The Perfect Wedding? || One Direction || Speeltopic - Speeltopics

Het Begin:
Harry en Louis zijn thuis in Manchester hun trouwdag, vrijgezellenfeestjes en huwelijksreis aan het plannen. Ondertussen zijn de anderen ook bezig met dingetjes voor de trouwdag of drama's in hun eigen leven. De trouwerij is over 1 maand en de spanningen beginnen nu zeker langzaam aan hoog op te lopen.

[ bericht aangepast op 1 maart 2014 - 12:39 ]

Bowties were never Cooler

Harry Styles
Ergens vond ik het wel schattig dat hij om mijn woorden moest blozen, mij maakte zijn verleden me niet uit en had hem er ook nooit om veroordeeld. Iets wat ik ook niet ging doen, dat zou oneerlijk zijn. Ik schoot kort in de lach bij de herinnering die zijn woorden weer omhoog brachten, wat een drama was dat geweest, maar het was achteraf gezien eigenlijk heel erg dom. Kort liet ik nog een knikje zien voor ik de mobiel tegen mijn oor aandrukte en ging liggen. Na twee keer overgaan werd er al opgenomen, waar ik erg blij mee was. Al was ik iets minder blij met Marcel zijn woorden en liet een verontwaardigd geluidje horen. 'Tss, ik ben nog altijd ouder hoor. Maar goed, ik belde dus om iets te vragen, Lou en ik hadden namelijk een idee. Voor het vrijgezellenfeest. Als je het er niet eens ben moet je het maar zeggen, we dachten dus dat jij misschien het avondje voor Louis kon regelen en Jeremy voor mij, zodat we niet weten wat er komt?' sprak ik met lichte twijfel in mijn stem, het klonk ook meer vragend dan ik had bedoeld. Ik raakte ietwat afgeleid door het feit dat Louis aan mijn haar aan het plukken was en ik bij mijn broer op de achtergrond Shaney hoorde, wat me zei dat die twee ook iets van plan waren. 'Daarbij vroeg ik me nog af of je misschien vandaag of morgen wilt langskomen? Ik heb je gemist en het leek ons wel gezellig.' Nu klonk ik al iets vrolijker en hoopvoller. In de tussentijd besloot ik de jongen waarop ik lag terug te pakken met zijn eeuwige afleiding en liet de vingertoppen van mijn vrije hand over zijn vest glijden. Onschuldig keek ik naar hem terwijl ik op antwoord wachtte, stiekem verwachtte ik wel dat Marcel langskwam. Of meer hoopte, maar dat terzijde.

Because I love him, do I need another reason?

Marcel Styles
Een lach rolde over mijn lippen door de reactie van Shaney, die zich doodschrik door het geluid van mijn telefoon. 'Sorry, zusje, maar ik wist het ook niet. Al hadden we het kunnen verwachten, omdat Harry altijd op de perfecte momenten belt,' verliet mijn mond, om al op te staan. Mijn telefoon had ik er ondertussen al bij gepakt, om beide duimen omhoog te steken bij de reactie van het meisje toen ze haar mond op slot zette, om vervolgens de sleutels weg te gooien. Daarna nam ik de telefoon op, om niet veel later de stem van Harry mijn gehoorgang binnen te horen dringen. 'Ma zegt ook wat anders hoor, dus niet zo snugger doen, Styles,' rolde lachend over mijn lippen, om de rest van zijn woorden aan te horen. 'Ja, dat moet me wel lukken, dus maken jullie je daar maar geen zorgen om. Daarbij help ik graag, dus dan moet het helemaal goed komen,' zei ik en beet daarna op mijn lip, bedenkende wat ik daar ooit voor moest gaan verzinnen. Mijn blik gleed ondertussen weer naar Shaney en wuifde haar woorden weg, omdat ik daar nu echt geen reactie op zou geven. Mijn vingers verplaatste zich naar de deurpost, om daar tegen te tikken terwijl een bedenkelijke blik in mijn ogen te vinden was. Waar was de inspiratie als je deze nodig had? 'Als je nog vrolijker gaat doen en je broer een knuffel geeft, kom ik je kant wel op, als jullie nu niets te doen hebben en anders geef je maar een tijd, want dan maak ik tijd. Ik heb jou namelijk ook gemist en wil jullie allebei wel weer eens zien.' Misschien deed ik buiten ook nog wat inspiratie op en kwam er straks wel wat uit mijn mond rollen. Ik liep de kamer deze vraag op een briefje te noteren,zodat hier nog meer bij kwam te staan, en ook gelijk aan mijn zusje te laten zien.

If we hug a little tighter, our hearts will be a little closer

Sarah Felicia Tomlinson.

"Nee, anders was ik hier ook niet. Er is bij mij dan ook nog geen enkel idee opgenkomen, niet eens een slecht idee dus laat staan iets goeds. Misschien helpt het als we samen iets bedenken? Heb jij bijvoorbeeld wel al een klein beetje iets bedacht, of net als ik, nog helemaal niets?"
"Oh, je komt dus niet om je zusje eens gezellig gedag te zeggen, ik had ook niet anders van je verwacht," mompel ik, mijn stem klinkt tussen het grapjes-idee en nors in. "Maar nee, wat dacht je dan? Het word vaak genoeg gezegd, ik kan geen rekening houden met anderen. Nop, ik weet helemaal niks, en dat gaat hem ook niet worden. Maar oké, misschien weten we samen iets te bedenken." Ik trek de twee staarten in mijn haar recht. Of enigsinds dan. Mijn broek met legerprint hangt losjes aan mijn heupen en blijft net zitten, misschien was 'ie dan inderdaad iets te groot. Een strak, zwart t-shirt met v-hals hult mijn bovenlichaam. Als ik de reep op heb vervrommel ik het verpakkingspapiertje en gooi deze verveeld van mijn ene hand naar de ander. Dan gooi ik hem met een boogje in de prullenbak.

Reality's overrated.

(Tomles went Bergling)

Because I love him, do I need another reason?

(Ik kan tot zondag niet meer reageren)

[Ik wacht met reageren op Jeremy]

Bowties were never Cooler

Jeremy Darren Tomlinson.
'Oh, je komt dus niet om je zusje eens gezellig gedag te zeggen, ik had ook niet anders van je verwacht,' mompelt Sarah. Haar stem klinkt half nors, half alsof het voor de grap is, waaruit ik dus niet kan opmaken wat het nou is.
'Maar nee, wat dacht je dan? Het word vaak genoeg gezegd, ik kan geen rekening houden met anderen. Nop, ik weet helemaal niks, en dat gaat hem ook niet worden. Maar oké, misschien weten we samen iets te bedenken,' vervolgt ze en trekt de twee staartjes in haar haren iets rechter. Als ze haar reep op heeft, verfrommeld ze de verpakking hiervan en gooit er mee heen en weer tussen beide handen, om hem daarna met een boog in de prullenbak te laten belanden.
Ik knik instemmend, als ik ineens een bekende ringtone door de kamer hoor: Mijn telefoon gaat af. Ik pak hem uit mijn broekzak en lees de naam op het scherm af, die aangeeft dat de beller Louis is.
Ik druk op het groene hoorntje en breng de telefoon naar mijn oor. 'Hey, broertje. Al druk dingen aan het regelen, samen met je aanstaande? Of hebben jullie het stiekem te druk met "andere dingen"?' zeg ik grijnzend. Al kan hij mijn grijns niet zien, ik weet dat hij hem wel hoort, want het is gewoon duidelijk in mijn stem te horen. En wat ik bedoel met andere dingen weet hij vast ook wel, mij kennende. Al weet ik niet of hij het waarderen kan - onze band is nogal gespannen - , maar dat kan me niets schelen. Ik zeg altijd de dingen die ik denk en het is niet zo dat ik ze per ongeluk eruit floep: Ik zeg gewoon wat ik wil. Zo ben ik nu eenmaal.

"Family don’t end in blood”

Louis Tomlinson
Terwijl ik wachtte was Harry al aan de telefoon met Marcel. Eigenlijk maakte ik me daarover geen zorgen, maar zelfs een zorgeloze stuiterbal als ik was wel eens nerveus, zoals nu. Ik had geen idee hoe mijn broertje zou reageren. Uiteindelijk nam hij toch op met een stem die ik toch direct herkende. Hij klonk gelukkig nu alsof hij niets kwaads in de zin had, dus ik relaxte langzaam wat. Iets waar Harry zijn strelingen zeker ook bij hielpen. al leidden die me toch vooral af. Ik hoorde hem haast grijnzen onder zijn laatste vraag, wat bij mij toch ook een grijnsje uitlokte, hoe genant ik het soms ook vond dat iedereen veel over mijn sexleven wist. Nou was het niet alsof zowel iedereen uit Doncaster als uit Manchester van mijn leeftijd dat ongeveer wist, en ook hoe ik in bed was, maar dat was een heel ander verhaal. "Hey, Jem. Dat gaat je helemaal niets aan. Maar ik had een vraagje. We hadden zo het idee om onze broers erbij te betrekken met het vrijgezellenfeest. Jij die van Haz en Marcel die van mij. Zo kunnen er altijd nog tips en grenzen worden doorgegeven. Vind je het wat?" Ondertussen begon ik echt Harry's handelingen door mijn vest heen te voelen. Hij wist dat hij met dit soort kleine dingen me echt heel erg op kon winden. "Een momentje. Jem." zei ik voor ik mijn mobiel tegen mijn borst drukte in een poging de microfoon genoeg te dempen. "Als je niet oppast neem ik je hier en nu. Maakt niet uit of onze broertjes het horen." zei ik licht verlijdelijk en licht gefrustreerd tegen Harry die nogsteeds bovenop me lag.

[ bericht aangepast op 14 feb 2014 - 15:14 ]

Bowties were never Cooler

Harry Styles
Door de reactie van mijn broertje rolde ik even met mijn ogen en reageerde er verder niet op, al ging ik wel mijn moeder ondervragen zodra ik haar weer een keertje zag. Iets zei me dat -dat ook binnenkort gebeurde. Ik glimlachte bij zijn woorden, terwijl ik onverstoord door ging met de acties met mijn hand. 'Dank je, dat waardeer ik echt. Het is ook leuk om jou er gewoon goed bij te betrekken.' Ondertussen had Jeremy blijkbaar ook opgenomen, en ik kreeg te neiging om zacht te lachen door Louis zijn woorden, want ik kon wel raden wat de jongere Tomlinson had gezegd. 'Misschien, ik zal erover nadenken. En op het moment doen we niet echt veel, dus over hoeveel tijd kun je er zijn?' Ik plaatste de telefoon op mijn borst en richtte me op Louis. 'Vraag je dan gelijk of hij ook even langskomt?' Eigenlijk wilde ik de mobiel weer tegen mijn oor drukken, maar deed het toch niet dankzij de woorden die over de lippen van de jongen rolde. Zijn toon tegen me hielp ook niet. Ik haalde mijn kort van hem af, maar alleen om het op zijn heup te leggen en daar door te gaan met wat ik eerder al deed. Het was simpelweg altijd prachtig geweest om hem op deze manier te plagen. Met grote onschuldige oogjes keek ik naar de jongen op, alsof ik niet door had wat ik aan het doen was. Een zachte grinnik was bij mij te horen door zijn frustratie. De telefoons of onze broertjes konden me op dit moment niks schelen.

Because I love him, do I need another reason?

(Eeen zeer late MT ;x)

How far is far

Niall Horan

'Goed, heel goed,' grijnst hij. Ik glimlach en druk mijn lippen even op de zijne. "Ben je nu serieus?" grinnikt hij. Ik knik. 'Ja,' antwoord ik. "Denk je niet dat het te veel opvalt? Aangezien je dit geheim wil houden?" Ik haal mijn schouders op. 'Misschien wordt het tijd dat ik niet meer zo bang ben. Ik hou van je en misschien vind ik het wel fijner als iedereen dat weet,' zeg ik nonchalant. Toch zeg ik er maar niet bij dat er laatst meiden waren die giechelend vroegen of Zayn single was. Ik moest toen moeite doen niet tegen ze te zeggen dat hij mijn vriend is. "Als je serieus bent.. Het lijkt me super.' Ik glimlach. 'Hmm, fijn,' zeg ik. Hij kust me opnieuw en ik knuffel hem stevig. 'Ik hou van je,' zeg ik tegen hem. 'Maar ik denk dat we dan maar eens een huis moeten zoeken. Of ik trek gewoon bij jou in,' zeg ik met een glimlach. Ik hou op zich wel van mijn huisje, maar ik wil veel liever bij Zayn wonen. Ik druk weer een kus op zijn lippen. Ik neurie een melodietje. Opeens voel ik me weer vrolijk.

Spoiler alert: you will save yourself

Sarah Felicia Tomlinson.

Jeremy knikt instemmend als hij gebeld word. Zuchtend verprop ik nog een papiertje van mijn blok, het blaadje is volgekrast, en gooi die door het basketbalnet, het propje gaat door doel en hobbelt dan wat na op de grond, waarna hij neerploft tussen de enorme puinhoop. Jeremy begint met "Hey broertje," en steld uiteindelijk grijnzend een vraag. Het is natuurlijk Louis aan de andere kant van de lijn. De broers gaan niet geweldig door een één deur, maar dat betekent ook, en dan tegenwoordig vooral het oudste van het stel, dat ze mij regelmatig vergeten.
Zuchtend ga ik op mijn buik liggen en zet mijn koptelefoon op, het geluid voer ik op, op een hard volume en sluit me zo af. Mijn ogen gleiden naar mijn studieboeken, maar besluit het, als altijd, te laten liggen. Nee, ik heb het niet op leren. Zonder iets te zeggen sta ik op en loop mijn kamer uit, naar beneden. De simpele telefoon vis ik weer uit mijn zak en besluit toch maar een berichtje richting Liam te sturen, niet iets klefs als 'oh wat mis ik je toch', of 'ik hou toch zoveel van je', dat is shit, niks voor mij. Oké, in een andere, normalere formulering misschien kan ik het nog enigszins lief vinden, maar op deze manier ga ik er bijna van over mijn nek. Ugh. Oké, misschien ben ik wat stijfjes qua dit soort dingen, maar romantiek is niet helemaal mijn ding. Hey Li, hoe gaat het met je? Al druk bezig, of hang je misschien nog lui op de bank in enkel je trainingsbroek? Dan zou ik je nu graag willen zien. ^^

[ bericht aangepast op 14 feb 2014 - 22:31 ]

Reality's overrated.

[Jeremy en Louis zijn geen tweeling...]

Bowties were never Cooler

[Ik voel me nu heel dom omdat ik serieus dacht dat Louis 21 is. Oh. Ik moet echt wat merr gaan slapen.
Sorry.]

[ bericht aangepast op 14 feb 2014 - 22:30 ]

Reality's overrated.

[Post aangepast.]

Reality's overrated.