Naam • Louis William Tomlinson
Leeftijd • 25 [24 December, Kerstavond]
Nationaliteit • Brits, Doncaster, South-Yorkshire
Karakter • Louis is de levendige jongen die altijd druk door het huis stuitert en de gekste dingen uithaalt, als hij je eenmaal kent. Als hij je niet kent kijkt hij toch wel stil de kat uit de boom van een afstandje tot hij zeker weet dat je hem niets aan gaat doen. Louis is lief, zorgzaam, loyaal aan zijn vrienden en familie en eigenlijk altijd vrolijk, of in elk geval dat lijkt zo. Hij is net een klein ondeugend kind en als je hem snapt kan hij zelfs nog wel eens mokkend in een hoek gaan zitten. Hij wil het liefst dat iedereen om wie hij geeft vrolijk is en en probeert hen dan ook altijd op te vrolijken, hoe slecht deze pogingen soms ook uitpakken. Als je naar hem toekomt met problemen, of een opdracht, kan Louis erg serieus zijn, maar dit is echt een uitzondering. Door zijn loyale karakter is hij ook zeker geen jongen die liefje na liefje neemt, al ziet hij door zijn extreme aanhankelijkheid al heel snel one-night-stands niet als overspel als hij niet voldoende liefde uit zijn relatie krijgt. Dit heeft hem genoeg relaties gekost. Hij is heel trouw en vrij snel jaloers, daardoor ook best hypocriet. Overspel is voor hem uit den boze. Daardoor is hij ook altijd degene die gedumpt wordt, niet degenen die de ander dumpt. Hij zit daar soms wel erg mee, maar spreekt dit bijna nooit uit. Zijn werkelijke emoties kropt hij namelijk meestal op, tot hij 's nachts gaat gitaar of piano spelen en alles eruit laat stromen. Ook heeft hij soms nog wel eens nachtelijke huilpartijen waar niemand van weet. Louis is erg aanhankelijk aan zijn vrienden en familie en houd er totaal niet van om buitengesloten te worden. Hij heeft een hele rits rare trekjes en is heel impulsief, maar zal nooit iemand opzettelijk pijn doen. Hij is gewoon een gestoorde hyperactieve kleuter op speed, iets waar lang niet iedereen tegen kan, zeker niet om 2 uur 's nachts. Hij wil graag dat iedereen altijd vrolijk is, en probeert altijd iedereen vrolijk en aan het lachen te houden, maar dit lukt niet altijd en dan wordt hij zelf triest, of hij gaat te ver en krijgt een klap voor zijn kop. Hij kan ook zijn mond eigenlijk niet houden, wat vaker dan eens voor irritaties zorgt. Louis leeft echt naar het patroon van lang leven de lol en als iets niet leuk is heeft hij dan ook grote problemen om het vol te houden, zeker als hij er geen doel van in ziet.
Departiment • Aarde, Planten en Dieren
Geschiedenis • Louis is de oudste van een groot gezin aan kinderen. Zijn moeder scheidde al vroeg in zijn leven van hun vader en ze kregen een nieuwe vader, wiens achternaam hij aannam. Het liep allemaal redelijk goed voor de rest thuis en Louis houd echt enorm van zijn jongere zusjes. Voor hen is de jongen heel lang verantwoordelijk geweest als een soort vaderfiguur en hij voelt zich nogsteeds erg verantwoordelijk over ze en is dan ook heel beschermend als het over zijn zusjes gaat. Al uit hij dit soms op rare manieren. Opzich was de jeugd van de jongen, ondanks zijn verantwoordelijkheden, een gelukkige. Hij was overal het buitenbeentje, hoorde nergens echt bij door zijn rare gedrag en kledingstijl, maar hij had altijd een aantal goede vrienden en stond erg positief in het leven. Toch was dit ook lang niet altijd makkelijk voor een opgroeiende jongen in een huis vol met vrouwen. Ondanks dat hij wel wat vrienden had, hoorde hij nergens echt bij en had hij altijd andere hobbies dan zijn vrienden. Alleen zichzelf veranderen wilde, en kon, de Doncasterse jongen niet. Terwijl de rest cricket speelde, deed hij aan voetbal, als de andere jongens oorlogje speelden, zong hij in het schoolkoor. Toen hij er ook nog eens achter kwam dat hij op jongens viel en niet op meisjes zoals alle anderen, was het helemaal een grote verwarrende bende in zijn hoofd en voelde hij zich nog meer buitengesloten, ondanks de directe acceptatie van zijn moeder en zusjes, en de latere acceptatie van zijn vrienden toen hij het eenmaal vertelde. Louis heeft altijd gedaan wat hij leuk vond en waar zijn hoofd naar stond, ook als dat ervoor zorgde dat hij vervreemdde van zijn vrienden of als het ervoor zorgde dat hij in grote problemen kwam, waar hij zich lang niet altijd uit kon lullen. Zijn leven is lang niet altijd makkelijk geweest, zeker neit omdat hij juist anders was. Vaak kwam hij met zijn grote bek een heel end, maar lang niet altijd. Door zijn rare gedrag en rare eigenzinnige kledingstijl viel hij altijd uit de boot en werd vanaf kleins af aan buitengesloten en gepest. Dit vond hij verschrikkelijk en de paar kinderen die wel met hem wilden spelen klampte hij zich als een soort verdrinkend jong katje aan vast. Deze jaren hebben hem dus nog veel aanhankelijker gemaakt dan hij al was. Hij dacht in het begin dat dit zou veranderen op de middelbare school, maar hier werd het alleen maar erger. Hij zat eigenlijk altijd alleen en als hij aandacht kreeg was dat alleen als hij gepest werd, zowel fysiek of verbaal. Dit deed de jongen veel pijn, maar hij verstopte alles achter zijn vrolijke glimlach en clowneske uiterlijk. Dit waren echt de hel jaren van zijn leven. Er was niemand voor hem en het feit dat hij uit de kast kwam hielp al helemaal niet. Hij wilde na 2 jaar al niet meer naar school, maar hij moest wel, want hij was leerplichtig. De enige plek waar hij vrienden had was bij de enkele theaterproducties die de school mogelijk maakte per jaar, waaronder een grote musical, waarin hij een aantal keren de hoofdrol heeft gespeeld. Erna ging hij altijd direct weer terug naar de eenzaamheid en het gepest, wat hem dan nog harder raakte. Dit heeft hij eigenlijk thuis altijd strikt geheim gehouden. Zijn ouders en zusjes wisten er dan ook niets van af. In de hogere jaren van de middelbare school en erna in de jaren van zijn vervolgopleiding is Louis gaan werken in een bar... Nouja werken, hij was goed in tappen, maar beter in een of meerdere per avond zijn broek in kletsen. Jongens, meisjes, het maakte hem allemaal niet uit, zo lang hij maar aan zijn trekken kwam. Zijn hunkeren naar aandacht zette zich om in een onstilbaar verlangen naar fysieke aanhalingen, omdat hij mentale aanhankelijkheid voor zichzelf al lang af had geschreven. Het werd alleen maar erger toen hij op zichzelf ging wonen en hij ook gewoon ongestoord mensen mee naar huis kon nemen en het niet hoefde te laten bij een vluggertje in de wc of het personeelshok van de bar. Het werd pas wat minder toen hij werd aangenomen bij Scotland Yard en gewoon geen tijd meer had ervoor, en ook niet meer in de bar werkte, waar hij al zijn opstootjes oppikte. Hierdoor bleef de jongen met een groot gat achter, waardoor hij zich nu compleet vastklampt aan elke collega die maar bij hem langs komt en die hij maar ziet. Hij wil nooit alleen zijn en daar zorgt deze cheeky jongen ook wel voor. Louis heeft alleen sinds hij zijn baan heeft geen tijd meer gehad voor uitstapjes en gelooft niet dat hij ooit een vaste relatie kan onderhouden, dus hij staat nu al meer dan 4 jaar droog.
Extra • Louis is zo straight als een rotonde en houd ook erg van theeleuten en shoppen.
Louis speelt graag voetbal en is graag met muziek bezig. Dit helpt hem ook zijn extreem hoge energiewaarden wat onder controle te houden, al blijft hij een hyperactieve kleuter op speed. Hierdoor komt hij ook vaak in de problemen.
Een ding wat naast muziek de jongen echt rustig kan krijgen is een goed boek. Dan kan hij met een kop thee in een hoekje wegkruipen en helemaal opgezogen worden door het verhaal. Dan kan je hem ook beter niet storen, want hij is niet altijd even aardig als je hem grofweg uit zijn magische werelden scheurt. Dit is ook eigenlijk een van de weinige manieren om hem uit de problemen te houden.
Louis heeft aan zijn verleden van ontelbare uitstapjes ook wat overgehouden. Voor zijn allerlaatste tripje naar de kroeg, de zaterdag voor hij bij Scotland Yard begon, is hij ladderzat geworden en met twee random meiden en een jongen het bed in gedoken. Alles leek probleemloos te gaan en te zijn tot hij 8 maanden later een mandje met een briefje erop voor zijn deur vond toen hij terug kwam van zijn werk. In het briefje stond dat hem werd teruggegeven wat van hem was. In het mandje lag een klein kindje, een klein meisje in doeken gewikkeld met zijn grote blauwe ogen en roodbruinige haartjes. Hij nam het kindje in huis en snapte er in eerste instantie niets van. Hij heeft op zijn werk direct de dag erna een DNA-vaderschapstest laten doen door een van zijn collega's en daar kwam inderdaad uit dat zij zijn kind was. Hij houd enorm veel van het meisje, ik als een blok voor haar gevallen, en heeft geprobeerd uit te zoeken of ze al een naam had en de naam van haar moeder, maar niets was bekend, dus hij heeft haar zelf aangegeven bij het stadskantoor met de geboortedatum van de dag dat hij haar op zijn stoep vond. Hij heeft haar
Poppy Ivy Tomlinson genoemd en voed haar zo goed als hij kan op, al heeft hij zeker in eht begin er veel moeite mee gehad om de shock te verwerken dat hij opeens een vader was en hij heeft dus ook echt een maand hulp nodig moeten hebben van zijn moeder, die ook vrij geschokt was, om het nu eenmaal al een tijdje zelf te kunnen. Meestal zat ze in een schommelstoeltje en een mobiel ervoor op zijn bureau of lag ze op de vloer te spelen terwijl hij werkte, want hij wilde, en wil, haar niet alleen laten of naar een crèche sturen. Hij voelt zich al een enorm slechte vader, omdat hij niet bij de moeder is gebleven en de eerste maand hulp nodig heeft gehad van zijn moeder, dat hij het nu echt zo goed mogelijk wil doen, ookal is een laboratorium voor moordonderzoeken misschien ook niet de perfecte plek voor een kind. Inmiddels is zijn kleine meid zo groot dat ze naar school gaat sinds de zomervakantie en al bijna een jaar op balletles zit. Elke ochtend brengt hij haar eerst weg voor hij naar zijn werk gaat en haalt haar ook elke keer op tijdens de tijd dat hij pauze mag houden op een dag. Dan gaat ze mee naar het lab om daar verder te spelen en hem uitvoerig verhalen, echte en verzonnen, want haar fantasie heeft ze zeker van haar vader, net als haar karakter, te vertellen, waar hij met veel liefde naar luistert. Het meisje is zijn alles, ondanks dat hij nogsteeds met heel zijn hart hunkert naar liefde en aandacht van zijn leeftijdsgenoten en collega's.
[ bericht aangepast op 18 mei 2014 - 17:42 ]
Bowties were never Cooler
