• [ bericht aangepast op 6 maart 2014 - 10:20 ]


    Life has many different chapters, one bad chapter doesn't mean the end of the book.

    Het is ongelofelijk besmettelijk door speeksel, dus de kans zit er wel in.
    Het is wel belangrijk dat je het weet, want als je een diagnose hebt, kan je school zich er op aanpassen zodat je de tijd krijgt om te genezen en je punten er niet te hard onder lijden.
    De klachten gaan terugkomen als je het echt hebt en lang ook.
    Ga naar de dokter en laat het onderzoeken, dan ben je ten minste zeker. Zelf diagnoses stellen is niet aangeraden.

    [ bericht aangepast op 10 feb 2014 - 19:49 ]


    Everybody wants forever, I just want to burn up bright...

    Ik zou inderdaad naar de dokter gaan: er is niet zoveel aan de ziekte te doen maar het is fijn om zekerheid te hebben en dan heb je ook de diagnose als 'bewijs' zodat er ook op school rekening mee gehouden kan worden zoals Cresseyde ook al zei.


    "You can't cancel Quidditch!" - Oliver Wood

    Naar de dokter gaan. ^^

    Ik heb het enkele maanden gehad in 2013 en ik vel nu dat ik meer afgebakende grenzen heb. Ik kan geen nachtjes meer door doen, moet altijd op tijd gaan slapen, mag niet te actief zijn,...

    Sommigen hebben er enkele weken last van, anderen een half jaar. Het hangt er vanaf hoe je gezondheid en fitheid ervoor was. =)


    I'm just a musical prostitute, my dear. - Freddie Mercury

    Een vriendin van me heeft het vorig jaar gehad.
    Zelfs mijn moeder, ze heeft er toen ze jong was een heel jaar last van gehad. Het kan dus zomaar zijn dat je het nog hebt.
    Ik zou naar de dokter gaan als ik jou was.

    Als ik jou was zou ik bloed laten prikken. Het is niet zo dat het ineens pats-boem over is, zeker niet als je niet de rust neemt die je eigenlijk nodig hebt. Zelf heb ik een compleet schooljaar rondgelopen met de ziekte van Pfeiffer zonder dat ik me daar bewust van was. Ik ging gewoon door met alles wat ik normaalgesproken deed. Dat heeft me een vermoeidheidsziekte dat als het 'broertje' van Pfeiffer wordt beschouwd opgeleverd en ik heb er nu nog steeds weleens last van, terwijl ik inmiddels meer dan anderhalfjaar verder ben nu. Herstellen is echt heel belangrijk, omdat je er anders een hele tijd mee rond blijft lopen en dat is ontzettend zonde van alle tijd die je zou kunnen besteden aan leuke dingen doen.


    If you wanna fly, you got to give up the shit that weighs you down.

    Ik heb Pfeiffer gehad toen ik 12 was en ik moest inderdaad bloed laten prikken. Daardoor kwamen ze erachter dat ik er blijkbaar al een paar maanden mee rondliep. Ik zal er snel even achteraan gaan, als ik jou was, want ik heb nu nog steeds een verschrikkelijk immuunsysteem.


    Caution first, always.

    Aboluut bloed laten prikken. Dan weet je het zeker, is er op school en werk (als je dat hebt) rekening mee te houden.

    Ik ben zelf telkens gewaarschuwd dat als ik niet rustig doe, er ernstigere gevolgen kunnen komen dan alleen een jaar overdoen (wat ik dus had). Bijv. chronische vermoeidheid, en nog ergere dingen, zoals op lange termijn leverfalen, als ik mij niet vergis.


    Don't fashion me into a maiden that needs saving from a dragon. I am the dragon, and I will eat you whole.

    Ik zou morgen gaan om bloed te laten prikken, maar moet je daarvoor nuchter zijn? Volgens mijn ouders wel, maar voor klierkoorts maakt dat niet uit volgens mij?


    Life has many different chapters, one bad chapter doesn't mean the end of the book.