Zoals de meeste van jullie weten gaat het bij mij op school niet zo lekker qua klasgenoten enzo
Ik ga nu wel wat meer om met wat jongens, maar ik zit nog elke les alleen
In februari gaan we met school naar Parijs.
En ik zit heel erg te twijfelen of ik mee zal gaan of niet
We zijn vorig schooljaar ook twee keer op buitenlandreis geweest en beide keren had ik het idee dat ik er buiten viel
Vooral de laatste keer was ik erg eenzaam, ik heb toen meerdere keren eraan gedacht om een einde aan alles te maken.
En dit jaar lig ik nog minder goed in de klas. Ik heb met mijn mentor hier een gesprek over gehad en ik doe echt mijn best om erbij te horen, maar het lukt niet.
Nu is bij mij ook het syndroom van Asperge (een vorm van autisme) geconstateerd. Ik heb met mijn ouders hulp gezocht en heb na de vakantie een intake gesprek. maar de taalreis is al 3 weken daarna
Ik ben gewoon bang dat ik me weer zo eenzaam ga voelen en ik weet gewoon niet of ik mezelf dit keer tegen kan houden
Vorige keer lukte dat alleen maar door aan de vakantie te denken die er op zou volgen.
Aan de ene kant wil ik heel graag mee, het is best een leuk programma en ik vind Parijs een prachtige stad. als ik niet mee ga moet ik 4 vakantiedagen opnemen en dat wil ik liever ook niet.
We gaan best veel cultuur dingen doen (Louvre, stadswandeling, arc du triomphe) en dat vind ik heel leuk, maar de rest van mijn school niet en ik heb vorige keren ondervonden dat ze het dan voor mij verpesten en me er mee pesten. Ook gaan we dit keer in een jeugdherberg i.p.v. een gastgezin. En ik ben bang dat het daardoor voor mij nog minder leuk wordt omdat iedereen het gezellig heeft terwijl ik er niet in betrokken wordt.
Lang verhaal, maar ik moet het kwijt want ik kijk nu al op tegen de taalreis en ik zit nu zelfs te huilen tijdens het schrijven. En ik weet gewoon niet wat ik moet doen. Aan de ene kant wil ik zo graag mee, aan de andere kant kijk ik er zo tegen op.
Wat zouden jullie doen?
L.S.H.I.F.O.M.D.W.I.D.H.O. Laughing so hard I fell off my dinosaur, wait, I don't have one
Maar mijn ervaring is dat hoe meer je je best doet om erbij te horen, des te meer het mislukt. Je kunt beter de situatie laten zitten zoals het is en gewoon aardig doen tegen mensen maar ze niet beschouwen als je vrienden. Vrienden horen vanzelf te komen, daar zou je geen moeite voor hoeven doen. Maar denk eens aan Parijs! Parijs is een prachtige stad en je zou het niet moeten laten verpesten door je klasgenoten. Ik zou zeggen: geniet van de stad en laat je klasgenoten lekker links liggen (makkelijker gezegd dan gedaan natuurlijk, maar deze kans krijg je waarschijnlijk niet vaak meer. Probeer gewoon positief te blijven).