"everything that drowns me makes me wanna fly
everything that kills me makes me feel alive"
everything that kills me makes me feel alive"
Ik moet het niet doen, ik weet het diep van binnen wel. Mijn knieën zijn opgetrokken en ik heb mijn kussen in mijn armen, ik zou willen dat jij dat was. Mascara prikt in mijn ogen en ik besef me dat de persoon die altijd zo sterk heeft moeten staan -en dat ook gedaan heeft, nu breekt. Diegene die door de buitenwereld wordt bewondert door haar kracht, nu helemaal alleen is.
Alleen, gebroken en vergeten, en dat laatste is wat ik nu het liefste zou doen, alles vergeten. Het klinkt zo makkelijk, maar misschien is het wel het moeilijkste wat er bestaat. Voornamelijk als je iedereen altijd vertelt dat ze juist de dingen moeten doen om er bovenop te komen, die je zelf niet kan. Het vergeten, maar wanneer je het probeert, elke stap in het leven je er dichter naar toe trekt.
De verkeerde keuze maak ik. Ik weet dat ik het niet moet doen, maar het is de enige oplossing. Ik moet het doen, nergens meer aan denken. Ik kijk uit het raam terwijl mijn handen onbedwingbaar trillen. De perfect ronde maan lijkt de laatste hoop uit mijn lichaam en geest weg te zuigen. Ik kan de verleiding niet weerstaan, ik kan de strijd niet meer voeren. De flashbacks schieten door mijn hoofd heen. Het zijn misschien maar vage stemmen en omtrekken, maar ik weet exact wat er gebeurd.
"Alsjeblieft, niet opnieuw. Laat dit de laatste keer zijn, laat het deze keer fout gaan. Ik ben niet meer waard dan dat"
[ bericht aangepast op 9 feb 2014 - 13:04 ]