• Wanneer het leger de radioactieve straling ontdekt die rond het kalme stadje Phannis in de lucht hangt, wordt meteen iedere volwassene, oudere en kind geëxuteerd. De enigen waarvoor dit niet geld zijn de jongeren. Zij worden in een gigantisch bos geplaatst, waar de camera's overal zijn en een technologische koepel ze afsluit. Deze jongeren worden ervan verdacht paranormale gaven te ontwikkelen, en om ze te kunnen bestuderen moeten zij zichzelf zien te redden. Er zijn primitieve hutjes met oude, gerafelde kleden en kleffe kussens, en dat is het. Het leger houdt ze streng in de gaten, en stuurt levensbedreigende uitdagingen het bos in. Alleen de sterksten kunnen overleven. Of misschien wel alleen degenen die met radioactieve straling in aanraking waren gekomen.

    We only were really challenged when we came across ourselves

    Er zijn mensen die verbonden met elkaar zijn doormiddel van hun gaven. Samen kunnen zij een speciale kracht creeeren, die ongelofelijk sterk is. Zij zijn als het ware soulmates. Deze paren zijn gemaakt en staan op pagina 5 in het rollentopic.

    Rollen:
    - Harry Edward Styles • Tomles
    - Louis William Tomlinson • KiliOfDurin
    - Liam James Payne • Kendizzzzle
    - Zayn Javadd Malik • KiliOfDurin
    - Niall James Horan • Act
    - Jenna Amarens Jackson • Act
    - Lecille Nyk Fowell • SiIhouette
    - Andrea Saunders • Pompeji
    - GEZOCHT
    - Clarissa Amelia Bond • Woodley


    Regels:
    * Minimaal 150 woorden per post.
    * Alleen je eigen personage('s) besturen.
    * OOC tussen haakjes () [] {}
    * Schelden mag in IC maar hou het netjes.
    * Naamveranderingen graag doorgeven.
    * Geen ruzie OOC, IC mag natuurlijk wel.
    * 16 + mag, maar hou het netjes.
    * Geen Mary sue's of Gary Stu's.
    * Geen supersnel ontwikkelende gaves.
    * Hou het realistisch.
    * Liever geen bromances.
    * Samenvattingen geven als daar om gevraagd word.
    * En de belangrijkste; heb plezier.

    Begin
    Het leger valt het kalme, afgelegen dorpje Phannis aan, en alle jongeren worden naar een groot hok van ijzeren spijlen getrokken, terwijl voor hun ogen hun familie wordt geexecuteerd. Daarna worden ze in de koepel gegooid ter observatie, en ze moeten zien te overleven.
    Let op!: Er zijn meer jongeren dan alleen deze tien, maar zij zijn NPC's en zullen na een tijdje sterven aan de zware omstandigheden.

    [ bericht aangepast op 1 feb 2014 - 11:49 ]


    These rings that I'm breaking are making you a personal debt.

    [MT]


    Le Beau n’est que la promesse du bonheur | Will you dance, dear Emma? | page 28

    (Ola.)


    Because I love him, do I need another reason?


    ''Cause I've got a jet black heart and there's a hurricane underneath it.''

    [Mijn topics.]


    I don't want you to die, I want you to suffer.

    [mt]


    Bowties were never Cooler

    MT


    How far is far

    Woodley schreef:
    [Mijn topics.]


    That is a perfect copy of reality.

    -Meh, ik ben bang dat ik Niall zo ga verwaarlozen :c Ik ben niet goed in jongens en ook niet in twee rollen.-

    Jenna Amarens Jackson.
    Kalm zat ik in mijn schommelstoel die mijn opa en ik aan een stevige wilg hadden gehangen, en mijn ogen gleden over de regels van het boek, waar van alles stond over planten die in een jungle groeiden,een plek waar ik nooit zou zijn. Een verandering in achtergrond deed me opkijken, en ik spitste mijn oren. Ik hoorde een zacht getik, en probeerde het geluid te plaatsen. Dat lukte me helaas niet, maar ik legde mijn boek wel neer in het stukje holle stam van de wilg. Behoedzaam stond ik op, en toen begon het. Het gegil, de schreeuwen van angst. En toen pas kon ik het getik plaatsen. Geweren. 'Jenna!' hoorde ik mijn opa schreeuwen. 'Daddy!' Ik noemde mijn opa "daddy", mijn vader "dad". Zo ging dat nou eenmaal bij ons. 'Get down, they'll be here in a few minutes!' Mijn ogen weerspiegelden angst, en ik rende naar binnen. Op dat moment zag ik vanuit mijn ooghoeken de eerste mannen al aankomen, en en viel niet te ontsnappen aan de grijpende handen. 'Make any threatening movement and I'll shoot you,' klonk een donkere stem bij mijn oor. Ik hield me volledig slap, en zag dat ik, net als mijn opa, vader en zus, mee werd genomen. Ik werd een stalen kooi ingeduwd, en de rest van mijn gezin werd voor de kooi op de grond gedwongen. Beng. Mijn zus viel een eindje van de kooi dood neer. Mijn keel was kurkdroog, en ik keek naar het levenloze lichaam van mijn zus. Beng. De gedaante van mijn vader viel neer, en mijn hart begon tegen mijn ribbenkast te rammen. Mijn daddy. Mijn opa werd tegen de grond gewerkt, en hij keek me aan. 'I love you, Jenna.' Beng. Geluidloze tranen stroomden over mijn wangen. 'I love you too, daddy.' Ik keek om me heen in de kooi om afleiding te zoeken van de lichamen van mijn familie, en zag alleen maar jongeren om me heen. Wat was er in godsnaam aan de hand?


    These rings that I'm breaking are making you a personal debt.

    Louis Tomlinson
    De deurbel ging plotseling. Buiten had ik al verschillende mensen zien worden afgevoerd. "No, mommy. Stay here. We won't let them take us without a fight. We'll stay together no matter what." Zo kropen we bij elkaar. Mijn moeder, al mijn zusjes en ik. Bang samen in de woonkamer. We hielden elkaar stevig vast en mompelden over en weer hoeveel we van elkaar hielden. Net toen ik dacht dat de kust veilig was werd de deur ingetrapt. Zo goed mogelijk hield ik iedereen bij me. "Let them go, boy. We're taking the ladies." "No" piepte ik boos en verdrietig, maar vooral bang. "We'll stay together no matter what." Ik hield ze zo goed mogelijk vast, maar als jongen alleen was je niet opgewassen tegen een groep militairen. Ik werd bij mijn armen gegrepen en mijn moeder en zusjes werden op een lijn in de woonkamer op hun knieën gezet. "No!' gilde ik keer op keer met tranen in mijn ogen. "Don't worry, Boobear. We'll be together soon enough in heaven." zei mijn moeder voor er bij haar als eerste een kogel door haar hoofd ging. Ik stribbelde tegen en bleef huilen en gillen terwijl ook door de hoofden van mijn zusjes een kogel ging. "Why don't you kill me already? Just put a bullit trough my brain and let me be with them." smeekte ik huilend terwijl ik het huis uit werd gesleept. Het enige wat ik mee wist te nemen was een familiefoto, mijn moeder's ketting en de favoriete knuffel van de tweeling die ik snel onder mijn shirt verstopte. Dit konden ze toch niet maken. Wat gingen ze met me doen nadat ze me net de executie van mijn familie hadden laten meemaken. Ik werd hardhandig in een kooi op het dorpsplein geduwd, waar ik huilend in een hoekje kroop. Stoere Loverboy Louis was er niet meer. De barman die met iedereen wel naar bed was geweest. Nee, nu was ik kleine Boobear die nu het liefst z'n moeder achterna ging de dood in. Ik hield de knuffel van de tweeling dicht tegen me aan en liet de tranen rijkelijk vloeien. Ik had nu aan mezelf meer dan genoeg.

    [ bericht aangepast op 30 jan 2014 - 17:16 ]


    Bowties were never Cooler

    Zayn Malik
    Ik zat alleen in een steegje wat te tekenen met Harley naast me toen opeens allerlei militairen door de straten marcheerden. Ik stopte snel mijn spullen weg en besloot maar iets verder weg te duiken in de steeg. Ik was er alleen wat laat mee. Ik werd namelijk gezien door twee militaiten en meegenomen naar een grote kooi op het dorpsplein waar allerlei anderen jongeren in zaten. Alleen jongeren. Een stukje verderop lag een hele kuil vol met lijken. Zou mijn familie daar ook tussen zitten. En toen zag ik het. Het popje van mijn zusje. Ik liet Harley los en zei tegen hem dat hij het moest halen. Voor de militairen hem konden pakken was hij met het popje bij me. Ik pakte de riem net toen ik met mijn hond samen in de kooi werd geduwt. Mijn familie was dood. Alleen ik leefde nog. Het kostte me even om het te laten zinken terwijl ik om me heen allerlei anderen jongeren in verschillende stadia van rouw. Zelf stopte ik het licht bebloedde popje in mijn rugzak en tilde Harley op om hem dicht tegen me aan te houden. Hij was de enige die ik nog had. Hem zou ik dus ook zeker niet zomaar opgeven.


    Bowties were never Cooler

    • Andrea 'Andy' Saunders
          De hand van de bewaker, die zich om mijn pols gespannen heeft als een bankschroef, maakt meteen duidelijk dat dit geen brandoefening, noch een grapje is. Van overal komen militairen, met de burgers in bedwang. Het geluid van geweerschoten nestelt zich in mijn oren en de schrik slaat me om het hart. Mijn ogen worden groot wanneer ik mijn moeder en vader zoek in de menigte.
          'Mum! Dad!' Ze kijken mijn richting uit en ik gil hun namen, omdat iedereen om zijn of haar moeder en vader schreeuwt. Ik word een trapje opgeduwd en kom terecht in een kooi. Een vogelkooi. Een levensgrote vogelkooi. Geweerschot. Gil. Kom op mijn knieën terecht. Begin te huilen. Te snikken. Blijf liggen tot alle energie uit mijn uitgehuilde lijf lijkt gevloeid. Vervoek de staat waarin ik leef.
          'O, Aurorae,' jammer ik zachtjes. De levenloze lichamen worden een voor een afgevoerd, in een grote put gesmeten en er wordt gedaan alsof er helemaal niets aan de hand is. Pas dan merk ik de andere mensen op. Samen met mij gevangen in de vogelkooi, komend van elke uithoek van het dorp. Sommigen herken ik, anderen niet, maar de meesten zien eruit zoals ik me voel. Verloren, gebroken en bedrogen. Vooral alsof dit niet het einde van de hel is.

    [ bericht aangepast op 30 jan 2014 - 20:25 ]


    Le Beau n’est que la promesse du bonheur | Will you dance, dear Emma? | page 28

    [Sorry, mijn post komt morgen]


    How far is far

    - Ik ga zo even een praattopic aanmaken ˆ-ˆ -


    These rings that I'm breaking are making you a personal debt.

    Wil de rest ook gaan reageren?


    These rings that I'm breaking are making you a personal debt.

    (Ugh, sorry. Mijn reactie komt waarschijnlijk morgen.)


    Because I love him, do I need another reason?