Op visite bij de arts - Stamcafé

Ok, de titel klinkt veel leuker dan het onderwerp in het topic...Maar goed.

Aanstaande dinsdag moet ik langs de huisarts gaan om bloed te laten prikken. De afspraak is een half jaar op voorhand gemaakt en overmorgen is het zo ver, ik heb maar 1 probleem. Ik wil (durf) echt niet te gaan. Ik heb een helse schrik van naalden en de laatste keer dat ik bij de arts kwam om bloed te laten prikken, was ik aan het huilen als een klein kind. Ik ben achteraf ook nog flauw gevallen, al kan dit wel zijn omdat ik een veel te hoge hartslag had en een beetje last had van een serieuze paniekstoornis.
Daarnet was ik dus even op het internet aan het rondkijken hoe je jezelf het best kan kalmeren, zeker aangezien ik waarschijnlijk net zo ga reageren als de laatste keer. Maar zelfs terwijl ik aan het lezen was over bloedprikken, werd ik alweer misselijk. Ik kan er echt helemaal niet tegen.

Nu was mijn vraag of er mensen zijn die zich hier in herkennen en hoe zij dit probleem aanpakken.
Ik weet dat het helemaal geen pijn doet, daarom dat ik me ook zo schaam, maar ik kan het echt niet tegenhouden.(no_chears)

---

Forget the risk and take the fall...If it's what you want, it's worth it all.

Noujah ik heb er geen last van. Ik ben ook niet bang voor naalden.
Maar vaak is afleiding wel het beste, denk ik. Dan heb je niet in de gaten dat je wordt geprikt, door de afleiding. Ga ergens ovrr praten met iemand die erbij is, of bekijk heel aandachtig de kamer of lees de voorkant van een tijdschrift oid.
Heel veel succes! (:

---

• It is often the biggest smile, that is hiding the saddest heart. •

Sorry, ik kan je niet helpen, bij mij is het altijd zo gebeurd. Toch veel succes!

Ik kijk gewoon weg, vraag van tevoren of men alsjeblieft niét wilt aangeven wanneer ze beginnen met prikken en probeer een luchtig gesprek met mijn moeder te voeren. Zolang ze maar niet treuzelen en die naald lekker opzichtig in mijn gezichtsveld houden.
Ik ben ook bang voor bloedprikken, vooral omdat er bij mij altijd verkeerd wordt geprikt en ik een tweede keer moet, en soms zelfs een vingerprik als extraatje.

---

"Her heart was a secret garden, and the walls were very high."

McBride schreef:
Noujah ik heb er geen last van. Ik ben ook niet bang voor naalden.
Maar vaak is afleiding wel het beste, denk ik. Dan heb je niet in de gaten dat je wordt geprikt, door de afleiding. Ga ergens ovrr praten met iemand die erbij is, of bekijk heel aandachtig de kamer of lees de voorkant van een tijdschrift oid.
Heel veel succes! (:

Alles verloopt redelijk normaal, tot mijn arts mijn arm met zo'n watje ontsmet.
Dan loopt alles mis.
Laatste keer was mijn vader er bij...Hij lag echt letterlijk dwars bovenop mij zodat ik niet zou bewegen.
Ik ben een echte held op sokken. :W

---

Forget the risk and take the fall...If it's what you want, it's worth it all.

Gewoon gaan, sleur aan jezelf, soms moet dat eens. Voor de rest moet je proberen te den wat je et andere angsten doet: recht in de ogen kijken en je ogen sluiten tot het voorbij is.
Probeer iemand mee te nemen om je hand vast te houden?

---

Everybody wants forever, I just want to burn up bright...

Ik heb hetzelfde probleem. Ik heb gaatjes in mijn oren, twee helix piercings en een tattoeage, maar bij het idee van bloedprikken word ik echt gek. Ik vraag altijd om een ervaren prikker. Klinkt misschien stom, maar ik heb al zo vaak mensen gehad die er niets van kunnen en dat is echt verschrikkelijk als je ook nog eens moeilijke bloedvaten hebt. Daarnaast luister ik altijd naar muziek tijdens het bloedprikken zodat ik met mijn hoofd ergens anders ben en ik praat zo min mogelijk met de prikker, want hun praatjes maken het altijd alleen nog maar erger. :') Je moet ook gewoon echt doen wat zij zeggen. Als ze zeggen dat je je moet ontspannen, moet je dat ook echt proberen te doen, al is het nog zo moeilijk. Anders is er de kans dat ze wel goed hebben geprikt, maar dat er geen bloed komt, omdat je niet genoeg je arm ontspant. Dat is alles wat ik nu kan bedenken. Heel veel succes!

Oh, en ik trakteer mezelf altijd op iets lekkers na het bloedprikken. Meestal een chocolademuffin. Dat maakt het bloedprikken ietsje minder erg. C:

---

Caution first, always.

Ik heb er nu geen last meer van, vroeger wel maar toen gebruikte ik gewoon mijn mobiel om mezelf af te leiden :')

---

Your love makes me strong, your hate makes me unstoppable

Ik sukkel ook met een ernstige fobie voor naalden/spuiten.
De laatste keer dat ik een spuit kreeg was op mijn twaalfde (serieus, ik ben niet eens ingeënt tegen tetanus of de klem ofso).
Ik ga altijd volledig ontspannen naar binnen en spreek mezelf moed in. Het is niet zo erg, het is zo voorbij.
Maar dan zie ik de naald, begin ik ineens extreem te zweten en het warm te krijgen.
Ik begin zwaarder te ademen, soms zelfs te hyperventileren. En dan word mijn zicht een beetje waziger en sla ik volledig door als ze niet uit mijn buurt gaan. (Op mijn twaalfde schopte ik de verpleegster, ik schaamde me achteraf dood).
Ik wil me echt wel laten inspuiten en rustig blijven. Echt waar.
Maar het is iets sterker dan mezelf.
Tot nog toe heb ik nog geen oplossing gevonden helaas, dus wie er wel een weet helpt mij ook geweldig

---

Failure is the opportunity to begin again, more intelligently.

Ik heb niet echt schrik van naalden, maar ik kan niet tegen bloed prikken/geven zelf.
Ik zorg er gewoon voor dat ik genoeg gegeten heb voordien, dat ik enorm veel water heb gedronken (dan gaat het blijkbaar sneller), ik drink vaak nog wat kamillethee voordien en ik neem mijn vriend mee waarbij ik in zijn hand mag knijpen.

---

I'm just a musical prostitute, my dear. - Freddie Mercury

Wegkijken tijdens de daad? Vraag of een van je ouders of een vriendin of iemand mee gaat, dat helpt altijd wel. Neem eventueel een knuffel mee wat je geruststelt. succes in ieder geval.

---

You could be great, you know, it’s all here in your head, and Slytherin will help you on the way to greatness, no doubt

Ik heb dit ook. Een paar jaar geleden had ik die hele reeks prikken tegen - ik geloof - baarmoederhalskanker, en bij drie van de drie prikken ben ik niet lekker geworden en volgens mij minstens twee van de drie keer ook flauwgevallen. Een aantal maanden daarna moest ik bloedprikken en ik was helemaal in paniek met die herinneringen in mijn hoofd. Ik vond het ook verschrikkelijk, maar het is me gelukt om daar wel op de wereld te blijven, zeg maar. :') Dat lukte door niet te kijken en doordat degene die mij prikte heel vrolijk aan het praten was over koetjes en kalfjes en ik me daar op focuste, inderdaad afleiding dus. Mijn tip is dus om iemand mee te nemen en tegen die aan te gaan praten, of vragen of diegene tegen je wil praten terwijl je geprikt wordt, zodat je je aandacht daar op kunt richten in plaats van op de prik. Succes! ^^

---

"No one is born in this world to be alone."~ (Saul, One Piece.)

Ik herken het. Ik heb geen schrik van naalden, maar ik heb last van nastress (waarschijnlijk) en daardoor ben ik vorige week dinsdag bijna flauwgevallen toen ik even intensief geroeid had (met een ergometer). Ik was hier behoorlijk van geschrokken en ik ben sindsdien eigenlijk gewoon bang dat ik weer flauwval als ik me ga inspannen. Omdat het ook aan andere dingen kon liggen ben ik maar de dokter geweest en heb ik mijn hb (ijzergehalte) laten testen en advies gevraagd. Hij heeft tegen mij gezegd dat, mocht ik weer gaan hyperventileren, dat ik dan op mijn ademhaling moet gaan letten en dat ik verder moet proberen om deze te controleren. Als je echt gaat hyperventileren, kun je beste even een diepe inademing nemen en deze even vasthouden. Als je dan vervolgens langzaam uitademt en dit herhaalt, moet dit goed komen.

Verder zou ik diegene die het bloed afneemt waarschuwen wat er gebeurd is de vorige keer en vragen of je op zo'n manier mag gaan zitten dat je de naald niet kan zien en verdere afname.
Sterkte!

---

Deep inside, I've never felt alive

Ik herken dit zeker! Ik heb nog nooit bloed laten prikken, maar dat komt vooral omdat ik er doodsbang voor ben. En dan ben ik niet bang voor de naald of de prik. Nadat ze mijn zus zowat leeg hebben geprikt zonder resultaat, moet ik er al helemaal niets van hebben. Maar misschien komt dat gewoon doordat ze nogal kan overdrijven en ervan houdt om mij bang te maken. :'D

---

•*• Lululu •*•

Scandal schreef:
Ik heb niet echt schrik van naalden, maar ik kan niet tegen bloed prikken/geven zelf.
Ik zorg er gewoon voor dat ik genoeg gegeten heb voordien, dat ik enorm veel water heb gedronken (dan gaat het blijkbaar sneller), ik drink vaak nog wat kamillethee voordien en ik neem mijn vriend mee waarbij ik in zijn hand mag knijpen.

Ik moet nuchter zijn. :')

---

Forget the risk and take the fall...If it's what you want, it's worth it all.

De andere kant op kijken en laat ze niet aftellen (:
Al moet ik zeggen dat ik er weinig moeite mee heb, maar als ik nerveus wordt helpt dit.
Ik heb ook een keer chips staan eten en toen had ik niet eens door dat het al gebeurd was, haha :p of volgende keer kalmeringspilletje van A. Vogel pakken? Heb ik ook gedaan voor sommige examens en bij mij hielp dit ook (:

---

In the end the only person we love is ourselves, that's why we choose to love someone who can please us the most.