Hallo quizletters/iedereen die dit leest.
Jullie hebben vast uit berichten al wel gezien dat het niet zo ontzettend goed met me gaat. Als jullie dat denken, moet ik helaas zeggen dat jullie gelijk hebben. Het gaat inderdaad niet zo ontzettend goed met me. Ik voel me de laatste tijd best wel slecht, ook al leek het af en toe toch wat beter met me te gaan. Ik heb de laatste tijd nogal veel meegemaakt. Kleine en grote dingen. Ik zal wel even beginnen met de grotere dingen. Eigenlijk is het maar één groot ding, maar oké.
Jullie hebben vast in een aantal topics voorbij zien komen dat ik de havo niet meer af zal kunnen maken, ook in vorige topics van mij. Dat is nog steeds het geval, maar er is nieuws. Er zijn gesprekken geweest waarin naar voren kwam dat mijn indicatie van het UWV inderdaad niet goed is. Ik heb een indicatie twee toegekend gekregen, vanwege mijn autisme, maar eigenlijk zou ik een indicatie drie moeten krijgen. Dat omdat ik met een meervoudige beperking moet kampen, ik ben namelijk gediagnosticeerd met dysthemie. Voor de mensen die niet één-twee-drie weten wat 't is; het is een depressie die volgens wikipedia iets minder heftig is dan een gewone klinische depressie. Enkel is het nadeel van deze stoornis dat hij minimaal twee jaar duurt en bij mij is het al een jaar of vier dat ik me zo ontzettend rot voel.
Nu volgt er dus binnenkort die herkeuring, eerst moeten er een hoop verslagen geschreven worden door verschillende instanties, dan slaag ik hopelijk om door die herkeuring heen te komen en te eindigen met een indicatie drie. Ook zal ik misschien een hele dag een soort beroepskeuzetest moeten doen en dat gaat volgens de man, uit het gesprek van eerder, enorm zwaar worden. Ook voel ik me blij gemaakt met een dood vogeltje, want de leerkracht zei dat ik vakken zou mogen laten vallen terwijl ik nu nog voor alle vakken het volle huiswerk moet maken en gewoon deel moet nemen aan de toetsweek met al die vakken. Ik heb gewoon het gevoel dat ik bezwijk onder alles; school heeft veel huiswerk en ook dingen waar ik geen uitstel bij kan krijgen, werk vraagt veel van me want ik ben deze week al meer dan 25 uur ingeroosterd.
Ook heb ik een paar moeilijke relaties achter de rug gehad en ik heb nu weer een nieuwe vriend. Met hem ben ik ontzettend gelukkig, daar klaag ik ook niet over, maar ik heb zo m'n littekens overgehouden aan die moeilijke relaties. Een van die jongens blijft zich namelijk bezig houden en bemoeien met mijn leven, dat vind ik nogal moeilijk. Ik wil namelijk het liefst dat die jongen gewoon ophoudt met het bemoeien en mij gewoon met rust laat. Hij heeft namelijk ook een vriendin en waarom zou hij zich dan nog om mij bekommeren?
Nou ja, en dan nu een kleiner ding, waardoor jullie zullen denken dat ik een enorm kleinzerig mens ben. Ik wil gelijk even zeggen dat ik dat niet ben, maar dat het gewoon de druppel was die de emmer deed overlopen. Het ding is; steeds meer mensen van school verwijderen me van Facebook en ik begin het gevoel te krijgen dat ik buiten de groep val. M'n ouders zeggen dat ik me niet druk moet maken, maar toch doet het gewoon pijn. Ook omdat ze gewoon geen reden geven.
Dit is dus wat me de laatste tijd nogal bezig heeft gehouden en wat er voor zorgde dat ik af en toe prikkelbaar reageerde op het forum of gewoon lomp deed. Sorry, als ik mensen daarmee heb gekwetst, het was niet mijn bedoeling. Ik zou nog liever mezelf pijn doen dan jullie.
Vandaag had ik het ook gewoon helemaal gehad, het kwam zelfs zover dat de tranen vrijwel direct kwamen bij het omkleden na werk. Sorry voor de grote lap tekst :c
26 - 02 - '16
