RPG Starchildren - Topic 1. - Speeltopics

[ bericht aangepast op 13 feb 2014 - 22:26 ]

Beauty begins the moment you decide to be yourself - Coco Chanel

Koningin Maeryn - Zomerrijk

'Ik weet niet of dat wel zulke wijze woorden zijn, u bevind zich inmiddels in mijn hof.' Kou verzamelde zich om hem heen en ik probeerde elk straaltje zon dat ik nog in mijn macht had bij me te houden. 'Hoogmoed komt voor de val, Maeryn.'
Ik wist het zeker, Egbon was veranderd. Ik kende hem niet zo, iets had hem killer gemaakt door de jaren heen. Misschien kwam het wel door de naderende oorlog. Misschien was ik wel veranderd. Ik wist dat het spel begonnen was, en ik wist ook dat hij alles zou doen om te winnen. Maar ik was niet van plan me aan de spelregels te houden.
“Als ik zo vrij mag zijn.” En zonder aarzelen pakte hij mijn hand galant vast en begeleide mij langs de lange dinertafel naar mijn plek. Ik liet me neerzetten door hem en gaf hem een klein knikje, ik schonk hem zelfs een van mijn zelden glimlachjes. Hoewel de aarde ervan te betwisten viel. Ik wist dat mensen wat verwachtte van mij, dat ik iets zou zeggen, dus stond ik op en keek Egbon zo lief mogelijk aan. 'Dankzij de verhouding van het Winterrijk en Zomerrijk vieren wij nu het Elysium,' ik voegde er niet aan toe dat het een vijandelijke verhouding was. 'Ik wilde koning Egbon vriendelijk bedanken voor het ontvangst in het Winterrijk, wij, het Zomerrijk stellen zijn gastvriendelijkheid op prijs.' Ik hief mijn glas op, zorgde ervoor dat Egbon me recht in mijn ogen keek, 'Op Elysium,' zei ik toen, 'Op het einde van de zomer.' Ik glimlachte weer, en nam toen een slok van de heerlijke wijn. Ik was vergeten dat ik enorm van het eten van het winterrijk hield. Iets wat ik natuurlijk niet toonde. Nooit, maar dan ook nooit zou er ooit weer een barst in mijn masker komen.

Eagon Flynn Cleveland

Een andere jongen stond naast me en nam het woord: 'We zijn in het land van de Fae, ingedeeld in een winter en zomer rijk. We zijn hier om te Fae te redden van die oorlog die zal uitbreken. Dat is wat een elf me vertelde.' Nou dat gaf me een hoop informatie, dacht ik wrang.
'Ik ben Liam. Hoe moeten wij nou weten waar we heen moeten en überhaupt waarom wij moeten helpen.'
'Laat ik dan maar meteen mijn vraag stellen. Hoe zit het met onze krachten. Klopt het dat ieder hier er één heeft? Waarom?' Een andere jongen vroeg zijn vragen. Vragen waar ik geen antwoord op had. Kracht, welke kracht?
'Inderdaad, Er is een paar minuten geleden een enorme wind stoot uit mijn handen gekomen! En thuis doe ik dat niet zo snel hoor.' Een meisje.

"Inderdaad, dit is het land van Fae, een rijk dat niet ouder word, nog jonger. Dat blijft hangen in de tijd maar nog door tikt. Deze wereld is een wereld tussen tijd en ruimte, tussen dimensies in." De draak nam tijd op onze vragen te beantwoorden.
"En ja, jullie hebben allen een specifieke kracht, elk is anders en elk heeft zijn eigen voor en nadelen. Jullie zijn met z'n twaalfen... Van elke maand een speciaal kind, een kind met een speciale kracht, elk bedoeld voor zijn eigen doeleinde... Die krachten zijn verkregen door eeuwen oude legendes, legendes die hier jaren lang gewandeld hebben en daarna naar jullie planeet terug keerde om een rustig bestaan te leven. Vanuit daar is het door hun bloed door gestroomd naar die van jullie"
Meer zei hij niets, waarna hij ons aan ons lot overliet, terwijl duizenden vragen door mijn hoofd spookten. Ik hoorde plotseling iemand een naam roepen: Olivia. Maar toen ik me omdraaide zag ik niemand praten. Ik fronste mijn wenkbrauwen, en net toen ik dat deed, maakte een jongen zich los van de hand van een meisje en liep naar het enige meisje dat iets gezegd had over haar kracht. Goh, had ik dat nou net gehoord voor het werkelijk werd verteld?
Ik keek om, naar Elizabeth en liep weer naar haar toe. Ik keek haar angstig aan, 'Ik weet niet of ik wil weten wat de bedoeling is van ons hier zijn.'

Alesis Cala West

Hij liet mijn hand los en had zijn aandacht gericht op een ander meisje. Ik bleef kijken, hij omhelsde haar - geloof ik. Olivia noemde hij haar met heel veel liefde in zijn stem. Zij riep zijn naam, Jacé. Ik glimlachte toen ik besefte dat ze broer en zus waren. Zoveel liefde, het maakte bijna een plaats als deze mooi. Maar het liet me niet gelukkig voelen, ik voelde me daarentegen alleen maar eenzamer. En dan wat die draak had gezegd. Kracht, de energiestromen. Ik was niet gek geweest, het was een deel geweest van wat er hier op voor mij - ons te wachten stond. Ik liet me op de grond vallen en haalde grasplukjes uit elkaar. Tot er een vraag op mijn lippen begon te branden, ik stond op en keek de draak aan, 'Hoe moeten wij helpen?' vroeg ik hem smekend. Ik wilde alles weten wat hij wist, ik wou dat er een manier was dat ik het uit hem kon halen. Hoewel ik wist dat het onmogelijk was.

If you don't know where you're going, any road will get you there

Caleb-prins van de zomerrijk
'Insgelijks, prins Caleb,' hoor ik haar zeggen en ik glimlach even, het feest is begonnen en ik zou nou Aleeha voor een dans moeten uit nodigen maar eerst kijk ik wantrouwend naar de koning ik heb heel hun gesprek gehoord en ik vertrouw die koning echt voor geen meter, daarom wil ik hem ook een waarschuwing geven want dadelijk zou ik mijn moeder zonder waarschuwing achter laten ja oke er zijn genoeg die mijn moeder zouden beschermen maar toch wil ik haar liever niet achter laten bij die griezelige koning daarom loop ik dreigend op hem af en kijk ik hem wat gemeen aan, ik leun dan wat naar voren zodat onze gezichten vlak bij elkaar zijn. 'Als je ook maar een vinger naar mijn moeder uit steekt terwijl ik aan het dansen bent dan zweer ik je dan hak ik je hoofd er af en hang ik die in mijn kamer.' daarna pak ik zijn glas met wijn en gooi die dan over hem heen, dan loop ik naar prinses Aleeha maak een buiging en steek dan mijn hand uit. 'Mag ik deze dans?' vraag ik dan lief en zonder dat de andere het merken fluister ik in haar oor. 'Het spijt me prinses voor wat ik net deed.'

(gaan we ooit nog verder?)

There is something alluring about an angel drawn to the dark side.

geleninja schreef:
(gaan we ooit nog verder?)

If you don't know where you're going, any road will get you there

xLout schreef:
(...)

[Ik wil wel!]

[Ik ben nu aan het leren voor mijn examens, maar zodra ik klaar ben zal ik een stuk schrijven!
Is het misschien een goed idee om de Sterrenkinderen nu richting het Winterhof te sturen?]

Beauty begins the moment you decide to be yourself - Coco Chanel

{Het is inderdaad wel een idee om ze in beweging te brengen en misschien zelfs op te splitsen. Zelf ben ik nu best wel inspiratieloos voor deze RPG...}