[Speeltopic] Battle of the wolves [1] - Speeltopics

[ bericht aangepast op 17 feb 2014 - 17:26 ]

Lilith Lorelei Blakely • Kali

Sion gromt naar me voor ik een sarcastische opmerking maak. Aan zijn ogen kan ik de verwarring zien en ik heb moeite om een brede grijns te onderdrukken. Dit had ik werkelijk nooit verwacht! Eigenlijk dacht ik altijd dat ik de enige in mijn soort was. Aan de ene kant was het wel prettig om de enige in mijn soort te zijn, het was leuk en streelde mijn ego, ik ben uniek!, maar aan de andere kant is het eenzaam en zou ik veel beter in mijn element zijn met mijn mindere in mijn nabijheid. Ik zou over de rest kunnen regeren, de alfa worden!
Plotseling begint Sion weer terug te veranderen. Zijn vacht verdwijnt naar huid, zijn snuit krimpt tot een mond en neus, terwijl zijn klauwen veranderen en hij weer op twee benen staat. Hij grijnst onzeker naar me en ik probeer te bedenken wat ik nu moet doen. Waarschijnlijk heeft hij al door dat ik waarschijnlijk hetzelfde ben, of er tenminste vanaf weer. Mezelf echt onschuldig voordoen werkt dus niet. Mijn hersens werken op volle toeren, voor zover dat mogelijk is omdat ik nog verbaasd ben. Sion stoort me door te praten.
"Dus," mompelt hij en hij steekt zijn vinger in zijn mond om op zijn nagel te bijten, waardoor ik mijn neus iets rimpel als ik ernaar kijk. Ik heb een hekel aan zulke slechte gewoontes. "Geen jager." Ik grinnik zachtjes en schud met mijn hoofd. "Wel een jager, in principe," verbeter ik hem snel, ik probeer nog altijd mijn grijns te onderdrukken, maar mijn mondhoeken krullen gewoon automatisch omhoog van deze ontdekking. "Dus Sion, verander je vaker waar mensen je kunnen betrappen, vind je dat soms spannend? Het is niet zo'n goed idee hoor." plaag ik hem op een hooghartig toontje.

Your make-up is terrible

Sion Noah Fisher
'Wel een jager, in principe,' Zegt Lilith, en het bezorgd me een raar gevoel; een normaal persoon zou nooit op zo'n manier gereageerd hebben.
Er verschijnt een grijns op haar gezicht. Als reactie daarop verschijnt er een frons tussen mijn wenkbrauwen, ik voel me gespannen maar aan de andere kant opgewonden. Kan het zijn dat ik niet de enige ben? En dat ik nou net toevallig vandaag iemand als ikzelf tegenkom?
'Dus, Sion, verander je vaker waar mensen je kunnen betrappen, vind je dat soms spannend? Het is niet zo'n goed idee hoor.' Ik krijg het gevoel alsof ze me kleineert en ik ga wat rechter op staan. Ik kan haar niet de leiding over me laten nemen.
'Dat gaat jou helemaal niets aan. Het klopt dat ik het af en toe niet onder controle heb. Maar wat zegt jouw reactie over jou? Heb jij toevallig ook iets op te biechten?'
Er ontstaat een soort boosheid in mijn hele lichaam, die ik niet helemaal kan plaatsen. Misschien is het omdat Lilith zo hooghartig doet, maar ik heb me nooit eerder geïrriteerd aan hooghartigheid. Ikzelf heb me altijd hoger geplaatst dan anderen, en veel mensen vinden me een arrogante klootzak. Als ik naar mezelf kijk ben ik het wel met ze eens, al heb ik, in tegendeel tot anderen, er geen problemen mee.
Dan besef ik dat het dominantie is. Wolven wonen in roedels, en er is altijd een leider. Voor zover ik nu weet zijn er in ieder geval twee van ons, maar wie weet zijn het er honderden? In dat geval moet ik zorgen dat ik de leider word. Alleen dan kan ik laten zien wie ik echt ben.

Lilith Lorelei Blakely • Kali

Hij fronst eerst naar me, maar na mijn hooghartige gespot gaat hij rechter staan waardoor hij groter lijkt. Hij lijkt het niet te pikken, aan zijn houding te zien. Het is in ieder geval geen watje. Sowieso is hij al groter dan mij, maar nu moet ik echt een stukje omhoog kijken. Mijn blik blijft neutraal, hoewel er een tikkeltje hooghartige blik in mijn ogen staat. Dat is iets dat ik moeilijk kan verbergen, vooral in zulke situaties. Ik voel me vaak beter dan de rest, net zoals nu. Hij moet niet denken dat hij beter is dan ik ben.
"Dat gaat jou helemaal niets aan. Het klopt dat ik het af en toe niet onder controle heb. Maar wat zegt jouw reactie over jou? Heb jij toevallig ook iets op te biechten?" spuwt hij bijna naar mij uit. Zijn hele lichaamshouding veranderd en ik trek mijn wenkbrauwen op. Mooi niet dat ik me laat domineren door een jongen. "Wat denk je wel niet, zo praten tegen een meisje. Heeft je moeder je geen manieren geleerd?" vraag ik met een zoet stemmetje aan hem, ik laat het lief klinken in plaats van gemeen.
"Ik heb niks op te biechten, want ik heb geen geheimen. Ik heb zulke dingen eerder zien gebeuren, recht voor mijn neus," vervolg ik. Ik richt mijn blik op mijn sandalen en probeer de hooghartige blik uit mijn ogen te krijgen om daarna weer naar hem op te kijken. Ook mijn houding veranderd daarmee. Ik probeer mezelf weer iets onschuldiger voor te doen en pruil mijn lippen iets. Voorzichtig zet ik enkele stappen zijn richting in, maar ik laat wel genoeg ruimte tussen ons, ongeveer anderhalve meter. "Je was toch niet van plan om me iets aan te doen, hé?" vraag ik zachtjes aan hem.

Your make-up is terrible

Carolina María "Mia" Casales ~ Arlis
Ik heb geen idee of de jongen mij gehoord heeft, of wat zijn reactie is als hij mij wel gehoord heeft, aangezien hij met zijn rug naar mij toe zit.
'I'm just an average man, with an average life, I work from nine to five; hey hell, I pay the price. All I want is to be left alone in my average home but why do I always feel like I'm in the Twilight Zone, and I always feel like somebody's watching me. And I have no privacy. Woh, I always feel like somebody's watching me. Tell me is it just a dream?' Aan de manier waarop hij het zingt is wel duidelijk te horen dat hij mij wel degelijk gehoord heeft en anders was het te merken aan de tekst van het lied. Wanneer hij klaar is met zingen, kijkt hij mij glimlachend aan.
Mijn lippen krullen iets omhoog, waarna ik traag in mijn handen klap. 'Zoals ik zei: als je niet lastig gevallen wilt wordt door mensen, dan moet je niet gitaar gaan spelen.' Ik glimlach quasi-onschuldig en loop naar hem toe, om vervolgens naast hem te gaan zitten.
'Mag ik?' vraag ik, doelend op de gitaar. Ik wacht niet op een antwoord en pak de gitaar voorzichtig uit zijn handen, aangezien ik zeker weten vermoord ga worden wanneer ik iets er aan kapot maak. Ik probeer enkele akkoorden te spelen, want niet zo goed lukt doordat zijn gitaar te groot is voor mijn handen.

To the stars who listen — and the dreams that are answered