[200] We're not Alone • One Direction • Speeltopic één. - Speeltopics

[ bericht aangepast op 19 jan 2014 - 19:38 ]

---

That is a perfect copy of reality.

Jesse Horan

'Jesse leer eens gewoon dat je je best mag huilen,' zucht hij en hij slaat een arm om me heen. Ik nestel me tegen hem aan. 'Eerlijk, ik denk dat je gewoon eerlijk moet zijn met beide. Dan vraag je of ze beide even willen praten, dan leg je het uit en hoe je orover denkt, de rest doet het ook en samen kom je tot een oplossing. Maar Jesse niet lullig maar zou je het erg vinden als ik even naar Zayn ga, je mag wel even in onze tent liggen en dan mag je wel een Oreo koekje maar ik voel me rot door de ruzie,' zegt hij. Ik knik. 'Ga maar. Ik ga op zoek naar Matt en Emily. Je hebt gelijk, ik moet dit oplossen. Ik wil niet dat door mijn fout er ruzie komt en iedereen een rotvakantie heeft,' zeg ik en ik sta op. Ik open de deur en loop naar buiten. Eerst kijk ik nog in de spiegel of je kan zien of ik gehuild heb. Nee, niet echt meer. Alleen als je er echt goed op let. En anders dan maakt het me helemaal niet uit. Ik hoor stemmen aan de andere kant van het hokje en zie Liam en Matt. 'Sorry,' mompel ik.

[ bericht aangepast op 17 jan 2014 - 16:04 ]

---

Spoiler alert: you will save yourself

Niall HOran

. 'Ga maar. Ik ga op zoek naar Matt en Emily. Je hebt gelijk, ik moet dit oplossen. Ik wil niet dat door mijn fout er ruzie komt en iedereen een rotvakantie heeft,' ik glimlach tevreden en ga zelf terug naar de tenten. Ik kruip in onze tent en kruip tegen Zayn aan. 'sorry Zayn het is alleen. Het begon al met onze eerste album toen moest ik minder eten enzo van ze omdat ik dik was en nu willen ze dat ik minstens tien kilo af val en meer sport en weet ik het en ik mocht niet zeggen dat ik homo ben. En als ik dit zou door vertellen of niet zou doen dan zouden ze met roddels jullie tegen mij opstoken zodat jullie mij eruit wouden en dat ik dan van het management eruit moet . En ik weet dat ik het moet vertellen maa rk was gewoon heel bang omdat ik deze baan niet wil verliezen' zeg ik zacht tegen hem en begin weer te huilen. 'sorry Zayn het spijt me, ik wil geen ruzie met jou of met de lads' snif ik

---

Change is for weirdos ~ Niall Horan

(Emily zit in de auto van zayn ze zit niet bij liam en matt)

---

“Destroying things is much easier than making them." Suzanne Collins

[Oow ok]

---

Spoiler alert: you will save yourself

Misschien is het handig om ook de familie Tomlinson ook richting de camping te laten vertrekken.

---

Reality's overrated.

[haha owja en die van hazza zijn er nog niet, ben zo ff weg carnavalkleding kopen alvast]

---

Change is for weirdos ~ Niall Horan

[Ik ga zo de styleses laten wegrijden]

---

Bowties were never Cooler

KiliOfDurin schreef:
Aidan James Styles
Normaal zou mijn broer een moord hebben gedaan om te mogen rijden, dus hij moest wel echt moe zijn. Ik sprong op en wilde al richting de gang lopen toen hij zijn vraag stelde. Ik stopte en beet even op mijn onderlip. Het liefst zou ik bij Louis gaan, maar dat kon natuurlijk niet. Harry zou bij Louis in een tent gaan en daar zou niemand ook maar aan durven twijfelen. "Haz. Is het erg als ik bij jou in de tent ga?" vroeg ik aan mijn broer. Ik wist ook niet anders bij wie ik in een tent zou kruipen. Ik wist wel dat hij graag bij Louis zou gaan liggen, maar ik had hem echt heel erg gemist. ook in de lange eenzame avonden als ik me alleen of bang voelde. vroeger kroop ik dan bij hem in bed, maar nu kon ik normaal alleen in zijn bed kruipen. Hopelijk vond hij het goed, of kon ik bij jace slapen. Of ik werd weer degene die elke avond in een andere tent kroop waar nog een plekje was. Hopelijk kreeg ik dan ook een keer de kans bij Louis in de slaapzak te kruipen. Ik was dan misschien qua karakter heel anders dan mijn broer, we hadden dezelfde voorliefde voor menselijk contact. Het lieft zat ik de hele dag tegen iemand aan en sliep ik in iemand's armen. Niets romantisch ofzo en ook niets meer dan dat, ik was de grootste maagd die hier op aarde rondliep, maar menselijke warmte deed me gewoon heel erg goed. Ik kon niet echt zonder. Misschien kwam het ook omdat we een tweeling waren en altijd elkaar hadden gehad, maar goed.

[@Tenacious]

---

Bowties were never Cooler

Harry Styles
Ik stond alweer half te slapen tegen de muur aan, en schrok op toen mijn broer een vraag stelde. Fronsend keek ik hem aan, twijfels pookten door mijn hoofd. Het liefst zou ik zou ik bij Louis onder de wol kruipen, maar ik was al zo lang niet meer bij Aidan geweest. 'Prima, als je maar niet de hele nacht gaat liggen woelen, zoals de vorige keer,' zei ik met een grijns. De laatste keer dat hij bij mij was komen liggen, wat in een gewoon bed was, belandde ik uiteindelijk op de grond en was te moe om er weer op te klimmen. Daar had ik niet nog een keer zin in. 'En als je het me vergeeft dat ik opeens weg kan zijn,' vervolgde ik met een wenkbrauw wiebel. Al was het alleen maar om hem op de stang te kunnen jagen. Ik zou heus niet weggaan, tenzij er iets met Louis zou zijn. Dan wou ik bij hem zijn, want wat er nu ook gaande tussen ons was, ik liet hem niet in de steek. 'Gaan we nou?' Ik pakte de koffer op en liep alvast naar buiten. Gelukkig was het niet heel erg koud, en niet verstikkend warm. Als dat laatste het geval zou zijn zou ik desnoods buiten op het gras slapen. Afwachtend keek ik achterom, hopend dat Jace en hij een beetje op zouden schieten terwijl ik zelf degene was geweest die te laat was.

---

Because I love him, do I need another reason?

Aidan James Styles
Ik glimlachte dankbaar toen Harry zei dat hij wel met mij een tent wilde delen. Toch kreeg ik ook het schaamrood op mijn kaken door zijn opmerking. "Pestkop. Je weet dat dat alleen kwam omdat het bed te klein was. Ik hou er niet van als mijn benen over de rand van het bed hangen." Ik rolde een beetje met mijn ogen bij zijn woorden. Hij liep langs me heen de gang in en ik liep achter hem aan. Ik pakte mijn koffer en die van Jace. "Jace, kom je?" vroeg ik voor ik naar de auto banjerde. Ik opende de auto en de achterklep en zette voorzichtig de koffers er netjes in. Daarna liep ik terug om onze handbagage te pakken. Toen die ook achterin lag ging ik vast achter het stuur zitten en stelde de spiegels en de tomtom af. Ik wilde niet verkeerd rijden. "Opschieten! We zijn al te laat!" riep ik naar binnen. Dit was een van de weinige keren dat ik riep. Maar ik haatte te laat komen en wilde nu echt gewoon weg. De stoel stelde ik nog even goed en begon toen te zoeken naar mijn favoriete radiozender. Het was een zender vol liedjes en stukken uit opvoeringen, films en tv-shows. Ik vond het geweldig. Ik tikte vrolijk op het stuur en wachtte nogsteeds ongeduldig op de rest. Toeteren was nu erg aanlokkelijk, maar ik durfte het niet zo goed op de oprit.

---

Bowties were never Cooler

Junipher schreef:
Misschien is het handig om ook de familie Tomlinson ook richting de camping te laten vertrekken.

Yesh, You're right, maar Lieksel reageert niet :c

---

That is a perfect copy of reality.

SiIhouette schreef:
(...)

Yesh, You're right, maar Lieksel reageert niet :c

[Hmm, ik ga d'r wel gb'en.]

---

Reality's overrated.

Matthew Richard Payne
Ik glimlachte een klein beetje toen hij me beloofde bij me te blijven. Diep van binnen wist ik dat het een holle belofte is, maar nu had ik gewoon steun en troost nodig. Ik kroop op zijn schoot en verborg mijn gezicht iets dichter in zijn shirt. Ik voelde zijn armen steviger om me heen slaan en zijn woorden zorgden toch wel voor een in elk geval tijdelijke waterige glimlach op mijn gezicht. "Ik hou ook van jou, Liam. Het is niet vergeven en vergeten, dat kan ik niet, maar mijn vertrouwen krijg je toch weer langzaam terug." mompelde ik zacht. Ik sloeg mijn armen even stevig om mijn broer heen tot ik een stem hoorde van iemand die nu niet bij me in de buurt moest komen. Ik vloog op mijn benen terwijl een lage grom uit mijn borstkas kwam rollen. "Jij durft wel zeg. Eerst het meisje op wie ik al tijden een oogje heb aflebberen voor mijn gezicht en nu denken dat je het zomaar goed kan maken. Ik dacht het niet, klootzak." gromde ik woest. Ookal waren mijn ogen en wangen rood en nat van het huilen, dat maakte mijn woede of het vuur in mijn ogen niet minder. Als Liam niet wilde dat ik hem nu zou afranselen zou hij snel in moeten springen, want ik stond op het punt die gast een dreun tegen zijn kaak te geven.

[ bericht aangepast op 17 jan 2014 - 21:28 ]

---

Bowties were never Cooler

Harry Styles
Ik grijnsde toen hij begon te blozen. 'Nee, je wilde mijn bed gewoon voor jezelf. Geef maar toe, je vond het prima dat ik op het tapijt lag,' reageerde ik plagerig. Dan was ik misschien wel kapot, dat betekende niet dat ik geen scherpe opmerkingen kon maken. Vlug liep ik achter hem aan naar de auto en gooide mijn koffers met een mooi boogje in de achterbak, wat het zorgvuldige werk van Aidan een beetje verpestte. Zonder op hem te wachten plofte ik neer op de bijrijdersstoel en legde mijn hoofd achterover tegen de steun met gesloten ogen. Dit was mijn broer zijn vaste plek en hoefde ik gelukkig de stoel niet te verstellen omdat het te krap zou zijn. Bijna was ik weer in slaap gevallen toen ik merkte dat hij naast me was komen zitten en schrok op toen zonder waarschuwing de radio werd aangezet. Ik rolde met mijn ogen om zijn keuze, en met een vlugge klik zette ik hem over op een zender met wat oudere nummers, jaren tachtig en zo. 'Dat jij rijdt betekent niet dat je de baas bent,' grijnsde ik en drukte vol met mijn hand op de claxon toen de rest niet wou opschieten. Zuchtend maakte ik het raampje aan mijn kant open en ging er half uithangen, zo wist ik zeker dat ze me zou horen. 'Altijd weer die vrouwen he?' riep ik nog met een overdreven zucht, waarna ik weer rustig ging zitten en afkeurend met mijn tong klikte.

---

Because I love him, do I need another reason?

Liam Payne.

Hij glimlachte een beetje toen ik beloofde bij hem te blijven. Hij kroop bij me op schoot, en verborg zijn gezicht iets dichter in mijn shirt. Ik ging met mijn hand door zijn krullen en knuffelde hem. "Ik hou ook van jou, Liam. Het is niet vergeven en vergeten, dat kan ik niet, maar mijn vertrouwen krijg je toch weer langzaam terug." mompelde hij zacht, en sloeg zijn armen stevig om me heen. Ik glimlachte. 'Dat snap ik' zei ik. 'Ik ben allang blij dat je me langzaam eer vertrouwd' zei ik. Even later kwam Jesse op zijn gemak binnen, en probeerde het goed te maken met Matt. Matt sprong op en liet een zachte grom horen. Dit gaat fout. "Jij durft wel zeg. Eerst het meisje op wie ik al tijden een oogje heb aflebberen voor mijn gezicht en nu denken dat je het zomaar goed kan maken. Ik dacht het niet, klootzak." gromde hij woest. Ik stond op, en hield Matt aan zijn schouders vast zodat hij Jesse niet zou aanvliegen. 'Matt, dit lost niets op' zei ik. 'En Jesse ik geef hem geen ongelijk, het is niet bepaald leuk als je iemand het meisje waar je van houd ziet af lebberen. je kan maar beter weg gaan en hem wat tijd geven.' zei ik.

---

How far is far