RPG - Instituut voor Bijzondere Gevallen: Hawaï - 7 - Speeltopics

Het verhaal begint zeven jaar na het begin van het eerste verhaal. Nadat ze het Instituut hebben verlaten, wonen Kato, Cordelia, Emily, Wyatt en Rodey op het eiland waar Kato is opgegroeid. Inmiddels hebben Cordelia en Emily een kind gebaard.
De vulkaan op het eiland Montserrat begint weer actief te worden. Uit angst dat hij gaat uitbarsten, verhuisd iedereen met de kindertjes naar Hawaii, plus enkelen van Kato's familieleden die dieper in het bos wonen en hem geloven. Omdat ze allemaal zo verschillend leven en de luxe van het Instituut gewend zijn, zijn ze altijd afhankelijk gebleven van de mensen aan het vaste land van de Verenigde Staten.
Op Hawaii blijkt een hele nederzetting te zijn van vreemde wezens die niet in de mensenwereld kunnen wonen en om welke reden dan ook, hebben besloten om niet bij hun soortgenoten te zijn. Er is maar een kleine groep van die wezens die hen durft te vertrouwen.Langzaam wennen ze aan het leven op Hawaï, maar later blijkt dat ook daar niet altijd alles veilig is.

Meer uitleg en het inschrijftopic vind je hier

Het dorpje

[ bericht aangepast op 9 maart 2014 - 15:02 ]

Zaldrizes buzdari iksos daor. Maester > Zaldrizes

Kato strekte zjn benen op de bank. Hij had niet zo'n zin om al naar bed te gaan, hoewel hij te lusteloos was om iets nuttigers te doen. Nykin en Liae lag al te slapen en dus waren zij er niet om zijn gedachten af te leiden van thuis. Het was gek dat zijn kinderen het nooit zouden zien.
Cordelia wilde graag dat hij hen verhalen van thuis zou vertellen, maar hij wist niet of hij dat zijn kinderen wel wilde aandoen. Hij wilde hen niet laten verlangen naar iets wat er niet was. Natuurlijk wilde hij er zelf ook niet al te veel aan denken als het niet nodig was.
Hij had er aan gedacht toen ze met zijn allen wat hadden gedronken, hoewel dat op een andere manier was. Het bracht gewoon herinneringen naar boven. Leuke herinneringen, gelukkig.
Hij wreef in zijn ogen. Cordelia was nog niet eens zo lang weg, maar hij had niet zo'n zin meer om op haar te wachten. Het waren toch drukke dagen geweest en nu hij hier zo stilletjes lag, voelde hij dat zijn lichaam om rust vroeg. Kato sloeg zijn ogen dicht en zakte weg in de kussens van de bank. Hij droomde van bomen en bossen, waar hij vrij doorheen rende, met een lichtkleurig wolvin aan zijn zijde en toen hij even stopte om haar oor te likken, zag hij dat het Cordelia was tegen wie hij zijn neus had gedrukt.

Zaldrizes buzdari iksos daor. Maester > Zaldrizes

Cordelia hapte naar adem. Wat een afschuwelijk verhaal. Ze probeerde niet te laten merken dat het verhaal haar een beetje bang had gemaakt. Limany's verhaal nog wel. Ze glimlachte flauwtjes naar Winnie, die joelde en klapte.
'Geweldig verhaal, echt!' lachte ze. 'Het is toch gewoon een fabeltje?' vroeg ze.
Cordelia zweeg en sloeg haar armen om zich heen. Er woei een beetje een fris windje, dat het kampvuur niet kon wegblazen. Zou Kato ook van dit verhaal af weten? Ze had ineens niet meer zo veel zin in de rest van de meidenavond en had het nare gevoel dat er iemand naar hen zat te kijken. Vast een vreemde nasleep van Limany's stomme verhaal, dacht ze onzeker.

You were born with wings. Why prefer to crawl through life?

Limany schudde haar hoofd. 'Nee, mijn oma heeft het echt meegemaakt. Ze zou trouwen met een van die Alfa's.'

Zaldrizes buzdari iksos daor. Maester > Zaldrizes

Cordelia huiverde. Arme vrouw. Wat een trieste afloop van een liefde.

Winnie floot. 'Heftig verhaal.'

[ bericht aangepast op 2 maart 2014 - 13:00 ]

You were born with wings. Why prefer to crawl through life?

Limany grinnikte.
'Iemand anders die een leuk verhaal weet?'

Zaldrizes buzdari iksos daor. Maester > Zaldrizes

'Oh, oh, mag ik?' riep Emily. Ze vermaakte zich prima en het verhaal van Limany had haar allesbehalve bang gemaakt. Ze tekende een rondje in het zand. 'Dit is een verhaal dat ik ooit heb gehoord van een eenling. Dat is een meermens dat in zijn eentje door het water zwerft, vrijwillig, en af en toe onderdak zoekt bij een familie,' legde ze uit. 'Mijn ouders waren er niet zo blij mee toen hij onderdak bij ons zocht en ze hebben hem ook na twee dagen alweer weggestuurd, omdat hij ons bang maakte met zijn wilde verhalen.' Ze grijnsde vrolijk. 'Ik vond hem echt geweldig, hij kon zo leuk vertellen en - nou ja, ik zal met mijn verhaal beginnen.
Ieder meermens heeft een gave. Cordelia kan bijvoorbeeld het weer beïnvloeden en ik kan mannen in trans zingen. Er zijn echter ook meermensen die een dubbele gave hebben. Die zijn heel erg uniek en komen nauwelijks voor, en zelfs als ze voorkomen, dan is één van de twee gaves ondergeschikt aan de ander en vaak komen ze dan niet beide tot uiting.
De eenling - ik ben zijn naam vergeten - vertelde ons het verhaal van een jonge meerminnenvrouw, die hij gekend had. Zij was getrouwd met een knappe man en samen kregen zij drie kinderen, twee meisjes en een jongetje. Op een dag was de vader met zijn twee dochters naar een rots bij een branding, ik weet niet meer waar, ergens op Kaap nog wat, vertelde de eenling. Ze zouden voor zonsondergang thuis zijn, maar dat waren ze niet. De vrouw was ongerust en nam haar zoontje mee, op zoek naar haar man en dochters, maar kon ze niet vinden. Waarschijnlijk zijn ze gedood door een haai of door mensen. De vrouw heeft ze nooit weer gezien.
Ze was kapot van verdriet en heeft dagenlang gehuild, gewacht tot haar man en haar dochters weer terug zouden komen. Haar zoontje was tien toen hij zijn vader verloor. Zijn moeder heeft het volgehouden tot hij eenentwintig was en daarmee volwassen, toen stierf ze van verdriet.'

Argh, ik ben mijn inspiratie kwijt. Laat eerst iemand maar reageren, dan maak ik daarna het verhaal af ;p

If you want the rainbow, you gotta put up with the rain

'Ik snap het niet,' gaf Athiabbe verontschuldigend toe.

Zaldrizes buzdari iksos daor. Maester > Zaldrizes

'Wat snap je niet?'

[ bericht aangepast op 2 maart 2014 - 16:35 ]

If you want the rainbow, you gotta put up with the rain

Cordelia begreep ook niet veel van het verhaal. Van eenlingen had ze nog nooit gehoord. Ze tekende weer afwezig een paar figuurtjes in het zand en zei niets. Ze voelde zich altijd een beetje eenzaam als Emily vertelde over haar leven met hun ouders. Zij had er ook graag bij willen zijn. Bij alles.

You were born with wings. Why prefer to crawl through life?

'Wat gebeurde er met dat zoontje?' wilde ze weten.

Zaldrizes buzdari iksos daor. Maester > Zaldrizes

'Dat zoontje was dus eenentwintig,' ging Emily verder, 'en behoorlijk eenzaam. Hij was helemaal alleen en zwom in zijn eentje door de wateren, tot hij op een gegeven moment iemand zag zwemmen. Hij volgde het wezen, dat erg leek op een jonge meermens, maar het verdween weer in het niets.'

[ bericht aangepast op 2 maart 2014 - 17:36 ]

If you want the rainbow, you gotta put up with the rain

'Wat?' Athiabbe tilde haar hoofd op van het zand.

Zaldrizes buzdari iksos daor. Maester > Zaldrizes

'Steeds vaker bleef de zoon de meerman zien, maar vaag, en van verre afstand. Toch leek de persoon steeds dichterbij te komen en werd hij steeds herkenbaarder voor de zoon, al kon hij niet volledig thuisbrengen wie hij was. Telkens als hij probeerde dichterbij te komen, verdween de meerman weer in het niets.
Op een dag hoorde hij geluiden. Het was het gegiechel van meisjes, gevolgd door een luide, beangstigende gil. Nooit kon hij de oorzaak van de gil ontdekken, net als de meerman leek het in het niets te verdwijnen.'

If you want the rainbow, you gotta put up with the rain

Cordelia huiverde. Ze vond al deze enge verhalen maar niets. Het verhaal van Emily deed haar ineens denken aan het meisje dat ze gezien had. Het meisje dat ineens was verdwenen en haar de stuipen op het lijf had gejaagd. Ze trok haar knieën op.
'Wat een nare verhalen,' zei ze.

You were born with wings. Why prefer to crawl through life?

'Moet ik hem wel afmaken?' vroeg Emily. Cordelia was een beetje wit om haar gezicht geworden en dat baarde haar toch wel een beetje zorgen.

If you want the rainbow, you gotta put up with the rain