RPG - Het instituut voor Bijzondere Gevallen - Speeltopics

Het verhaal begint zeven jaar na het begin van het eerste verhaal. Nadat ze het Instituut hebben verlaten, wonen Kato, Cordelia, Emily, Wyatt en Rodey op het eiland waar Kato is opgegroeid. Inmiddels hebben Cordelia en Emily een kind gebaard.
De vulkaan op het eiland Montserrat begint weer actief te worden. Uit angst dat hij gaat uitbarsten, verhuisd iedereen met de kindertjes naar Hawaii, plus enkelen van Kato's familieleden die dieper in het bos wonen en hem geloven. Omdat ze allemaal zo verschillend leven en de luxe van het Instituut gewend zijn, zijn ze altijd afhankelijk gebleven van de mensen aan het vaste land van de Verenigde Staten.
Op Hawaii blijkt een hele nederzetting te zijn van vreemde wezens die niet in de mensenwereld kunnen wonen en om welke reden dan ook, hebben besloten om niet bij hun soortgenoten te zijn. Er is maar een kleine groep van die wezens die hen durft te vertrouwen.Langzaam wennen ze aan het leven op Hawaï, maar later blijkt dat ook daar niet altijd alles veilig is.

Het dorpje

[ bericht aangepast op 11 april 2014 - 8:38 ]

Zaldrizes buzdari iksos daor. Maester > Zaldrizes

'Maar het vermaakt me.'
Prahi schonk haar glas nog eens bij. Nereides waren geen probleem. Het waren vrij nietszeggende wezens. Lelijk en afzichtelijk als mensen.

Zaldrizes buzdari iksos daor. Maester > Zaldrizes

Cordelia grijnsde hoofdschuddend. 'Als jij het zegt.'

You were born with wings. Why prefer to crawl through life?

Venomis begreep er alleen nog maar minder van. ‘Waarom zou je Emily daardoor kwetsen? En maak je om mij geen zorgen, hoor. Als je liever met haar samen bent ga ik wel weer naar die ouwe bok daar.’ Ze knikte grinnikend naar Ferapyle. ‘Al is hij niet echt een boeiende gesprekspartner na een paar glaasjes.’

Every villain is a hero in his own mind.

Russel voelde zijn wangen gloeien en hij glimlachte schaapachtig naar Michelle. Hij had werkelijk geen idee wat hij tegen haar moest zeggen, maar een stilte leek ook ondraaglijk. 'Ik heb je een hele tijd niet gezien,' hakkelde hij na het goed overwegen van zijn woorden. Toch klonk het, toen hij het uitsprak, stommer dan in zijn hoofd.

If you want the rainbow, you gotta put up with the rain

Michelle voelde dat er een ongemakkelijke spanning tussen hen heerste, al kon ze niet benoemen waarom. Toch wenste ze dat Kato bij hen was gebleven. Ze wist niet goed wat ze hierop moest antwoorden.
‘Ik werk veel,’ zei ze daarom maar.

Every villain is a hero in his own mind.

Rodey glimlachte even om haar laatste opmerking.
'Emily is erg snel jaloers en ik ben met jullie beiden graag samen, maar - maar niet tegelijk.'

Zaldrizes buzdari iksos daor. Maester > Zaldrizes

‘Waarop zou ze jaloers moeten zijn?’ vroeg Venomis verward. Ze wist wel dat Emily jaloers aangelegd was, want ze had al vaak genoeg gehoord hoe geweldig Cordelia het in haar ogen voor elkaar had, maar begreep niet waarom Emily jaloers zou moeten zijn op haar.

Every villain is a hero in his own mind.

Rodey haalde zijn. Schouders op. 'Baiel is er niet om met haar te dansen en toen claimde ze mij, maar toen kwam jij...'

Zaldrizes buzdari iksos daor. Maester > Zaldrizes

Cordelia dronk de laatste slok uit haar glas en zette hem op een tafeltje. 'Ik ga even kijken waar mijn man blijft. Hij is al een tijdje weg.' Ze wilde wel graag nog wat tijd met Kato door brengen op het feest.
'Het was leuk ommje gesproken te hebben,' zei ze en ze glimlachte vrolijk. Ze zwaaide en liep naar Kato toe. Hij stond bij een andere drankjestafel. Cordelia legde haar handen tegen zijn ogen en grijnsde.

You were born with wings. Why prefer to crawl through life?

'Ze moet ook niet zo over zich heen laten lopen,' vond Venomis. 'Ik snap niet dat ze haar man de godganse dag ontloopt. Ze kan beter bij hem weggaan.'

Every villain is a hero in his own mind.

Russel knikte. Hij wenste dat hij met een spanningdoorbrekend grapje kon komen, maar het leek alsof zijn hersens gestopt waren met werken. 'Ja, ik ook,' zei hij daarom maar. 'Ik heb nu ook twee baantjes.'

If you want the rainbow, you gotta put up with the rain

Prahi zei de vrouw gedag en vond het wel weer goed voor vandaag. De andere zeemeermin was ook drinken aan het bestellen, maar hij had niet zo'n zin om nog een gesprek aan te gaan met zo'n wezen.
Hij verliet het plein en keerde terug naar het hotel.

~ ~

Kato, die even in gedachten verzonken was geweest, veerde op. Hij ad aan de feesten thuis gedacht. Grote vuren, trommels en iedereen die er omheen danste. Athiabbe had een leuk feest georganiseerd. Het was gezellig en hij vermaakte zich prima, maar toch miste hij iets. Het was niet hetzelfde.
Kato zei daar niets over toen hij Cordelia kuste. Ze zou het vast begrijpen, maar hij wilde haar er niet mee opzadelen, bovendien was de sfeer net zo goed geweest.
'Had je gesprekspartner er geen zin meer in?' vroeg hij grijnzend en hij keek har diep in de ogen.

Zaldrizes buzdari iksos daor. Maester > Zaldrizes

'Ik had er geen zin meer in,' zei Cordelia. Ze bewoog haar vinger langs zijn borst. 'Je bleef me te lang weg,' grijnsde ze. De blik in zijn ogen maakte haar gek van verlangen en ze slikte een paar keer. Ze kuste Kato teder en legde haar armen om zijn middel.
'Ik krijg het steeds zo warm als ik aan je denk, Kato,' fluisterde ze. Ze had dat een keer eerder gezegd, voor hun eerste kus, en haar hart ging net zo hard tekeer als toen.

You were born with wings. Why prefer to crawl through life?

Kato glimlachte en hield haar tegen zich aan.
'Dus je hebt iemand gewoon in de steek gelaten voor mij?'

Zaldrizes buzdari iksos daor. Maester > Zaldrizes

Cordelia knikte en keek alleen maar in zijn ogen. 'Ik miste je, lieve knuffelbeer.' Ze streek liefdevol met haar neus langs de zijne.

You were born with wings. Why prefer to crawl through life?