Tomorrow ||| One Direction ||| Speeltopic 2 - Speeltopics

Nu verder:
Het is nu een uur of 7 op vrijdag avond. Morgen is het zo ver voor alle koppels. Alles staat al klaar, of er moet nog van alles gebeuren. Sommingen proberen kalm te blijven terwijl anderen totaal flippen. De spanning is in elk geval wel duidelijk merkbaar, of de jongens nu een vrije dag hebben gwhad of aan het werk moesten. Allemaal zitten ze met hun hoofd bij de dag van morgen, want dat is de dag des oordeels...

Bowties were never Cooler

Louis Tomlinson
Ik zag hoe Harry toch langzaam ging liggen en me smekend aankeek. Het was wel duidelijk al door de maniet waarop hij lag dat hij dit niet compleet gemakkelijk vond. Toch wilde ik hem zich gemakkelijker laten voelen voor ik hem vast maakte. Ik glimlachte naar hem en boog over hem heen. Heel zacht drukte ik mijn lippen op die van hem, maar al snel kon ik me niet meer inhouden en ging een stuk dieper de zoen in. Ik kroop over hem heen en zette mijn handen naast mijn hoofd. Ik moest mezelf er aan herrinderen dat ik zijn handen nog vast wilde vastzetten. Ik zocht met mijn handen de zijne en klikte om zijn eerste pols een van de boeien. Ik glimlachte wat tegen zijn lippen en beet zacht wat op zijn onderlip. Ik sloeg de boeien om de bovenste dwarsspijl van het bed en pakte hem weer vast aan de andere kant. Ondertussen ging ik helemaal op in de kus. Het was zo fijn dit. Ik voelde zijn hart tegen mijn huid kloppen, of dat was mijn hart dat zo hart klopte. Allebei kon zelfs nog prima. Ik klikte toen zijn andere pols vast en sloot de kus af. Ik gaf hem nog een licht kusje op zijn lippen voor ik rechtop ging zitten en vrij triomphantelijk keek naar hoe hij erbij lag: vastgeboeid aan het bed. Het enige wat hij nog kon was op zijn buik draaien en weer terug. Meer niet. In elk geval niet met zijn handen. Ik wist zeker dat hij me nogsteeds kon laten smeken om hem als hij echt wilde. Ik had dus geluk dat ik nu van hem de overhand kreeg. Ik aaide even door zijn krullen en trok toen in een snelle beweging mijn tanktop uit. Ik kreeg het hiet flink warm van. Om Harry zo te zien was echt geweldig, maar tegelijkertijd maakte het me ook wat ongemakkelijk omdat hij nu echt niets meer kon en nu zowel zijn als mijn lot in mijn handen lag. Dat zou niemand aan moeten durven.

Bowties were never Cooler

Harry Styles
Ik voelde gelukkig al snel zijn lippen zacht op die van mij en glimlachte ik tevreden. Ook vond ik het echt niet erg dat het na enkele seconden wat steviger werd, en zodra hij over me heen kroop sloeg ik automatisch mijn benen al rond zijn middel. Hier kon ik best even mee doorgaan, daarom liet ik gewillig mijn ene pols in de boeien slaan, zolang hij de kus maar niet verbrak. Zo koud was het metaal niet, dus dat viel ook best mee. Bij het gevoel van zijn tanden in mijn onderlip liet ik een genietend geluidje horen. Op zijn volgende handelingen reageerde ik niet, ik kon alleen maar denken aan zijn lippen op de mijne. Mijn hartslag versnelde een beetje en mijn ademhaling werd een beetje onregelmatig door zuurstofgebrek. Hij trok terug, waardoor ik de kans kreeg naar wat adem te happen. Ondertussen zat ik blijkbaar al vast aan het bed, en ik gaf een korte ruk aan de boeien om te checken hoe sterk die dingen waren. Sterk genoeg om mij te houden in ieder geval, we hadden eerder wel een ander soort handboeien gebruikt bij Louis, maar die trok hij zo kapot. Dan was mij dat zeker gelukt en moest er zwaarder geschut komen, zoals dit. Met veel plezier keek ik toe hoe hij zijn tanktop uittrok, al kreeg ik wel gelijk spijt dat ik hiermee had ingestemd. Nu kon ik hem niet aanraken op de manieren die ik zo graag wilde. Met mijn benen drukte ik hem weer ietsje meer naar me toe en keek hem onschuldig aan. Aangezien ik vast lag en nergens meer heen kon, begon het echte werk volgens mij. Alsnog had ik genoeg mogelijkheden wat ik kon doen met mijn benen, al zo ik het niet doen. Dat verpestte zijn moment, maar als Louis echt vervelend ging doen zou ik er niks meer aan kunnen doen, dan ging ik uit gewoonte proberen de rollen om te draaien. Ik trok nog zacht aan de boeien, wat een zacht getik tegen de spijlen van het bed veroorzaakte. Dat zou de komende tijd mijn enige houvast zijn, mijn kracht tegen die dingen aangooien.

Because I love him, do I need another reason?

[MT. En ik zou graag weer meedoen, maar ik wacht nog steeds op een reactie.]

"Family don’t end in blood”

[ik heb iedereen een berichtje gestuurd]

Bowties were never Cooler

Louis Tomlinson
Ik grijnsde even toen ik zag dat Harry probeerde los te loken uit de boeien. "Volgens mij breek je het bed nog eerder, lief." zei ik poeslief voor ik mijn tanktop uittrok en zonder te kijken door de kamer gooide. Direct voelde ik Harry zijn benen die hij tijdens de kus om mijn middel had geslagen zich spannen. Ik kiepte wat voorover en zocht steun met mijn handen op zijn stevige borstkas. Ik zag zijn onschuldige blik en hoorde de boeien nog wat rammelen. "Je zult nog even moeten wachten, lieve schat." mompelde ik met een scheve glimlach voor ik met mijn vingers langzaam om laag gleed, maar zelf wat meer voorover kiepte. Ik drukte zacht mijn lippen een keetje in zijn nek en gleed met mijn vingers over zijn liezen. Onder het kusje plukte ik aan een paar krullende haardjes. Daarna liet ik hem op dat vlak weer los en ging weer rechtop zitten. Daarna kroop ik met enige moeite van het bed af en zette mijn mobiel op zqklamp om eens te kijken naar de verzameling die er over de tijd hier was komen te liggen. Sommige dingen, zoals Harry zijn sexy roze pluche handboeien, waren stuk, maar veel was toch best bruikbaar. Uiteindelijk vond ik iets wat misschien wel kon werken. Het was een lang breed zwart stuk leer. Ik had geen idee meer wat het ookal weer was, dus ik hing het voor nu maar even achterop het bed. Daarna zocht ik nog even verder, maar liet de rest wat ik vond een beetje bij elkaar onder het bed liggen. "We moeten hieronder echt eens opruimen, Haz." zei ik voor ik weer ging staan. We moesten echt eens een doos voor deze spullen, maar dat was voor een andere keer. Ik ging naast hem zetten en streek zacht over zijn gespierde buik en v-lijntjes. "Ik heb nog wat dorst. Wil jij ook? Of wacht je gewoon even?" Eigenlijk had ik helemaal geen dorst, maar ik bedacht me iets wat in de keuken lag en ik misschien wel kon gebruiken in plaats van de leren strook. Ik had namelijk geen idee waar die geweest wae en vond dat dus niet erg fris. Zelf ik niet, laat staan mijn toch nog iets nettere vriendje die ook nog eens wist waarvoor het echt was. Nee, ik haalde wel een alternatief uit de keuken.

Bowties were never Cooler

Harry Styles
Ik rolde met mijn ogen door zijn woorden, het was een optie, alleen geen heel handige. En daarbij zou ik dan mijn polsen bezeren. Met behulp van mijn benen trok ik hem weer naar me toe, waardoor hij steun moest zoeken op mijn borst omdat hij bijna viel. Een zucht rolde over mijn lippen toen hij zei dat ik moest wachten, daar had ik echt geen zin meer in, nu al niet. Ik sloot mijn ogen bij zijn kusje in mijn hals en kon het even later niet tegenhouden om een zachte kreun te laten horen. Het voelde wel goed, daar niet van, maar ik kon niet zeggen dat ik het erg vond dat hij zijn hand toch weghaalde. Ik merkte dat hij van het bed af wilde dus verslapt ik de grip die op zijn middel had zodat hij weg kon. Blijkbaar was het omdat hij iets nodig had van mijn verzameling, ik wist precies wat er allemaal lag, hij hoefde echt niet te zoeken als hij het ook gewoon kon vragen. Het duurde even, maar daarna hield hij iets omhoog waardoor mijn ogen groot werden. Ik schoof weer iets achteruit, zover het kon tenminste. Ik knikte om zijn opmerking, eigenlijk had ik geen idee waarom ik dat in eerste instantie nooit gedaan had, het had het een stuk makkelijker gemaakt. Hij kwam weer bij me zitten en ik had de neiging mijn hand op de zijne te leggen en tegen hem aan te kruipen, wat een beetje lastig ging nu. Ik trok mijn wenkbrauwen op bij Louis zijn vraag die volgde. "Nee, ik blijf wel even liggen," mompelde ik sarcastisch, en trok ter bevestiging weer aan de boeien. Zelfs al ik zou willen, dan werd het nog een probleem aangezien mijn beide handen vast zaten, en ik dacht toch echt niet dat hij me los ging maken nu hij me eenmaal had. Dan had hij het glas me voor moeten houden, en dat was gewoon te gênant voor woorden. Dan had ik liever dorst voor een tijdje.

Because I love him, do I need another reason?

Louis Tomlinson
Ik speelde wat met Harry zijn lichaam. Ik vond het wel leuk om hem te zien en horen reageren op mijn aanrakingen. Zelf lag ik daar altijd te kronkelen en om nu eens te zien hoe dat eruit zag was best leuk. Ik grinnikte bij zijn woorden en drukte een kusje op zijn voorhoofd. "Een momentje, lief. Ik ben zo terug." zei ik voor ik opstond en de kamer uit wandelde. Ik sloot de deur weer en liep naar beneden waar Scott inderdaad op de bank de pizzaborden aan het aflikken was. Ik liep de keuken in en pakte een glas. Ik vulde het met ijsblokjes. Opweg terug pakte ik nog een schone theedoek mee en hobbelde ruatig de trap op. Het glas liet ik op de overloop staan, maar de theedoen nam ik nu al mee naar binnen. "Heb je me gemist, Hazza?" vroeg ik met een semi-onschuldige blik in mijn ogen. Ik kroop naast hem op het bed en aaide door zijn krullen met mijn vrije hand. Ik had echt enorm veel geluk met zo'n geweldig lief en knap vriendje. Hij was echt het beste vriendje dat iemand zich ooit kon wensen en hij was helemaal van mij. Ik keek nog even in zijn grote groene ogen en begon toen de theedoek op te vouwen tot een blinddoek. Op de een of andere manier voelde je alles beter en was alles veel opwindender. Ik hoopte dat hij dat ook vond. Anders zou ik het direct losmaken. Ik ging hem niet laten lijden. Ik drukte een kusje op zijn neus en keek nog een keer in het stralende groene ogen te kijken. Daarna legde ik een hand achter zijn hoofd om het iets op te tillen. Met de andere legde ik de theedoek voorzichtig op zijn ogen en trok het stuk stof voorzichtig naar achter om die daar voorzichtig vast te knopen. Het was nog lastig om zijn krullen niet mee te knopen, maar toch lukte het me wel. Ik legde zijn hoofd weer neer en drukte een kusje op zijn lippen. "Zit het goed? Of wil je liever zien?" vroeg ik toch wel aan hem. Ondertussen gleden mijn vingers weer richting zijn liezen. Ik nam zijn mening zeker wel mee, want ik wilde ook echt dat hij genoot.

Bowties were never Cooler

Harry Styles
Ik glimlachte weer bij zijn kusje en knikte. Verder kon ik niet veel meer dan toekijken hoe hij bij me weg liep, al wilde ik het niet. Hij moest bij me blijven en zijn warme huid tegen die van mij drukken. Ik zuchtte diep en schoof wat hulpeloos heen en weer om een wat meer comfortabele positie te vinden, want zo prettig lag dit niet. Er gingen sowieso rode striemen op mijn polsen komen, zo scherp was het metaal niet, maar met het gewicht dat erop drukte was het alsnog onvermijdelijk. Wachtend op Louis bedacht ik me wat hij daar beneden allemaal aan het doen was, ik geloofde echt niet dat hij alleen wat ging drinken. Waarschijnlijk zou hij iets meenemen van beneden, maar wat wist ik niet. Ik dacht nog even na tot de jongen weer in mijn blikveld verscheen en naast me kwam zitten. "Ik mis je altijd als je weg bent," mompelde ik zacht. Het was best triest, maar absoluut de waarheid. Ik vond het al erg als hij even de hond aan het uitlaten was, laat staan dat hij het grootste deel van de dag op zijn werk was. Ik probeerde wat naar hem toe te gaan zover de boeien het me toestonden en keek hem nieuwsgierig aan toen hij bezig was met de theedoek. Langzaam begon ik te begrijpen wat hij van plan was en ik wist niet of ik het eerder spannend of verontrustend vond. Ik besloot maar voor het eerste te gaan, dat was toch iets positiever. Toen Louis mijn hoofd optilde werkte ik mee door mezelf hoog te houden en liet hem me de blinddoek voorknopen, om nog even dankbaar te glimlachen bij zijn kusje. Het werkte geruststellend. Het was eigenlijk best eng voor me, aangezien ik het meest op mijn ogen vertrouwde in dit soort situaties. Dat was vooral omdat ik het meestal nodig had om alles te kunnen overzien, want anders kon ik Louis niet goed geven wat hij van me nodig had. "Nee," antwoordde ik, om even schokkerig adem te halen bij het gevoel van zijn hand die weer omlaag gleed. "Het is goed," plakte ik er nog achteraan. Ik deed een poging tot mijn hoofd in zijn richting te draaien, vanaf nu moest ik mijn vertrouwen in mijn gehoor en gevoel stoppen, en natuurlijk in hem. Hem vertrouwde ik echt wel, al maakte dit me toch wat zenuwachtig. "Mag ik dan nog wel een kusje?" vroeg ik op een zielig toontje en tuitte mijn lippen een beetje. Die zekerheid had ik echt nodig van hem, zeker aangezien ik wel wat opgaf voor hem, dus vond ik dat ik het verdiende.

Because I love him, do I need another reason?

Louis Tomlinson
Ik glimlachte toen hij zei dat hij me altijd miste. Het was fijn om te weten dat iemand zo veel om je kon geven dat die je vaak miste als je er niet was. Ik miste Harry ook vaak, zeker 's avonds als hij naar zijn werk was en 's ochtends als ik alleen me aan het klaarmaken was voor werk, zelfs al lag hij dan gewoon hier te slapen. Ik trok mijn benen op zodat ik in kleermakerszit op het bed kon zitten terwijl ik de blinddoek vouwde. Toen ik klaar was hiekd ik voorzichtig zijn hoofd wat omhoog, om de doek vast te kunben knopen. Eenmaal klaar gaf ik hem nog een kusje en vroeg toen toch maar of hij het erg vond, terwijl mijn vingers naar zijn liezen gleden. Ik glimlachte bij zijn woorden en reactie. Dit was dus precies waar ik op had gehoopt. Doordat hij niets kon zien reageerde hij hier veel heviger op dan normaal. Dit hielp me wel een hoop, ook wel omdat hij nu moeilijker mij kon plagen. Bij zijn vraag plukte ik zacht drie keer aan een klein krulletje wat over zijn lies viel. Ik leunde voorover, zodat mijn borst contact maarte met de zijne, en drukte zacht mijn lippen op die van hem. Om te zien welke effecten ik had, of kon hebben, op zijn lichaam, wonden mij ook best op. Toch kon ik me niet zo maar laten gaan. Eerst eens even kijken hoe ver iknmoest gaan tot hij ging smeken. Zijn grote groene ogen, waar ik altijd voor zwichtte, kon hij nu niet gebruiken en zijn handen ook niet, dus verbaal smeken was zijn enige optie en zou zijn enige redmiddel zijn... Of de klok die 12 sloeg, maar ik was niet van plan het zo laat te maken. Het was nu net 7 uur geweest en hem nog 5 uur zo plagen zou hij niet volhouden, maar ik zeker ook niet. Nu was het dan nog wel erg leuk, maar ik kende mezelf. Ik was ongeduldig en snel verveeld. Hij zou dus veel verschillende dingen over zich heen krijgen, beginnend met zo de ijsbloknes, maar echt lang zou geen van zijn kwellingen duren, gewoon omdat mijn hoofd ook niet stil bleef staan. Na eelven trok ik weer terug. "Een momentje, schatje." zei ik voor ik van het bed stapte en hem hulpeloos achterliet om geruisloos het glas met nu licht gesmolten ijsklontjes te pakken. In een hartjesvorm, typisch. Het glas zette ik op het nachtkastje en ik liet me weer naast Harry op het bed in kleermakerszit zakken. Ik pakte een klontje en hield die recht boven zijn hart. "Er klaar voor?" vroeg ik en net op dat moment viel er een ijskoude druppel van het klontje zo op zijn borst

Bowties were never Cooler

[MT]

How far is far

Harry Styles
Ik liet me rustig en zonder tegenspartelen de blinddoek omdoen. Onwennig en licht ongemakkelijk was het zeker, maar de spanning die het veroorzaakte maakte een groot deel al goed. Ik had wat moeite met ademhalen door zijn vingers bij mijn lies en vroeg erna of ik nog een kusje mocht, in ieder geval voor hij besloot dat ik het niet meer mocht, dan moest ik mijn kans nu grijpen. Ik maakte een soort piepend geluidje door zijn handelingen, dat deed nog best pijn, zelfs al deed hij voorzichtig. Een rilling ging door me heen toen zijn borst tegen de mijne gedrukt werd en ik zijn zachte lippen voelde. Ik vond het heel vervelend dat ik mijn vingers niet door zijn haar kon vlechten en hem dichterbij kon trekken, en om alsnog een teken van rebellie te tonen ging ik met mijn tong over zijn lippen heen. Louis wist heel goed dat ik altijd mijn best zou blijven doen om hem gek te maken, al zag ik niets en kon ik me praktisch amper bewegen, ik kon het doen als ik hard genoeg probeerde. Ik pruilde toen ik het contact verloor, maar al snel stonden al mijn zintuigen op scherp want ik hoorde hem niet meer. Dat vertrouwde ik al voor geen meter, hij deed nooit zo sneaky dus moest het wel iets zijn wat ik niet leuk ging vinden. Ik voelde het bed een beetje inzakken aan zijn kant en fronste inwendig bij zijn woorden. Volgens mij wilde ik niet eens weten wat hij bedoelde, en was het maar beter dat ik het niet kon zien. Toch liet ik een kort knikje zien. Iets heel kouds kwam op mijn borst terecht, waardoor ik wat geschrokken naar adem hapte en hulpzoekend in zijn richting probeerde te kijken. Nu had ik een klein beeld van wat hij had, ik gokte op ijsklontjes, maar ik kon het mis hebben. Mijn ademhaling werd automatisch al wat sneller door hetgene dat ik nu kon verwachten, hopelijk deed hij nog wel een beetje rustig met me, ik bleef immers onervaren in deze positie.

Because I love him, do I need another reason?

Louis Tomlinson
Ik zag Harry zijn ademhaling sneller gaan bij mijn woorden. Ik grijnsde en zag hem naar adem happen bij de druppel op zijn borst. Ik bracht mijn hand omlaag en drukte het koude blokje op zijn borst. Voorzichtig maakte ik cirkeltjes ermee om zijn tepels. Ik wilde wel eens zien hoe hij zich hieruit ging proberen te redden. Al zou hij ook wel weten dat ik snel verveeld raakte. Na een paar keer het rondje te maken verplaatste ik het blokje langs zijn nek naar zijn lippen. "Mondje open, liefje." mompelde ik voor ik zelf het overblijfseltje van het blokje tussen mijn tanden nam en tegen zijn lippen drukte. Het was flink koud tegen mijn tanden, net als zijn borst waartegen ik mijn borst weer drukte. Ik werd steeds wanhopiger voor zijn lippen. Ik hoopte dus maar dat hij snel zou breken, want ik wilde hem zo graag hebben. Ik hield enorm veel van hem en wilde hem echt heel graag bij me hebben. Het liefst had ik de jongen nu bovenop me en lag ik in zijn positie. Toch vond ik het op deze manier voor een keertje wel leuk. Daarbij wist ik dat hij ook genoeg kon doen met me in deze staat. Hij kon me om zijn vingertjes winden door ook maar een woord te zeggen, maar zolang hij dat niet probeerde had ik nog de overhand in dit spel. Het was een gevaarlijk spel, zeker als je bedacht dat ik dit 10 keer harder terug ging krijgen. Mijn handen gleden naar zijn krullen en haakten zich daarin vast. Ik hield zo veel van hem en zelfs al kon hij mij niet zien en lag hij vastgebonden en geblindoekt onder me, ik zou het nooit kunnen laten hem te kussen. Hoe erg ik hem ook plaagde. Zijn lippen waren hetgene wat ik nooit zou plagen en waar ik nooit vanaf zou kunnen blijven.

Bowties were never Cooler

Harry Styles
De spanning gierde al door mijn aderen, maar het werd drie keer zo erg toen er een druppel heel erg koud water op mijn borst viel. Happend naar adem holde ik mijn rug iets van het bed af door het ijsblokje dat hij tegen mijn huid drukte en liet een zacht klaaglijk geluidje horen die zijn naam moest voorstellen. Ik kon de paar kreunen die volgden echt niet tegenhouden, het voelde zo vreemd en goed tegelijk dat ik er gek van werd. Die geluiden bleef ik maken tot hij langzaam het blokje verschoof naar mijn hals en zacht zijn bevel gaf. Ik voelde zijn lippen tegen de mijne samen met het ijsblokje en zijn borst die tegen die van mij gedrukt was. Het was te merken dat hij ook gefrustreerd raakte, ondanks dat ik hem niet kon zien. Persoonlijk bungelde ik aan de afgrond om al mijn waardigheid weg te gooien en hem te gaan smeken, maar ik kon het nog heel even volhouden. "Zo wanhopig voor me, zelfs nu nog," mompelde ik tegen zijn lippen voor ik die braaf opende en met mijn tong over zijn lippen en het ijsblokje ertussen ging. Terwijl ik daar mee bezig was deed ik een poging om mijn benen weer rond Louis zijn middel te slaan en hem dichter naar me toe te halen. Opgeven zou ik nog niet doen, maar een goede handeling van hem en ik hield het niet meer. Ik trok wat aan de boeien zodat ik wat verder onderuit kon zakken en een betere positie had om zelfs in mijn situatie hem stevig te kunnen kussen. Nogmaals rolde een zachte kreun over mijn lippen toen hij zijn vingers in mijn haar haakte. Ik had er best veel voor over om nu zijn uitdrukking te kunnen zien, de triomf dat hij me zo had, het genot en de eeuwige liefde die ik er altijd in zag. We mochten elkaar dan wel heel veel dingen aandoen op dit gebied en dat was fijn, maar het zou al een stuk minder zijn als ik niet wist dat Louis zoveel van me hield als hij nu deed.

Because I love him, do I need another reason?

Louis Tomlinson
Ik gromde zacht bij zijn woorden en beet wat steviger op het ijsblokje toen zijn tong over zijn lippen ging. Ik was inderdaad zelfs in deze staat extreem wanhopig voor hem. Ik wilde hem alleen niet laten weten hoe wanhopig ik voor hem was. Ik drukte mijn lippen op die van hem zodat het ijsblokje tussen onze monden werd gedeeld. Zijn benen kronkelden ondertussen in het wilde weg. Ik dacht wel te weten wat hij probeerde en drukte me iets dichter tegen hem aan. Mijn vingers haakte ik in zijn haren en hoorde een kreun over zijn lippen rollen. Ik grijnsde wat triomphantelijk tegen zijn lippen en duwde met mijn tong het ijsklontje, of wat er over van was, richting Harry zijn mond. Ik haakte een hand uit zijn haren om een tweede klontje te pakken. Het was heel koud in mijn vingers. Ik bracht het omlaag en liet het over een van zijn v-lijntjes glijden naar zijn lies. Ik wilde hem horen kreunen, naar adem happen en smeken. Dat hij me hierin me genoeg vertrouwde om me deze situatie toe te vertrouwen, zorgde er alleen maar voor dat ik hem met alle mogelijke liefde zo veel mogelijk ervan wilde laten genieten. Dit gebeurde zo weinig dat ik hem echt wel wilde laten genieten van deze avond, al zou ik, en hij waarschijnlijk ook, opgelucht zijn als hij de touwtjes weer in handen kreeg. Helemaal comfortabel waren we namelijk geen van bijden op dit moment volgens mij, hoe opgewonden we hier allebei ook van werden. Zelf ademde ik ook al wat zwaarder dan normaal, al was dat alleen maar omdat Harry nogsteeds mijn lichaam wist te bespelen. Of hij dat ook wist, wist ik niet zeker, maar het zou kunnen van wel. Ik volgde de lijntjes van zijn liezen en spieren met het ijsklontje, onder dat ik mijn lippen nogsteeds op die van hem gedrukt hield. Wat ik nog zou moeten doen om hem echt over de rand te krijgen wist ik niet, maar voor nu was dit nog wel een best leuk spelletje.

Bowties were never Cooler

Harry Styles
Een scheve grijns verscheen rond mijn lippen toen ik hem hoorde grommen, ik had dus gelijk gehad. Dat was handig om te weten. Het ijsblokje was heel koud tegen mijn lippen en tong, maar die van hem maakten dat wel weer goed. Hij leek te begrijpen wat ik van hem wilde, en glimlachte tevreden toen ik voelde hoe hij zich dichter tegen me aan drukte. Gretig bleef ik mijn lippen tegen de zijne gedrukt houden, wat nog altijd mijn grootste zwakte was, zijn zachte en warme lippen. Ik zei daar bijna nooit tegen, behalve daarnet, maar dat had hij ook verdiend. Ik voelde hij het blokje verder mijn mond in duwde met zijn tong, dus dit keer bleef ik braaf en liet het daar smelten. Ik ging zo op in waar ik mee bezig was dat ik niet doorhad dat hij een hand uit mijn haren had gehaald, tot ik weer een ander blokje ijs tegen mijn lies aan voelde. Een redelijk luide kreun rolde over mijn lippen en ik beet zacht op de zijne om het te dempen. Ik moest het Louis nageven dat hij wel echt zijn best voor me deed, wat ik erg waardeerde, maar het werd zo wel lastig om mezelf in de hand te houden. Ik deed een poging om mijn heupen tegen de zijne te drukken, als subtiele hint dat ik het niet heel lang meer ging volhouden. Ademhalen werd ook moeilijk, met mijn hele lichaam die reageerde op het ijs op mijn lies en zijn lippen tegen de mijne, ik zou het bijna vergeten te doen. Op een gegeven moment draaide ik mijn hoofd weg, zodat hij niet zo snel me weer kon kussen. "Louis," hijgde ik, met een duidelijk aanwezige smekende ondertoon. Het was mijn vorm van hem smeken me te nemen, tenzij hij besloot dat het leuk was om nog meer dan alleen dat te horen. Daar zag ik hem wel voor aan, dat ik echt op mijn knieën hem moest smeken, en het erge was dat ik bijna bereid was dat nog te doen ook.

Because I love him, do I need another reason?