RPG II Same Mistakes 1D II Speeltopic 1. - Speeltopics

Harry, Liam, Louis, Niall en Zayn hebben het nu echt verpest. Zowel bij familie, vrienden, en in de liefde. Zelfs de band heeft het niet overleeft, maar ondanks dat zijn ze toch nog vrienden. Ze hebben alleen elkaar nog. Daarom besluiten ze om opnieuw te beginnen, zowel in een andere stad, als op een andere school. En als ze denken da het ze gelukt is, dreigt alles dan toch mis te gaan? Maken ze the same mistakes? En dreigt hun vriendschap ook uit elkaar te vallen?




Rollen:

De jongens:
-Harry Edward Styles: Petals
-Niall James Horan: Liked
-Zayn Javadd Malik: Schuld
-Louis William Tomlinson: Phantasie.
-Liam James Payne: Kendizzzzle

De meisjes:
-Jeanne Maria Lively: Daddario
-Nicole Marie Smith: JustLovegood
-Jessie Rose Parker: xZiall
-Mylène Nicoletta Campbell: xMeCrazyMofo
-Allison Cecilia Evers: Candira

Extra rollen:
- Daxton George Vaughn Pathogems

[ bericht aangepast op 3 dec 2013 - 13:45 ]

How far is far

Liam Payne.

'Eh…' Mompelde Myléne. 'Ze… Allison moet naar… Eh… Huis.' Zei ze. 'Ze… Ze had heel erg last van pijn. In haar lichaam. Ze had een afspraak met de dokter…' Zei ze daarna. 'O, oke.' Zei ik met een opgetrokken wenkbrauw. Volgens mij was ze gewoon een smoesje aan het verzinnen, maar dat boeit niet ik hoef niet alles te weten. 'Wat vind jij eigenlijk van Allis? Mooie meid hè?' Zei ze, terwijl ze even speels in mijn buik porde. 'En ook erg slim. En sterk! Ja, ze is blind, maar studeert toch! Haar moeder is overleden, maar ze gaat gewoon door met het leven. 'En ze is ook een heeeellleee goede bestie. Ik ken haar al heel lang! Enne… O, ze lacht heel leuk. Vooral als ik een of ander raar gesprek voer met Eva, mijn buikspreekpop!' Ik moest lachen omdat ze alles aan een stuk door zei. 'Ja, ik vind Allison heel aardig.' Zei ik. Volgens mij probeerde ze me aan Allison te koppelen. Als ik ergens geen behoefte aan had dan was het wel een nieuwe vriendin. Niet na wat er gebeurd is. 'Ehm, misschien kunnen we beter naar de les gaan, volgens mij zijn we al te laat.' Zei ik.

How far is far

(Dobreva went Petals.)

Because I love him, do I need another reason?

Allison Cecilia Evers

Ze was nu in het ziekenhuis, haar zoon was soms zo wildebras. Hij was ergens hard tegen aangekomen, ze wachtte nu op de dokters oordeel. Allison zat bij zijn bed en hield zijn kleine tere handje vast. Chantal moest jammer genoeg weg. Ze slikte even. Ze wist zemoest Mylene verwittigen, maar ze wist bijna zeker dat ze zou komen naar het ziekenhuis meteen. Ze zou Mylene gewoon een sms sturen, want bellen was nu te pijnlijk voor haar,
Myl
Ik ben in het ziekenhuis, Jake is hard ergens tegen aangeknald. Ik heb geen idee wat er aan de hand is, want ik heb nog niks gehoord
Kom me maar opzoeken na schooltijd, ik wil niet dat je school prestatiets er onder zou gaan lijden.
xoxo Alli
Ze verstuurde de sms en zuchtte diep. "Mevrouw Evers" hoorde ze. Ze keek achter zichen daar stond de dokter. Ze wachtte gespannen af op de uitslag. Wat mankeerde haar zoontje, ze hoopte zo dat het niet ernstig was.

Standing frozen, in the life I've chosen. You wont find me, the past is all behind me. Buried in the snow.

Zayn Javvad Malik
Klote zooi, nu was alles dus écht klaar. Zijn familie en overige vrienden hadden hem allemaal laten barsten. Iets wat hij ook wel ergens kan begrijpen maar dat ze hem zomaar lieten gaan was voor hem een rare gebeurtenis. Alleen zijn vier vrienden hadden hem nog net niet in de steek gelaten. Schaamte om te laat te gaan komen was er totaal niet bij en daarom liep hij ook zo langzaam mogelijk richting de school. De sigaret tussen zijn vingers rookte flink en daarom liepen ook de meeste voorbijgangers met een boog om hem heen. Het deed het pijn maar toonde dit verder niet. Natuurlijk voelt het kut als mensen je ontwijken maar dit laten merken zou hij nooit doen, bij niks of niemand. Zwijgend stak ik de straat over en hoorde auto's hard remmen of toeteren maar weinig intresse liet hij naar uit gaan. Dan reden ze hem maar lekker aan, was hij daar ook weer vanaf.

Mylène Nicoletta Campbell

'Ja, ik vind Allison heel aardig.' was Liam's antwoord. Meteen kreeg ik een binnenpretje. Hier was ook alles mogelijk! Dr. Love - Mylène zou alles oplossen als het ging om liefde, met name Lillison, de combinatienaam van Liam en Allison. 'Ehm, misschien kunnen we beter naar de les gaan, volgens mij zijn we al te laat.' zei Liam. Hij had wel gelijk, we waren al te laat. Rodenmar gaf als eerste les, fijn. Maar niet heus. 'Kom Liam, we gaan.' glimlachte ik vastbesloten. 'Maar moeten we Jessie niet meenemen?' Ik wierp een blik op het meisje, die er nog steeds alleen stond. Ik trok de jongen mee naar Jessie. 'Hé Jes, ga je mee naar de les? We hebben Rodenmar.' Ik zuchtte diep na het woord "Rodenmar" maar dacht wel aan mijn komische act met mijn buikspreken. Maar nu moesten we echt gaan, want ik had totaal geen zin in straf.

"Live simply, so others can simply live." - Matthew Espinosa

Liam Payne.

'Kom Liam, we gaan.' Glimlachte Myléne vastbesloten. 'Oké.' Zei ik, en ik besloot Myléne maar te volgen, aangezien zij wist waar hier de lokalen zitten. 'Maar moeten we Jessie niet meenemen?' Vroeg ze daarna, terwijl ze naar Jessie keek. 'O, ja, inderdaad.' Zei ik, en ik keek nu ook naar Jessie. Myléne trok me mee nar Jessie toe. 'Hé Jes, ga je mee naar de les? We hebben Rodenmar.' Zegt ze dan tegen Jessie. 'Waar moeten we eigenlijk zijn, en welk vak hebben we?' Vroeg ik, ik ben nooit goed georganiseerd geweest, en vooral niet op school, ik volgde de rest altijd maar. 'Kun je me misschien straks rondleiden door de school?' Vroeg ik daarna met een zucht, en om me heen kijkend. Deze school was groot, veel groter dan mijn vorige school. Ik hoopte dat we niet te laat waren, nou ja, dat waren we zowieso wel, maar ik hoopte in ieder geval dat we niet na hoeven te blijven ofzo. 'Wat heeft Allison eigenlijk? Omdat ze naar de dokter moet.' Vroeg ik aan Myléne.

How far is far

Mylène Nicoletta Campbell

Terwijl Liam nog wat zegt rinkelt mijn telefoon even. Snel pak ik hem uit mijn zak en lees de woorden.
Myl
Ik ben in het ziekenhuis, Jake is hard ergens tegen aangeknald. Ik heb geen idee wat er aan de hand is, want ik heb nog niks gehoord
Kom me maar opzoeken na schooltijd, ik wil niet dat je school prestatiets er onder zou gaan lijden.
xoxo Alli
Ik schiet volledig in de stress. Arme Allison, hoe gaat ze dit aanpakken? Moet ik toch iemand vertellen over…. Nee. Je hebt het Allison belooft. 'Wat heeft Allison eigenlijk? Dat ze naar de dokter moet?' vraagt Liam geïnteresseerd. Wat lief dat hij zo bezorgd is over Allison! Ik denk echt dat die twee perfect zouden zijn, samen. 'Eh…' begin ik wat mompelend. 'Allison heeft een kind -' Shit. 'Kinderding. Ja, een soort kindergriep. Maar het doet geen pijn hoor.' Als ik ook maar even terugdenk aan mijn vorige smoes, hoor ik mezelf zeggen: "Ze had heel erg last van pijn. In haar lichaam." Slim bezig, Myl.

"Live simply, so others can simply live." - Matthew Espinosa

Allison Cecilia Evers

"Wat is er doktor? Wat is er aan de hand met mijn zoon'' vroeg ze aan hem "Hij heeft een lichte hersenschudding en het is het beste als die een tijdje blijft ter opservatie, voor de zekerheid" Even slikte ze toen ze de doktor hoorde. "Dank u doktor" zei ze en hoorde hoe de doktor weer weg ging. "Jake, mijn lieve Jake" zei ze zachtjes. Zachtjes streelde ze zijn haar en hield nog steeds zijn hand vast. Ze wou maar dat Mylene hier nu was, ze had haar nodig. Toch ze wist ook dat school belangrijker was dan dit.
Ze hoopt alleen dat Mylene geen domme dingen zou ratelen, wat dat gebeurde meestal bij haar stress of wanneer zij een geheim van haar moest bewaren.
Ze vondt Liam erg aardig en misschien ook wel leuk, maar wat zou hij in haar zien? Nee hij zou haar vast alleen aardig vinden en verder niks.

Standing frozen, in the life I've chosen. You wont find me, the past is all behind me. Buried in the snow.

[xMeCrazy, weet je toen ik je bericht las. Dat ik letterlijk even mezelf voor dekop sloeg ]

Standing frozen, in the life I've chosen. You wont find me, the past is all behind me. Buried in the snow.

Candira schreef:
[xMeCrazy, weet je toen ik je bericht las. Dat ik letterlijk even mezelf voor dekop sloeg ]

"Live simply, so others can simply live." - Matthew Espinosa

Liam Payne.

Ze ontving een sms, en was gelijk aan het stressen. 'Eh…' Begon Myléne wat mompelend. 'Allison heeft een kind' Zei ze, maar daarna verbeterde ze zich weer meteen. 'Kinderding. Ja, een soort kindergriep. Maar het doet geen pijn hoor.' Zei ze. Ik vond het allemaal maar vaag, iemand van 20 met een kinderziekte? Hmm, vaag. 'Oke, goed om te horen dat ze geen pijn heeft.' Zei ik. 'Maarre, waar hebben we les, en wat voor les hebben we eigenlijk?' Vroeg ik. Ik keek om me heen, jep, deze school is veels te groot. 'Maar kun je me straks nou rondleiden?' Vroeg ik haar voor de tweede keer, aangezien ze nogal overdonderd was door de sms die ze kreeg. Ik was blij dat ik iemand had, nou inmiddels al twee of zelfs drie, die ik alles kon vragen, en waar ik in de lessen naast kon gaan zitten.

How far is far

Mylène Nicoletta Campbell

'Oké, goed om te horen dat ze geen pijn heeft.' Zie je wel. 'Maareh… We hebben straks les, en wat voor les hebben we eigenlijk?' Even dacht ik na. 'Rodenmar geeft wiskunde-iets volgens mij…' mompel ik. 'Ik let niet altijd op.' 'Maar kun je me straks nou rondleiden?' vroeg Liam nogmaals, waar ik op knikte. 'Ja hoor! Het lijkt heel groot, maar als je er een paar keer doorheen bent gelopen, weet je de weg wel. Voor sommigen staan er zelfs borden met pijlen! Erg overdreven, als je het mij vraagt.' ratelende ik achter elkaar door. 'We moeten naar de les. Jessie, kom je ook?' Ik trok Liam aan zijn arm mee naar het eerste lokaal, waar Rodenmar in een hoekje zat. 'Spoken…' fluisterde hij nog bang. "We volgen je…" liet ik mijn buik zeggen, waarna de man verschrikt opsprong. 'Zitten.' zei hij met een piepstem. 'We gaan nu echt beginnen.'

"Live simply, so others can simply live." - Matthew Espinosa

Zayn Javvad Malik
Mijn peuk begon steeds kleiner te worden dus mik ik hem in de bosjes iets verderop. Grijnzend kijk ik rond terwijl ik mijn zonnebril op mijn neus neerklap. Het was nogmaar een paar meters lopen maar zin om optijd te komen was er niet bij dus graaide mijn hand in mijn broekzak en haalde er een nieuwe sigaret uit die ik zwijgend opstak. Opnieuw stak ik de drukke autoweg over maar deze keer waren de auto's niet vanplan te stoppen dus sprong ik snel aan de kant om net niet geraakt te worden. Vloekend wandelde hij verder en kreunde toen hij de school al zag naderen. Alleen nog één straat en dan zou hij bij een nieuwe klote school zijn waar hij weer al zijn cijfers kon gaan verpesten. Zonder de auto's ook maar een blik te gunnen stak hij de laatste straat over. Zin om vijf meter verderop over een zeebrapad te wandelen had hij totaal niet en werd toch nog liever aangereden dan ergens moeite voor doen. De auto's waren niet onder de indruk van zijn actie en reden dan ook gewoon luid door zonder ook maar om te kijken naar een vreemdeling die de straat overstak. De meeste auto's wisten hem te ontwijken maar alsnel brandde er twee felle koplampen van een bestelbusje in zijn zicht en zag het voertuig rakelings op hem af stuiven. Zichzelf verzetten was niet meer nodig want de bus al veel te dichtbij en na een gedempte kreet werd alles langzaam zwart voor zijn ogen.

Liam Payne.

'Rodenmar geeft wiskunde-iets volgens mij…' Mompelde ze. 'Ik let niet altijd op.' Zei ze daarna. 'Nee, ik ook niet, wiskunde is niet mijn sterkste punt.' Grinnikte ik. Ze knikte. 'Ja hoor! Het lijkt heel groot, maar als je er een paar keer doorheen bent gelopen, weet je de weg wel. Voor sommigen staan er zelfs borden met pijlen! Erg overdreven, als je het mij vraagt.' Ratelde ze aan een stuk door. 'Oke, dankje.' Zei ik. Het lijkt inderdaad groot, heel groot. 'We moeten naar de les. Jessie, kom je ook?' Vroeg ze aan Jessie, waarna ze me mee trok naar een lokaal, waarschijnlijk waar we dit uur les hebben, en Mr. Rodenmar zat ik een hoekje. 'Spoken…' Zei hij, hij was duidelijk nog steeds bang voor Myléne haar "spook". "We volgen je…" Liet Myléne haar buik zeggen, waarna hij geschrokken opsprong. 'Zitten.' Zei hij met een piepstem. 'We gaan nu echt beginnen.' Zei hij daarna. Ik sleepte Myléne mee naar een tafeltje ergens achterin, en ging naast haar zitten. 'Volgens mij is hij nog steeds bang.' Grinnikte ik.

How far is far

Jessie Rose Parker

Blijkbaar ben ik hier niet gewenst, dus loop ik weg. Mijn reputatie hier is niet geweldig, maar beter dan eerst. Ik heb nog steeds geen spijt van mijn verhuizing. Ik ben nu veel vrolijker, en heb mijn eigen ruimte. Ik doe mijn oortjes in en luister naar wat muziek. Het is zachte popmuziek, niet iets wat mensen van mij verwachten. Iedereen denkt altijd dat ik naar heavy metal luister ofzo. Wat niemand doorheeft is dat ik eigenlijk nog steeds iemand ben die rustig in een hoekje wil zitten. Maar nee, ik ben veranderd, en ik verander niet meer terug. Ik kan mezelf toch niet zijn. Dat is het enige wat ik in mijn leven heb geleerd. Als er iemand anders bij is kan je jezelf gewoon niet zijn. Vrienden bestaan niet, net zomin als liefde. En ja, ik ben misschien een beetje een mannenverslinder. Maar wat maakt het toch uit. Ik loop naar buiten en ga zitten op een bankje. Als ik ga zitten zie ik opeens een jongen roekeloos de straat oversteken. Ik zie dat hij geraakt wordt door een bus. Meteen ren ik de straat op. Ik sleep de jongen eerst de weg af en leg hem op een bankje. Daarna bel ik de ambulance. Ik voel aan zijn pols. Ja, hij leeft nog.

Spoiler alert: you will save yourself