[RPG] The Performing Arts Academy [EEN] - Speeltopics

The Performing Arts Academy, gelegen in het geweldige New York, is een kunstacademie voor mensen die het willen maken in - bijvoorbeeld - de modewereld, maar ook als schrijver, acteur of actrice en danser. De academie is een school vol kansen, in een bruisende stad die barst van de kansen. De plek waar dromen beginnen - de plek waar de toekomstige Hollywood acteurs, de oscar winnende regisseurs, beroemde fotografen, succesvolle dansers en modellen hun carrière beginnen. Talent alleen is niet genoeg op deze school, je moet sterk zijn met de heftige concurrentie die hier te vinden is. Vertrouw niemand, iedereen aast op jouw carrière in deze stad. Roddels, leugens en verhalen zullen hier de ronde doen - sommigen gebaseerd op leugens, anderen op waarheid. Kijk goed uit wie je gelooft in deze harde wereld.

Regels van de school:
- Na 11 uur is iedereen in zijn kamer.
- Meisjes komen niet in de jongenskamers, ook niet andersom.
- Iedereen volgt zijn/haar lessen. Wanneer dit niet gebeurd moet hier een hele goede reden voor zijn, anders kan je namelijk gelijk vertrekken.
- Iedereen eet gezamelijk in de daarvoor bestemde ruimtes op de daarvoor bestemde tijden (8 uur voor het ochetendeten, 12 uur middageten en 6 uur avondeten).
- Wanneer je een aantal dagen niet op het schoolgebouw aanwezig kunt zijn meld je dit en is hier een hele goede regel voor.
- Er wordt hier niemand gepest.
- Er wordt hier niet gevochten.
- De rest van de regels zijn te lezen in het schoolregelement.
- Wie deze regels niet naleeft kan op staande voet verwijderd worden.



Hoe alles eruitziet:
Slaapkamer (Maar dan natuurlijk met twee bedden)
Sportruimte
Buitenzwembad
Binnenzwembad
Zaal voor de specialisaties(elke zaal is anders en speciaal voor de specialisatie die daar gegeven wordt ingericht)
Aula/woonkamer
Aula/woonkamer 2
Aula/woonkamer buiten
Eetzaal (Maar dan met meerdere kleinere tafeltjes verdeeld over de zaal)
Theaterzaal

[ bericht aangepast op 27 jan 2014 - 21:22 ]

Keep your head up, keep your heart strong

Finn Ryder Brussel
Hij schud zijn hoofd. ''Mijn lessen beginnen pas na de pauze,'' zei hij en ik zie zijn blik kort door de hal heen gaan om vervolgens die weer op mij te richtte. Ik had niet de behoefte om mijn tijden te vertellen aan hem maar ging er van uit dat we dezelfde lessen volgen. ''Welke vakken volg jij?'' Vroeg hij.
''Ik doe acteren en zang,'' voegde hij er aan toe en ik knikte. Ik kon dus met zekerheid zeggen dat ik bij hem zat. ''Ik doe acteren,'' zei ik.
''Dan hebben we samen les dus,'' somde ik voor mezelf op en ik glimlachte zwakjes. ''Dus je kan zingen?'' Vraag ik vervolgens aan hem, mijn ogen gingen nogmaals over hem heen net zoals hij net bij mij had gedaan. Hij haalt zijn hand door zijn haar om het waarschijnlijk weer in model te brengen en het lukte aardig. Hij zag er eerder als een model uit dan als een zanger maar misschien moest je daarom nooit vooroordelen hebben.
''Zing is wat voor me,'' drong ik aan en ik leunde tegen de muur aan, ik was nog steeds best wel nieuwsgierig naar zijn stem maar ook naar zijn acteer vaardigheden. Ik was snel bang dat mensen beter waren dan mij maar dat kon ik niet op mij schuiven. Ik was hartstikke goed en dat wist ik.

Everything is illuminated by the light of our past.

Jake Dylan Lewis

"Ik doe acteren" verteld hij, we hadden acteren dus samen. "Dan hebben we samen les dus," zegt hij en ik knik even. Ik was best wel nieuwsgierig naar hoe goed hij zou kunnen acteren, maar het zou vast wel goed zijn anders zou hij nooit op deze school mogen komen. 'Dus je kan zingen?' Vraagt hij en weer knik ik. ' Ja anders zou ik hier de lessen ook niet mogen volgen he' zeg ik met een glimlach. Ik vond zelf dat ik best goed kon zingen maar ik weet ook dat er waarschijnlijk in de les nog wel betere zullen zitten. ''Zing is wat voor me,'' dringt hij aan terwijl hij tegen de muur aanleunt en ik twijfel even. ' Is goed, welk nummer wil je horen' zeg ik dan omdat ik zelf eigenlijk niet zo gauw op een nummer kom. Ik kon best veel verschillende dingen zingen dus dat was wel een voordeel. Ik hoop wel dat hij niet iets al te moeilijks zou kiezen al zou ik dat opzich ook wel kunnen zingen maar zou dat wel wat minder gaan dan een wat makkelijker nummer.

Samantha Sophie Brown || Acteren & fotografie ~ Outfit

'Sam pas…!-' had Davi daarnet nog gezegd. Ik voelde me echt een kluns en zeker toen ik merkte dat de jongen iets had laten vallen door mij. "Het geeft niet, had je ook niet gekund." zei hij terwijl hij zijn kaart van de grond raapte. Ik beet zachtjes op mijn onderlip. Had ik maar rapper op Davi's waarschuwing gelet. "Het was eerder mijn fout omdat ik op de kaart zat te kijken." zei de jongen plots, waarop Davi begon te lachen en ik wat ongemakkelijk glimlachte.. Ik wilde erop in gaan, maar besloot gewoon mijn mond te houden voordat ik het nog erger zou maken. "Mijn naam is trouwens Antony, maar noem me maar Tony voor het gemak." stelde hij zich vriendelijk voor en stak zijn hand uit die ik dan ook aannam en vriendelijk schudde. Ik wilde me net voostellen, maar Davi deed het al in mijn plaats. 'Nou..." begon ze lachend. 'Dit is Samantha. Maar noem haar maar Sam. Ze is een van de liefste leukste grappigste beste vriendinnen en fotografen in de hééééééle weide wereld.' zei ze enorm overdreven, maardoor ik even begon te lachen. "Ja ik ben dus Sam, aangenaam." zei ik tegen de jongen die dus Tony heette. Ik liet zijn hand weer los en keek even lachend naar Davi. 'En ik ben Dervilia.' zei ze dan uiteindelijk 'Maar noem me maar Davi.'. "Ik en Davi zitten samen in fotografie, verder doe ik nog acteren en Davi is zangeres." glimlachte ik naar de jongen. "Wat zijn jou specialisaties?" vroeg ik Tony dan nieuwsgierig. Hij leek me erg aardig.

I caught a golden trout! But the real treusure? Friendship - ACNH

Julia Angel Dubois
Op mijn gemak liep ik naar de danszaal toe, om daar vervolgens naar binnen te lopen. Even keek ik het lokaal rond, waardoor er een glimlach op mijn gezicht verscheen bij het zien van de vele spiegels. Hier zou ik namelijk heel goed kunnen zien wat ik wel en niet goed deed. Daarnaast vond ik het geweldig dat we geen stoelen, maar zitzakken in het lokaal hadden. Stoelen zouden alleen in de weg staan, terwijl de zitzakken helemaal niet zoveel ruimte in beslag namen.
‘Hoi’ zei ik met een glimlach, nadat ik me om had gedraaid naar de docent ‘Ik ben Julia’ Deze man zou mij waarschijnlijk heel veel gaan leren en had het al gemaakt in de danswereld, iets waardoor ik echt respect voor hem had. ‘Goedemorgen’ antwoordde hij.
Nog een keer liet ik mijn blik door de danszaal heen gaan, waarna ik naar een hoek van de zaal liep waar ik mijn jurkje uitdeed en neerlegde. In mijn danskleding, die ik daaronder aanhad, liep ik vervolgens naar het enigste meisje dat naast mij aanwezig was. ‘Heej’ zei ik glimlachend ‘Ik ben Julia’ Dit meisje was sowieso concurrentie voor mij, dus vrienden zou ik nooit met haar worden. Maar voor nu kon ik het beste gewoon doen alsof.

Keep your head up, keep your heart strong

Hi, I'm glad you're reading this....but this is worthless. :)

Dervilia Downett Dohorty

Tony grinnikte op mijn vrolijke actie. '"Is zij een beetje de hyperactieve van jullie twee?" vroeg hij dan ook. Ik haalde mijn schouders op, als teken dat ik niks aan mijn ADHD-erige gedrag kon doen. Toch hadden dokters nooit ADHD bij mij gesignaleerd. 'Ja ik ben dus Sam, aangenaam.' stelde Samantha zich voor, waarna ik me voorstelde. Ik hoopte echt dat Tony me "Davi" zou noemen, want ik had echt een grondige hekel aan Dervilia. Alsnog gebruikte ik altijd mijn officiële naam als ik me voorstelde. 'Ik en Davi zitten samen in fotografie, verder doe ik nog acteren en Davi is zangeres.' vertelde Sam glimlachend, waar ik op knikte. 'En Sam en ik gaan onze héle kamer volplakken met foto's.' zei ik. Ik had echt heel veel zin in dit alles. Al zeg ik het zelf, ik had best een hoge stem. 'Wat zijn jouw specialisaties?' vervolgde Sam. 'Ik doe aan schrijven en acteren, dus ik zie jou nog terug in de les Sam.' vertelde Tony. Ik floot eventjes, omdat ik me bedacht dat dit wel eens een geweldig stel zou kunnen worden. 'Hoe oud zijn jullie eigenlijk?' vervolgde de jongen. 'Ik ben net negentien geworden.' zei ik. Ik wist nog niet hoe oud Sam was, misschien iets ouder dan mij.

"Live simply, so others can simply live." - Matthew Espinosa

Samantha Sophie Brown || Acteren & fotografie ~ Outfit

"Is zij een beetje de hyperactieve van jullie twee?" vroeg Tony grinnikend en net als Dervilia haalde ik mijn schouders op. Ik kon ook wel een actief kind zijn op sommige momenten, dus eerlijk gezegd wist ik het nog niet.'En Sam en ik gaan onze héle kamer volplakken met foto's.'zei Davi dan nog en ik grinnikte en knikte dan. "Dat klopt, helemaal vol." grijnsde ik. "Ik doe aan schrijven en acteren, dus ik zie jou nog terug in de les Sam." zei Tony dan op mijn vraag, waardoor ik even glimlachte. Ik keek even verbaasd om toen Davi even floot. Aan de pretlichtjes in haar ogen leek ik al op te merken wat ze aan het denken was. Dat mocht ze wel veel beginnen denken zodra we jongens tegen komen. Echt alle jongens waren knap, ook Tony. Ik schrok lichtjes wakker uit mijn gedachten toen hij ons iets vroeg. "Hoe oud zijn jullie eigenlijk?" had hij gevraagd. 'Ik ben net negentien geworden.' antwoorde Davi. Het verbaasde me lichtjes dat ze even oud als mij was. "Ik ben ook negentien, hoe oud ben jij?" vroeg ik Tony dan terug.

I caught a golden trout! But the real treusure? Friendship - ACNH

Hi, I'm glad you're reading this....but this is worthless. :)

Bentley Edward Cooper

Ook Alexia en Ethan moesten hun portfolio laten zien. De docent was tevreden over beide portfolio's en eigenlijk was ik erg nieuwsgierig naar de foto's van de anderen.
De docent liep weer terug naar zijn bureau en pakte drie dikke boeken. Deze begon hij uit te delen.
'Zijn wij de enige leerlingen die model volgen?' vroeg ik en keek rond, om te kijken of er toevallig nog iemand onopgemerkt binnenkwam.
'Ja,' was het enige wat hij zei.
'Spraakzaam is hij,' fluisterde ik lachend naar Alexia.
Hij gaf me een boek. Het was een dikker boek dan ik dacht.
'Dit is jullie theorieboek, neem dit elke les mee. Als je het niet meebrengt, dan stuur ik je weg,' begon de man.
Ik rolde mijn ogen.
'We zullen zo opdrachten gaan maken. Na elk tekstvak in het boek, zul je die vragen vinden,' begon de docent. 'Maar eerst. Bentley, wie is jou idool in de modewereld?'
Verbaasd keek ik hem aan. Waarom zou hij dat moeten weten?
'Francisco Lachowski, meneer,' gaf ik antwoord.
'Waarom?'
'Ik bewonder zijn passie,' antwoordde ik.
'Oke, Alexia, de jouwe?'

"Fuck feelings, be a bitch" - Blair Waldorf

Alexia Monroe

De docent pakte drie dikke boeken en deelde ze uit. 'Zijn wij de enige leerlingen die model volgen?'Vroeg Bentley. 'Ja.'Antwoordde de docent simpel. 'Spreekzaam is hij,'Fluisterde Bentley naar me. 'Echt hé?'Grinnikte ik terug. 'Alexia mond dicht. Of je mag eruit!'De docent keek me geërgerd aan en gaf me een boek. Ik rolde met mijn ogen. Dit boek was zwaar. Dit is jullie theorieboek, neem dit elke les mee. Als je het niet meebrengt, dan stuur ik je weg,'Zei de docent. En ik zuchte zachtjes. 'We zullen zo opdrachten gaan maken. Na elk tekstvak in het boek, zul je die vragen vinden,'Begon de docent. 'Maar eerst. Bentley, wie is jou idool in de modewereld?'Bentley keek verbaasd op. 'Francisco Lachowski, meneer,'Zei hij. 'Waarom?'Vroeg de docent. 'Ik bewonder zijn passie,'Antwoordde Bentley. Waarom moest die docent dit weten. 'Oke, Alexia, de jouwe?'Vroeg de man aan mij. Ik dacht even na. 'Adriana Lima en Doutzen Kroes.'Antwoordde ik. 'Waarom hun?'Vroeg de docent. Gast waarom wil je dat weten? U toont toch geen intresse. 'Omdat ze goede poses maken en hun gezicht neutraal houden.'Zei ik. 'Aha, goed. En jouwne Ethan?'Vroeg de man aan Ethan.

The monsters running wild inside of me. I'm faded

Nathan Luke Hall || Lokaal: Dans – Outfit - Dansoutfit [Mannelijke versie hiervan, natuurlijk. Plus de beanie van de normale outfit.]

Ik lachte toen hij naar zijn koffer toe liep en er een ukelele uit haalde. Hij begon met spelen, wat aardig goed klonk.
‘Ik werk er nog aan’ zei hij met een glimlach. Het zag er geinig uit, al had ik dit niet verwacht van hem. Eerder iets van model of dans, maar muziek? Nee.
‘Dus je kunt ook nog dansen?’ Vroeg hij. ‘Ik wil dan wel eens wat zien. Als je wilt kan ik een nummer spelen voor je op het keyboard?’ Hij grijnsde breed uit en ik lachte hardop.
‘Volgens mij is de bel net gegaan, dus ik ga naar mijn les. Als eerst dans, en jij hebt volgens mij niks aangezien muziek nu niet is. Ik zie je anders wel in de pauze!’

Ik had mijn danskleding in een tas zitten, pakte deze op en verliet de kamer. Ik sloot de deur zachtjes achter me en liep de verdieping af. Mezelf omkleden deed ik straks wel, ik was sowieso niet te meuterig om dat te doen in het bijzijn van wel meiden als jongens. Ik bedoel; kom op. Alsof ze nog nooit iemand in een boxer hadden gezien. Ik liep met grote passen de trap af richting de lokalen; het danslokaal was niet heel moeilijk te vinden.
Ik liep het lokaal binnen en zag dat de ruimte veel licht had, en één muur bestond volledig uit een spiegel. Dat was fijn, dan konden we gewoon zien wat we deden. Ook zag ik dat er geen stoelen stonden; er stonden zitzakken. Er waren nog niet heel veel mensen, maar vooral meiden zag ik. Ik stond ongemakkelijk in het midden van de zaal en hield mijn arm ongemakkelijk boven mijn hoofd.
‘Eh, hallo meneer. Denk ik.’ Dat laatste mompelde ik er achter aan, ik liep naar de rechterkant van het lokaal en nam daar plaats op een zitzak. Ik schopte mijn schoenen uit, en vervolgens mijn broek. Ik pakte mijn joggingbroek en deed deze aan, en daarna mijn vans.
Ik bedacht me dat Courtney ook dans had, dus ik zou haar straks nog wel tegen komen in deze les. Ik was benieuwd of ze al andere mensen had ontmoet; vast wel.
Ik trok mijn shirt over mijn hoofd heen en keek kort de zaal rond en grijnsde toen ik een blik zag van een meisje dat me aan staarde. Ik pakte mijn tank top en trok deze aan waarna ik mezelf weer neer liet ploffen in de zitzak.

[ bericht aangepast op 12 jan 2014 - 14:45 ]

Anna Svetlana Gorbatsjov. || Dans Lokaal. || Outfit.

Ik hoorde de bel gaan, maar bedacht me nog niet direct dat ik degene was die les had hier. Mijn rooster lag nog op mijn kamer en ik had dus geen idee welke introductie er begon, laat staan dat ik ook maar iets van gepaste kledij bij had.
Ik besloot om rap naar boven te lopen zodat ik er zeker van was dat ik geen slechte indruk maakte op mijn eerste dag hier. Toen ik eenmaal in mijn kamer kwam en zag dat ik wel degelijk degene was die les had, opende ik mijn kast en trok mijn dansoutfit aan, die bestond uit een zwarte legging en een wit topje die tot halverwege mijn buik kwam met een kat erop. Ik bond mijn haren vast terwijl ik naar beneden liep en ging op zoek naar het lokaal. Niet dat het zo overdreven moeilijk was om het lokaal te vinden aangezien er wel meer mensen die richting uitgingen.
Toen ik aankwam in het lokaal zag ik dat er al een paar mensen waren, maar zoveel zin had ik niet om vrolijk te doen tegen onbekende mensen, daarom besloot ik om gewoon op 1 van de zitzakken te gaan zitten en af te wachten tot iemand begon te praten of tot de les begon.

Ethan James Doyle || Model & Zang ~Outfit

Onze docent liep terug naar zijn bureau en haalde daar 3 gigantisch dikke boeken uit en deelde die vervolgens uit aan ons. 'Zijn wij de enige leerlingen die model volgen?' vroeg Bentley. Ik keek hem kort aan. Leek het niet duidelijk genoeg dat we maar met 3 in een klaslokaal zaten? 'Ja' antwoorde de docent kort. Ik hoorde Lexi en Bentley lachen ,maar meteen kregen ze al een waarschuwing naar hun geroepen door de leraar. Het leek net een dodelijke havik, die alles zag en hoorde....'Dit is jullie theorieboek, neem dit elke les mee. Als je het niet meebrengt, dan stuur ik je weg,' zei hij streng en ik keek even naar het gigantische boek. Sinds wanneer moeten modellen boeken lezen? Fronsend doorbladerde ik het boek even. 'We zullen zo opdrachten gaan maken. Na elk tekstvak in het boek, zul je die vragen vinden,' begon hij en ik sloot het boek weer even en keek de leraar even aan. 'Maar eerst. Bentley, wie is jou idool in de modewereld?'
vroeg hij dan aan de blondharige jongen. 'Francisco Lachowski, meneer,'antwoorde Bentley daarop. 'Waarom?' vroeg de docent dan weer. Euh, ik hield niet van dat soort vragen. 'Ik bewonder zijn passie,' antwoordde Bentley daarop. 'Oke, Alexia, de jouwe?' vroeg hij dan verder. 'Adriana Lima en Doutzen Kroes.' antwoorde ze daar weer op en daarna vroeg de docent weer zijn standaard zin.'Aha, goed. En jouwe Ethan?' vroeg hij dan tenslotte. "Heidi Klum en Eddie Redmane" antwoorde ik en voordat de docent zijn vraag opnieuw kon stellen opende ik mijn mond al. "Ik bewonder hun doorzettingsvermogen en talent zeer erg, zeker omdat ze telkens hoger geraken." zei ik dan met een lichte grijns om mijn lippen. Naast model was zang ook mijn passie en sinds ik Les Misérables gezien had, bewonderde ik hoe hij uitgegroeid is tot zanger en acteur. Heidi Klum was sowieso altijd al een stijlicoon geweest voor mijn moeder en ik.'Goed dan, open jullie boeken maar op pagina 1' antwoorde de docent,ietswat geïrriteerd.

I caught a golden trout! But the real treusure? Friendship - ACNH

Bentley Edward Cooper

Ik kwam erachter dat de voorbeelden van Alexia Doutzen Kroes en Adriana Lima waren. Logisch. Echte topmodellen en ontzettend mooie vrouwen. Getalenteerd ook.
De voorbeelden van Ethan waren Heidi Klum en Eddie Redmayne waren. Ook dit begreep ik volkomen.
Toen sloeg ik mijn boek maar open, omdat we moesten beginnen met het maken van de opdrachten.
'Gaan we ook nog praktische dingen doen, of is dat later dit jaar?' vroeg ik.
'Later, maak je opdrachten nou maar,' zei de docent.
Ik rolde mijn ogen en ging verder met het lezen van de tekst.

"Fuck feelings, be a bitch" - Blair Waldorf

Finn Ryder Brussel
''Ja, anders zou ik hier de lessen ook niet mogen volgen hé,'' zei hij met een glimlach en ik sierde mijn gezicht met een gemaakte glimlach. Ik hield er niet van als mensen mij de les lazen. Ik zag hem vervolgens twijfelen en ik grijnsde speels. ''Is goed, welk nummer wil je horen?'' Vroeg hij toen aan mij en ik haalde mijn schouders op en dacht na. ''Improviseer,'' zei ik met een dezelfde speelse grijns. Hij zou vast wel iets kunnen ratelen toch? Zoveel talent hoefde je daar niet eens wat voor te hebben. Ik had het nooit echt op zingen gehad en vond zangprogramma's vreselijk. Ik vond zingen geen talent maar er waren genoeg mensen die het daar mee niet eens waren. Misschien was ik gewoon wel een jaloers kreng - maar die gedachten wuifde ik snel weg. ''We zijn hier toch alleen, niemand die je hoort,'' voegde ik er aan toe om hem zo misschien iets meer zelfvertrouwen te geven in dat hij moest hij gaan zingen.

Sorry van het slechte stukje, volgende keer beter..

Everything is illuminated by the light of our past.