Normaal ? - Liefde, Vriendschap & Familie

Ik voel me de laaste tijd gewoon zo ongemotiveerd en leeg . Opstaan en eten is moeilijker geworden . Ik wil mij meestal afzonderen . Ik kan mij ook op niets concentreren. Niets boeit mij nog , ik geniet een heel pak minder van de dingen die ik normaal wel genot.Ik ben rusteloos .Wat is dit met mij ? Weet iemand het , of voelt iemand zich ook zo?

---

you're cold and I burn, I guess I'll never learn

Bates schreef:
Ik denk eigenlijk dat het op een forum erg moeilijk is om over zoiets te oordelen. We krijgen een post van enkele zinnen, meer niet. Het kan zijn dat het gewoon een dipje is, dat het puberteit is of dat je effectief depressief bent. Als je je echt zorgen maakt, dan zou ik gewoon eens met iemand spreken in je vriendenkring of je familie die je kan vertrouwen. Zij weten hoe je je gedraagt en of dat anders is dan je normaal doet (meestal toch).
Zo kan je daar niet echt een oordeel over vellen, sorry.

Hier ben ik het wel mee eens. Ik denk dat je dan nog zelfs beter naar een dokter kan gaan, als je het zeker wilt weten. Een dokter heeft geheimhoudingsplicht en hij of zij kan ook doorsturen naar een professional, mocht het nodig zijn.
Wil je nog niet meteen naar de dokter, maar wil je het liever ook niet kwijt aan familie of vrienden dan kun je altijd nog naar een vertrouwenspersoon gaan op school. Deze hebben ook een geheimhoudingsplicht en dan ben je het toch kwijt.
Succes en sterkte ermee!

---

Deep inside, I've never felt alive

Rivaille schreef:
(...)...
15 jaar.
Okeeeeeeeeeeeeeeeeeeeeeeeeeee.

Het is grappig dat je denkt dat omdat jij op die leeftijd niet depressief was geen enkele vijftienjarige dat kan zijn.
Also, kunnen we alsjeblieft stoppen met puberteit gebruiken als legit reden om jezelf te snijden en suïcidale gedachtes te hebben? Want dat is het niet. Het is dan ook absoluut niet iets wat je licht op moet nemen, hoe jong iemand ook is. Sinds wanneer geeft leeftijd een indicatie van hoe erg iemand zijn problemen zijn? Wat een bullshit. Tuurlijk, iedere puber zit er wel eens doorheen, maar er is een grens tussen een puberdipje en niet meer leven willen. Puberteit is dan ook nooit een oorzaak, zoals het hier door vele vele users af wordt afgeschreven, hooguit een bijkomende factor. Jullie gebruiken op een manier dat je tegen iemand met tumorgezwel zegt dat het wel een verkoudheidje zal zijn. Nnnniet aanvallend bedoeld overigens, gewoon in z'n algemeenheid ;].

---

i put the fun in funeral

Rivaille schreef:
(...)...
15 jaar.
Okeeeeeeeeeeeeeeeeeeeeeeeeeee.

Hey, . Mijn zusje is al sinds haar 12e depressief. Dat ging echt iets verder dan de puberteit. Het taboe op depressie begint eindelijk wat te eroderen, maar om de een of andere reden zien sommigen kinderen nog steeds niet als mensen die ook psychologische problemen kunnen hebben.

[ bericht aangepast op 22 april 2014 - 19:04 ]

---

quidquid excusatio prandium pro

Moment, jij vraagt hier om hulp en bijna íédereen begint weer met dat nutteloze gekibbel. OK.
Maar je moet doen waar je je goed bij voelt. Als jij vind dat je naar een psycholoog moet, ga daar dan heen. Maar als je denkt dat het niks is en over zal gaan, wacht er dan mee en kijk het even aan. Succes verder, en ik hoop voor jou dat het maar een dip is.
Mijn inbox staat open, mocht je daar soms behoefte aan hebben.

---

'The best way to predict the future is to create it'.

Oké, ik kan wel zeggen wat ik denk dat het is hierop, maar ga gewoon naar iemand toe die er verstand van heeft. Serieus, ik kan moeilijk zeggen wat je wel of niet hebt als ik dat niet weet - is enkel maar gegok.

---

Don't walk. Run, you sheep, run.

Lushella schreef:
(...)

Ik wou een depressie eigenlijk nooit zien als de oorzaak . Maar ik heb het wel al vermoed. Want mijn ma is depressief en dat ong. al 10 jaar. De dokters zeiden dat het genetisch is. Dus dat is ook een reden meer om dat te denken . Ook gaat dit alles al ong. 1,5 jaar. 1 keer een zelfdoding poging ondergenomen , en snijden doe ik ook . Maar stel ik mij mss aan ?

Ik denk absoluut niet dat je je aanstelt. Wat ik opmaak uit jouw berichten hier is het denk ik wel nodig om te gaan zoeken naar professionele hulp. Zij kunnen het allerbeste beoordelen of wel wel of niet iets met je aan de hand zou kunnen zijn. Maar automutileren en suïcidale gedachten/neigingen zijn nou niet om te zeggen trekjes die bij de puberteit horen. Vind ik tenminste.

Als je er behoefte aan hebt om er verder over te praten staat mijn inbox altijd open. (:

[ bericht aangepast op 22 april 2014 - 19:29 ]

---

It took me four years to paint like Raphael, but a lifetime to paint like a child - Pablo Picasso

Sorry, maar ik kan via een topic niet precies een goed beeld van jouw situatie vormen. Als je echt twijfelt zou ik, als ik jou was, hulp gaan zoeken.

---

26 - 02 - '16

iedereen zegt hier dat het geen depressie kan zijn, maar als volgens de gemiddelde 1 op 4 mensen ooit een mentale ziekte krijgen, dan geloof ik heus wel dat dat kan. Ze zit ook in de leeftijd waar een mentale ziekte begint te tonen, mijn angststoornis begon ook te tonen rond mijn 15,16 jaar. beste tip: praat met je huisarts

---

Maybe we should doubt our fears instead our dreams.

Ik denk dat mesnen die je kennen het beter kunnen oordelen dan wij dat kunnen.
Zolas hierboven al gezegd wordt kun je als je twijfelt altijd naar een huisarts of such gaan. Als je snijd en zelfmoordneigingen hebt, dnek ik eerlijk gezged niet dat het op de puberteit te schuiven is.
je kunt ook altijd pben

[ bericht aangepast op 23 april 2014 - 0:09 ]

---

If only humans could have vertical asymptotes ~ Quinn