Tomorrow ||| One Direction ||| Speeltopic 2 - Speeltopics

Nu verder:
Het is nu een uur of 7 op vrijdag avond. Morgen is het zo ver voor alle koppels. Alles staat al klaar, of er moet nog van alles gebeuren. Sommingen proberen kalm te blijven terwijl anderen totaal flippen. De spanning is in elk geval wel duidelijk merkbaar, of de jongens nu een vrije dag hebben gwhad of aan het werk moesten. Allemaal zitten ze met hun hoofd bij de dag van morgen, want dat is de dag des oordeels...

Bowties were never Cooler

Louis Tomlinson
Zodra het tweede ijsblokje zijn lies raakte hoorde ik een luide kreun uit Harry zijn keel komen en zijn tanden zich in mijn onderlip boren. Het liet me eigenlijk alleen maar meer grijnzen en stralen. Hij hield zichzelf nog heel goed in de hand vond ik zo. Ik was al lang overgegaan op smeken in zijn positie. Hoe hij nu met zijn ogen keek werd me dan wel gespaard, maar goed. Ik zou niet stoppen tot hij smeekte. Ik voelde zijn heupen omhoog komen en grijnsde, maar was blij dat ik nog wat scheef lag, zodat hij niet tegen mijn kruis kon schuren, want op dit moment zou dat genoeg zijn om mij te laten smeken. Na even draaide hij zijn hoofd weg en ging ik weer iets rechter op zitten. De smekende toon onder het zeggen van mijn naam ontging mij zeker niet en ik moest hard op mijn al gehavende onderlip bijten om niet toe te geven. Wel worstelde ik me al vast uit mijn shorts, want die zaten nu echt te strak. Toen bedacht ik me iets. Ik liet het ijsblokje op zijn schaambot liggen om te smelten en ging ondersteboven van het bed of hangen om daaronder te grabbelen naar een van de dingen, waarvan ik geen idee had wat het was, die ik onder het bed op een stapeltje had gelegd. Het kon goed de zweep van daarnet zijn met de verschillende strengen, maar ik had echt geen idee hoe die eruit zag, omdat ik er nooit echt een goede blik op had kunnen werpen. Ik boog over Harry heen en drukte mijn lippen in zijn nek net onder zijn oor. De strengen van het ding liet ik zacht over zijn borst en de rest van zijn nek glijden. "Vertel me hoe graag je me wil, Hazza." fluisterde ik hees en zo verleidelijk mogelijk in zijn oor. Ik kon nu wel mijn heesheid gaan verbergen, maar ik had toch wel het gevoel dat hij wist hoe opgewonden ik wel niet was. Daarbij zou ik misschien met deze woorden de magische woorden die ik over zijn lippen wilde horen voor elkaar krijgen. De woorden die ons allebei zouden verlossen en mijn gekloot met ijsblokjes en dit zwarte leren ding zouden doen staken.

Bowties were never Cooler

Harry Styles
Na mijn korte smeekbede hoorde ik wat gekloot met stof, wat een opgeluchte zucht van mijn kant veroorzaakte. Ik hoopte echt dat dit genoeg was geweest voor hem om toe te geven en mij te geven wat ik nu zo nodig had, en anders was het alsnog iets eerlijker als hij zijn shorts uittrok. Mijn stille hoop leek ongegrond te zijn toen ik het bed voelde inzakken op een andere manier dan net, en besefte dat Louis waarschijnlijk over de rand hing om nog een van de martelwerktuigen te pakken. Een rilling ging door me heen en mijn ademhaling werd nog zwaarder, als dat al mogelijk was, toen ik zijn lippen en de bekende strengen van de zweep op mijn huid voelde. Ik was al zo gevoelig voor dat ding, al wist ik niet zeker of hij dat wist, zo niet mocht dat zo blijven ook. Mijn huid tintelde en werd warm op de plekken waar de zweep her raakte, het was zeker geen vervelend gevoel. De jongen begon te fluisteren en zijn woorden zorgden ervoor dat een hopeloze piep over mijn lippen rolde. "Ik wil je, Louis. Ik wil je in me hebben en dat je me zo hard neemt dat ik morgenochtend niet eens overeind kan komen," gromde ik hem toe. Als hij een eerlijk antwoord wilde, kon hij die krijgen, en dit was de waarheid. Het was heel zelden dat woorden als deze bij mij vandaan kwamen, maar vandaag was al een uitzondering op alles, dus waarom niet ook op dit. "Alsjeblieft," piepte ik er nog achteraan. Ik kon het niet meer aan zo en ik stond echt op knappen. Hijgend van de opwinding en de moeite die ik moest doen om me in te houden, wat overigens fysiek pijn begon te doen, wachtte ik op zijn reactie. Als hij besloot dat dit ook niet genoeg was ging hij daar heel veel spijt van krijgen, daar zorgde ik wel voor. Ik had daar nog wel een paar ideeën voor en anders kon ik nog wat dingen navragen bij mijn collega's. Als Louis me nu had kunnen aankijken had hij gezien hoe kapot ik was en ik wist zeker dat hij dat niet had kunnen weerstaan. Nu maar hopen dat hij het bij dit ook niet kon.

Because I love him, do I need another reason?

Louis Tomlinson
Zodra mijn lippen en de strengen van de zweep hem raakten voelde ik een rilling door hem heen gaan. Ook werd mijn ademhaling nog zwaarder, als dat al mogelijk was. Ik grijnsde een beetje en probeerde hem met mijn woorden te laten smeken. Hij piepte en begon toen grommend te smeken. Ik luisterde met een grijns en voelde rillingen over mijn rug gaan. Ik wilde hem nu echt bespringen en het was dat ik mijn boxer nog aan had, anders was dat ook echt gebeurt. Ik wilde niet toegeven, maar aan de andere kant zag ik hoe hij worstelde. Ik wist hoeveel pijn dit deed en hoeveel spanning hij moest voelen. Ik liet de strengen van de zweep nog even over zijn lichaam glijden, terwijl ik om hem heen kroop, zodat ik tussen zijn benen kwam te zitten. Het was niet lang meer en ik had het gevoel dat het nu ook niet zo lang meer moest duren voor elk van ons. De strengen liet ik naar zijn kruis glijden en ik drukte een klein kusje op zijn eikel. "Zeker, Hazza?" vroeg ik met een onschuldige ondertoon onder mijn hese opgewonden stem. Ik drukte zo goed mogelijk met een hand mijn boxer uit en trapte hem het bed af. Nu was het echt bijna zo ver en ik was heel erg opgewonden. Toen bedacht ik me iets. Ik boog over zijn been heen en haalde, liggend in een vreemde hoek, een flesje glijmiddel van onder het bed vandaan. Nu ik het me bedacht ging ik hem niet laten lijden zonder reden. Dat deed ik nu al erg genoeg. Ik liet het koude spul over mijn lengte gaan, zodat die goed glad was. Een rilling van de kou liep erdoor over mijn rug. Daarna, zeker met nog flink wat van de glibberige koude zooi op mijn hand, drukte ik met mijn schone zijn heupen omhoog, zodat ik met mijn andere hand ook wat van het spul rustig rond zijn opening kon speren. Zo zou alles gewoon wat makkelijker gaan, zeker sinds vanmiddag, als hij zich nu maar niet helemaal zou opspannen, al had ik dat gevoel niet. Anders had hij niet zo liggen smeken. Dat was namelijk niet wat Harry normaal ooit zou doen.

Bowties were never Cooler

Harry Styles
Het feit dat ik even geen reactie kreeg maakte me bang dat hij het nog meer ging rekken, tot ik de strengen zich voelde verplaatsen en ik besefte dat hij me waarschijnlijk eindelijk ging geven wat ik wilde. Een kreun rolde over mijn lippen door het zachte leer dat zich omlaag verplaatste en een stuk luidere bij zijn actie die volgde, het voelde gewoon te goed. Ik trok hard aan de boeien om me te verzetten tegen wat mijn lichaam wilde, maar dan moest hij echt op gaan schieten. Ik ging er wel spijt van krijgen als ik eenmaal los was, want dat moest pijn gaan doen, wat ik nu niet voelde door de adrenaline. "Natuurlijk niet, daarom smeek ik je," kaatste ik terug. Geen idee hoe ik nu nog sarcastisch kon zijn, maar dat was gewoon een deel van wie ik was. Ongeduldig schoof ik heen en weer tot hij actie zou ondernemen, en hoorde nog meer geritsel van stof. Hopelijk betekende dat -dat hi het ook niet langer meer hield, wat heel goed voor mij zou zijn. Nog wat vreemde geluiden vlogen me om de oren en ik wenste dat ik kon zien wat er gebeurde, dan kon ik tenminste me nog een beetje voorbereiden op wat ging komen. Ik voelde hoe hij mijn heupen iets omhoog hield en niet veel later een bekend koud spul. Kreunend probeerde ik me dichter hem aan te schuiven. "Lou, schiet nou op," klaagde ik, terwijl ik heel erg mijn best deed ontspannen te blijven liggen en niet weer al mijn spieren aan te spannen. Ik had geen zin in hetzelfde scenario op het balkon, dat had toch iets te veel pijn gedaan naar mijn smaak, al was het daarna wel fijn geweest. Het was niet zijn schuld, maar ik was wel blij dat hij er dit keer wel aan had gedacht, zeker omdat mijn lichaam door al zijn geplaag al ontzettend gevoelig was geworden, zou het weinig kosten om me pijn te doen. Ik wist toch wel zeker dat Louis dat niet wilde, maar het zou makkelijk onbewust gedaan kunnen worden.

Because I love him, do I need another reason?

Louis Tomlinson
Harry zijn sarcasme gaf me nog een tik dat ik hem nog even iets langer in spanning wilde houden. Dit was niet de positie dat je sarcastisch moest zijn. Dar had ik lang geleden geleerd, maar hij blijkbaar nog niet. Rustig deed ik mijn boxer uit en bereidde voor om Harry te geven waarvoor hij smeekte. Pas toen hij begon te klagen grijnsde ik en gleed met de zweep, die naast Harry's naakte lichaam lag, nog eens over zijn borst. "Als je niet zeker bent, kan ik natuurlijk nog wel even doorgaan, lieverd." zei ik met een scheve grijns. Ik gleed nog even rustig met de zweep over zijn lichaam. Zelf was ik ook heel opgewonden, maar goed. Ik moest van mezelf wachten tot hij echt zijn trots overboord zou gooien en me echt zou smeken zonder een spoortje sarcasme of trots. Hij zou op knappen staan op dit moment, dat was wel duidelijk al hoe hij er nu bij lag. Voorzichtig tilde ik de zweep met de stroken leer iets op van zijn huid en liet ze er licht tegenaan klappen, met een prachtig geluid wat daardoor werd veroorzaakt. Ik grijnsde en ging verder met het leer over zijn borst te laten glijden. Mijn ademhaling was inmiddels ook echt niet rustig meer en hoe ongelofelijk hulpeloos en opgewonden Harry hier lag hielp daar zeker niet bij. Ik kon alles met hem doen wat ik wilde, maar ik koos ervoor om hem hier ook van te laten genieten, hopelijk zo dichtbij het gevoel wat hij mij welke keer wist te geven. Het zou me zoizo niet lukken, maar als ik hem maar de helft van dat genot kon geven zou het al een goede poging zijn. Al het genot wat ik altijd kreeg van hem was onbeschrijfelijk en onmogelijk om iemand anders te laten voelen, maar ik zou het wel proberen. Hopelijk vond hij het fijn en ging ik niet te ver. Ach, dat zou ik morgen zeker weten. Ik zou het anders zoizo terugkrijgen. Ook dit ging ik zoizo terugkrijgen, maar als ik te ver zou gaan, kon ik de gevolgens nog niet overzien, maar dat ik extreem veel zou moeten smeken om hem te doen toegeven was wel iets wat ik zeker wist, nog veel meer dan normaal.

Bowties were never Cooler

Harry Styles
Mijn mond viel bijna open van verbazing bij zijn woorden. Dat kon hij me niet aandoen, ik was al zo dichtbij, ik kon er niet nog meer bij hebben. Dat was wel een innerlijke notitie voor de volgende keer, al het sarcasme laten varen. De zweep die weer lichtjes over mijn lichaam ging hielp er ook niet echt bij, waardoor weer een paar zachte kreunen over mijn lippen rolde. Je kon het me ook niet kwalijk nemen in de situatie waarin ik me bevond. Ik stond op het punt mijn mond te openen om hem te smeken op te houden met die verdomde zweep en me gewoon te nemen toen het leer opeens hard tegen mijn huid klapte. Ik hapte naar adem en holde mijn rug weer van het bed af, mijn hielen diep in het bed geboord. Al deed het een beetje pijn, het voedde de opwinding alleen maar en was ik echt niet meer in staat mezelf onder controle te houden. "Boo, alsjeblieft. Ik kan dit niet meer, het doet pijn. Ik doe alles, echt," piepte ik hem toe. Daar ging mijn laatste sprankje trots, heel veel lager dan dit kon ik niet zakken dus kon het me schelen wat ik voor hem moest doen. Het leer dat over de brandende plekken gleed die het net had veroorzaakt hielp ook niet echt bij het rationeel blijven denken, wat ik ook nu echt niet meer kon. Ik kon alleen aan Louis denken en hoe graag ik wilde dat hij me uit deze waanzin haalde, dat kon alleen hij doen, mijn handen lager immers vast en had was sowieso fijner als hij het deed. Hij was ook de enige die me zo aan het smeken had gekregen, dat deed ik voor hem nooit, al was er dan meestal geen liefde in het spel, alleen geld. Nadat ik hem had was ik daarmee gestopt, tot teleurstelling van een aantal. Maar hij was vanaf toen de enige met wie ik dit wilde delen en hij zou de enige blijven. Ik hield te veel van Louis om hem te verraden voor wat extra geld. Ik kronkelde wat onder de aanraking van de strengen, van alle ingehouden gevoelens die ik had prikte een paar tranen in mijn ogen, als ik me niet had ingehouden was ik allang gekomen, dus die paar stomme tranen waren het wel waard.

Because I love him, do I need another reason?

Louis Tomlinson
Toen ik hem hoorde smeken zonder ook maar een grijnstje trots nog in zijn stem wist ik dat ik gewonnen had. Voor een keer was ik degene die hem uit zijn lijden moest verlossen. Dat zou ik doen ook, want ik stond nu ook echt erg strak, al lang niet zo straks als hij. Ik liet de zweep nog even over zijn lichaam glijden, maar gooide toen toch het ding door de kamer. Ik legde zijn benen om mijn heupen en bracht toen voorzichtig mezelf bij hem binnen. Ondanks dat zowel ik als hij dit heel graag wilde deed ik dit wel rustig aan om hem te laten wennen. Het ging nu wel makkelijker dan op het balkon. Dat kwam waarschijnlijk grotendeels door het glijmiddel. Toen ik eenmaal helemaal in hem zat boog ik over hem heen en drukte een kusje op zijn lippen voor ik zijn blinddoek eraf haalde om recht in zijn waterige ogen te zien. "Het is zo voorbij, lieverd." kreunde ik zacht terwijl ik langzaam begon te stoten. Mijn handen zette ik naast zijn schouders terwijl ik mijn tempo gelijkmatig maar toch snel ophoogde. Weer was ik opzoek naar zijn prostaat en ik probeerde te bedenken in welke hoek in die net had gevonden. De kreunden vloeiden ondertussen veelvuldig over mijn lippen. Dit voelde heerlijk. "Laat gaan." rolde zacht tussen mijn kreunen door over mijn lippen. Mijn ogen waren gefixeerd op die van hem. Ik wilde zijn ogen zien, zijn gezicht en emoties, als hij door mijn toedoen klaar kwam. Alleen het idee daarvan al zorgde ervoor dat mijn ademhaling zwaarder werd en mijn stoten dieper gingen en harder werden. Ik had mezelf echt niet meer in de hand nu. Mijn lichaam werd overspoelt met vloedgolven van puur genot. Dit voelde echt geweldig, al wist ik zeker dat ik hierna doodmoe zou zijn. Ik moest ook niet vergeten hem los te maken, al dacht ik daar nu helemaal niet aan. Ik voelde in mijn eigen lichaam alleen het pure genot wat hij mij gaf en de wil om hem datzelfde gevoel te geven. Voor de rest verdween voor mij alles. De wereld om ons heen vervaagde. De derde wereld oorlog zou kunnen beginnen, er zou een atoombom op de stad kunnen vallen of het hele land kon in zee zakken en ik zou er niets van merken op dit moment. De gevoelens waren gewoon te overheersend om ook nog maar iets anders toe te kunnen laten in mijn lichaam terwijl de druk in mijn onderbuik zich snel ophoopte. Druk die ik probeerde in te houden tot hij ook zo ver was.

Bowties were never Cooler

Harry Styles
De zweep ging nog even oven lichaam heen voor ik het ding tegen iets aan hoorde knallen, de muur waarschijnlijk. Ik piepte zachtjes toen hij mijn benen rond zijn heupen legde en voorzichtig bij me naar binnen kwam. Het deed inderdaad een stuk minder pijn dan het op het balkon had gedaan, maar het nam niet weg dat het nog een beetje brandde. Ondanks dat kwam er een golf van opluchting door me heen nu ik eindelijk mijn zin kreeg. Ik glimlachte om het kusje op mijn lippen en moest hevig knipperen met mijn ogen door het plotse felle licht dat ze te verduren kregen, dan hielp het niet dat ze al waterig waren. Wel was ik blij hem aan te kunnen kijken in zijn prachtige blauwe ogen, en besloot voor mezelf nooit meer een blinddoek toe te staan, daarvoor waren zijn ogen te mooi en handig om in te kijken in momenten van hulpeloosheid. Eenmaal ik de tijd had gekregen te wennen en hij begon te bewegen rolde de kreunen al over mijn lippen vanaf het eerste moment, het stond vast dat ik niet lang mee zou gaan, waardoor ik echt hoopte dat ik geen restricties kreeg op wel of niet mogen klaarkomen. Ik weigerde mijn blik van hem af te wenden of mijn ogen te sluiten, nu ik hem kon zien wilde ik alles zien ook, ik vond het prachtig om hem in deze staat te zien. Mijn hele lijf schokte en mijn kreunen werden luider toen hij precies tegen mijn prostaat aan zat. Het voelde zo ongelofelijk goed, al zou het niet lang meer duren. Bij zijn woorden kreunde ik luid zijn naam en kostte het hem nog geen twee extra stoten voor ik sidderend van genot al kreunend klaarkwam. Elke seconde had ik hem recht in zijn ogen aangekeken, en nu dat niet meer perse hoefde sloot ik ze en legde mijn hoofd rustig neer. Al was mijn lichaam nu nog overgevoeliger dan het al was door deze hele dag, het voelde nog steeds goed dat hij in me zat. Ik probeerde mijn gehijg alvast wat te dempen, maar mijn ademhaling ging zo snel en hard dat het me niet zou verbazen als Louis me straks uitmaakte voor astma-patiënt. Ik genoot gewoon van het gevoel van puur genot dat hij me had gegeven en het simpele feit van zijn aanwezigheid. Voor beide was ik hem intens dankbaar.

Because I love him, do I need another reason?

Louis Tomlinson
Ik was gevangen door Harry zijn vurige smaragdgroene ogen. Ik zelf zelf ook echt wild doorgeslagen en gromde en kreunde eerder dierlijk dan menselijk. Om hem nu ook maar restricties op te leggen kwam niet eens in me op. Daarvoor had ik hier te lang op gewacht, al had zijn wachten meer op lijden geleken. Ik voelde hem onder me schokken en wist dat ik goed zat. Met een grijns ging ik verder terwijl onze kreunen zich mengden. Tussendoor sprak ik hem toe dat hij los kon laten en al snel voelde ik zijn hele lichaam aanspannen. Hij trok me direct mee over de rand. Ik kreunde hees zijn naam en kwam schokkend in hem klaar. Ik reed mijn orgasme uit en ging toen uit hem. Ik moest mezelf inhouden om op hem te klappen. Gevuld met de extase van het orgasme liet ik me van Harry af glijden. Het kostte me een momentje om al hijgend het sleuteltje van de boeien te pakken en met wat moeite mijn vriendje van het bed los te maken. Mijn handen trilden erg en het gehijg maakte het absoluut niet minder. Toen het eenmaal gelukt was kroop ik tegen hem aan. Het sleuteltje legde ik nog even op het nachtkastje voor ik echt min of meer bovenop Harry kroop. Het maakte me niets uit of ik vies werd en of we hier nog uren zouden liggen hijgen. Ik was doodop. Ik was nou niet echt rustig met hem geweest. Niet met het plagen, maar zodra ik in hem zat zeker ook niet. Ons gehijg vulde de stille kamer. Ik kreeg niet eens de neiging om wat te zeggen, als ik dat al kon. Ook deed ik amper moeite om rustiger te gaan ademen. Het kwam zo allemaal wel goed. Zacht drukte ik nog een kusje op Harry zijn licht stoppelige kaak. Ik liet daarna mijn hoofd maar tegen zijn schouder rusten en sloeg een been over zijn heupen. Als we zo in slaap zouden vallen kon het me echt niets schelen. Het was misschien vies, maar het was zo warm genoeg, zoizo was ik een enorme kachel door de adrenaline en extase die door mijn lichaam raasden, en we moesten morgen ochtend voor de bruiloft toch douchen. Langzaam vertraagde mijn ademhaling toch, al bleef mijn hart toch in een belabberd hoog tempo kloppen.

Bowties were never Cooler

[left][/left]Harry Styles
Al hijgend en gevuld met het heerlijke gevoel dat door mijn aderen stroomde zag ik hoe Louis door mij ook over het randje werd geduwd. Mijn lijf kon niet stoppen met trillen tot hij uit me ging, waarna ik mijn ogen dicht liet vallen en voelde hoe hij prutste met de boeien. Hij kreeg het toch voor elkaar en mijn armen vielen slap langs mijn zij, om ze met wat moeite omhoog te houden en over mijn polsen te wrijven. Ze waren flink rood en de afdrukken waar de boeien hadden gezeten waren goed te zien. Ach, het was het zeker waard geweest, vooral als je merkte hoe niet alleen ik, maar ook de jongen die tegen me aan kroop er nu bij lagen. Doodmoe, maar wel voldaan en tevreden met elkaar. Ik sloeg een arm om zijn smalle middel en met de ander ging ik door zijn zachte haren heen, terwijl ik mijn ademhaling op peil probeerde te krijgen, wat lastiger was dan het klonk. Ik was zo gesloopt dat ik gewoon rustig met Louis in mijn armen in slaap kon vallen, maar we wisten beiden dat ik het zo niet prettig vond. "Misschien moeten we toch nog even douchen, Boo. Het ligt toch niet echt fijn zo," mompelde ik, mijn vingers tekenden figuurtjes over de verhitte huid van zijn rug. Als hij niet op wilde staan ging ik alsnog alleen wel, want drie keer op een dag zonder te douchen vond ik best erg. Wat hij erover dacht mocht hij weten, alleen ik wilde mezelf rein houden. Ik was dan misschien nu niet sterk genoeg om me onder zijn greep uit te wurmen als hij besloot dat ik hier moest blijven, maar veel kracht had hij waarschijnlijk ook niet over, dus kon ik het niet heel goed inschatten. Langzaam was ik weer in staat om aardig normaal te kunnen ademen, al was het nog niet heel rustig en ging mijn hart nog als een bezetene. Dat was nog een reden dat ik wilde douchen, het liet mijn lichaam tot rust komen zodat ik zonder problemen in slaap kon vallen.

[ bericht aangepast op 22 april 2014 - 22:41 ]

Because I love him, do I need another reason?

Louis Tomlinson
Toen mijn lief zijn arm om me heen sloeg kroop ik nog iets dichter tegen zijn verhitte lichaam aan terwijl ik uitheeg. Ik was echt op, maar als hij nu uit bed probeerde te komen, zou het nog wel eens kunnen dat ik met mijn super koala krachten hem het flink lastig kon maken. Bij Harry zijn woorden dacht ik even na. Aan de ene kant had ik echt geen zin om tot morgen ochtend dit bed te verlaten, zo afgepijgerd was ik, maar aan de andere kant voelde ik me ook best vies en had ik neit echt een idee dat het er helemaal af zou gaan als we nu alles wat er nog zat lieten opdrogen tot morgen ochtend. Daarbij had ik ook geen zin om dan grondig te gaan schrobben zo vroeg. De patronen die Harry op mijn rug tekende waren rustgevend, of in elk geval door mijn ademhaling, want alle extase, gevoelens en hormonen die nog door mijn lichaam gierden van daarnet zorgden ervoor dat mijn hart verre van rustig was. "Als jij de douche aanzet haal ik dit laken van het bed. Opdekken doen we maar lekker samen." mompelde ik al half slapend. Ik was echt doodop en als hij me de kans gaf om mijn ogen te sluiten zou ik ver weg in dromenland zijn. Of eigenlijk heel dichtbij in dromenland, want ik zou zoizo over de jongen dromen die ik nu in mijn armen had en die me door maar de kleinste lieve woordjes, kleinste aanrakingen of alleen maar om in mijn blikveld te verscheinen mijn hele lichaam in vuur en vlam kon zetten en me veel meer kon laten voelen dan ik ooit voor mogelijk had gehouden. Ik drukte nog een zacht kusje tegen zijn schouder voor ik me met heel erg veel moeite, vooral door de slaap, mezelf omhoog en naast hem wist te duwen. Direct voelde het minder prettig en wilde ik terug. "Maar alleen als je bij me blijft in de douche en me niet loslaat." mompelde ik als klein kind wat een deal probeert te sluiten rond het tandenpoetsen voor bed met zijn ouders. Veel meer dan een doodmoe klein kind was ik nu ook echt neit meer.

Bowties were never Cooler

Harry Styles
Het was echt niet alsof ik zoveel zin had om mijn persoonlijke kacheltje los te laten, maar alles plakte en ik voelde me vies. Ik bleef zacht over zijn rug aaien tot ik een antwoord kreeg, een heel slaperig antwoord weliswaar, maar dat kon ik hem niet echt kwalijk nemen. Voorzichtig schoof ik hem van me af en kwam met moeite overeind. Ik gaapte breed en haalde nog eens een hand door zijn haren, om mijn benen van het bed af te gooien en wat wankel overeind te komen. Mijn benen waren alles behalve stabiel na net, en het hielp ook niet dat er een pijnscheut door me heen ging zodra ik volledig stond. Een zachte piep van pijn rolde over mijn lippen, gelukkig overheersde de euforie nog, anders had ik zeker steun moeten zoeken tegen de muur. "Natuurlijk laat ik je niet los, schat. Waar moet ik anders op leunen?" mompelde ik plagend. Ik wist dat ik het niet kon maken om met mijn volle gewicht op hem kon leunen, hij stond net zoveel op instorten als ik, maar een beetje kon geen kwaad, daarbij had ik de muur nog. Ik liep naar de badkamer en legde voor straks alvast een handdoek neer op de grond en een over de wasbak, net zoals ik de washandjes klaarlegde. Vervolgens draaide ik de kraan van de douche open, die al snel op temperatuur was en ik eronder ging staan, het deurtje liet ik open voor Louis. Ik liet een zucht van verlichting horen, het heerlijke gevoel van net bleef en het warme water verzachtte de pijn die ik had, en morgenochtend waarschijnlijk ondraaglijk zou zijn. "Lou, schiet op, ik mis je," klaagde ik terwijl ik met mijn rug tegen de koude muur ging staan. Ik wilde de jongen weer tegen me aandrukken en lekker rustig samen met hem half wegsoezen onder de warme stralen. Als hij tegen me aan in slaap zou vallen droogde ik hem wel af en zou ik hem naar bed dragen, een grote moeite was het niet, vooral als je bedacht wat hij altijd voor mij deed.

Because I love him, do I need another reason?

Louis Tomlinson
Bij zijn plagende woorden rolde er een vreemd soort piep over mijn lippen, terwijl ik mijn benen over de rand van het bed sloeg. " Als e het niet erg vind om dan op de grond te eindigen vind ik het best." mompelde ik slaperig terug. Met wat moeite wist ik mezelf te doen staan, maar mijn benen voelden als spagetti. Ja, drie van dit soort escapades op een dag weren er te veel. Wat een ongelofelijk euforisch gevoel er nu dan ook door mijn lichaam gierde. Ik draaide me om en begon het vuile laken van het bed te trekken. Toen dit eenmaal gebeurt was, wilde ik het ding in de hoek gooien. Hierbij kieperde ik voorover en viel zo met mijn hoofd op het matras en mijn bips in de lucht in slaap. Erg diep was die nog niet, want toen ik Harry hoorde klagen schrok ik wakker. Dat was misschien beter ook, anders had ik morgen ook niet kunnen lopen. Ik rekte me even goed uit, geeuwde twee keer en liep toen smakkend van de slaap de badkamer in. Voorzichtig stapte ik daar de douchecel in, zo voorzichtig als dat slaapdronken gaat, en trok de deur dingt, voor ik me langs de muur op de grond liet zakken en het warme water op me neer liet regenen. Ik keek wat omhoog en zag mijn nu kletsnatte krullenbol tegen de muur staan. De muur was koel aan mijn rug en maakte me weer enigsinds iets wakker. Ik wist mezelf te doen staan en leunde tegen mijn vriendje aan. "Zal ik jou eerst schoon schrobben, voor je mij schrobt, of andersom?" vroeg ik aan hem. Voor het schrobben zou hij wel van de muur af moeten komen, want ik moest zijn rug, maar vooral zijn bips, ook hebben. Toch kon ik hem zo ook omdraaien, al was het echt niet zo fijn als het leek om plat tegen de muur te staan. Dat was veels te koud. Ik hoopte alleen wel dat ik eerst mocht schrobben, want ik was er vrij zeker over dat ik onder zijn handen in slaap zou vallen.

[ bericht aangepast op 23 april 2014 - 11:40 ]

Bowties were never Cooler

Harry Styles
Bij zijn weerwoord rolde ik met mijn ogen, veel meer had ik ook niet verwacht. Terwijl hij bezig ging met het bed ging ik alvast naar de badkamer en legde alles benodigdheden klaar, om er zelf onder te stappen. Tegelijkertijd hield het water me tegen van in slaap vallen, maar het maakte me ook lomer. Gapend rekte ik me uit, waarbij ik op mijn tenen ging staan. Als ik ongeveer gelijk had met hoe laat ik dacht dat het was, was ik normaal gesproken nu op het werk om mensen te vermaken. Dan stond ik meestal rond te hyperen in de club, terwijl ik nu bijna omviel van de slaap. Ergens wel logisch na die drie keer, meestal was het er maar een, heel soms twee. Ik begon tegen Louis te klagen dat ik hem bij me wilde hebben en dat hij op moest schieten. Volgens mij was hij ondertussen in slaap gevallen of iets dergelijks. Even later kwam hij de douche in strompelen en zakte in elkaar. Ik keek hem wat geschrokken aan, en trok hem snel tegen me aan toen hij weer overeind kwam, ik ging hem niet laten vallen als zijn benen ermee ophielden. "Doe jij maar eerst. Ik ben bang dat ik je zo moet dragen, is het niet?" vroeg ik zachtjes en drukte mijn lippen op zijn natte haren. Niet dat ik het erg vond, en daarbij kon hij dan onmogelijk zelfstandig naar het bed komen als hij instortte en wilde ik niet alleen slapen. Ik neuriede een zacht deuntje waarvan ik wist dat het hem rustig maakte, als hij 's nachts bij me aankwam dat hij niet kon slapen hoefde ik dit maar even te doen voor hij weg was. Ik had geen idee waar het vandaan kwam, waarschijnlijk had ik het ooit ergens gehoord en gebruikte het de eerste keer omdat ik niet wist wat te doen. Het had sinds dien geholpen dus maakte ijver af en toe gretig gebruik van op dit soort momenten, of als Louis ziek was, dan bleef ik ook thuis om voor hem te zorgen. Mijn werk was belangrijk en ik vond het leuk, maar hij ging dan voor alles.

Because I love him, do I need another reason?

Louis Tomlinson
Ik liet me door mijn liefje omhoog helpen en vroeg hoe we dit gingen doen. Tijdens zijj antwoord geeuwde ik lang en schaamteloos. Ik wist vrij zeker dat Harry zich even moe voelde. Ik luisterde ondertussen naar zijn woorden en knikte even wat wazig. Dat hij me zou moeten dragen was een grote mogelijkheid. Ik nam zijn kusje met een glimlachje op zijn gezicht ik pakte een washandje en deed er wat van Harry zijn zeep op. Daarna draaide ik me naar mijn vriendje en veegde wat natte strengen haar uit mijn ogen. Daarna deed ik een klein stapje naar Harry toe en begon zacht zijn borst en schouders te schrobben. Hard schrobben ging nu echt niet meer. Ik was moe en wilde hem ook geen pijn doen. Ik drukte een zacht kusje op zijn kaak terwijl ik langzaam zijn lichaam schoon begon te krijgen. Ik werd langzaam heel erg loom van Harry zijn deuntje. Het was het deuntje wat vroeger uit mijn speeldoosje kwam als ik moest gaan slapen, waardoor ik er nu van in slaap viel zodra ik het hoorde. Ik leunde licht naar voren om hem stil te krijgen en in elk geval mijn schoonmaakactiviteiten af te kunnen maken. Mijn lippen drukte ik op de zijnen, voor niets anders dan een lange vermoeide en liefdevolle kus. Toen zijn voorkant af was sloeg ik mijn armen om hem heen om zijn rug en bips schoon te maken. Hier was ik wel heel voorzichtig, want hij zou wel erg gevoelig en vrij pijnlijk zijn daar. Voorzichtig was ik namelijk niet geweest, ondanks het glijmiddel... Misschien wel doordat het makkelijker ging door het glijmiddel. Voorzichtig werkte ik zijn rug af, steeds verder omlaag, terwijl ik steeds iets meer begon te soezen. Ik wilde niet dat hij me moest tillen, want dat vond ik zielig, maar het zag er naar uit dat ik zo echt wel in slaap zou vallen. Drie keer was echt op het randje, al lag het er denk ik ook aan dat we niet in onze normale rollen hadden gezeten voor twee derde van de tijd. Dat was wel extra vermoeiend geweest. Voortaan niet meer wisselen, hoe fijn het ook had gevoelt, en zeker niet meer wisselen en drie keer op een dag. Ik trok zacht terug en geeuwde weer. Ik was echt op.

Bowties were never Cooler