzaal, toch Reem?' zei Black, waarop Remus knikte. Ik wilde hem een hint geven dat het ernaar uitzag dat dat hoog nodig was, maar Remus reageerde er ook op. 'Daarbij heb ik het idee dat ik me morgen een stuk beter zal voelen.' Ik haalde mijn schouders op en besloot mij er in eerste instantie maar niet meer mee te bemoeien -het groepje was dan het grootste gedeelte van de tijd bezig met vage egoïstische pesterijen, maar ze waren niet dom. Ik wilde dus net weglopen, toen Black verder ging. Mijn wenkbrauwen schoten omhoog, toen hij zichzelf verdedigde. Het feit dat hij dat deed vond ik al vreemd -Remus wist immers prima hoe zijn vrienden waren- maar de manier waarop zorgde ervoor dat het beeld dat ik tijdens het feestmaal had meegekregen weer voorbij kwam. Oké, ik kon nu haast met zekerheid zeggen dat ik mij niks had ingebeeld. Potter was overduidelijk gewoon blind én een idioot. Dat had ik ergens natuurlijk ook wel kunnen verwachten van iemand zoals hij, maar hij leek altijd heel close met zijn vrienden, dus had ik hem het voordeel van de twijfel gegeven. In ieder geval was ik er nu heilig van overtuigd dat deze twee heren meer in elkaar zagen dan beste vrienden en zo te merken leken ze dat zelf nog maar amper door te hebben, of op alle mogelijke manieren te proberen te verbergen. Ik gokte op het eerste, want anders had Black nu zijn mond wel gehouden. Of hij dacht dat ik dom was of zo.
'En zo erg ben ik niet. Ik heb ook aantekeningen gemaakt maar ik kan gewoon niet zo snel schrijven als jij en Remus. Ik had het echt gedaan als ik niet werd lastiggevallen door die Emma, Emmy, hoe ze ook heet,' een brede grijns verscheen op mijn gezicht en opende mijn mond. Dit was te verleidelijk om niks over te zeggen.
'Sirius Black die een meisje dat hem geweldig vindt irritant vindt. Wauw, dat is nieuw. Zo te merken heb je dus blijkbaar toch gevoelens voor iemand gekregen. Ik ben benieuwd wie het is. Wie denk jij, Rémus?' vroeg ik met een overduidelijke hint in de manier waarop ik het zei. Mijn ogen werden echter groot toen ik mijn blik weer op de zieke jongen richtte en volgde zijn blik naar buiten, waar de bijna volle maan helder aan de hemel stond. Kippenvel verspreidde zich over mijn huid en in een opwelling richtte ik mij weer tot Black. Ditmaal volledig serieus en zonder enige haat of walging jegens hem. 'Ik denk dat je nu beter kunt handelen. Het gaat niet goed met hem zo te zien,' zei ik hem voor ik mijn blik nogmaals op de maan richtte en na een korte knik naar Black snel richting de bibliotheek ging. Hoewel ik net nog binnenin gelachen had om de situatie tussen Black en Remus, waren mijn gedachtes nu een warboel van informatie die ik niet kon of wilde begrijpen. Toch bleven de vragen in mij opkomen en deden mijn hersenen hun uiterste best om ondanks mijn onwil alle verbanden te leggen. Wat een hoofdpijn veroorzakende informatie. Ik moest mij snel op iets anders richten.

---

Happy Birthday my Potter!

James Potter | Gryffindor | Prongs

'Gooi die slurk nou maar!' Schreeuw ik geïrriteerd naar de zevendejaars die onze aanvoerder moet voorstellen. De preek die hij me gaf duurde ondertussen al vijf minuten, alleen maar omdat ik de knuppel van een Drijver had afgepakt en die richting iemands hoofd had gesmeten omdat ze niet snel genoeg vloog. Hoe wilde zij ooit de Snaai vangen als ze zo langzaam vliegt dat het bijna achteruit is? Ik snap dat ze door de zomervakantie een beetje uit het ritme is, maar dit kan Secretus zelfs beter, en dat zegt wat.
Ik krijg de Slurk eindelijk toegespeeld en begin snelheid op te bouwen. De wind suist langs mijn oren en door mijn haar, die door de war raakt daardoor. Ik werp de slurk krachtig richting de rechterdoelpaal. De wachter stopt de bal en ik vloek luid.
'Let op je woorden, Potter!' Roept die idioot van een Aanvoerder weer. Ik negeer hem en kijk op mijn horloge. Het is bijna tijd. Ik moet terug voor de jongens.
Ik vlieg naar beneden en op een magische wijze volgt iedereen.
De aanvoerder loopt agressief op mij af en ik trek mijn wenkbrauwen op.
'Ik wil dat je je gedraagt tijdens de trainingen, Potter. Het is niet te laat om je uit het team te zetten.' Zegt hij nors en ik staar hem aan.
'Als je mij eruit zet, sta je laatste. Niemand behalve ik kan scoren en ik denk dat de Snaai wel heel sloom zou moeten vliegen om zich te laten vangen door dat daar.' Ik wijs richting de zoeker. 'Griffoendor heeft nog nooit zo'n prutteam gehad.' Ik draai me om en loop met stevige passen het veld af. Via een zijweggetje loop ik het kasteel in en sla telkens een tree over als ik de trappen beklim. De bezem ligt over mijn schouder en ik stop even voor Vilders hokje. Ik stamp met mijn voeten zodat de modder voor zijn deur komt te liggen en loop verder.
Ik zie hoe Lily bij de bibliotheek naar binnen gaat en twijfel of ik achter haar aan zou gaan. Toch doe ik dat niet en loop verder naar boven.
Eenmaal in de leerlingenkamer dump ik mijn bezem in een stoel en keer mijn gezicht richting Remus en Sirius.
'Zullen we zo gaan? Waar is Peter eigenlijk?' Vraag ik en ik ga bij ze staan. 'En Remus, je ziet er verschrikkelijk uit, sorry.'

---

And don't forget, Elvendork! It's unisex!

Remus Lupin - Prefect - Gryffindor -SiriusLover
Het moment dat mijn oren niet meer voelden alsof ze van mijn oren konden vallen haalde ik mijn handen ervoor weg. 'En zo erg ben ik niet. Ik heb ook aantekeningen gemaakt maar ik kan gewoon niet zo snel schrijven als jij en Remus. Ik had het echt gedaan als ik niet werd lastiggevallen door die Emma, Emmy, hoe ze ook heet,' hoorde ik Sirius zeggen, ik begreep alleen niet helemaal waarom hij het zij. Hij hoefde zich niet te verdedigen. Ook de reactie van Lily kon ik niet helemaal plaatsen, 'Sirius Black die een meisje dat hem geweldig vindt irritant vindt. Wauw, dat is nieuw. Zo te merken heb je dus blijkbaar toch gevoelens voor iemand gekregen. Ik ben benieuwd wie het is. Wie denk jij, Rémus?' zei ze met een brede grijns, al duurde deze grijns niet erg lang, haar ogen werden groot en ze draaide zich al snel weer om naar Sirius om enigsinds gehaast het gesprek af te kappen. 'Ik denk dat je nu beter kunt handelen. Het gaat niet goed met hem zo te zien,' ik volgde haar blik naar het raam en fronsde, waar dacht ze aan? Ik schude even mijn hooft om de gedachte uit mijn hooft te schudden en toen ik weer richting Sirius jeek was Lily de leerlingenkamer al uitgelopen. 'Wat was dat?' vroeg ik aan Sirius, ik voelde eindelijk een klein beetje beter, als een soort van 'rust' tussen de ziekheid al had ik het idee dat het niet meer zo lang zou duren. In mijn ooghoek zie ik James zijn bezem in een stoel dumpen voordat hij zich naar ons went 'Zullen we zo gaan? Waar is Peter eigenlijk? En Remus, je ziet er verschrikkelijk uit, sorry' 'Thanks Prongs, jij ook' zeg ik met een kleine glimlach voor zover dat lukte. 'Ik heb geen idee waar peter is trouwens' zeg ik waarna ik met enige moeite opsta. Mijn voet tintelde doordat ik er een tijdje op gezeten had, al was het enigste waar ik op het moment echt aan kon denken is dat ik hooote dat het snel over was en dat er zoals Sirius had gezecht niets zou gebeuren.

---

Don't be like the rest of them, darling