• We must survive.



    Honderden jaren geleden konden mensen al veranderen in dieren. De leider kon merken of er weer iemand was veranderd en de leider zocht diegene dan op. Je mocht in die tijd alleen blijven leven, als shape-shifter, als je een paar opdrachten overleefden. De eerste nacht dat je in een dier bent word je onderzocht. Je mag geen ziektes hebben, of zwakke botten. Als de roeddeleider denkt dat je de opdrachten overleeft, moet je een eed opzeggen samen met de roeddeleider. Degene waarvan de roeddeleider denkt dat diegene het niet overleeft, met die persoon zegt hij geen eed op. De eerste opdracht is je eerste nacht als dier overleven, je word dan door iemand getest op je snelheid, je tactiek en je sterkte. De tweede opdracht is een tocht van tweehonderd kilometer in een nacht overleven. De derde opdracht is je eerste jacht overleven. Je moet laten zien dat je goed kan jagen. De vierde opdracht is de eerste winter overleven, in de winter is het super koud en er is weinig prooi om op te jagen. Er zijn nog meer opdrachten, maar die worden pas gegeven als je de eerste vier opdrachten hebt overleefd. Als het voorbij is mag je weer als mens door leven, maar je hebt ook de keus om in de roedel te blijven leven of er zelf een te vormen. Dat alles is nu nog steeds zo. Good luck.

    Alle shape-shifters wonen bij elkaar in een roedel en alle dieren zijn roofdieren. Ze moeten de eerste keer veranderen door een heftige emotie. Denk maar aan Twilight. Maar nu kun je alle emoties gebruiken. In dier-vorm kun je praten, maar de eerste keer dat je verandert kun je dat niet. Je moet de eerste keer dat je wilt praten je best doen, maar als je gewent bent te praten in dier-vorm gaat het praten makkelijker.


    Meiden:

    - Nimeira Avelia Lux || 1,3 || Jaguar || Smother
    - Leah Smith || 1,2 || Wolf || 1DMEGAFAN
    - Melony “Mel” Christabella Garcia || 1,1 || Zwarte Panter || Rider
    - Maeve Aya de Luca || 1,2 || Slechtvalk || GoldenFalcon
    - Emma Lewis || 1,3 || Cheeta || Bajola
    - Precious Thalia Smiths ||1,5 || Lynx || Lunalovesit

    Jongens:

    Roedelleider: Ramon Trevegg Smith || 1,5 || Lion ||NCIS

    - Jake Dimitri Robusto || 1,5 || Wolf || NCIS
    - Matthew 'Matt' Tyler || 1,2 || Adelaar || LyraPhoenix
    - Kyle Shark Motherload || 1,3 || Beer || Ninuturu
    - Jacé "Snow" Larson || 1,3 || Ijsbeer || Paddo
    - Toby William Harolds || 1,3 || Luipaard || Visions

    Invullijstje:
    Naam:
    Geslacht:
    Leeftijd:
    Innerlijk:
    Uiterlijk:
    Dierenvorm:
    Extra:

    Regels:

    # Minstens 200 woorden, dat is makkelijk haalbaar.
    # Max. 2 personages pp.
    # Alleen ik maak topics aan. Behalve als ik het aan iemand vraag.
    # 16+ mag, maar hou het netjes.
    # Bestuur elkaars personage niet, dat is namelijk heel irritant.
    # Enjoy!(:

    Ik had hier al eerder een Rpg van, maar ik heb hem weer heropend.

    Begin: Je komt naar het bos toe en je bent heel boos, of blij. Je mag zelf kiezen welke emotie. En daar verander je in een dier. Ramon zal jullie ophalen en naar de open plek brengen.

    Het maakt niet uit wie er begint.

    [ bericht aangepast op 8 jan 2014 - 18:40 ]


    It's not that I don't love our little talks, it's just... I don't love them. ~ Loki

    [Het is me net opgevallen dat Leah en Ramon dezelfde achternaam hebben, wat kunnen we daar aan doen?]


    ''Cause I've got a jet black heart and there's a hurricane underneath it.''

    Ramon Trevegg Lion || Roedelleider

    Net toen ik lag overspoelde me een vreemd gevoel, zoals altijd rond deze tijd in het jaar. Ik rekte me even uit en rende toen even naar Trevegg toe. Ja, het was vreemd. Mijn tweede naam was Trevegg, maar het was gewoon toeval. Eerst kende we elkaar niet, maar nu zijn we goede vrienden, en hij had een hoge plaats in de roedel. Toen ik bij hem aan was gekomen zei ik:
    "Er is weer iemand veranderd, ik ga er naar toe." Hij knikte en zonder nog iets te zeggen rende ik de richting uit waar ik het me het best bij voelde. Het gevoel werd steeds erger, en al snel wist ik dat ik in de buurt moest zijn. Toen ik nog een paar stappen had gezet zag ik een ijsbeer staan. Zelf was ik nog in de vorm van een leeuw. Ik twijfelde er niet over of ik terug moest veranderen of niet, want voor de ogen van de ijsbeer veranderde ik terug. Met kleren en al aan, dan wist hij dat ik hetzelfde was als hij.
    Langzaam liep ik een stukje naar hem toe en begon toen te praten:
    "Geen zorgen. Het komt allemaal goed. Ik ben hetzelfde als jij. Ik zal je alles uitleggen." Ik keek de ijsbeer even afwachtend aan, af wachtend op wat hij ging doen.

    Jake Dimitri Robusto || Wolf

    Met grote stappen liep ik het schoolplein af. Ik kon het niet geloven, ik wou het niet geloven. Het was nog steeds zij en ik. Het kon niet dat ze nu vreemd ging. Precies nu, terwijl ze wist wat er thuis gebeurde. Ik hoorde hoe ze mijn naam riep over het plein, maar ik negeerde haar. Ik wou haar niet zien, hoe ze me verontschuldigend aan zou kijken, ik wou het allemaal niet. Het zou me pijn doen als ik wist dat het definitief werd gemaakt. De pijn die ik dan weer moest verbergen, omdat ik anders zwak was.
    Uiteindelijk had ze me in gehaald; Kim. Met haar handen drukte ze tegen mijn borstkas aan, in een poging me tegen te houden, maar ik negeerde haar en liep stug door. Nog steeds kwam Kim me achterna. Ze probeerde me bij te houden, wat haar niet goed lukte. Maar nog steeds negeerde ik haar. Ik wist dat als ik iets zou zeggen, ik haar vol zou schelden of gaan huilen. Beide wou ik niet, maar ik dacht dat het eerste zou gaan gebeuren. Want de woede die ik in me had, had ik nog nooit gevoeld. Niet bij mezelf in ieder geval. Ik wist één ding over mijn lippen te krijgen:
    "Het is uit." Toen liep ik nog sneller door, tot ze me niet meer bijhield. Ik hoorde hoe ze me nog na riep, maar ik liep stug door. Haar achterlatend.
    Mijn voeten brachten me bij het bos, de plek waar ik kwam om tot rust te komen. Na echter een half uur door het bos te lopen, was ik niet minder kwaad. Ik was juist nog bozer geworden. Opeens voelde ik een verandering, ik wist niet hoe het kwam maar ik viel opeens voorover. Mijn lichaam voelde ik veranderen, ik voelde echter geen pijn. In paniek begon ik om me heen te spartelen, toen ik geen verandering meer voelde stond ik verward op. Maar in plaats van op twee benen te staan, stond ik op vier benen. Met een frons richtte ik mijn blik op mijn voeten, wat ik zag kon ik niet geloven. Snel rende ik onhandig naar een riviertje toe die daar was. In mijn spiegelbeeld zag ik een wolf staan.

    [ bericht aangepast op 8 jan 2014 - 18:40 ]


    It's not that I don't love our little talks, it's just... I don't love them. ~ Loki

    CrazyGirlxx schreef:
    [Het is me net opgevallen dat Leah en Ramon dezelfde achternaam hebben, wat kunnen we daar aan doen?]


    [Ik zet het even in het praattopic neer, want dit is meer voor de posts.^^]


    It's not that I don't love our little talks, it's just... I don't love them. ~ Loki

    NCIS schreef:
    Ramon Trevegg Lion || Roedelleider

    Net toen ik lag overspoelde me een vreemd gevoel, zoals altijd rond deze tijd in het jaar. Ik rekte me even uit en rende toen even naar Trevegg toe. Ja, het was vreemd. Mijn tweede naam was Trevegg, maar het was gewoon toeval. Eerst kende we elkaar niet, maar nu zijn we goede vrienden, en hij had een hoge plaats in de roedel. Toen ik bij hem aan was gekomen zei ik:
    "Er is weer iemand veranderd, ik ga er naar toe." Hij knikte en zonder nog iets te zeggen rende ik de richting uit waar ik het me het best bij voelde. Het gevoel werd steeds erger, en al snel wist ik dat ik in de buurt moest zijn. Toen ik nog een paar stappen had gezet zag ik een ijsbeer staan. Zelf was ik nog in de vorm van een leeuw. Ik twijfelde er niet over of ik terug moest veranderen of niet, want voor de ogen van de ijsbeer veranderde ik terug. Met kleren en al aan, dan wist hij dat ik hetzelfde was als hij.
    Langzaam liep ik een stukje naar hem toe en begon toen te praten:
    "Geen zorgen. Het komt allemaal goed. Ik ben hetzelfde als jij. Ik zal je alles uitleggen." Ik keek de ijsbeer even afwachtend aan, af wachtend op wat hij ging doen..



    Jacé "Snow" Larson ~ Ijsbeer

    Wat was er gebeurt... Ik wist dat er iets anders was... Dankzij mijn haar... Maar dat ik werkelijk zoiets als dit kon zijn?...
    Met mijn klauw sla ik door het water waarna ik rustig naar een boom loop... Alsof mijn dag niet erger kon worden....
    Net wanneer ik bijna bij de boom ben, hoor ik iets. Met een ruk draai ik mij om waarna er een leeuw tussen de bomen vandaan komen. Mijn ogen bleven op het beest staan, voor als er iets mis zou gaan. En mijn tanden had ik al ontbloot.
    Als de leeuw plots veranderd in een mens, laat ik mijn verdediging ietsjes zakken, maar ik was nog steeds alert.
    "Geen zorgen. Het komt allemaal goed. Ik ben hetzelfde als jij. Ik zal je alles uitleggen." De jongen kwam steeds dichterbij...
    Moest ik hem vertrouwen?! Mijn gevoel zei van niet... Maar iets van binnen zei weer van wel... Misschien wist hij inderdaad antwoorden...
    Maar zou die mij ook daadwerkelijk begrijpen? Ik praat geen mens... in ieder geval op dit moment...
    'Waarom is dit mij overkomen? Ik heb al problemen genoeg!' uit woede sla ik met mijn klauw tegen de boom die naast mij staat, waarna er een flink stuk hout eruit vliegt.

    Ramon Trevegg Lion || Roedelleider

    Ik zag dat hij dacht, en uiteindelijk zag ik hoe hij met zijn klauw tegen de boom naast hem sloeg, waardoor er een flink stuk hout eruit vliegt. Ik bukte even zodat het niet tegen mijn hoofd aan kwam en haalde een hand door mijn haren heen, waarna ik op de grond ging zitten.
    "Luister, je bent gekozen. Je bent een shape shifter, pas als je de opdrachten doorstaan hebt kun je doorgaan met je leven. Daarvoor kan dat niet." Zei ik tegen de ijsbeer. "Je kunt er ook voor kiezen om niet met me mee te gaan, hier te blijven. En niet te weten hoe je weer in een mensen kan veranderen, of je gaat met me mee, want ik moet nu echt gaan om de rest op te gaan halen." Na die woorden keek ik de ijsbeer afwachtend aan en veranderde toen weer in een leeuw. Even rekte ik me uit en liep toen een paar stappen in de richting waar het gevoel sterker word. Toen keek ik wachtend achterom, afwachtend op de beslissing van de ijsbeer. Het komt niet vaak voor dat ze niet mee komen, maar dat kan altijd natuurlijk. Even geeuwde ik, wat twintig keer harden klonk omdat ik een leeuw was. Ik hoorde het door het bos heen galmen.


    It's not that I don't love our little talks, it's just... I don't love them. ~ Loki

    Emma Lewis || Cheeta

    Ik hoor een geluid door het bos weergalmen. Het maakt me bang. Ik zet onhandig enkele stappen. Dit voelt best vreemd aan. Vier poten in plaats van twee benen. Wat was er eigenlijk gebeurd? Wat overkwam me? Word ik nog ooit terug een mens? Ik besluit maar eerst uit te zoeken wat er met mij aan de hand is. Het liefst van al zou ik hier weg willen lopen, terug naar huis. Maar wat zouden mensen dan wel niet zeggen als ze plots een Cheeta zien lopen? Of is het toch het proberen waard? Zou ik met iemand kunnen communiceren zodat die mij kan helpen? Ik probeer alle voor- en nadelen op een rijtje te zetten. Eigenlijk zijn er meer nadelen dan voordelen... Misschien loopt er wel iemand hier ergens in het bos rond. Dan moet ik niet naar de stad gaan om hulp te zoeken en meerdere mensen zien mij dan ook niet. Laat ik maar eerst hier iemand zoeken. Langzaam loop ik in het rond op zoek naar enig teken van leven in het bos. Hoe meer ik rond loop, hoe gemakkelijker het bewegen gaat. Plots hoor ik geritsel uit de struiken rechts van mij. Ik draai mij meteen om vanwaar het geluid kwam en blijf kijken naar de struiken. Er springt een konijntje uit. Het rent zo snel als het kan weg. Ik kijk het nog achterna en loop weer langzaam verder.


    "I'm not crazy, my reality is just different from yours."

    Matthew 'Matt' Tyler//Adelaar
    Ik bekeek rustig mijn zwarte veren, waabij de staart wit was. Ik herkende de soort. ik was vroeger dol op deze vogels. Mijn gele klauwen zagen er krachtig uit. Ik spreid mijn vleugels en klapper er even mee, waarbij ik langzaam van de grond kwam. Het koste moeite om ineens mijn armen te gebruiken om de lucht in te komen. Ik schoot de lucht in en voelde mijn staartveren als een waaier openslaan.
    Ik probeerde naar de tak boven me te vliegen. Ik trok daarbij mijn klauwen in die geneens pijn deden. Maar hoe verander ik me terug, mijn ouders zouden het niet leuk vinden een Adelaar als huisdier.
    Ik lande voorzichtig op een tak en klemde mijn klauwen om het hout, liet mijn vleugels langs mijn lichaam glijden en voelde mijn staart weer een geheel worden. ik had prachtig overzicht op de bosgrond onder me en mijn scherpe ogen zagen zelfs een muis over de grond kruipen. Ik kon het een gokje wagen, maar besloot om toch maar op de tak te blijven zitten.


    Vampire + Servant = Servamp

    NCIS schreef:
    Ramon Trevegg Lion || Roedelleider

    Ik zag dat hij dacht, en uiteindelijk zag ik hoe hij met zijn klauw tegen de boom naast hem sloeg, waardoor er een flink stuk hout eruit vliegt. Ik bukte even zodat het niet tegen mijn hoofd aan kwam en haalde een hand door mijn haren heen, waarna ik op de grond ging zitten.
    "Luister, je bent gekozen. Je bent een shape shifter, pas als je de opdrachten doorstaan hebt kun je doorgaan met je leven. Daarvoor kan dat niet." Zei ik tegen de ijsbeer. "Je kunt er ook voor kiezen om niet met me mee te gaan, hier te blijven. En niet te weten hoe je weer in een mensen kan veranderen, of je gaat met me mee, want ik moet nu echt gaan om de rest op te gaan halen." Na die woorden keek ik de ijsbeer afwachtend aan en veranderde toen weer in een leeuw. Even rekte ik me uit en liep toen een paar stappen in de richting waar het gevoel sterker word. Toen keek ik wachtend achterom, afwachtend op de beslissing van de ijsbeer. Het komt niet vaak voor dat ze niet mee komen, maar dat kan altijd natuurlijk. Even geeuwde ik, wat twintig keer harden klonk omdat ik een leeuw was. Ik hoorde het door het bos heen galmen.


    Jacé "Snow" Larson ~ Ijsbeer

    Misschien had ik te erg gereageerd... maar ergens klopte het niet... Waarom moest ik nauw weer precies anders zijn?....
    "Luister, je bent gekozen. Je bent een shape shifter, pas als je de opdrachten doorstaan hebt kun je doorgaan met je leven. Daarvoor kan dat niet."
    "Je kunt er ook voor kiezen om niet met me mee te gaan, hier te blijven. En niet te weten hoe je weer in een mensen kan veranderen, of je gaat met me mee, want ik moet nu echt gaan om de rest op te gaan halen."
    De rest? Waren er meerdere zoals mij en hem?! Ik draai mijzelf om waarna ik merk dat die weer in een leeuw veranderd is. Voor ik het wist, stapte hij al weer het bos in...
    Moest ik hem achterna gaan?! Moest ik hier blijven... Ik wilde weer normaal worden... Maar kon ik hem vertrouwen?...
    Als mijn gedachtes weg zijn, begin ik toch mijn pas richting de leeuw te maken... Zou die mij nu wel verstaan? Of zou die nog steeds alleen de mensentaal verstaan?
    "Dus wat jij zegt... is dat ik een shapeshifter ben... Maar waarom ik? Ik ben niet speciaal... enige speciale is mijn haar die twee kleuren heeft van zichzelf"
    De gedachten dat ik anders was... dat was iets wat mij zwaar viel... Maar voor nu zou ik hem maar volgen, misschien was dat het slimste.

    Toby William Harolds - luipaard

    'Het komt goed, Mam.' Het was iets wat ik al 100 keer gezegd had deze langdurige week. Ik gaf haar een klein kneepje in haar schouder wat een waterig glimlachje tevoorschijn haalde.
    'Ja, je hebt gelijk. Het komt helemaal goed en straks gaan we lekker met z’n drietjes een weekje naar Australië, of Afrika, het is allemaal goed.' Ik glimlachte terug terwijl ik wist dat ze dit meer tegen haarzelf zei dan tegen mij. Snel veegde ze haar tranen weg. 'Ga maar lekker naar je vrienden toe schat, ik heb nog een hoop te doen. Nog wassen en koken en strijken en ohnee, helemaal vergeten de ramen te wassen.' Zei Carmen terwijl ze mompelend het huis door sjokte. Ik was haar voor in de keuken en zette snel een pan op het vuur. Toen ik zag dat ze haar mond opendeed om me tegen te spreken hief ik snel mijn hand op. 'Het is goed mam, ik vind koken leuk.' Zei ik snel met een moedigend knikje. Ze liep immers ook al tegen de 50 aan. Weer kwam er een klein glimlachje tevoorschijn terwijl ik zag hoe hard ze vocht tegen de tranen. Ze draaide zich om en verdween naar boven om de was te halen. Ik maakte wat chili con carne klaar voor twee maar Carmen was toch nog niet klaar en aangezien ik haar niet op wou dringen besloot ik om nog even snel naar buiten te gaan. Ons huis grensde aan het bos en ik vond het altijd heerlijk om een wandeling te maken. Eenmaal buiten liep het heel anders dan gepland. Wat rustgevend moest zijn, maakte alleen plaats voor angst en pijn. Het was helemaal niet goed, wie hield ik dan ook voor de gek? Misschien zou papa dit helemaal niet overleven. Hij lag nu al bijna drie weken in coma, en nog nooit was er iets van verbetering vastgesteld. Dat stomme klote auto-ongeluk ook. Pas toen ik diep het bos in was, en het pad werd geblokkeerd door een omgevallen boom, besefte ik pas dat heel mijn gezicht nat was, nat van de tranen. Verdorie pap, houd alsjeblieft vol! Carmen en ik hebben je nodig. Ik begon te rennen, geen idee waarheen, maar dat maakte me niks uit. Ik ging harder en harder, ontweek de bomen en sprong over wortels heen. Het was heerlijk, een soort uitgang van alles, iets wat al mijn problemen voor een paar minuten liet vergeten. Plotseling voelde ik iets heel raars. Een rare tinteling en ik had zojuist het gevoel elk moment te kunnen flauwvallen. Gewoon door rennen, dacht ik. Opeens ging ik nóg sneller, en mijn passen werden soepeler. Ik verloor mijn balans en kwam super hard neer. Ik wilde vloeken maar er kwam niks uit mijn mond dan gegrom. Ik opende me ogen en keek verbaasd maar vooral angstig naar mijn oranje lichaam, wat me meteen liet denken aan het lievelingsdier van papa, een luipaard.

    [ bericht aangepast op 8 jan 2014 - 22:57 ]

    dubbelpost

    [ bericht aangepast op 8 jan 2014 - 23:24 ]

    [ oepss, hoe moet ik die ^ verwijderen? hihi :$ ]

    laatmaar, het is al opgelost

    [ bericht aangepast op 8 jan 2014 - 23:25 ]

    Leah Smith || Wolf
    Ik wist het niet meer, gedachtes dwaalden door mijn hoofd. Hoe kan dit ooit gebeuren? is dit mogelijk? of droom ik? ik wou me eigenlijk even in mijn arm knijpen maar dat lukte nu niet. Ik wandelde verder door het bos, helemaal alleen, plotseling hoor ik leeuwengebrul door het bos, ik spits mijn oren en ik kijk in de richting waar het vandaan kwam. Een leeuw in het bos? het kan niet gekker worden! ik liep verder, ik hoorde vogels vrolijk fluiten maar ik was niet vrolijk, ik was bang en paniekerig. Welk mens overkomt het dat die ineens in een wolf veranderd? een grom rolde over mijn lippen, want ik vond het niet meer zo leuk, ik probeerde terug te veranderden maar ik had geen flauw idee hoe dat moest. 'Fijn, daar zit ik dan, alleen in een bos, in een wolvengedaante' zei ik in mezelf. Stel dat het altijd zo bleef? ik probeerde die gedachte weg te drukken met wat vrolijkers maar in deze situatie was dat echt niet mogelijk. Ik gromde harder dan eerst, toen huilde ik als wolf, mijn hoofd naar de strakke, blauwe lucht gericht. Ik probeerde rustig te blijven maar dat lukte echt niet. Ik ging op de grond zitten, nadenkend omdat dit juist MIJ moet overkomen.


    ''Cause I've got a jet black heart and there's a hurricane underneath it.''

    Ramon Trevegg Lion || Roedelleider

    "Dus wat jij zegt... is dat ik een shapeshifter ben... Maar waarom ik? Ik ben niet speciaal... enige speciale is mijn haar die twee kleuren heeft van zichzelf." Zei de ijsbeer. Ik keek even achterom en zag toen gelijk dat hij me achterna kwam. Na een seconde keek ik weer naar voren en begon weer te lopen terwijl ik ondertussen antwoord gaf:
    "Dat weet niemand. Als ik gelovig zou zijn, zou ik zeggen dat god je uitgekozen heeft om een shape shifter te zijn. Maar omdat ik dus niet gelovig ben, zeg ik dat niet. Ik zou het zelf ook niet weten. Het is hoe het is. En je kunt er of nog eeuwen over stressen en telkens in paniek raken, of gewoon accepteren dat het is gebeurd. Ik raad je aan om dat laatste te doen." Ik liep door wat bomen heen e kwam al snel uit op een wat opener plek. Ik wist dat diegene hier ergens moest zijn, maar ik zag hem niet. Na eventjes rond gekeken te hebben zag ik hem; een adelaar. Langzaam liep ik wat dichter naar de adelaar toe. Toen veranderde ik weer in een mens, om aan te geven dat ik hetzelfde was als hij of zij.
    "Geen zorgen. Het komt allemaal goed. Ik ben hetzelfde als jij. Ik zal je alles uitleggen." Ik keek de adelaar even afwachtend aan, af wachtend op wat hij ging doen. Eigenlijk vond ik het nooit zo leuk als er vogels bij waren. Ze konden vliegen. Soms wel handig ja, maar soms vond ik het nogal irritant. Maar goed, daar kunnen hun niets aan doen. Het was nou eenmaal zo.


    It's not that I don't love our little talks, it's just... I don't love them. ~ Loki

    Matthew 'Matt' Tyler//Adelaar
    Ik keek voor de zoveelste keer over de kale bosgrond naar die ene muis op de grond. Hij had het nog steeds niet in de gaten, maar schoot de bosjes in toen er een leeuw en een ijsbeer het veldje op. Ik bleef op de tak zitten en keek naar de wezens die beneden liepen.
    Tot de leeuw me aankeek en zich veranderde in een mens. Wat was hier aan de hand? Hoe kon hij zo makkelijk terug veranderen, terwijl het bij mij uren duurde? 'Geen zorgen. Het komt allemaal goed. Ik ben hetzelfde als jij. Ik zal je alles uitleggen,' zei hij en ik bleef hem aankijken, spreid mijn enorme vleugels en probeerde te landen voor de voeten van de jongen, maar struikelde over mijn klauwen. Het koste wat moeite om overeind te komen, maar al gauw keek ik naar de ijsbeer en de jongen. 'Wat ga je me uitleggen,' probeerde ik te zeggen, alleen er kwam een vogel achtig geluid uit. Oke, nog een keer maar dan met meer kracht. 'Wie zijn jullie? wat is er aan de hand? en wat wil je me uitleggen?' zei ik dit keer, al zat er nog wat gefluit tussendoor.


    Vampire + Servant = Servamp

    NCIS schreef:
    Ramon Trevegg Lion || Roedelleider

    "Dus wat jij zegt... is dat ik een shapeshifter ben... Maar waarom ik? Ik ben niet speciaal... enige speciale is mijn haar die twee kleuren heeft van zichzelf." Zei de ijsbeer. Ik keek even achterom en zag toen gelijk dat hij me achterna kwam. Na een seconde keek ik weer naar voren en begon weer te lopen terwijl ik ondertussen antwoord gaf:
    "Dat weet niemand. Als ik gelovig zou zijn, zou ik zeggen dat god je uitgekozen heeft om een shape shifter te zijn. Maar omdat ik dus niet gelovig ben, zeg ik dat niet. Ik zou het zelf ook niet weten. Het is hoe het is. En je kunt er of nog eeuwen over stressen en telkens in paniek raken, of gewoon accepteren dat het is gebeurd. Ik raad je aan om dat laatste te doen." Ik liep door wat bomen heen e kwam al snel uit op een wat opener plek. Ik wist dat diegene hier ergens moest zijn, maar ik zag hem niet. Na eventjes rond gekeken te hebben zag ik hem; een adelaar. Langzaam liep ik wat dichter naar de adelaar toe. Toen veranderde ik weer in een mens, om aan te geven dat ik hetzelfde was als hij of zij.
    "Geen zorgen. Het komt allemaal goed. Ik ben hetzelfde als jij. Ik zal je alles uitleggen." Ik keek de adelaar even afwachtend aan, af wachtend op wat hij ging doen. Eigenlijk vond ik het nooit zo leuk als er vogels bij waren. Ze konden vliegen. Soms wel handig ja, maar soms vond ik het nogal irritant. Maar goed, daar kunnen hun niets aan doen. Het was nou eenmaal zo.

    Matthew 'Matt' Tyler//Adelaar
    Ik keek voor de zoveelste keer over de kale bosgrond naar die ene muis op de grond. Hij had het nog steeds niet in de gaten, maar schoot de bosjes in toen er een leeuw en een ijsbeer het veldje op. Ik bleef op de tak zitten en keek naar de wezens die beneden liepen.
    Tot de leeuw me aankeek en zich veranderde in een mens. Wat was hier aan de hand? Hoe kon hij zo makkelijk terug veranderen, terwijl het bij mij uren duurde? 'Geen zorgen. Het komt allemaal goed. Ik ben hetzelfde als jij. Ik zal je alles uitleggen,' zei hij en ik bleef hem aankijken, spreid mijn enorme vleugels en probeerde te landen voor de voeten van de jongen, maar struikelde over mijn klauwen. Het koste wat moeite om overeind te komen, maar al gauw keek ik naar de ijsbeer en de jongen. 'Wat ga je me uitleggen,' probeerde ik te zeggen, alleen er kwam een vogel achtig geluid uit. Oke, nog een keer maar dan met meer kracht. 'Wie zijn jullie? wat is er aan de hand? en wat wil je me uitleggen?' zei ik dit keer, al zat er nog wat gefluit tussendoor.



    Jacé "Snow" Larson ~ Ijsbeer

    Rustig bleef ik achter de leeuw aan lopen, er waren er meer zoals ons en dat wilde ik dan wel is zien met mijn eigen ogen...
    Als de persoon voor mij op mijn antwoord reageert luister ik even naar hem, misschien had die wat verstandigs te zeggen.
    "Dat weet niemand. Als ik gelovig zou zijn, zou ik zeggen dat god je uitgekozen heeft om een shape shifter te zijn. Maar omdat ik dus niet gelovig ben, zeg ik dat niet. Ik zou het zelf ook niet weten. Het is hoe het is. En je kunt er of nog eeuwen over stressen en telkens in paniek raken, of gewoon accepteren dat het is gebeurd. Ik raad je aan om dat laatste te doen."
    Maar helaas... Aan zelfs deze raad had ik weinig... Maar wilde ik daad werkelijk terug naar die eeuwen oude samenleving waar ik vandaan kom? Naar een leven waar ik niet eens gelukkig ben geweest...
    Ik zucht even waarna ik merk dat we op een open plek komen, dus persoon twee zat hier... Als die terug verandert kijk ik even langs hem, een adelaar zat voor hem, beetje wankelend maar het beest keek hem aan...
    "Geen zorgen. Het komt allemaal goed. Ik ben hetzelfde als jij. Ik zal je alles uitleggen." Weer dat rustgevende zinnetje, waar bijna niemand wat aan had!...
    'Wat ga je me uitleggen,' 'Wie zijn jullie? wat is er aan de hand? en wat wil je me uitleggen?'
    Ondanks dat ik merkte dat het meer en deels in een andere taal was dan de mens, verstond ik het allemaal perfect... Wat was hier aan de hand?!
    Zou hij het beest wel kunnen verstaan dan?! Zuchtend laat ik mijzelf achter over vallen waarna ik op mijn kont beland en omhoog zit. Waarom moest dit nauw net mij overkomen... Oke, ik was dan niet de enige... Maar ik had al een rot leven en dan dit er ook nog is bij!...