The 19 years later, the new Generation • Harry Potter RPG [Speeltopic 5] - Speeltopics

*je mag zoveel karakters als je wilt aanmaken
*als je iets wilt zeggen of vragen, tussen haakjes*houw het netjes a.u.b.
*volgt de verhalenlijn van J.K Rowling.
*min. 100 woorden per post.
*geen ruzies
*als je niet meer mee doet, ga je netjes afmelden.
*Geen andere personages besturen tenzij je daar toestemming voor hebt van de person zelf
*wil je mee helpen met het opbouwen van deze RPG? stuur me maar een PB'tje (:
*je Nederlands of spelling hoeft niet goed te zijn, als je er maar plezier in hebt!
*en heb vooral veel plezier
*en geef me een koekje
*en er is altijd wel plaats voor een nieuwe karakter, ook al zijn we in het midden van de jaar

[ bericht aangepast op 4 maart 2014 - 21:32 ]

Saving people, hunting things, the family business デ--▸ •••

Silvanaa schreef:
[HJAAHHAHAAHAH ZWANGER! ]

When I taste Tequila, Baby, I still see ya

Amy Lynn Winchester || Klassenoudste || Zesde jaars || Gangen

‘Uhm. Welke bijwerkingen; ben je ziek, Amy?’ vroeg Robert mij verward terwijl hij op zijn hoofd krabde.
'Ehm, zo iets ja.' mompelde Finn die even naar mij keek. 'Maar je hebt toch niet al haar krachten geërfd?'
Ik schudde mijn hoofd. 'Geen idee, Finn. Maar laat mij dit eerst aan Robert uitleggen.' Ik richtte mij tot hem. 'Beloof mij dat je dit aan niemand door verteld?'
Ik haalde diep adem en besloot toen te vertellen zonder op een antwoord te wachten, ik kon Robert immers wel vertrouwen. 'Nou, het begint bij mijn oma. Zij bezat krachten die de meeste tovenaars en heksen niet bezaten.' legde ik iets wat onzeker uit.
'Mijn moeder heeft immers niets van haar krachten geërfd, en we dachten altijd dat ik ze ook nooit geërfd zou hebben. Tot nu.' Ik keek weer naar Finn. 'Finn en ik waren vroeger heel vaak bij mijn oma voor ze stierf, en toen vertelde zij ons altijd verhalen over speciale krachten. Ze vertelde ons over de weerzinwekkende bijwerkingen die de dragen kon krijgen en de gevaren die sommige krachten wel niet hadden.'
Ik wist wat Robert zich nu afvroeg: wat voor krachten had ik dan geërfd? Maar ik had zelf nog geen idee. 'Ik heb zelf nog geen idee wat ik van haar krachten heb geërfd en wat haar krachten precies waren geweest. Ze sprak altijd over de krachten in het algemeen, niet over die gene die zij bezat.'

[ bericht aangepast op 1 maart 2014 - 19:22 ]

"We accept the love we think we deserve."

Robert Fransico D'Ablaing - Klassenoudste - Seeker - Griffoendor 5de jaar

‘Ehm, zo iets ja.’ Hoorde ik Finn mompelen. ‘Maar je hebt toch niet al haar krachten geërfd?’ ik keek naar Amy. Krachten? Wat voor krachten? ‘Geen idee, Finn maar laat mij dit eerst aan Robert uitleggen. Beloof mij dat je dit aan niemand door verteld?’ vroeg ze aan mij; maar voordat ik kon antwoorden begon ze al.
‘.. niet over die gene die zij bezat.’ Ik knikte begrijpelijk ondanks dat het verhaal raar klonk. Maar alle rare dingen leken naar Zweinstein te komen; en dat is maar goed ook.
‘Okay; maar hoe kom je er achter wat voor krachten je hebt dan?’ vroeg ik verbaasd.

When I taste Tequila, Baby, I still see ya

Amy Lynn Winchester || Klassenoudste || Zesde jaars || Gangen

Ik glimlachte triest naar Robert. 'Voor nu zal ik alleen maar profiteren van de bijwerkingen. Maar in de loop der tijd zullen de krachten boven water komen en zichzelf steeds meer ontwikkelen.' Ik beet op mijn onderlip. 'En ik moet toegeven dat ik echt ontzettend bang ben.'
Finn trok bij nog iets dichter tegen zich aan waarnaar hij geruststellende woorden in mijn oor begon te fluisteren. 'En nog wel te bedenken dat wij vroeger fantaseerde over het feit dat jij die krachten misschien wel geërfd zou kunnen hebben.' hoorde ik Finn mompelen.
Ik glimlachte zwakjes. 'De dwazen die wij waren. En jij was nog wel jaloers op mij.' Ik grinnikte zacht bij de gedachten aan de kleine Finn die altijd zat te jammeren bij mijn oma dat hij ook haar krachten wilde erven. 'Maar als jij ze nog steeds wilt hebben, ik zou ze graag aan je willen geven.'
'Bedankt, maar ik denk dat ik dat aanbod wel oversla.' grinnikte hij zachtjes. Hij drukte nog een kus in mijn haren en liet mij toen weer los. Ik ging weer recht zitten en keek toen even naar Robert die naast Finn zat. Onwillekeurig moest ik weer denken aan het gesprek eerder deze avond, waarin hij mij had gezegd dat hij twee jaar lang verliefd op mij was geweest.
Ik schaamde bij ontzettend erg dat mij dat nooit eerder was opgevallen. 'Ik denk dat ik maar eens terug moet gaan naar de ziekenzaal, voor dadelijk de andere leerlingen besluiten terug te gaan naar hun slaapvertrekken.' mompelde ik zacht waarnaar ik aanstalten maakte om op te staan. Ik voelde mijn benen opnieuw trillen onder mijn gewicht en kon nog maar net op tijd mijn krukken pakken voor ik inzakte.
'Gaan jullie mee of blijven jullie hier?'

"We accept the love we think we deserve."

Silvanaa schreef:
Amy Lynn Winchester || Klassenoudste || Zesde jaars || Gangen

Ik glimlachte triest naar Robert. 'Voor nu zal ik alleen maar profiteren van de bijwerkingen. Maar in de loop der tijd zullen de krachten boven water komen en zichzelf steeds meer ontwikkelen.' Ik beet op mijn onderlip. 'En ik moet toegeven dat ik echt ontzettend bang ben.'
Finn trok bij nog iets dichter tegen zich aan waarnaar hij geruststellende woorden in mijn oor begon te fluisteren. 'En nog wel te bedenken dat wij vroeger fantaseerde over het feit dat jij die krachten misschien wel geërfd zou kunnen hebben.' hoorde ik Finn mompelen.
Ik glimlachte zwakjes. 'De dwazen die wij waren. En jij was nog wel jaloers op mij.' Ik grinnikte zacht bij de gedachten aan de kleine Finn die altijd zat te jammeren bij mijn oma dat hij ook haar krachten wilde erven. 'Maar als jij ze nog steeds wilt hebben, ik zou ze graag aan je willen geven.'
'Bedankt, maar ik denk dat ik dat aanbod wel oversla.' grinnikte hij zachtjes. Hij drukte nog een kus in mijn haren en liet mij toen weer los. Ik ging weer recht zitten en keek toen even naar Robert die naast Finn zat. Onwillekeurig moest ik weer denken aan het gesprek eerder deze avond, waarin hij mij had gezegd dat hij twee jaar lang verliefd op mij was geweest.
Ik schaamde bij ontzettend erg dat mij dat nooit eerder was opgevallen. 'Ik denk dat ik maar eens terug moet gaan naar de ziekenzaal, voor dadelijk de andere leerlingen besluiten terug te gaan naar hun slaapvertrekken.' mompelde ik zacht waarnaar ik aanstalten maakte om op te staan. Ik voelde mijn benen opnieuw trillen onder mijn gewicht en kon nog maar net op tijd mijn krukken pakken voor ik inzakte.
'Gaan jullie mee of blijven jullie hier?'

[ bericht aangepast op 1 maart 2014 - 19:41 ]

When I taste Tequila, Baby, I still see ya

Leora schreef:
(...)

[Oh wacht even op legolas a.k.a Linde a.k.a Scorpius. Oke ? :p ]

"We accept the love we think we deserve."

Silvanaa schreef:
(...)
[Is goed hoor ^^]

[ bericht aangepast op 1 maart 2014 - 19:45 ]

When I taste Tequila, Baby, I still see ya

Leora schreef:
(...)

[Straks laat Scorpius, Campbell alleen maybe :'( of Scorpius blijft bij Campbell...
Omg als ze trouwens nu naar binnen liepen was er een raar tafereel;
Campbells laken onder het bloed en hij probeert Scorpius weg te duwen terwijl Scorpius hem blijft vasthouden x')
Wtf zouden ze denken x') ]

[ bericht aangepast op 1 maart 2014 - 19:46 ]

"We accept the love we think we deserve."

Silvanaa schreef:
(...)
[Robert zou dan waarschijnlijk denken dat Campbell aan het bevallen is...]

When I taste Tequila, Baby, I still see ya

Leora schreef:

(...)

[Robert is ook weer niet zo dom ('x ]

"We accept the love we think we deserve."

Silvanaa schreef:
(...)
[Toch niet? x'd]

When I taste Tequila, Baby, I still see ya

Campbell Saunders - Huffelpuf 5de jaar – Chaser

Ik was haast nog niet uitgesproken of Amy zei al; ‘Ik geloof je niet.’ Ik frunnikte aan de deken die ik snel had omgeslagen. ‘Maar als je er niet over wilt praten, dan accepteer ik dat.’
Ik voelde mij slecht; eerst ga ik vreemd en daarna doe ik dit. Ik kon het echter niet opbrengen om het te vertellen. ‘Ehm, ik ga denk ik maar Finn zoeken.’ Hoorde ik haar zeggen wat mijn gedachten bevestigde. Ze was boos op me wat ik echter wel kon begrijpen.
Ik voelde Scorpius dichter naar mij toe kruipen waardoor ik mijn deken steviger tegen me aandrukte. Ik keek spijtig naar de deken waar bloedvlekken ingekomen waren.
Door mijn val waren mijn wonden opengegaan en die leken zich te lekken in de deken.
‘Van mij kom je niet zo makkelijk af. Vertel. En anders wil ik weten waarom je het niet verteld.’ Ik keek naar zijn armen die om mij heen lagen en ze leken zich verstrakt te hebben waardoor ik zenuwachtiger werd.
‘Sommige dingen zijn beter om niet te weten, Scorpius.’ Floepte ik eruit. Ik kon mijzelf wel voor mijn hoofd slaan. Waarom bleef ik nou niet bij mijn bos verhaal hangen?
'Ik moet maar een brief naar mijn vader sturen. Hij hoort het toch wel van iemand en dan wil ik liever dat hij het van mij hoort. Maar denk maar niet dat ik je alleen laat. Als je slaapt dan schrijf ik een brief en die verstuur ik morgen dan,' hoorde ik hem zeggen waarna hij een kus op mijn wang gaf. 'Ik laat je nu echt niet meer alleen.'
Mijn hart begon nog harder te bonken dan eerst; hij ging het tegen zijn vader zeggen. Dat kon hij niet doen; hij had al problemen met hem en ik wilde hem niet nog meer problemen geven.
Ik had hem al problemen van mij gegeven; waarom snapt hij niet dat hij niet gelukkig met mij gaat worden?
‘Ga weg.’ Het deed pijn om te zeggen maar het was zo. Ik moest hem beschermen tegen mij. ‘Ga naar Brooke. Zij heeft je nooit problemen gegeven en in een avond zet ik je hele leven op zijn kop.’ Terwijl ik zachtjes tegen zijn borst duwde. Ik wist niet waarom ik het zachtjes deed; misschien was het omdat ik moe was en weinig kracht meer had of dat ik hem niet wilde dat hij mij op zou geven. Misschien was het een combinatie van die twee; ik had geen idee. Een ding wist ik wel; Scorpius was de enige reden waarom ik leef.

When I taste Tequila, Baby, I still see ya

Leora schreef:
(...)

[ Niet zo over Robert hé. ! of hij gooit je uit het raam ('x ]

"We accept the love we think we deserve."

[Iemand die mijn rollen nodig heeft ;p
En niet gemeen doen he kindjes!]

The monsters running wild inside of me. I'm faded

Scorpius Malfoy - 5de jaar Huffelpuf - aanvoerder, seeker - klassenoudste

'Sommige dingen zijn beter om niet te weten, Scorpius,' zegt hij. Ik zucht en draai me om. 'Als je me niet vertrouwd...' Hij lijkt het er moeilijk mee te hebben dat ik een brief naar mijn vader stuur. 'Ga weg.' Ik zucht weer. 'Ga naar Brooke. Zij heeft je nooit problemen gegeven en ik zet je wereld in een dag op zijn kop.' ik grinnik. Hij probeert me weg te duwen maar hij duwt erg zachtjes. 'Natuurlijk zet je mijn wereld op zijn kop. Maar dat deed je al vanaf toen ik je als elfjarig, verdwaald jongetje zag en ik jou ogen keek.' Ik glimlach en ga weer naast hem liggen. 'Maar wie zegt dat ik dat erg vind? En als je het wilt weten: Ik heb Brooke de waarheid verteld. Ze verdient het niet voorgelogen te worden. Maar ik hou alleen van jou. Ik weet dat hij me niet weg kan sturen als ik lief tegen hem ben. Ik sla mijn armen om hem heen en kijk hem aan. Daarna kijk ik recht vooruit maar zie ik rode vlekken in de deken. Ik ga rechtop zitten en kijk naar de vlekken. Ik haal de deken weg en zie op dezelfde plekken wonden bij Campbell. Tranen rollen over mijn wangen. 'Campbell! Waarom zei je niets!' zeg ik verontwaardigd.

Spoiler alert: you will save yourself