Lonely road ll 1 - Speeltopics

Go on the lonely road.
Finding your way home.
Trying to remember the things,
You almost forgot.

Een groep vrienden gaan voor het eerst op een kampeervakantie met elkaar. Sommige haten elkaar. Sommige hebben een crush op elkaar. Maar als er opeens een hevige storm op komt zetten raakt iedereen verspreid door de bergen. En wat doe je dan als je met degene die je haat moet proberen te overleven? Hun herinneringen zijn weg, tot het stuk dat ze op vakantie gingen. Terwijl ze wanhopig hun herinneringen terug proberen te krijgen moeten ze ook overleven en de anderen te vinden. Of elke andere hulpmiddel. En kunnen ze zich meer alleen voelen dan ooit...

Meiden:

- Mackenzie Julia Carter ll 1,3 ll Imagines
- Raven Isabel Moore ll 1,2 ll NCIS
- Emily Jane Murray ll 1, 2 ll Hestar
- Avalee “Avah” Blue Cheshire ll 1,2 ll Rider
- Rhoda Alexis Gibbs ll 1,5 ll Adamo

Jongens

- Nathaniel (Nathe) Christopher Brooks ll 1,3 ll Inermis
- Milan Counter ll 1,1 ll Pumbaa
- Jay Matthew Underwood ll 1,3 ll NCIS
- Daniel James Carter ll 1,2 ll Mamo
- Sean Lockwood ll 1,3 ll RapunzeI

Invullijstje:

Naam:
Leeftijd:
Karakter:
Uiterlijk:
Eventueel; Wie haat hij/zij:
Extra:

Regels

# Minimaal 175 woorden dat is makkelijk zat. Als je te vaak er te veel onder zit. Lig je uit de RPG.
# Bestuur alleen je eigen personage.
# Jongens en meisjes gelijk houden.
# Naam veranderingen doorgeven.
# Je moet ABN schrijven.
# Geen ruzie.
# Mag 16+, maar hou het netjes.
# Minstens een keer in de week reageren.
# Alleen ik maak nieuwe topics aan, tenzij ik er iemand voor aanwijs.
# Reserveringen blijven 48 uur staan.
# Max. 2 personages.
# Maar bovenal: Veel plezier.(:

Begin: Je neemt afscheid van je familie en gaat naar het huis van Jay toe. Als iedereen daar is vertrekken we.

[ bericht aangepast op 21 jan 2014 - 18:34 ]

---

It's not that I don't love our little talks, it's just... I don't love them. ~ Loki

Nathaniel (Nathe) Christopher Brooks - Colt
Ik haalde Raven haar haar even weg van mijn nek, aangezien het nogal kriebelde en ik daar niet goed tegen kon. Ik zuchtte zacht on wat Sean zei en rolde met me ogen. "Dude, het is net uit met mijn vriendin, en bovendien, Raven is net mijn kleine zusje. Die mag ik toch zeker wel optillen," mompelde ik. Ik vond het soms een beetje irritant als ik klef genoemd werd, vooral met Raven. Mijn ex-vriendin was meerdere malen vrij bood geworden door mijn relaxte omgang met meiden. Nou was het niet alsof mijn manier van omgaan met meiden me veel vriendinnen bezorgde. Ik had er drie of vier gehad, ligt eraan of mijn 'eerste' vriendin wel telde als vriendin. Ach ja. Ik draaide me naar Avalee en keek haar met opgetrokken wenkbrauwen aan. "Pop? Waar zie je me voor aan? 80's rock voor de win. Soms nog wat Rammstein of all time low erdoorheen en we hebben mijn playlist," zei ik met een scheven glimlach. Ik hield het niet langer vol dan een minuut met one direction of Justin bieber. Behalve met mijn nichtje, of halfzusje, maar ie twee probeerde ik ook al naar rock te laten luisteren. Rock was altijd al mijn favoriete muziek genre geweest en daar ging nooit iemand iets aan veranderen. Ik was er half verslaafd aan, of laat dat half eigenlijk maar weg. Ik luisterde bijna altijd muziek, zelfs onder het douche of onder de training, tijdens het slapen meestal ook nog wel. Raven was inslaap gevallen, wat me deed glimlachen. Kon ze ten minste nog wat slapen voor er weg gingen. We waren toch bijna compleet volgens mij. Maar ik kon ook gewoon mensen over het hoofd zien momenteel. MacKenzie had ik nog helemaal niet gezien, maar ik vond het geen probleem zonder haar te vertrekken. "Zijn er eigenlijk nog dingen die we allemaal vergeten zijn? Dan kan ik desnoods nog even naar de winkel, het duurt toch nog wel even voor iedereen er is denk ik zomaar," zei ik in het algemeen, vooral omdat ik een beetje lucht nodig had. En daarbij kon ik niet goed tegen wachten en verveling

---

We've lived in the shadows for far too long.

Jay Matthew Underwood

'Ik ben goed opgevoed, dus ben ik gedwongen naar je te kijken als je tegen mij begint te praten. En verder hoef je niet te doen alsof je weet wat ik denk en welke emoties door mij heen gaan. Van alle mensen in deze ruimte ken je mij namelijk het minst goed en dat bevalt mij prima. En voor je zegt dat ik het ook niet ontken, ik heb geen boosheid gevoelt.' Zei Blondie. Net op het moment dat ik weer wat wou zeggen ging mijn mobiel af. Fronsend keek ik naar het scherm om te kijken wie het was. Onbekend nummer. Ik stond op en liep even naar de keuken toe zodat niet iedereen meegenoot van mijn gesprek. Ik nam op en zei:
"Met Jay." Toen ik de stem herkende die door de telefoon sprak verstijfde ik.
"Hé Jay. Met Kim." Mijn gezicht vertrekt. Één persoon die ik nog meer haatte kijkendan Blondie, en dat was Kim wel. Wauw, goed gedaan Kim. Je had zo juist het record verbroken van mij het snelst chagrijnig te krijgen.
"Wat moet je?" Siste ik boos, proberend om niet te gaan schreeuwen.
"Ik mis je." Zei ze met een hoge stem. Ik lachte bitter.
"Tuurlijk. Is het soms uit met die stakker van je? Laat me gewoon met rust. Je hebt me al genoeg pijn gedaan." Siste ik boos in mijn mobiel. Dat laatste wou ik eigenlijk niet zeggen. Maar het was al gebeurd dus ik hing snel op. Ik hoopte dat niemand het gehoord had. Met een zucht leunde ik tegen het aanrecht aan en ging met
mijn hand door mijn haren. Terwijl het welbekende gevoel weer terug kwam. Het was een paar maanden uit, maar het deed nog steeds pijn. Even haalde ik diep adem.

---

It's not that I don't love our little talks, it's just... I don't love them. ~ Loki

Mackenzie Julia Carter.

Met mijn vinger glijd ik over de twee littekens op mijn arm. Ik heb ze opgelopen in de oerwouden van Brazilië; aangevallen door een baby-beer, mijn vader kwam gelukkig net op tijd om me te redden. De littekens zijn makkelijk te verbergen en gelukkig niet erg groot. Zuchtend zet ik de radio wat harder, mijn moeder mompelt wat en draait vlug in de tegenovergestelde richting aan de volumeknop. Ik rol met mijn ogen en wacht ongeduldig af tot het huis van Jay in zicht komt. Ik heb echt zin in de vakantie, veel meer dan normaal, maar dit zijn dan ook mijn vrienden. Ik heb niet veel spullen mee, zoals je van een meisje zou verwachten. Ik draag geen kilo’s make-up en ik vind het ook wel eens lekker om gewoon in een hoodie en een joggingsbroek rond te lopen. Een glimlach verschijnt op mijn gezicht als we ineens stil staan; we zijn er. Grijnzend stap ik uit de auto en pak mijn zwarte weekendtas op. Mijn moeder loopt naar me toe en drukt een kus op mijn wang.
‘Cuidadosamente ele faz, Eu te amo.’ Murmelt ze in mijn oor. Thuis spreken we gewoon Portugees, de hoofdtaal van Brazilië.
‘Sim mam, Eu te amo.’ Ik stap weg en zwaai naar haar wanneer ze wegrijd. Met mijn weekendtas over mijn schouder stap ik het huis van Jay in. Vandaag heb ik mijn allstars aangetrokken, met een zwarte broek en mijn vertouwde en te grote Nirvana shirt. Ik stap door naar de woonkamer waar er al wat mensen zijn. Ik loop vrolijk naar Jay toe.
‘Hallo,’ grijns ik vrolijk.

[ bericht aangepast op 10 dec 2013 - 20:19 ]

Avalee “Avah” Blue Cheshire

Ik keek even toe hoe Sean een opmerking maakte over het "kleffe gedrag" van Raven en Nathe, waarop Nathe weer reageerde. Ondertussen leek Jay te zijn verdwenen naar de keuken, omdat zijn mobiel was afgegaan en aan het gesprek te horen, was het iets met zijn ex. Blug, ik was blij dat ik niet met dat soort vervelende dingen te maken had. Ik deed op het moment niet aan vriendjes. Ik had er eentje gehad, toen ik zestien was en het bleek een ramp. Ik kon niks meer doen zonder mijn mobiel, want anders reageerde ik niet op tijd op zijn berichtjes en ging hij zeuren dat ik hem negeerde. Zelfs als ik ziek op bed lag deed hij dat nog, maar langskomen, ho maar. Daarna heb ik wel wat scharrels gehad, maar daar bleef het bij. Ik hoefde niet door één of andere jongen in een kooitje gestopt te worden en de hele tijd te zeggen "ik houd van je", als hij wat tegen mij zei. Ja, ik hield er niet van om alleen te zijn, maar daar had je vrienden en familie voor. Een vriendje was niet nodig.
'Pop? Waar zie je me voor aan? 80's rock voor de win. Soms nog wat Rammstein of all time low erdoorheen en we hebben mijn playlist,' sprak Nathe tegen mij, toen hij duidelijk had gemaakt dat hij niks met Raven had of wilde. Ik grinnikte zachtjes.
'Hoe kom ik er dan bij dat jij dat luisterde... dat deed je toch altijd stiekem met je halfzusje?' vroeg ik hem plagend. Iedereen hier wist dat de muzieksmaak van Nathe prima was, maar ik kon het gewoon niet laten om een opmerking te maken, toen hij zei dat hij de muziek bepaalde. Ik kon het over het algemeen slecht laten om opmerkingen over dingen te maken.
'Zijn er eigenlijk nog dingen die we allemaal vergeten zijn? Dan kan ik desnoods nog even naar de winkel, het duurt toch nog wel even voor iedereen er is denk ik zomaar,' klonk het nu uit Nathe zijn mond en ik keek om mij heen. Ik miste Mackenzie nog... en verder... ach, het zou wel. Ik was hier niet om dingen te regelen of om op te letten of iedereen er wel was. Dat deed ik dus mooi niet meer.
'Weet niet. Ik heb volgens mij alles... hoewel... zouden daar veel muggen zijn? Anders is van dat muggen spray spul misschien handig,' zei ik. Ondertussen kwam Mackenzie binnen gelopen. Waren we nu dan compleet?

[ bericht aangepast op 11 dec 2013 - 13:13 ]

---

Happy Birthday my Potter!

Jay Matthew Underwood

Ik stond even met mijn handen in mijn haren en toen ik opkeek zag ik Mackenzie vrolijk de keuken binnen lopen.
"Hallo," zei ze vrolijk. Ik glimlachte een beetje naar haar en probeerde het gevoel wat ik eerder had van me af te schudden.
"Hé Mack," zei ik tegen haar en trok haar toen even in een knuffel die ik iets langer aan hield dan normaal. Maar ik had het even nodig. Langzaam ging de pijn weg en ik liet haar los en glimlachte.
"Volgens mij zijn we er nu allemaal. Wil je nog wat drinken voor we gaan?" Vroeg ik toen aan haar terwijl ik haar vragend aankeek. Ik leunde tegen het aanrecht aan en kon er niks aan doen, maar dacht toch terug aan de momenten met Kim aan de woorden die ze fluisterde. Ik hou van je.
Het waren leugens. Niet waar. Ze heeft van me gehouden tot ze iemand anders vond. En toen was ik alleen nog maar een speeltje voor haar. Een steek trok door mijn borstkas heen. Boos drukte ik de herinneringen weg en haalde een hand door mijn haren heen.

---

It's not that I don't love our little talks, it's just... I don't love them. ~ Loki

Daniel James Carter
Een beetje in de war en chaotisch pakte ik mijn laatste spullen. Ik keek nog even door mijn kamer of ik alles had en rende met mijn tas de trap af. Ik liep de gang door, trok mijn schoenen aan en liep naar buiten. "Ik ga jullie missen," zei ik met een halve glimlach en ik zwaaide even naar mijn moeder en twee zusjes. Mijn vader was op zakenreis en zou over twee dagen las thuis komen. Ik had ook niet de moeite gedaan om hem even te bellen, dat vond ik hem niet waard, ik pakte mijn vest nog van binnen voordat ik iedereen een knuffel gaf. "Ik zie jullie snel weer!" Schreeuwde ik nog voordat ik de tuin uitliep. Ik woonde niet al te ver van Jay, dus ik ging lopend, daarbij had ik mijn rijbewijs nog niet en kon mijn moeder me moeilijk brengen. Ik liep de straat uit en keek even achterom. Ik vond het altijd moeilijk om me moeder achter te laten met mijn twee zusjes, vooral omdat mijn vader niet echt een vaderlijk figuur was. Misschien net vijf minuten later liep ik Jay's voortuin in. De open deur was voor mij een uitnodiging naar binnen en uk zette mijn tas in de gang. "Hallo mensen, ik ben de laatste niet? Dat is altijd zo," riep ik vanuit de gang. Ik liep de woonkamer binnen en zwaaide even vrolijk. Ik was altijd een van de laatste, ik kwam nooit te vroeg ofzo. Ik kwam altijd net op tijd of te laat, of als een van de laatste, ik liep naar de keuken om limonade te pakken en liep daarna terug. Ik ging rustig zitten en nam een slok van me drinken. "Goedemorgen of middag of ik heb geen idee hoe laat het is," zei ik met mijn stem, waar je aan kon horen dat ik nog niet langer dan een uur wakker was.

Nathaniel (Nathe) Christopher Brooks
Ik schudde mijn hoofd. Waarom wist avah ook alweer wat ik met mijn halfzusje zong? Ik wist niet meer waarom ik het haar verteld had. Volgens mij wist ze wel meer van me, maar ik wist niet zeker wat. Alleen dat het iets te makkelijk was om tegen haar te praten. "Ja, ik zing zoveel karaoke met me half zusje, echt schattig hoor, ook al is het one direction," gaf ik toe. Ik had geen schaamte kwa dat. Ik vond het huist leuk om dat soort dingen te doen met me half zusje, gezellig karaoke zingen. Niet dat ik en geweldige zanger was, dat zeker niet. Basketballen was dan toch meer mijn ding, of Freerunnen, zingen niet. Daniël kwam binnen lopen, zoals altijd als een van de laatste. "Zo laat ben je nog geeneens hoor," lachte ik, "we zijn toch nog niet weg." Ik was wel zo iemand geweest die had gedaan alsof we al vertrokken waren, echter was ik nooit echt zonder iemand vertrokken. Ik keek nog even rond en haalde mijn schouders op. "Missen we dan nog iemand, of gaan we? Anders zou muggenspray halen wel een goed idee zijn inderdaad," zei ik in de hoop enige reactie te krijgen van de andere. Ik rekende alleen nergens op. Mensen leken allemaal nogal bezig met hun eigen dingen en er was waarschijnlijk niet veel dat ik d'r aan kon doen. Raven lag nog steeds op mijn schoot en ik probeerde haar wakker te maken. Ik haalde mijn hand door haar haar en wreef over haar zij, in de hoop dat ze niet heel diep sliep. "Raven, wakker worden, we moeten nog even alle spullen in een auto proppen,"

---

We've lived in the shadows for far too long.

Raven Isabel Moore

Langzaam werd ik wakker van iemand die met zijn hand door mijn haar ging en over mijn zij wreef. Het voelde geruststellend en fijn aan dus ik wou nog niet wakker worden. Maar dat werd ik toch toen ik een bekende stem ergens ver zei:
"Raven, wakker worden, we moeten nog even alle spullen in een auto proppen."
Slaperig deed ik mijn ogen open en knipperde even tegen het licht. Ik kijk tegen de nek van iemand aan en toen ik me even bewoog zag ik dat het Nathe was. Zacht gaapte ik even en deed mijn een weer dicht maar toen herinnerde ik zijn woorden weer en deed ze weer open. Met mijn handen wreef ik de slaap uit mijn ogen en ging toen voorzichtig rechtop zitten, nog steeds op de schot van Nathe. Even moest ik nadenken waar ik nou was. Maar toen wist ik het weer. Meteen kwam er een glimlach op mijn gezicht te staan. Hier had ik me al een tijd op verheugd. Ik draaide me naar Nathe toe en glimlachte breed naar hem.
"We gaan op vakantie. We gaan op vakantie." Zong ik zacht. Even nam ik Nathe onderzoekend in me op en vroeg toen:
"Hoe is het nou met jou?" Meestal zorgt hij voor ons. Maar het moet ook met hém goed gaan. Ik keek hem even onderzoekend aan en wachtte op antwoord.

---

It's not that I don't love our little talks, it's just... I don't love them. ~ Loki

[Wat is er precies aan de hand op dit moment ?]

Adamo schreef:
[Wat is er precies aan de hand op dit moment ?]

(Iedereen verzamelt zich bij het huis van Jay. Bijna iedereen is er nu, dus de groep zal 'zo' vertrekken (dit is gepland op woensdag avond om 8 uur). De deur is open dus je personage kan zo naar binnen lopen. Verder is iedereen gewoon aan het praten. Er is niet echt iets speciaals gebeurt behalve de gevallen suikerpot, die niet meer relafant is aangezien er niks meer van de merken is voor de mensen die nu binnenkomen. Welcome bij de rpg

Oh, bijna vergeten, een link naar het praattopic voor je: klik^^ )

[ bericht aangepast op 15 dec 2013 - 21:20 ]

---

We've lived in the shadows for far too long.

Inermis schreef:
(...)

(Iedereen verzamelt zich bij het huis van Jay. Bijna iedereen is er nu, dus de groep zal 'zo' vertrekken (dit is gepland op woensdag avond om 8 uur). De deur is open dus je personage kan zo naar binnen lopen. Verder is iedereen gewoon aan het praten. Er is niet echt iets speciaals gebeurt behalve de gevallen suikerpot, die niet meer relafant is aangezien er niks meer van de merken is voor de mensen die nu binnenkomen. Welcome bij de rpg

Oh, bijna vergeten, een link naar het praattopic voor je: klik^^ )

[Dankjewel ! Ik ga zo een stukje typen als mijn vriendin weg is (:]

Rhoda Alexis Gibbs.
Outfit.

Vriendelijk lachte ik nog even naar de man die me naar het huis had gebracht waar ik moest zijn om te kunnen vertrekken. Hij was één van de weinigen die het 2 uur had uitgehouden met mij en het nog steeds leuk vond om tegen me te praten. Ik mocht die ouwe heer wel. Ik haalde mijn hand door mijn lange, bruin-rode haren en keek naar rechts waar Charles, het was een cliché naam dat is waar, mijn koffers naast me neer zette.
"Bedankt Charles, het was een plezier om met je me te rijden," zei ik tegen hem met een glimlach. Hij gaf me nog een vriendelijk knikje, stapte in zijn auto en reed weg. Ik nam mijn koffers vast en liep het huis in. Ik had geen idee wie hier precies woonde om eerlijk te zijn, maar ik hoorde wel dat ik zeker niet de enige was die hier al binnen was gekomen. Ik zette mijn koffers neer in de gang en keek even rond. Mijn blauwe ogen scanden de ruimte even waarna ik mijn schouders ophaalde. Zo speciaal vond ik het niet om eerlijk te zijn. Ik liep verder naar de kamer waar de meeste stemmen vandaan kwamen en ging tegen de deurpost staan zodat ik kon leunen terwijl ik de mensen vanop een afstandje bekeek, want zo ging ik te werk. Geen contact maken tot iemand contact zocht met mij, om de één of andere onbekende reden, want zo aanspreekbaar zag ik er meestal niet uit.

[ bericht aangepast op 17 dec 2013 - 13:49 ]

Jay Matthew Underwood

Ik keek even naar Mack en ging toen met mijn hand door mijn haren heen. Echt in een vakantiestemming was ik niet meer. Maar ik zou niet op het laatste moment zeggen dat ik niet meer meeging alleen maar door mijn ex. Niemand wist dat ik nog steeds aan haar dacht, iets voor haar voelde. Ik zuchtte en zei toen tegen Mack:
"Ik ben even naar de woonkamer zeggen dat we zo gaan vertrekken. Ga je mee?" Ik liep alvast al naar de woonkamer toe en zag dat iedereen er was.
"Mensen, nu we er toch allemaal zijn. Zullen we dan maar gaan? Als ik het goed begrepen heeft rijdt Nathe. En Nathaniel, zei jij niet iets over muggenspray of zo? Want dat is misschien wel handig om zo nog even op te halen. Maar goed, ik denk dat iedereen nu even op beter hun spullen in de auto kan zetten en er dan zelf ook in de auto gaat zitten. Dan kunnen we zo weg." Een glimlach sierde mijn gezicht, ookal was die nep. Door de jaren heen heb ik het alleen weten verbergen dat die nep is. Mijn emoties ook.
Ik keek even de kamer rond en ging toen naar Emily toe die op de bank zat. Zij was net zoiets voor mij als Raven voor Nathe. Bij mij waarschijnlijk wat minder, want de band van Nathe en Raven was heel sterk. Sommige dachten dat ze iets met elkaar hadden. Maar Emily zag ik als mijn zusje, ik zou niet zo snel iets voor haar voelen. Ik glimlachte deze keer oprecht naar haar, pakte haar hand vast en trok haar omhoog. Net toen ik wou vragen welke tassen van haar was zag ik ze al. Ik pakte ze op en daarna ook de mijne en liep toen naar de auto toe waar ik de spullen inzette.

---

It's not that I don't love our little talks, it's just... I don't love them. ~ Loki

Nathaniel (Nathe) Christopher Brooks
Daniel stond op en pakte mijn autosleutels van de tafel. Ik keek Raven even glimlachend aan. "Met mij gaat het altijd goed," zei ik half lachend. Misschien ging het momenteel iets minder, maar het maakte me niet zoveel uit eigenlijk, Zolang het goed ging met de andere vond ik alles prima. Mijn enkel en mijn rug moesten het er maar mee doen. Ook het fout dat ik nu niet kon trainen door de kleine trip deed me wel iets, maar het waren mijn vrienden, en voor hen had ik wel het een en ander over. Ik stond wat moeizaam op en liep richting de gang. Ik gooide een tas over mijn rug, hing er een over mijn schouder, pakte twee koffers en nog een tas en liep richting de auto waar Daniel al wat dingen had ingepropt. "Past het wel allemaal?" vroeg Daniel met opgetrokken wenkbrauwen. "Jawel, Kunnen er twee voorin, daarachter drie en daarachter twee en dan heb jij nog je auto waar ook zo'n vier mensen inpassen. Dat gaat lukken." zei ik knikkend. "Mijn auto staat wel om de hoek geparkeerd," zei Daniel en liep al weg om zijn auto dan te gaan halen. Ik probeerde alles zoveel mogelijk in mijn busje te proppen, zodat in Daniel's auto alleen mensen hoefde, dat leek me het handigst. Ik liep weer naar binnen om de laatste koffers en tassen te halen en keek naar binnen, de woonkamer in. "Muggenspray halen we wel onderweg, bij een tankstation ofzo," zei ik en verdween weer. Ik propte alles achterin en haalde mijn schoudertas en nog wel even uit voordat ik de achterklep dicht deed. Volgens mij was dat alles. Daniel kwam al aanrijden en ik glimlachte breed, je we konden gaan.

---

We've lived in the shadows for far too long.

Raven Isabel Moore

Nathe keek me even glimlachend aan. "Met mij gaat het altijd goed," zei hij half lachend. Ik keek hem even onderzoekend aan, want iets gaf me het gevoel dat hij niet de waarheid sprak. Maar net op het moment dat ik weer iets wou zeggen stond hij wat moeizaam op en liep richting de gang. Gelijk sprong ik op en liep achter hem aan. Ik zag hoe hij samen met Daniel alles in de auto deed. Daniel ging toen weg en kwam met zijn eigen auto terug waarna Nathaniel de achterklep dicht klapte. We konden gaan. Ik glimlachte breed en rende weer naar binnen toe. Mijn slaap was weer verdreven. Toen ik Rhoda zag sprong ik haar blij om de hals en knuffelde haar.
"Hi Rhoda!" Zei ik blij tegen haar. Wanneer ik haar los liet zei ik blij tegen de anderen:
"We kunnen gaan. Ik zit voorin naast Nathe!" Ik glimlachte naar Rhoda en trok haar vrolijk mee. "Hoe gaat het?" Vroeg ik toen aan haar.

---

It's not that I don't love our little talks, it's just... I don't love them. ~ Loki

Rhoda Alexis Gibbs.
Outfit.

Blijkbaar was ik de laatste persoon op wie ze aan het wachten waren om te vertrekken, want zodra ze doorkregen dat ik stond te kijken, sprongen er een paar recht om alles in de auto te steken. Ik wreef even in mijn ogen omdat ik wist dat er drukte aankwam en een lange, lange reis in een auto met anderen. Het was niet dat ik deze mensen haatte. Sommige niet althans. Eigenlijk haatte ik iedereen wel een beetje, maar dat was een goed teken.
Raven liep me voorbij en net toen ik me begon af te vragen waarom ze niet vrolijk stopte en me knuffelde zoals ze altijd deed, voelde ik haar armen om mijn hals. Ik legde mijn armen even om haar middel en glimlachte als teken van beantwoording op haar groet. Ze trok me mee, zoals ze meestal wel deed, naar de auto's. Ik had het eigenlijk niet zo graag als mensen mij verplicht ergens mee naartoe namen, maar ik liet het maar gebeuren, het was soort van iets voor Raven om zulke dingen te doen.
'Hoe gaat het ?' hoorde ik haar vragen waardoor ik opzij keek en even mijn schouders ophaalde, 'Goed,' antwoordde ik toen met een glimlach. Ik keek even rond en zag dat er 2 auto's klaarstonden. Ik fronste even mijn wenkbrauwen en haalde mijn schouders op. Ik ging wel in de auto zitten waar er nog plaats over was op het einde.