• Ok, de titel klinkt veel leuker dan het onderwerp in het topic...Maar goed.

    Aanstaande dinsdag moet ik langs de huisarts gaan om bloed te laten prikken. De afspraak is een half jaar op voorhand gemaakt en overmorgen is het zo ver, ik heb maar 1 probleem. Ik wil (durf) echt niet te gaan. Ik heb een helse schrik van naalden en de laatste keer dat ik bij de arts kwam om bloed te laten prikken, was ik aan het huilen als een klein kind. Ik ben achteraf ook nog flauw gevallen, al kan dit wel zijn omdat ik een veel te hoge hartslag had en een beetje last had van een serieuze paniekstoornis.
    Daarnet was ik dus even op het internet aan het rondkijken hoe je jezelf het best kan kalmeren, zeker aangezien ik waarschijnlijk net zo ga reageren als de laatste keer. Maar zelfs terwijl ik aan het lezen was over bloedprikken, werd ik alweer misselijk. Ik kan er echt helemaal niet tegen.

    Nu was mijn vraag of er mensen zijn die zich hier in herkennen en hoe zij dit probleem aanpakken.
    Ik weet dat het helemaal geen pijn doet, daarom dat ik me ook zo schaam, maar ik kan het echt niet tegenhouden.(no_chears)


    Forget the risk and take the fall...If it's what you want, it's worth it all.

    Ik heb hier ook heel erg last van en bij mij helpt het als ze aftellen en ik heel kinderachtig iemands hand vast mag houden. Verder heb ik zelf ook nog niet echt een oplossing gevonden.


    Take risks and conquer your fears.

    Ik moet - normaal gezien - vandaag naar de huisarts om bloed te laten trekken, en anders in de loop van de week ^_^
    Ik heb er zelf echt totaal geen problemen mee, gelukkig. Op het moment dat de naald in gestoken wordt, kijk ik altijd wel even de andere kant op, of recht voor me, maar als hij er eenmaal in zit, vind ik het ubercool hoe het bloed dus in dat buisje terecht komt en dan kijk ik er gewoon wel naar :'D


    “If you can smile when things go wrong, you have someone in mind to blame.”

    Het is niet zo dat ik echt bang ben voor naalden, maar ik vind het niet prettig om te zien hoe zo'n ding in m'n arm verdwijnt. Ik kijk dus altijd gewoon de andere kant op. Dat werkt prima voor mij. (:


    If you wanna fly, you got to give up the shit that weighs you down.

    Ik heb precies het zelfde probleem, maar het enigste wat ik weet is weg kijken.
    Het werkt niet bij mij, ik val inderdaad ook flauw, de laatste keer dat ik bloed of zoiets moest prikken, is al ongeveer vijf jaar geleden. Ik loop gewoon weg.
    Dus het is misschien een kleine tip, maar ik weet ook niet iets anders er tegen

    [ bericht aangepast op 5 mei 2014 - 11:08 ]


    "Not my daughter, you bitch!"

    Het enige wat ik doe als ik een prik krijg is wegkijken en even goed doorbijten. Ik weet hoe je je voelt, al heb jij het wel wat erger. Succes!


    Pretty is just a pretty word.

    Koop een joint, rook hem snel in je eentje op en sleep jezelf daarna naar de arts. Ik kan je garanderen dat je niks meer merkt.


    I hope you drown in all the cum you fucking swallow, to get yourself to the top.

    Ik zet altijd gewoon mijn muziek hard aan, sluit mijn ogen en denk aan een boek ofzo wat ik pas geleden gelezen heb. Gaat meestal wel goed :')
    Maar ik heb ook een hekel aan naalden [zegt een aanstaande hbo-v student] dus ik weet hoe het voelt. Succes :]


    If a writer falls in love with you, you can never die

    Ik begrijp je volkomen, want ik ben ook doodsbang voor naalden en bloed. Gelukkig ben ik nog nooit flauwgevallen door een bloedprikken, maar dat komt misschien ook omdat de laatste keer dat ik moest bloedprikken iets van 8 jaar geleden was en toen was ik nog niet zo bang voor naalden en bloed als nu.
    En als iemand een oplossing voor dit probleem weet, wil ik het ook wel graag weten, want ik zou het ook niet overleven als ik nu zou moeten bloedprikken.


    Aerials, in the sky. When you lose small mind you free your life .

    Ik kijk altijd vol lof naar het buisje en de naald, omdat ik het allemaal wel grappig vind. Maar goed, ik heb ook heel vaak moeten bloedprikken, in grotere 'porties'. :'D
    Het bloed prikken duurt echt niet lang en je moet er gewoon voor zorgen dat je de naald niet ziet. Gewoon een liedje beginnen te zingen en misschien kan er iemand naast je staan die jou knijpt? Dan gaat je aandacht misschien naar de ander en merk je bijna niets van de prik!


    "It takes ten times as long to put yourself back together as it does to fall apart."

    Ik ben nooit bang geweest voor naalden, omdat ik vanaf kleins af aan al vaak bloed heb moeten prikken, dus ik kan je niet helpen.
    Maar veel succes :')


    #WWED - What Would Emma Do?

    Hoe ging het?


    26 - 02 - '16

    Roku schreef:
    Hoe ging het?

    Tijdens het prikken, kon ik niet stoppen met huilen, ik had trouwens ook de daver op mijn lijf.
    Volgens mijn vader was ik een plank omdat ik helemaal verstijfde...

    Na het bloedprikken, ben ik flauwgevallen. :W
    Weet niet juist hoe lang ik weg ben geweest, maar heb me wel een poosje misselijk gevoeld.
    Ik zag lijkbleek en mijn lippen waren ook spierwit.
    Het beterde allemaal wel toen ik thuis met mijn benen omhoog lag en daarna wat had gegeten.

    Dus trek je conclusie maar, lol. :W


    Forget the risk and take the fall...If it's what you want, it's worth it all.

    Cassia schreef:
    (...)
    Tijdens het prikken, kon ik niet stoppen met huilen, ik had trouwens ook de daver op mijn lijf.
    Volgens mijn vader was ik een plank omdat ik helemaal verstijfde...

    Na het bloedprikken, ben ik flauwgevallen. :W
    Weet niet juist hoe lang ik weg ben geweest, maar heb me wel een poosje misselijk gevoeld.
    Ik zag lijkbleek en mijn lippen waren ook spierwit.
    Het beterde allemaal wel toen ik thuis met mijn benen omhoog lag en daarna wat had gegeten.

    Dus trek je conclusie maar, lol. :W


    Ai, da's echt heftig. Ik ben ook bang voor naalden, maar bij mij blijft het bij huilen..


    26 - 02 - '16