[RPG] The Performing Arts Academy [EEN] - Speeltopics

The Performing Arts Academy, gelegen in het geweldige New York, is een kunstacademie voor mensen die het willen maken in - bijvoorbeeld - de modewereld, maar ook als schrijver, acteur of actrice en danser. De academie is een school vol kansen, in een bruisende stad die barst van de kansen. De plek waar dromen beginnen - de plek waar de toekomstige Hollywood acteurs, de oscar winnende regisseurs, beroemde fotografen, succesvolle dansers en modellen hun carrière beginnen. Talent alleen is niet genoeg op deze school, je moet sterk zijn met de heftige concurrentie die hier te vinden is. Vertrouw niemand, iedereen aast op jouw carrière in deze stad. Roddels, leugens en verhalen zullen hier de ronde doen - sommigen gebaseerd op leugens, anderen op waarheid. Kijk goed uit wie je gelooft in deze harde wereld.

Regels van de school:
- Na 11 uur is iedereen in zijn kamer.
- Meisjes komen niet in de jongenskamers, ook niet andersom.
- Iedereen volgt zijn/haar lessen. Wanneer dit niet gebeurd moet hier een hele goede reden voor zijn, anders kan je namelijk gelijk vertrekken.
- Iedereen eet gezamelijk in de daarvoor bestemde ruimtes op de daarvoor bestemde tijden (8 uur voor het ochetendeten, 12 uur middageten en 6 uur avondeten).
- Wanneer je een aantal dagen niet op het schoolgebouw aanwezig kunt zijn meld je dit en is hier een hele goede regel voor.
- Er wordt hier niemand gepest.
- Er wordt hier niet gevochten.
- De rest van de regels zijn te lezen in het schoolregelement.
- Wie deze regels niet naleeft kan op staande voet verwijderd worden.



Hoe alles eruitziet:
Slaapkamer (Maar dan natuurlijk met twee bedden)
Sportruimte
Buitenzwembad
Binnenzwembad
Zaal voor de specialisaties(elke zaal is anders en speciaal voor de specialisatie die daar gegeven wordt ingericht)
Aula/woonkamer
Aula/woonkamer 2
Aula/woonkamer buiten
Eetzaal (Maar dan met meerdere kleinere tafeltjes verdeeld over de zaal)
Theaterzaal

[ bericht aangepast op 27 jan 2014 - 21:22 ]

Keep your head up, keep your heart strong

Finn Ryder Brussel
Hij keek me zwak glimlachend aan en knikte. ''Ja tuurlijk. Ik heb wel zin in wat frisse lucht,'' zei hij met een zuchtje. ''Ja graag,'' antwoordde hij dan ook en een grijnsje sierde zijn lippen. ''Ik heb jaren zangschool gevolgd. En doe het ook graag. Het modellenwerk is meer een hobby,'' voegde hij toe en en hij glimlachte. Ik knikte kort, talentvol hoor. Ik had snel jaloezie maar dat was dan ook een van de slechte eigenschappen die ik had. ''Knap van je,'' zei ik met een iets lichte sarcastische toon - en herstelde mezelf al snel. Het was niet dat ik gemeen wilde doen, het ging meer van zelf. Deze jongen had namelijk veel talenten en het was iets om trots op te zijn. ''Dus gaan we naar buiten? Vind ik namelijk wat fijner om te roken,'' zei hij schouderophalend. Hij wachtte kort en ging toen de deur uit. Ik volgde hem op de voet en knikte. Ik had er geen problemen mee als ik binnen rookte maar ik snapte het punt. ''Wacht,'' zei ik en trok een sprintje om weer naast hem te kunnen lopen. Ik had de zonnebril van daar net iets op mijn neus getikt en had zo de kleuren beter opgevangen. Ik was net zo groot als hem maar ik schatte hem iets ouder. Wat hij waarschijnlijk ook was, zijn gezicht had iets volwassen maar zijn haar zat weer wat kinderlijk. Ik richtte mijn blik weer op het eind van de gang. ''Hoe oud ben je eigenlijk?'' Vroeg ik dan toch, meer uit nieuwschierigheid dan uit interesse maar het hielp het gesprek tenminste op gang.

[ bericht aangepast op 8 jan 2014 - 21:25 ]

Everything is illuminated by the light of our past.

Nathan Luke Hall || Slaapkamer – Outfit


John schudde zijn hoofd en grinnikte. Hij was een coole gozer tot nu toe.
''Zolang je me er maar niet mee wakker maakt door de lampen in mijn gezicht te schijnen, maar hoezo? Is fotografie ook jouw specialiteit?''
Toen hij het woord 'ook' uitsprak, hief ik mijn hoofd omhoog. Ik glimlachte breed.
Hij liep naar zijn grote koffer toe en haalde er een mooie Canon camera uit, Canon was zeker geen slecht merk.
''Dat is mijn extra specialiteit namelijk,'' zei hij en glimlachte.
Ik lachte hardop en pakte ook mijn camera, en liep naar hem toe. ''Het is niet mijn extra specialiteit, dat is dansen. Ik focus me vooral op de fotografie.'' Ik zette mijn camera aan en maakte snel een foto van de kamer, die zou ik straks wel naar mijn ouders toe sturen.

-Wow, sorry dat 'ie zo kort is.-

Alexia Monroe

‘Ga je mee naar buiten dan?’Vroeg Julia. Ik knikte en pakte snel mijn iPhone en sigaretten en mijn aansteker. Ik deed het in mijn broekzak en liep achter Julia aan die al was begonnen met lopen. Bij de lift was het nog steeds erg druk. Sommige konden de trap nemen? Oké ik deed het ook niet maar nou en? Ze liep de drukte bij de lift voorbij en we liepen van de trap af. Bij de eerste verdieping bleef ze staan. En keerde ze zich naar mij. ‘Of zullen we eerst gaan kijken of er nog leuke jongens op deze school rondlopen?’Vroeg ze me. Waarna ik grijnsde. 'Beter idee inderdaad.'Antwoordde ik met nog steeds een grijns op mijn gezicht. Jongens vond ik op het middelbare altijd al interessanter dan de lessen. Min geschiedenis en drama dan. Ik had ook al veel relaties gehad, die ik algauw had beëindigd. Waardoor die jongens me afstempelden als slet. Maar dat boeit me niet.

The monsters running wild inside of me. I'm faded

Adam Scott Hale

Met gefronste wenkbrauwen keek ik naar de trap en schudde mijn hoofd. ‘’Hell no dat ik nu naar boven ga,’’ mompelde ik. Ik zette de zware tas met het keyboard neer en besloot mijn gitaar bij me te houden en een rondje door de school te gaan lopen. Ik slenterde richting de deur naar buiten omdat ik wel benieuwd was hoe de tuin eruit zag. Ik legde mijn hand op het koude ijzer van de klink en duwde hem naar beneden. De tuin was werkelijk prachtig. Echt zo’n tuin die je alleen maar in films ziet, maar dan in het echt. Ik besloot om het rondje door de school te schrappen en hier de tijd door te brengen tot ik mijn eerste les had. Ongeveer op dertig meter afstand zag ik een meisje met lange, steile lokken staan roken. Het was echt een popje, precies het tegenovergestelde als bij ons thuis waar vrouwen dik en lelijk waren. Haar huid stond strak op haar gezicht en ze had grote, bruine ogen en volle lippen. Haar postuur was die van een danseres, model of actrice, getraind en dun. Omdat ik de komende uren toch niet veel te doen had, besloot ik een praatje met haar te gaan maken.
Ik stapte op het meisje af en ging naast haar op een muurtje zitten. ‘’Ik wist niet dat meisjes als jij rookten,’’ begon ik, terwijl ik mijn gitaartas van mijn schouder haalde en naast me neer legde. Ik keek haar aan en grijnsde. ‘’Ik ben Adam Hale, jij?’’ Vroeg ik en ik stak mijn hand uit. Als ik praatte wanneer ik niet in Texas was probeerde ik mijn accent zo veel mogelijk te verbergen, maar meestal was dat met weinig resultaat.

[ bericht aangepast op 8 jan 2014 - 22:07 ]

Hope, it is the only thing stronger than fear

Christy Monroe

Mijn kamergenoot was er toch nog niet dus ik had me snel omgekleed voor het dansen. Eigenlijks was mijn kleding niet speciaal. Gewoon een simpel hemdje en een korte broek met rode converses en een pet. En daarna had ik mijn sigaretten gepakt. Ik rookte niet dagelijks zoals Alexia. Ik rookte als ik gestresst was of er gewoon even zin in had. Nu liep ik met mijn iPhone in handen de trap af. Op naar buiten! Ik liep het gebouw uit en bekeek de tuin die werkelijk prachtig was. Zulke zag je alleen in sprookjes en films. Mijn blik gleed naar een muurtje,waar ik heen liep en er op ging zitten. Toen ik goed zat pakte ik een sigaret en stak die op. Het was zonnig vandaag en de zon scheen op mijn gezicht, wat ervoor zorgde dat mijn gezicht warm was. Ik keek even om me heen en zag een jongen hier heen lopen. Hij kwam naast mij zitten, terwijl hij zijn gitaartas naast hem neerlegde. Ik liet mijn blik over hem heen glijden. Hij had donkerblonde krullen en blauwgroene ogen. Hij leek me erg gespierd gebouwd. 'Ik wist niet dat meisjes zoals jij rookten.'Begon hij. Verbaasd keek ik hem aan. Hij keek me aan en grijnsde. 'Ik ben Adam Hale en jij?'Hij stak zijn hand uit die ik aannam. 'Christy Monroe. En ja ik rook. Soms'Lachte ik. Deze jongen leek me nog wel aardig. 'Welke specalisaties heb jij?'Vroeg ik hem.

[ bericht aangepast op 9 jan 2014 - 20:26 ]

The monsters running wild inside of me. I'm faded

Adam Scott Hale

‘’Ah, zeker familie van Marilyn dan,’’ zei ik op een plagend toontje. ‘’Ik doe muziek en zingen, vandaar deze gitaar,’’ zei ik terwijl ik mijn hand op mijn gitaar legde. Ik ritste de tas langzaam open en er kwam een houten gitaar tevoorschijn. Hij was qua uiterlijk niet heel bijzonder, maar mooie muziek maken kon hij zeker. ‘’En jij, wat voor specialisaties volg jij?’’ Vroeg ik aan haar. Ergens hoopte ik op muziek of zingen zodat ik niet alleen hoefde te beginnen en sowieso was samen zingen altijd leuker dan alleen. Ik legde mijn gitaar op mijn schoot, haalde mijn houten plectrum die mijn broer voor me had gemaakt uit mijn tas en aaide met het stukje hout als het ware de snaren zodat er een zacht geluid uit kwam. ‘’Waarom ben je hier, ben je verplicht of is het je droom?’’ De woorden floepten zo uit mijn mond, zonder dat ik er controle over had. Misschien uit nieuwsgierigheid, maar voornamelijk uit schaamte omdat Christy er waarschijnlijk hard voor had gevochten. Ik speelde een rustig achtergrond muziekje dat me deed denken aan thuis. Ja, ik kon me best voorstellen dat een meisje zoals zij haar leven hard getraind heeft om op deze school te komen.

Hope, it is the only thing stronger than fear

Bentley Edward Cooper

Net voordat de toespraak van het schoolhoofd begon, moest ik naar de wc.
Ik zat al een tijdje heen en weer te wiebelen op mijn stoel, maar ging toen toch maar.
De theaterzaal liet ik achter me en begon naar een toilet te zoeken.
Een hele tijd later vond ik eindelijk een toilet en ging naar binnen.
De terugweg verliep niet zo snel als gehoopt. Het was ook zo'n groot gebouw, dat ik snel verdwaalde.
Zelf kwam ik uit een rijke buitenwijk van Londen, en was dan ook wel grote gebouwen gewend, maar als je ergens voor het eerst komt..
Toen ik beneden kwam, liepen de leerlingen alweer de zaal uit.
Fijn, toespraak gemist..
Ik snelde naar de plek waar ik mijn koffer en tas had neergezet en haalde de envelop uit mijn tas.
Kamer 114 was het.
Ik pakte mijn spullen en volgde de andere leerlingen naar de trappen.
Mijn kamergenoten zouden Andrew en Adam zijn. Hopelijk waren ze aardig. Of knap.
Ik weet al een tijdje dat ik bi-seksueel ben, maar ik heb een lichtere voorkeur voor jongens. Denk ik.
Toen ik boven kwam en mijn kamer vond, klopte ik aan.
Niemand deed open, dus besloot ik de sleutel in het slot te steken en naar binnen te gaan.
Op een van de bedden lag al bagage.
'Hallo?', klonk mijn Britse accent.
Geen antwoord. Hij was alvast weg.
Ik zette mijn spullen naast een leeg bed en viel zelf achterover op de zachte lakens.

"Fuck feelings, be a bitch" - Blair Waldorf

[Mijn topics hoe kan ik inspringen?]

Spoiler alert: you will save yourself

Taundriel schreef:
[Mijn topics hoe kan ik inspringen?]

Keep your head up, keep your heart strong

Ethan James Doyle || Model & Zang ~Outfit

Finn knikte kort en ik hoorde hem ''Knap van je,''op een ietswat sarcastische toon zeggen, maar ik negeerde het. Commentaar moet je altijd negeren. Scheldwoorden ook, maar zodra het tegen je vrienden is, is dat een totaal ander verhaal. Ik haalde mijn neus lichtjes geïrriteerd op toen ik zag hoe druk het wel niet was bij de liften en veel zin om trappen te lopen had ik ook niet. Ik besloot maar tegen te muur aan te leunen en nog even in de gangen te wachten. Ik zag nergens verboden te roken hangen dus haalde ik mijn sigaret uit en stak die tussen mijn lippen om vervolgens mijn aansteker uit mijn broekzak te gristen en het vuurtje aan te steken zodat ik mijn sigaret kon aansteken. Ik stak mijn vuurtje weer weg en keek naar de blonde jongen toen hij weer een vraag stelde. ''Hoe oud ben je eigenlijk?'' vroeg hij lichtelijk nieuwsgierig en ik keek hem lichtelijk geamuseerd aan. Hij was jonger dan mij dat zeker. "Drie keer raden." zei ik met een grijnsje en blies tegelijkertijd mijn rook uit. Ik wachtte even en vertelde dan toch het antwoord. "Ik ben namelijk 21, jij ?" vroeg ik hem dan met een grijnsje. Ik schatte hem 19 ofzo, maar niet ouder.

[ bericht aangepast op 9 jan 2014 - 18:16 ]

I caught a golden trout! But the real treusure? Friendship - ACNH

Dervilia Downett Dohorty

Sam knikte glimlachend, toen ze mijn voorstel aanhoorde. 'Goed idee.' Nogmaals glimlachte ze, het voelde geruststellend. Het meisje was sowieso erg aardig. Het camera-hoesje smeet ik op een van de bedden, waarna Sam naast mij ging staan. Ze trok een gekke bek waar ik erg hard om moest lachen. Verschrikt sloeg ik een hand om mijn mond, mijn idiote lach had haar vast afgeschrikt. '3, 2, 1! Gekke bek!' Sam trok een raar gezicht en ook ik kom het niet laten om een vage smoel op te zetten. Twee klikjes waren te horen, als bevestiging dat de foto's waren genomen. Beide lachten we even, waarna Sam haar camera opborg. Ik plaatste het ding in het hoesje en ritste deze weer dicht. 'Heb je zin om straks de school te verkennen?' vroeg Sam me met een glimlach. 'Ja, leuk, we hebben nu toch beide geen van onze specialisaties.' antwoordde ik. 'Maar eerst, wie neemt welk bed.' Ik durfde niet te zeggen dat ik het bed aan het raam wilde, dan zou ik vast wat opdringerig overkomen.

"Live simply, so others can simply live." - Matthew Espinosa

Christy Monroe

‘’Ah, zeker familie van Marilyn dan,’’Plaagde Adam me. 'Zou best eens kunnen. Ik weet het niet.'Lachte ik. Hij leek me echt aardig. ‘’Ik doe muziek en zingen, vandaar deze gitaar,’’Hij legde zijn hand de gitaartas. 'Voorspelbaar eigenlijks. Had ik kunnen verwachten met je gitaar.''Antwoordde ik. ‘’En jij, wat voor specialisaties volg jij?’’Vroeg hij mij. 'Zang en dans. Dus hebben we samen 1 les.''Ik streek 1 pluk haar achter mijn oor. Ik gooide mijn sigaret op de grond en trapte die uit. De laatste rook blaasde ik uit. Hoe oud zou hij zijn? De vraagt verlaat algauw mijn mond. ‘’Waarom ben je hier, ben je verplicht of is het je droom?’’Hij speelde een achtergrond muziekje. Ik trok een wenkbrauw op. 'Mijn droom. Al vanaf dat ik 8 was wilde ik al zingen en dansen en dat deed ik ook veel in Athene. En toen verhuisden we 1 maand geleden naar New York,aangezien mijn moeder hier bete werk kon vinden. En ik hoorde van de academy. Ik was superblij om het bericht. Jij dan? Je klonk alsof je hier eigenlijks niet echt wilt zijn.'Vertelde ik. Ik was niet beledigd. Ondanks dat ik er veel moeite voor had gedaan om hier te komen. Hij kon het ook niet weten dus.

The monsters running wild inside of me. I'm faded

Andrew Josh Mason

Ik sta op en sleur mezelf naar mijn kamer. Ik heb helemaal geen zin om mijn kamergenoten te ontmoeten. Ik hou er niet van om een kamer te delen. Ik zoek naar mijn kamer en vind hem al snel. Op mijn gemak loop ik naar binnen. Ik zie al een jongen. Rustig zet ik al mijn spullen neer. Ik bekijk de jongen nog eens. Toch zeg ik niks. Ik laat mezelf op de bank vallen. 'Hoi, ik ben Andrew,' zeg ik, maar meer niet. Op de een of andere manier krijg ik niet veel uit mijn mond, hoewel ik normaal eigenlijk alles wel durf te zeggen. Ik schud mijn hoofd en lach om mezelf. Ik ben gewoon zo bang omdat ik bi ben en dan ook nog met twee andere jongens op een kamer moet slapen. Alsof het iets uitmaakt. 'Welke lessen volg jij? Ik doe dans en muziek,' zeg ik. Ik leg mijn gitaarkoffer naast me neer en leun achterover. Zoals gewoonlijk probeer ik net te doen alsof niks me eigenlijk uit maakt. Daardoor krijg je minder drama. Ten minste, minder drama met anderen.

Spoiler alert: you will save yourself

Bentley Edward Cooper

De deur vloog open en ik keek verschrikt op.
Een jongen met donker haar stond in de deuropening en mijn hart sloeg een slag over. Hij was zo knap.
Op zijn gemakje liep hij binnen en bekeek me. Ik moest lichtjes blozen.
De jongen zette zijn spullen neer en bekeek me nog eens.
Ongemakkelijk wiebelde ik heen en weer op mijn bed.
Zelf ging de jongen op de bank zitten. 'Hoi, ik ben Andrew.'
Ik sprong lichtjes op en liep naar hem toe. Ongemakkelijk stak ik mijn hand naar hem uit. 'Ik ben Bentley.'
Mijn Britse accent was duidelijk in mijn stem te horen en op de een of andere manier was ik bang dat hij dat lelijk zou vinden.
Ongemakkelijk ging ik aan de andere kant van de bank zitten.
'Welke lessen volg jij? Ik doe dans en muziek.' Hij legde zijn gitaarkoffer naast zich neer en leunde achterover.
'Ik doe model en acteren,' antwoordde ik. 'Waar kom je vandaan?'
Wat een idiote vraag, Bentley, wat stom. Zoiets vraag je toch niet?

"Fuck feelings, be a bitch" - Blair Waldorf

Andrew Josh Jase

Hij loopt naar mij toe en steekt zijn hand uit. 'Ik ben Bentley,' zegt hij. Hij heeft een enorm schattig Brits accent. Hij gaat aan de andere kant van de bank zitten. Ik sla mijn ogen neer en kijk een tijdje naar mijn schoenveters. 'Ik doe model en acteren,' zegt hij. Ik knik. Daan doet ook acteren, maar ik zeg niks, want dat durf ik niet. 'Waar kom je vandaan?' vraagt hij. Ik kijk op. 'Uhm, ik woonde in Los Angeles maar mijn opa en oma kwamen uit Roemenië,' leg ik uit. Alsof iemand dat wil weten! 'Doe je veel als model?' vraag ik om het gesprek een andere kant op te laten gaan. Dat hij uit Engeland komt is al duidelijk, en stiltes maken dit alleen maar nog ongemakkelijker. Ik durf eigenlijk niet naar hem te kijken maar doe het toch. Hij is ontzettend knap, maar waarschijnlijk vindt hij het maar raar als ik dat zeg. Ik zit na te denken over hoe ik dat kan zeggen dat het niet te raar klinkt, wat het waarschijnlijk toch wel doet. 'Je hebt een leuk Engels accent,' besluit ik maar te zeggen, hopend dat het goed overkomt.

Spoiler alert: you will save yourself