School Reunion || One Direction || Speeltopic - Speeltopics

These bruises make for better conversation
Loses the vibe that separates
It's good to let you in again
You're not alone in how you've been
Everybody loses
We all got bruises
We all got bruises
~Train - Bruises

5 jaar na het eindexamen komt iedereen uit het eindexamenjaar weer bij elkaar om te zien wat er met iedereen is gebeurt. Wat doet iedereen voor werk? Zijn de toenmalige koppels nogsteeds samen? Is het mooiste meisje van de klas dat nogsteeds? Zijn vriendschappen blijven bestaan? Allemaal vragen die kunnen worden beantwoord op de reünie. Ook kan het natuurlijk dat dat allemaal geen stand heeft gehouden. Maar misschien is de reünie wel de start van iets heel moois.


Rollen:
blue]jongen[/blue]/[pink]meisje[/pink
[Naam - Speler - Waar in het topic]
- Harry Edward Styles - Bergling - 1.4
- Liam James Payne - Presley - 1.4
- Louis William Tomlinson - Snowflake - 1.2
- Niall James Horan - Schuld - 1.5
- Zayn Javadd Malik - quin98 - 1.3
- Misha Noa Hammond - KiliOfDurin - 1.1
- Chelsey Alexis Sanchez - Rayhi - 1.4
- Nikki Rose Winstanley - MrsMessi - 1.2
- Evelynn Neha Lahey - Raccoon - 1.3
- Sydney Jane Campbell - MinnieMouseX - 1.7


Regels:

Op het overtreden van al deze regels staat na 2 waarschuwingen het verwijderen van je personage(s).

Veel plezier!

Het begin:
Iedereen heeft voor vertrek van school iets korts op moeten schrijven. Iets van een toekomstbeeld of kenmerk van zichzelf, zoals bekende uitspraken of gewoontes. Deze hebben ze bij het afscheid allemaal in moeten leveren en worden nu bij binnenkomst willekeurig uitgedeeld. Om te zien of iedereen zijn klas nog kent moeten ze opzoek naar de persoon van wie het briefje afkomstig is.
Op dit moment is net iedereen binnen in het restaurant waar de reunie wordt gehouden en heeft zijn of haar briefje ontvangen. Op dit moment begint de speurtocht naar wie bij welk briefje hoort en welk gezicht bij welke naam.

[ bericht aangepast op 21 feb 2014 - 10:42 ]

---

Bowties were never Cooler

Chelsey Alexis Sanchez

Mijn bruine ogen gleden over het restaurant dat langzaamaan steeds voller stroomde. Een paar gezichten die me nog vaag voor kwamen maar om nou te zeggen dat ik mensen ook echt herkende, dat totaal niet. Ik griste het briefje nog eens uit de zwarte clutch die ik in mijn hand hield en las langzaam de woorden die erop stonden. Een gebroken hart.. Alsof ik wist wie er allemaal een gebroken hart had gehad? Ach, heel raar was het niet dat ik niemand echt herkende, het was immers zo'n vijf jaar geleden dat ik deze mensen voor het laatst gezien had en in deze fase van het leven verandert een persoon gewoon veel. Ik keek even naar een meisje die met twee kindjes binnen kwam. Vertederd keek ik naar hoe de kinderen braaf aan een tafeltje gingen kleuren. Ik had altijd gezegd dat ik vroeg kinderen wilde en ik was ook pas net 22 maar toch voelde ik een soort leegte in me toen ik de kinderen zag. Aan de ene kant wilde ik genieten van het leven, dat absoluut, maar aan de andere kant zou ik toch best wel zo'n klein wezentje in mijn leven willen. Ik dronk de laatste slokken van mijn glas water op en haalde even een hand door mijn zwarte haren voordat ik het glas neer zette en besloot om toch maar wat actie te ondernemen. Ik was hier immers niet voor niets gekomen. Een eindje verder op zat een jongen alleen aan een tafel en ik besloot om er naar toe te gaan. Mijn hakken tikte op de vloer toen ik naar hem toe liep en ik tikte even op zijn schouder voor ik begon te spreken. 'Mag ik erbij zitten?' vroeg ik terwijl ik even vriendelijk naar hem glimlachte. Ook hij kwam me vaag bekend voor maar zijn naam wist ik niet zeker meer.

[Ze heeft het tegen Liam.]

---

God only knows

Zayn Malik

'Hey, hoe gaat het?' Hoorde ik na eigenlijk best kort alleen gestaan te hebben. Ik bekeek even naar de persoon die dat zei en ze kwam me heel bekend voor. Hoe heette ze ook alweer? ' Evelynn!' zei ik uiteindelijk met een glimlach toen ik op haar naam gekomen was. ' Met mij gaat het goed hoor en met jou?" vroeg ik haar. Ze was best veel veranderd, ik had er bijna niet meer herkend. Mijn gedachte ging even naar het briefje maar volgens mij was ze dat niet en anders zou ik er nog wel achter komen na een gesprek met haar. ' Dus wat heb jij gedaan na school?' vroeg ik haar met een glimlach. Daar was ik toch best nieuwsgierig naar, wat iedereen hier gedaan had na school. Mijn blik gleed even door de ruimte heen en herkende veel gezichten al wist ik van de meeste de naam al niet meer. Ik keek weer naar Evelynn op school heb ik haar altijd wel aardig gevonden al kende ik haar niet heel erg goed. Ik was op high school best wel anders dan ik nu was en ik denk dat dat wel voor de meeste geldt die hier staan, iedereen veranderde dus hetzelfde zullen ze nooit zijn.

Nikki Rose Winstanley

Met een glimlach keek ik op toen ik een zachte stem hoorde, en niet veel later stond er nog een glas op de tafel, en achter dat glas, zat een jongen met blonde haren die Niall heette. Ohja.. Hem kon ik me nog wel herinneren. 'Hi.. Ik ben Nikki.' zei ik zacht, en dacht even aan het briefje. Had hij altijd gitaar gespeeld op school? Dat kon ik misschien straks wel vragen. 'En.. Hoe is het met jou? Wat heb je allemaal gedaan na de eindexamens?' vroeg ik hem met een glimlach, en nam een slok van mijn glas drinken wat nog onaangeroerd voor me op de tafel stond. Nu pas viel me op, dat op elke tafel een klein vaasje met een paar bloemen stonden. Mijn blik gleed als vanzelf weer naar de blonde jongen die voor me zat, en pas nu zag ik dat ook hij een briefje in zijn handen had. Dus ieder persoon in het restaurant had een briefje gekregen, en aan de hand van wat erop stond, moesten ze iemand zoeken.

---

Faith is everything.

Sydney Jane Campbell- outfit

Nerveus stapte ik in mijn auto, een echte Range Rover. Ik moet bekennen dat mijn ouders hem voor me hebben gekocht, dat heb ik toegestaan omdat ik altijd al zo'n ding wilde hebben. Ik haalde het briefje uit mijn tas met het adres en reed erheen. De middelbare school is een van de weinige dingen waar ik erg onzeker over ben, het is niet echt wat je kan noemen de beste tijd van mijn leven. Toen wist ik het misschien niet, maar nu ben ik me er erg van bewust. Het erge is dat ik de mensen onder ogen moet komen tegen wie ik me als een bitch heb gedragen. Ik had er over nagedacht niet naar de reünie te gaan, maar bedacht me nog dat het beter zou zijn als mijn ex-klasgenoten zouden weten dat ik was veranderd, dat ze ook een goede kant van me kenden. Ik parkeerde mijn auto naast de ingang, stapte uit en liep het restaurant binnen. Mijn ogen speurden het hele restaurant af. Er waren al een paar mensen van mijn leeftijd. Er zat ook een meisje met twee kinderen, ik denk ook van mijn leeftijd. Ik pakte het briefje met de tekst. Het meisje wat van een zwart schaap naar een rebelstype veranderde. Pff, dat hadiedereen kunnen zijn. Hoe zou ik hier ooit achter komen? Ik liep naar de bar om wat drinken te bestellen, appelsap. Daar was ik altijd al dol op. Ik besloot te wachten tot er iemand op me af zou stappen die me misschien herkende. Qua uiterlijk was ik niet veel veranderd sinds de middelbare school, mijn haar waskorter en momenteel draag ik mijn bril in plaats van lenzen. Op de middelbare school droeg ik altijd lenzen, ik haatte mijn bril.

{iemand voor Sydney?? Of bij wie kan ze zich in het gesprek mengen?}

[ bericht aangepast op 21 feb 2014 - 22:44 ]

---

It just takes one negative comment to kill a dream

Liam Payne.
Ik had net een koffie besteld, en keek licht verveeld voor me uit. Ik verveel me al gauw, omdat ik normaal altijd wel iets te doen heb. Ik keek weer even rond, wachtend tot mijn koffie gebracht werd. Heel veel gezichten zeiden me niets, maar anderen weer wel. En dan te bedenken dat het niet eens zo lang geleden is dat ik bij hun allemaal in de klas zat. Het was maar vijf jaar geleden, in vijf jaar kan je niet zo veel veranderen toch? Even later werd mijn koffie gebracht, en ik begon er verveeld in te roeren. Een paar minuten later schrok ik van een tik op mijn schouder, ik keek achter me. 'Mag ik erbij zitten?' vroeg het meisje dat me net aantikte met een glimlach. 'Ja tuurlijk.' zei ik. Vaag herkende ik haar, maar ik kon nog niet de naam bedenken. Ik keek nogmaals naar haar, en toen begon er belletje te rinkelen. Dit is Chelsey, toch? 'Jij bent Chelsey, toch?' vroeg ik dan ook. Aan de andere kant zou het me ook niets verbazen als ik er weer eens harstikke naast zat, maar ja, dat kom ik gauw genoeg te weten.

---

How far is far

Niall Horan
Ik friemelde wat met het briefje en duwde het in mijn broekzak. 'Hi.. Ik ben Nikki' was haar reactie en ik haal kort een hand door mijn haar. "Dat was het dus... kon maar niet op je naam komen" zeg ik lachend en wiebel wat op mijn stoel. 'En.. Hoe is het met jou? Wat heb je allemaal gedaan na de eindexamens?' vroeg ze vervolgens en wendde haar blik af naar de vaas met bloemen. "Het gaat prima met me nu.. ik heb een tijd in een band gespeeld maar dat was geen succes en ben nu sinds een paar weken werkeloos. Ik heb wel gesolliciteerd voor meerdere banen maar ben bij bijna alles afgewezen" vertel ik en neem nog een slok van mijn cola. "En jij dan?" vraag ik glimlachend en tik rustig met mijn vingers op tafel. Ik had het wel wat anders verwacht dan dit maar het was zeker niet slecht.

Chelsey Alexis Sanchez
'Ja natuurlijk.' hoorde ik de jongen zeggen nadat hij licht was geschrokken van de tik op zijn schouder. Ik liep naar de andere kant van de tafel en schoof de stoel rustig naar achter waarna ik er voorzichtig op ging zitten. 'Jij bent Chelsey toch?' vroeg hij waarna ik even mijn tanden ontblootte en een glimlach mijn gezicht sierde. 'Ja, dat klopt.' gaf ik antwoord op zijn vraag. Ik keek hem even aan en ik schaamde me dat ik nog steeds geen naam kon bedenken bij zijn gezicht. 'Sorry, maar ik kan totaal geen naam bij jou bedenken..' zei ik waarna ik even beschaamd mijn ogen naar beneden sloeg. Voor een seconde bleef mijn blik gericht op het tafelkleed dat op de tafel lag. Ik bestudeerde het voor een moment, het witte kleedje wat over de grote zwarte tafel lag. Ik voelde lichte blosjes van schaamte op mijn wangen waarna ik mijn blik omhoog richtte en ik nogmaals naar zijn gezicht keek. Ineens wist ik het. 'Wacht.' zei ik, 'Jij bent Liam toch?' vroeg ik met een grijns op mijn gezicht. Het kon bijna niet anders dan dat het Liam was. Nadat ik hem in zijn ogen had gekeken wist ik zeker dat hij het was, die ogen herkende ik nog wel.

---

God only knows

Evelynn Neha Lahey -Outfit

Zayn draaide zich om en leek zich me te herinneren, na even wist hij dan toch mijn naam. ' Evelynn!' glimlachte hij, waardoor ik vriendelijk terug glimlachte. ' Met mij gaat het goed hoor en met jou?" vroeg hij terug en ik knikte. "Ja alles gaat prima." antwoorde ik dan op zijn vraag. ' Dus wat heb jij gedaan na school?' vroeg hij me daarna met een glimlach. "Ik studeer Journalistiek, het is nu mijn laatste jaar." zei ik met een glimlachje. "Wat heb jij gedaan na school?" vroeg ik hem ook nieuwsgierig terug. Ik herinnerde me niet meer wat zijn hobby's waren of als hij ooit al eens had verteld wat hij wilde studeren, dus was ik oprecht nieuwsgierig ernaar. Hij leek me wel een type dat misschien sport zou gedaan hebben, of iets anders, maar ik zou het echt niet weten. "En heb je al je eigen stekje gevonden?" vervolgde ik daarna. Ik had mijn eigen appartementje hier in Londen, waar ik erg tevreden mee was en zo met die vraag hield ik ons gesprek wat staande. Het was eigenlijk vreemd ik wilde zoveel vertellen, maar nu ik er de kans voor krijg lijkt er niets uit te komen.

---

I caught a golden trout! But the real treusure? Friendship - ACNH

Louis Tomlinson.
Ik knikte langzaam bij de woorden van Misha, om even na te denken. 'Wij zoeken nog mensen, maar ik denk niet dat het een optie is, hé? Dat die al wegvalt,' vroeg ik, zelf eigenlijk het antwoord al wetende om meerdere redenen. Het betekende reizen en ook weinig thuis zijn. Daarbij had het meisje twee ukkepukken, dus dan viel het al helemaal af. Een lichte glimlach speelde nog altijd rond mijn lippen, om ondertussen nog na te denken. Er spookte van alles door mijn hoofd heen. Iets wat ik aan de kant schoof toen mijn beroep viel, want toen werd waarschijnlijk ook duidelijk waarom het geen optie was. Het was mijn plekje, maar soms was ik het ook zat, omdat je dan toch het een en ander miste. Ik miste zelf vooral een thuisbasis, want die had je natuurlijk niet, of je was er zelden. 'Dat is inderdaad ook van de redenen dat ik de eerste vraag zelf al weg schrapte. Het is inderdaad niet fijn als je weet hoe het is en je kinderen dat ook zouden moeten,' verliet mijn mond, want ondanks ik er geen ervaring mee had, kon ik het me wel indenken en het leek me geen pretje. Net als je dan op je plek was, mocht je weer weg. Ik schakelde al snel over naar een nieuw onderwerp en hoopte ergens dat dit toch een nieuw begin kon zijn. Sowieso zou het anders uitpakken dan dat het ooit was geweest, want het was al een heel ander iets. De glimlach op mijn gezicht werd breder toen Misha instemde om haar andere kind ook voor te stellen. Ik wist niet hoe zo, maar ik was nieuwsgierig. Mijn blik gleed naar het jongetje wat geroepen werd, om nog heel even mijn mond te houden en me bezig te houden met het drinken, wat besteld was. Twee van de vier glazen hield ik voor de neuzen van de twee dames, om me daarna op de laatste te richten. Tenminste niet voor ik nog een glas had gepakt en 'geen dank,' over mijn lippen rolde. 'Het is leuk om je te ontmoeten, Dylan. En ik ben degene die een glas sinaasappelsap voor je heeft,' begon ik, om het glas naar hem uit te steken. 'Iemand die ook wel bekend staat onder de naam Louis.' Ik keek daarna heel even op naar Misha. 'Ik snap je eerdere woorden,' rolde over mijn lippen, doelende op dat ze ze voor geen goud wilde missen.

---

If we hug a little tighter, our hearts will be a little closer

Misha Noa Hammond
Louis begon voor te stellen dat ik bij hem kwam werken, maar ik schudde nog voor hij zelf bedacht dat het geen optie was mijn hoofd. Ik ging toch echt niet zoveel reizen met twee kinderen wn ik ging ze niet op een boardingschool zetten. Ze waren mijn alles. "Nee, inderdaad. Ze hebben een stabiele basis nodig. Als je iemand hier nodig hebt om dingen te regelen moet je het maar vragen." zei ik met een klein glimlachje. Ik dacht terug aan mijn schooljaren. Het was apart en niet heel prettig geweest. Tuurlijk had ik al mijn broertjes en zusjes, mijn ouders en steeds weer andere vrienden, maar nooit iets langers dan een half jaar. Louis leek dat tenminste wel te snappen. Wat hij nu had, had ik in mijn eerste twaalf jaar gehad. We wisten allebei hoe eenzaam en vervelend reizen kon zijn, terwijl mensen die het niet meemaakten meestal alleen de zonnige kant zagen van het alles. Nee, dan bleef ik liever een arm zigeunermeisje in een armlastig flatje in een achterbuurt, dan rijk maar met twee ongelukkige kinderen.Veel vriendjes hadden ze anders ook niet. Ik had 11 broers en zussen om me heen, maar zij waren met twee. Dat was nochal een verschil. Louis sneed gelukkig een nieuw onderwerp aan. Ik stemde in met wat te drinken en wenkte Dylan hierheen terwijl Louis drinken haalde. Niet veel later stond de kleine jongen met de gitzwarte krullen bij me. Ik gaf hem nog een standje voor het tekenen op Luca's tekening en keek glimlachend toe hoe de twee jongens elkaar leerden kennen. Dylan, een schat met een gouden hart, maar een koppig brutaaltje die zeker niet op zijn mond was gevallen. Toch hield ik zielsveel van hem. Ik glimlachte naar Louis en knikte voor Dylan het laatste glas van Louis aannam en een slok nam. Ik nam zelf ook een klein slokje. "Dat was erg aardig van je en ik ben blij dat het goed met je gaat. Ik weet dat ik niet de aardigste was op de middelbare, maar ik heb een jaar ondergaan wat jij hebt moeten doorstaan je hele schooltijd en ik wilde mijn excuses aanbieden." zei ik oprecht. Nee, ik had geen totaal gelukkig huwelijk gehad. Het was begonnen bij de ontdekking dat Luca een meisje was tot hij ons verliet. Misschien was het voor het beste geweest, maar zolang alleen ik degene was die het slachtoffer was kon ik het aan, want ik had wel echt van hem gehouden, al dacht ik nu toch wel heel anders over die ploert.

---

Bowties were never Cooler

MinnieMouseX schreef:


{iemand voor Sydney?? Of bij wie kan ze zich in het gesprek mengen?}

{Someone?}

---

It just takes one negative comment to kill a dream

Zayn Malik
Ik keek naar haar terwijl ik wachtte op het antwoord, het was best raar haar ineens weer te zien het was zo lang gelden."Ja alles gaat prima." antwoordde ze op mijn vraag. 'Gelukkig maar' zei ik met een glimlach. Ik hoopte natuurlijk wel dat het met iedereen goed ging en dat het na high school een beetje was gegaan hoe ze hoopte." Ik studeer Journalistiek, het is nu mijn laatste jaar." vertelde ze mij met een glimlachje. ' Journalistiek hé, dus jij gaat mij binnenkort interviewen?' vroeg ik haar lachend. Best raar dat ze nog steeds op school zat terwijl ik inmiddels al een paar jaar als dj over de wereld heen reisde, nou hoefde ik hier nou natuurlijk ook geen studie voor te volgen. "Wat heb jij gedaan na school?" vroeg ze aan mij en merkte dat ze best nieuwsgierig was. Ze herkende me dus niet, daar was ik eigenlijk wel blij mee want ik wou niet als een of ander bekend iemand hier staan , al veel het gelukkig ook nog wel mee hoe bekend ik was. Ik werd steeds bekender de laatste tijd, iets wat niet altijd leuk was. " Ik ben na school begonnen met draaien en nu ben ik dus al een paar jaar over de wereld aan het reizen als dj" vertelde ik haar met een grote glimlach, ja ik was best trost op wat ik bereikt had. "En heb je al je eigen stekje gevonden?" vroeg ze me daarna en ik knikte. 'Ja ik heb een huis hier in Londen maar ik moet heel eerlijk zeggen dat ik er niet heel erg vaak ben' zei ik tegen haar. " En jij al een leuk plekje gevonden?" vroeg ik haar en was best nieuwsgierig naar de rest van de situatie, of ze al kinderen had bijvoorbeeld want die liepen hier ook rond.

Liam Payne.
Ze liep naar de andere kant van de tafel en schoof de stoel rustig naar achteren waarna ze er voorzichtig op ging zitten. Ze glimlachte toen ik vroeg of ze Chelsey was. 'Ja, dat klopt.' antwoordde ze. Ik glimlachte. 'Had ik het toch goed' zei ik met een glimlach. Ze keek me even aan. 'Sorry, maar ik kan totaal geen naam bij jou bedenken..' zei ze en sloeg haar ogen naar beneden. 'Geeft niet, ik heb ook moeit met de meeste mensen hier bij naam noemen.' grinnikte ik. Ze bestudeerde het witte tafelkleed wat op de zwarte tafel lag, en er waren lichte blosjes op haar wangen verschenen. Daarna keek ze me nogmaals aan, en bleek ze me ineens te herkennen. 'Wacht.' zei ze. 'Jij bent Liam toch?' vroeg ze met een grijns op haar gezicht. Ik glimlachte. 'Ja, ik ben Liam' zei ik. 'Heb jij trouwens ook zo'n briefje gekregen bij de ingang?' vroeg ik, en liet mijn briefje zien. 'Weet jij misschien wie dit zou kunnen zijn? Ik ben echt slecht in dit soort dingen.' zei ik met een grinnik. Een meisje wat niet graag in de spotlight stond, maar deze wel nodig zou hebben voor haar beroep. las ik hardop voor. Ik keek voor een paar seconden naar mijn koffie, die nu koud stond te worden. Ik nam er een slok van, en wachtte toen op het antwoord van Chelsey, misschien weet zij wie het is.

---

How far is far

Evelynn Neha Lahey -Outfit

'Gelukkig maar' zei hij met een glimlachje , waardoor ik automatisch terug glimlachte. ' Journalistiek hé, dus jij gaat mij binnenkort interviewen?' vroeg hij met een lachje toen ik hem vertelde dat ik Journalistiek studeerde. Ik haalde lachend mijn schouders op. "Misschien, wie weet." grijnsde ik. " Ik ben na school begonnen met draaien en nu ben ik dus al een paar jaar over de wereld aan het reizen als dj" antwoorde hij daarna op mijn vraag, met een grote trotse glimlach rond zijn lippen.'Ja ik heb een huis hier in Londen maar ik moet heel eerlijk zeggen dat ik er niet heel erg vaak ben' vervolgde hij dan ook. Vrolijk en ook een beetje verbaasd keek ik hem aan. "Wauw, Dj lijkt me erg leuk, goede muziek en feestjes. Je had beter hier wat kunnen draaien." grinnikte ik tegen hem. Ah school bleef school, die hielden niet echt van dansfeestjes en echt goede muziek. "Dus, eigenlijk is het overal een beetje je thuis." vervolgde ik met een glimlachje. De wereld rondreizen leek me echt zo leuk. Al die verschillende culturen, mooie landschappen en leuke jongens... Ah hier vind je er ook een hele boel. Een grinnikje verliet mijn lippen toen ik er aan dacht, en daarna richtte ik me weer op Zayn. " En jij al een leuk plekje gevonden?" vroeg hij me toen en ik knikte. "Ja een flatje ook hier in Londen. Ik heb een mooi uitzicht op de Big Ben enzo. "glimlachte ik naar hem. "Heb je zin om wat te drinken?" vroeg ik hem daarna met een glimlachje.

---

I caught a golden trout! But the real treusure? Friendship - ACNH

Zayn Malik

"Misschien, wie weet." grijnsde ze en ik grinnikte zachtjes, ze wist het echt nog niet maar ze zou het zo wel begrijpen. Ze keek me een verbaasd aan toen ik vertelde over dat dj was en ik grijnsde even. Ik vond het best grappig zo'n reactie. "Wauw, Dj lijkt me erg leuk, goede muziek en feestjes. Je had beter hier wat kunnen draaien." grinnikte en ik knikte even." Ja eigenlijk wel hé, maar ja het blijft school dus een dansfeest zou het hier nooit worden" zei ik lachend. Schoolfeesten waren opzich wel leuk maar het was nooit echt helemaal losgaan, dat deed de school gewoon niet. Ik had het best leuk gevonden hier te draaien, dan zou het wel wat leuker zijn misschien maar dit was ook prima. Nu kon ik tenminste weer met iedereen een praatje maken. "Dus, eigenlijk is het overal een beetje je thuis." zei ze en weer knikte ik. " Een beetje wel ja, maar het is toch het fijnste in mijn eigen huis' zei ik, het voelde toch het beste om thuis te zijn al was het op andere plekken ook zeker niet verkeerd. "Ja een flatje ook hier in Londen. Ik heb een mooi uitzicht op de Big Ben enzo. "glimlachte ze. "Ooh dan heb je wel een goed uitzicht, wat leuk" zei ik. Heb je zin om wat te drinken?" Vroeg ze me daarna. "Ooh dat had ik eigenlijk als een echte gentlemen moeten vragen hé" lachte ik en keek even naar de bar. "Laat mij het dan maar halen, wat wil je hebben?" vroeg ik haar terwijl ik zelf nadacht over wat ik wou drinken.