Ik dacht, ik weet het niet meer, dus ik maak er een topic over en hoop dat jullie me kunnen helpen.
Er is het afgelopen jaar best wel heel veel gebeurt. En niet bepaald de meest leuke dingen. Maar goed, over dat alles zou ik wel een zeer lang verhaal kunnen schrijven, maar dat doe ik niet. Ik wil het namelijk nu even hebben over mijn muziek.
Het is namelijk zo dat ik al vanaf mijn 10e accordeon speel, en weet dat ik hier in verder wil. Ik wil de muziek in. Een camper kopen wanneer ik genoeg geld heb, en reizen door Europa als muzikant en zo leven. Ik wil niet per se rijk worden, zolang ik maar mijn boterham verdien en kan optreden.
Hier voor heb je geen conservatorium nodig, maar ik wil heel graag een hoog niveau halen. Ik heb dan ook altijd gedacht dat ik naar het conservatorium gaan zou. Wegens de omstandigheden heb ik dan ook in december voorgespeeld (dus halverwege het jaar, terwijl het normaal gesproken de toelatingsexamens in mei/juni zijn) maar ik ben helaas niet aangenomen. Mijn theoretische kennis was nog niet goed genoeg, plus ze vonden me te jong. Wel willen ze heel graag dat ik van de conservatoriumdocent les zou krijgen en dat ik in mei opnieuw toelatingsexamen doen ga. Gelukkig zien ze wel potentie in me. (:
Maar goed, ik heb altijd les gehad van de -naar mijn mening- beste docent die er (in Nederland) te krijgen is. En het klikt ook nog eens heel goed met hem. Maar ik heb laatst mijn eerste les gehad van de conservatorium docent. En het klikt totáál niet. Nu is het wel voor ons beiden wennen, maar stiekem betwijfel ik toch wel of we elkaar volledig kunnen accepteren. Of, laat ik het anders verwoorden: Of ik hém volledig kan accepteren. Volgens een oud leerling van hem doet hij namelijk wel zeer veel moeite om mij als zijn leerling te hebben. Maar ik vind zijn manier van lesgeven zeer demotiverend. En als ik toegelaten zou worden tot het conservatorium dan zou ik 5 jaar (we hopen namelijk dat ik eerst tot het voorbereidend jaar wordt toegelaten, want dat is een extra jaar leren) les van hem hebben.
Nu zit ik dus met een dilemma. Mijn oude accordeondocent heeft mij verteld dat hij me heus wel terug als leerling wil hebben wanneer het met de nieuwe docent niet goed gaat. Ook weet ik dat ik onder zijn begeleiding een hoger niveau kan behalen dan met de conservatoriumdocent. Toch is het wel zo dat ik al sinds mei niet meer naar school ga (wat ook weer een verhaal opzich is. Er is gewoon ongelooflijk veel gebeurt het afgelopen jaar) en dat ik dat toch wel mis. En op het conservatorium zou ik dan tussen medeleerlingen zitten die ook nog eens dezelfde interesse hebben als ikzelf.
Dus nu is het kiezen: Naar school gaan en een docent hebben die ikzelf niet zo heel erg mag. Maar wél contact hebben met medeleerlingen. Of terug gaan naar mijn oude accordeondocent, een hoog niveau behalen en daarmee de wijde wereld in gaan op een beter niveau dan wat ik kan behalen met de docent van het conservatorium.
Ik kom er helemaal niet uit, en ik pieker me suf over wat ik nu precies wil. Vandaar ook dit topic. Wat zouden jullie doen als jullie in mijn schoenen zouden staan, en waarom?
Een applaus voor de mensen die door dit lange bericht zijn heen gekomen. Ik merk nu pas dat het best een lang verhaal is geworden. Oeps! :x
• It is often the biggest smile, that is hiding the saddest heart. •
Dan pas kan je een beslissing nemen, lijkt me 
