Rol: Beauty
Naam: Laron Caldre Barrineau, waarbij zijn voornaam 'sluwe dief' betekent en zijn achternaam 'onverklaarbaar/onuitgelegd' betekent.
Leeftijd: 21.
Geboortedatum: 5 mei, 2176. (nummer 13 dus)
Geslacht: Mannelijk
Seksuele geaardheid: Hij zou het niet weten, waarschijnlijk biseksueel of panseksueel.
Etniciteit: Frans.
Religie: Katholiek, maar hij heeft een godsgruwelijke hekel aan religie en alles dat er mee geassocieerd wordt. Hij geloofd niet in God. Als God zo ontzettend machtig zou zijn, dan zou hij de mensheid de mogelijkheid om uit het niets leven te creëren niet hebben gegeven. Niet te vergeten dat zijn ouders lijken te denken dat God hem zal kunnen 'genezen'. En hij weet dat hij niet genezen hoeft te worden, omdat er niks mis met hem is. Daarom is geloven dat er geen God is de makkelijkste oplossing Mother: Gabrielle Ludivinne Barrineau
Father: Claude Barrineau
Broers/zussen: Adelaide Aime Barrineau, 15-jarige zusje.
Gezin: De relatie tussen Laron en zijn ouders is erg gespannen. Zij proberen te doen alsof ze nog steeds om hem geven, alsof hij hun kindje is, maar hij is erg afstandelijk tegen hun en echt warme gevoelens kunnen er niet gevonden worden. Het was anders toen hij klein was, voordat hij zijn Gave kreeg, maar het veranderde allemaal. Zijn kleine zusje werd geboren en hij werd kleurenblind en verloor het vermogen om te ruiken en proeven. Zijn ouders begonnen hem te zien als een abominatie en, nu dat ze hun eigen kind hadden, konden er alleen maar op hopen dat God dit zogenaamde perfect ding zou geneven. En ja, ze refereren/refereerden naar hem als 'ding'.
Dus Laron heeft niet echt liefde te geven aan zijn ouders. Hij verduurt de wekelijke telefoontjes en de korte bezoekjes elke zes maanden, maar hij probeert niet eens te doen alsof hij van ze houdt. Zij doen nog steeds alsof ze van hem houden, maar het is moeilijk voor Laron om dat te geloven na alles wat ze hebben gedaan.
Lengte: 1.71
Uiterlijk:
Het eerste dat mensen meestal opvalt bij Laron, zijn zijn ogen. Ze zijn erg uniek en springen in het oog. Hij heeft diepzwarte pupillen en eromheen is zijn iris wit. Dit wit gaat langzaam over in ijzig blauw om vervolgens in een soort elektrisch blauw te veranderen. Hij zorgt er meestal voor dat zijn ogen goed 'beschermd zijn (geen 'the eyes are the windows to your souls gedoe voor hem) maar en kan altijd wel een glinstering in gevonden worden. Sommigen omschrijven het als een ondeugende glinstering, anderen slechts een glinstering van leven die zijn vrolijkheid reflecteert. Het is een beetje van beiden. Laron heeft, tot zijn eigen irritatie, een permanente, diepzwarte eyeliner om zijn ogen, die ze extra uit laten springen. Het zorgt er niet voor dat hij er vrouwelijk uit ziet, maar hij begrijpt niet wat zijn ouders in vredesnaam bezielde toen ze besloten hem dat te geven. Zijn wimpers zijn lang en blauw, dezelfde kleur als zijn haar.
Wat het tweede is wat mensen hun aandacht trekt bij Laron. Zijn blauwe haar. Het si een redelijk licht blauw, maar nog steeds erg helder. Zijn ouders hadden een voorliefde voor de kleur blauw, de kleur van een jongetje. Zijn haar is zijdezacht, maar het heeft de neiging wel eens alle kanten op te staan. Het is in laagjes geknipt aan de voorkant: de eerst laag eindigt bij zijn neus, de tweede bij zijn kin. Aan de achterkant eindigt het onderaan zijn nek. Het is vaak best warrig, maar dat vindt hij niet erg.
Hij heeft een erg schattig en 'wordt nooit ouder' type gezicht. Zijn ouders wilden specifiek dit schattige jongetje. Hij heeft erg delicate gelaatstrekken en een huidskleur die kan worden omschreven als 'room'. Zijn lippen zijn reelijk vol en een lichtroze. Hij heeft een schattige neus en hamsterwangen. Hij vindt zijn wangen maar niks, hij vindt ze te groot en hij heeft het gevoel dat hij er nog steeds als klein kind uitziet. Hij heeft niet eens gezichtsbeharing en zal dat ook nooit krijgen. Nog een 'voordeel' van in een reageerbuisje gemaakt zijn.
Hij heeft een gemiddelde lengte, 1.71, al zou hij zelf wat groter willen zijn. Hij heeft een gezond postuur, al dan niet ietwat aan de magere kant. Hij is niet sterk en bezit niet veel spieren. Hij is echter zeer flexibel, iets wat deels door genetische aanpassingen komt, en snel als een slang, of een kat. Hij heeft tevens een behoorlijk uithoudingsvermogen en een goede conditie, maar dat komt omdat hij dat al van jongs af aan opbouwt. Zijn ouders wilden, als final touch, iets wat zowel hen als Laron er aan zou herinneren hoe 'speciaal' hij is. Daarom heeft achterin zijn nek een barcode staan die staat voor zijn maaknummer, 'geboorte'datum en genetische kenmerken/afwijkingen. Great way to make him feel like a thing, instead of a human being. Daarom houdt hij er niet van als zijn haar net geknipt is, want dan kan iedereen het zien. He's very touchy when it comes to that.
Likes: Winter, knuffels, witte pluizige konijntjes, koekjes.
Dislikes: Zomer, gesloten ruimtes (wat kut is als je de hele dag in een cel vastzit), smokings.
Persoonlijkheid: Laron is een charmante jongen. Hij is erg upbeat en nieuwsgierig als de pest, meestal toch. Niet zozeer nieuwsgierig naar kennis, maar voornamelijk over mensen. Hij houdt er van ze te bestuderen, voornamelijk van een afstand, en te zien hoe ze zijn en wat ze doen, voordat hij naar ze toe gaat en met ze gaat praten. Hij is een observeerder en als dat stadium voorbij is, is hij een vriendelijke jongen die wil proberen zich een weg te wurmen in je leven, zonder dat je je realiseert dat hij dat doet. Hij weet zeer veel over alles en iederen in de gevangenis en heeft de gewoonte iedereen een bijnaam te geven
Hij is echter een kleine dief. Hij is snel, verstandig en kan zich zeer snel aanpassen in onverwachte omstandigheden. In de loop der jaren heeft hij zichzelf geleerd hoe hij een dief moet zijn en weet hij hoe hij zijn handen in andermans zakken moet steken zonder dat zij het merken. Hij doet dit ook behoorlijk vaak. Als hij iets wil wat hij niet kan krijgen door het te vragen (zoals sleutels), maakt hij plannen voor later en als de tijd rijp is, zal hij wat hij dan ook wil recht van onder hun neuzen weggrijpen. Hij is ook erg goed in zichzelf 'onzichtbaar' maken, oftewel niet opgemerkt worden. Tenminste, als hij niet gezien wilt worden. Een behoorlijke prestatie gezien zijn haar- en oogkleur.
Laron wel koppig. Als hij eenmaal besloten heeft dat hij iets wil (doen), dan zal hij allees in zijn macht doen om het mogelijk te maken. Laron is best rebels en heeft een grote geschiedenis van ontsnappingspogingen. Hij wil gewoon vrij zijn en deel zijn van de rest van de wereld. Hij haat 'normale' mensen niet echt, hij denkt gewoon dat het raar is dat ze een perfect kind zouden willen creëren. Hij mag de wetenschappers wel niet zo, wil gewoon met rust gelaten worden. Hij komt veel in de problemen. Als het niet is voor dingen als proberen te ontsnappen, dan wel voor kleine dingen als betrapt worden terwijl hij in de keukens rondsluipt. Hoe hij dat voor elkaar krijgt, weet niemand.
Laron is ook een meester in het manipuleren van anderen om ze te laten doen wat hij wil dat e doen. Hij is geen manipulatieve klootzak, maar gewoon goed in het gebruiken van mensen hun zwakke plekken op zo'n manier dat ze hem zullen geven wat hij wil. Het is een goed iets dat zijn kracht niet het controleren van iemands geest is. Hij is vooral goed in het krijgen van kleine privileges door het gebruik van zijn geweldige puppyogen en heel schattig zijn. Hij is ook erg goed in zijn neus in andermans zaken steken. Hij vindt het fijn te weten wanneer er iets mis is, wat er mis is, hoe het op te lossen of die kennis gewoon in zijn voordeel te gebruiken. Hij luistert vaak heel sneaky de bewakers af, net als de wetenschappers. Maar vaak wordt hij als zeer vervelend/irritant beschouwd door anderen hierdoor. Wat.. Hij is, trouwens. Hij kan erg irritant zijn met alle vragen. Hij weet niet wanneer hij moet stoppen en hij weet zeer zeker de betekenis van het woord 'grenzen' niet. Nog 'personal space'. Wat slecht is, in zijn geval. He'll push your buttons big time and has a tendency of driving people crazy. But he's often considered to be really annoying by others because of this. Which.. He is, by the way. He can get really annoying with all the questions. he doesn't know when to stop and he certainly doesn't know the meaning of the word 'boundaries'. Nor 'personal space'. Which is a bad thing in this case. He'll push your buttons big time and it had a tendency of driving people crazy.
Laron kan erg chagrijnig worden, erg snel, en is een meester in het gooien van woedeaanvallen. Vooral wanneer hij moe is, hij kan niet goed omgaan met slaaptekort. Maar als anderen gemeen zijn of dingen zeggen die hij beschouwd als onbeleefd of irritant, dan kan zijn woede snel opspelen. En zijn woede kan een tijdje duren. He kind of holds grudges like a dwarf en weet precies de juiste woorden om je te raken waar het het meeste pijn doet. Het feit dat hij zoveel over de anderen weet, helpt helemaal niet hierbij. Als hij boos is, echt woedend eerder, dan staat hij niet boven het tegen je gebruiken van je kleinste twijfels, angsten en pijnlijkste dingen. Hij zal het allemaal gebruiken, als hij dat nodig acht. Hij is ook niet bang om geweld te gebruiken. Hij is van nature geen gewelddadig persoon, maar als je de juiste sneren lang genoeg blijft bespelen, dan kan hij zich er wel tot wenden. Wees gewoon blij dat hij je niet in een ijsklontje kan veranderen. Hij voelt zich meestal niet erg schuldig als het gaat over zijn woedeaanvallen en is er vrij normaal over. Hij gedraagt zich dan alsof er nooit iets is gebeurt. Hij zal echter wel zijn excuses aanbieden als hij dat nodig vindt en weet dat hij verkeerd zat.
In het geheel is hij echter een schat. Hij is een oprecht aardige gozer, die houdt van knuffels en aandacht, maar nooit echt één van de twee heeft gekregen. Dus verlangt ij naar een ware vriendschap en nog belangrijker: vrijheid. Hij wil vrij zijn om te gaan en te staan waar hij wil, te doen wat hij wil en plezier te maken. Sneeuw maken, een ijsfort bouwen, spelen en raar te doen en zo normaal mogelijk te zijn. Normaal voor hem, tenminste. Hij verlangt er gewoon naar om geliefd en vrij te zijn
History:Laron is geboren in een p het eerste oog liefdevol gezien. Zijn moeder kon geen kinderen krijgen en het koppel was wanhopig in het krijgen van een kind. Zijn moeder wilde gewoon iemand om te verstikken met liefde en zijn vader wilde een erfgenaam voor zijn corporatie. Daarom besloten ze een jongen te nemen.
En alles wat goed, voor een tijdje. Laron was snel in leren spreken en lezen enzijn vader leerde hem alles over economie vanaf een jonge leeftijd. Hij werd opgevoed om de erfgenaam van één of ander megagrote corporatie te zij en werd altijd op zijn rug geklopt als hij iets goed deed. Of hij kreeg koekjes. Hij houdt van koekjes. Hij werd altijd meegesleurd naar feestjes en alles wat er in de buurt van kwam, zodat zijn ouders konden opscheppen. Vooral zijn moeder was hier goed in en adoreerde haar perfect kleine jongetje. En de jaloerse blikken van andere vrouwen. Laron was bijna altijd gekleed in een smoking, die hij verstikkend en vreselijk vond. Hij vond de mensen op de feestjes niet leuk, hij vond de economie niet leuk en hij vond het familiebedrijf ook niet leuk. Hij wilde een kind zijn en spelen, maar dit gebeurde bijna nooit
Op het feest van Zero was hij dan ook blij dat hij even kind kon zijn en hij was erg geïnteresseerd in de voorspellingen. Hij wist niet wat ze betekende, natuurlijk, maar onthield elk woord van zijn eigen voorspelling. Zijn ouders waren niet zo blij en verlieten bijna meteen het feestje. Helemaal overstuur dat hun kind misschien ook een gave zou ontwikkelen.
En hun zorgen werden werkelijkheid. Toen Laron zes werd, gooiden ze een gigantisch feest voor hem. Alle kinderen van de zakenpartners van zijn vader en zo goed als alle andere rijke mensen uit Frankrijk en enkele andere landen waren aanwezig. En toen kreeg Laron zijn gave. Eén van de kinderen was een pestkop en Laron vond dat niet cool. Hij duwde hem en probeerde zíjn speelgoed en koekjes te stelen. Dus deed Laron wat elk kind zou doen. Hij bevroor de pestkop vanaf heuphoogte. Daarna besloot hij dat het die dag veel te warm was en veranderde hij zijn feestje in een waar winter wonderland.
Zijn ouders waren niet al te blij. Zijn moeder, die wonder boven wonder zwanger was, was helemaal van de kaart. Ze zei dat ze al de stress die kwam bij het zorgen voor dat 'ding' niet aankon. Zijn ouders noemden hem een abominatie en vertelden hem altijd dat God hem misschien kon genezen. Dat hij moest bidden. Hun liefde voor Laron verdween plotseling het moment dat zijn gave zich begon te manifesteren en om te voorkomen dat hij opeens sneeuwstormen zou laten ontstaan, sloten ze hem op in zijn kamer. Hij mocht alleen naar buiten onder zware beveiliging of als zijn ouders hem mee moesten slepen naar een feestje de schein van hun perfecte leven op te houden. Hij haatte het, voornamelijk omdat hij een hekel heeft aan kleine ruimtes. Dit maakte het alleen erger. Zijn slaapkamer leek wel een beetje op een iglo. Hij was nieuwsgierig naar zijn krachten en had er gigantisch veel plezier mee. Hij vond het geweldig om sneeuwengelen te maken, sneeuwpoppen en sneeuw maken in het algemeen. Het was prachtig in zijn ogen. Maar hij wist maar al te goed hoe zijn ouders over hem dacht en langzaam verdween zijn liefde voor zijn ouders. Eerst was hij in de war, gebreep hij niet wat hij had gedaan om zijn ouders zo boos op hem te maken. Daarna werd hij verdrietig. Als zijn moeder hem kwam bezoeken, wat niet vaak was, begon hij te huilen en probeerde haar te knuffelen. Maar ze liet hem dat nooit toe. Naarmate de maanden vorderde, begon hij de afkeer in haar ogen te zien en werd hij onzeker. Er was toch niks mis met hem? Het duurde bijna 5 maanden voordat hij doorhad dat zijn ouders niet meer van hem hielden omdat hij anders was. En hij wist ook dat hij anders was dankzij hen. Dus gingen zijn gevoelens zich spiegelen aan die van hem. Vooral nadat zijn kleine zusje geboren was. Laron mocht niet bij haar in de buurt komen en zij heeft haar broer nog nooit gezien. Zijn ouders waren bang dat hij haar in een ijsje zou veranderen, voor onbekende redenen. Ongeveer een jaar/anderhalf jaar na de geboorte van zijn zusje, werd hij naar de gevangenis gestuurd, waar zijn groeiende afkeer voor zijn ouders alleen maar erger werd.
Toen hij voor het eerst in de gevangenis kwam, was hij net en verloren lammetje. Hij had het zeer moeilijk met zich aanpassen, zelfs al was het niet veel anders dan vastzitten in zijn kamer. Hij haatte het dat hij zijn gave niet kon gebroken. Eerst was hij kalm en stil, maar dat veranderde na 4 maanden. Er kwam een tijd van woede en afkeer tegen alles en iedereen. Hij haatte opgesloten zitten, haatte de handschoenen en wilde vrijheid. Dit duurde ongeveer 2 maanden. Daarna kwam hij een beetje tot zichzelf en kroop uit zijn schulp. Tegelijk was dit het moment dat hij zichzelf de vaardigheden aan begon te leren om hem te helpen ontsnappen.
Hij leerde de geheimen van slinksheid/heimelijkheid, hij leerde zijn handen in andermans zakken te laten glijden zonder dat zij het merkte en hij leerde hoe hij zijn uiterlijk in zijn voordeel kon gebruiken. Puppyogen, hamsterwangen en een licht trillende lip werken meestal. Hij werd bekend om zijn rebelsheid, niet altijd doen wat de wachters willen dat hij doet. En natuurlijk zijn krankzinnige hoeveelheid van ontsnappingspogingen. Verspreid over de jaren heeft hij meer dan 36 keer geprobeerd te ontsnappen. Zijn plannen hebben altijd gefaald, zelfs al steekt hij veel tijd in ze maken. Zijn eerste poging was toen hij 7 was, maar hij werd snel gepakt. Hij is zo'n 10 keer bijna geslaagd in ontsnappen, waarvan hij in 3 gevallen zijn handschoenen af heeft gekregen. Maar, tja, sneeuwstormen terwijl het hoogzomer is, vallen nogal op. Eén keer was hij echt bijna uit de gevangenis, een paar stappen verwijderd maar, maar toen was zijn kracht op en werd hij alsnog gepakt. Zijn laatste poging is nu zo'n 3 jaar geleden. Hij heeft het een beetje opgegeven, maar heeft nog steeds de hoop een plan te bedenken dat ooit zal werken.
Gave: Controle over ijs.
Voorspelling: Hij herinnert zich elk woord van zijn voorspelling. Het is voor hem iets waar hij zich aan vast heeft kunnen klampen, een beetje zijn veiligheidslijn. Hij heeft hem hoogstwaarschijnlijk met niemand gedeeld en anders alleen mensen die hij heel erg vertrouwd.
Persoonlijke bezittingen: Een legoblauw trui die ongeveer 4 maten te groot voor hem is. Ook heeft hij een zilveren kruis aan een hanger, die zijn ouders hem ooit gegeven hebben. Die zul je echter nooit bij hem zien, gezien hij die verborgen heeft in de dieptes van zijn kamer. Iedere keer dat hij hem weg probeert te gooien, komt het op magische wijze weer bij hem terug. Blijkbaar denken mensen dat hij het per ongeluk doet.
[ bericht aangepast op 13 jan 2014 - 17:26 ]
If you don't stand for something, you'll fall for anything.
