RPG II Same Mistakes 1D II Speeltopic 1. - Speeltopics

Harry, Liam, Louis, Niall en Zayn hebben het nu echt verpest. Zowel bij familie, vrienden, en in de liefde. Zelfs de band heeft het niet overleeft, maar ondanks dat zijn ze toch nog vrienden. Ze hebben alleen elkaar nog. Daarom besluiten ze om opnieuw te beginnen, zowel in een andere stad, als op een andere school. En als ze denken da het ze gelukt is, dreigt alles dan toch mis te gaan? Maken ze the same mistakes? En dreigt hun vriendschap ook uit elkaar te vallen?




Rollen:

De jongens:
-Harry Edward Styles: Petals
-Niall James Horan: Liked
-Zayn Javadd Malik: Schuld
-Louis William Tomlinson: Phantasie.
-Liam James Payne: Kendizzzzle

De meisjes:
-Jeanne Maria Lively: Daddario
-Nicole Marie Smith: JustLovegood
-Jessie Rose Parker: xZiall
-Mylène Nicoletta Campbell: xMeCrazyMofo
-Allison Cecilia Evers: Candira

Extra rollen:
- Daxton George Vaughn Pathogems

[ bericht aangepast op 3 dec 2013 - 13:45 ]

How far is far

[Jep, ik laat haar vallen]

"Live simply, so others can simply live." - Matthew Espinosa

[Misschien handig om een praat topic te maken, want anders blijft zulke dingen de rpg overlapen]

Standing frozen, in the life I've chosen. You wont find me, the past is all behind me. Buried in the snow.

[Ja, sorry was ik vergeten, ik ga het zo doen haha.]

How far is far

Liam Payne.

Oke, ik had nu echt goed verpest. Zowel bij mijn familie als bij mijn vrienden, en inmiddels ex-vriendin. Ik had geen idee wat ik allemaal heb gedaan, maar dat ik er spijt van heb, ja, dat weet ik wel. Ik kon er gewoon niet meer tegen, ik kon niet meer over straat lopen zonder boos aangekeken te worden in mijn oude stad, zelfs door mijn ouders. En daarom ben ik hier, met de vier vrienden die ik nog had, die ook hetzelfde probleem hadden, hier heen verhuisd om te wonen en verder te studeren. Ik moest wel, daar blijven was geen optie, ik moest een nieuwe start maken, samen met Harry, Niall, Louis, en Zayn, mijn enigste, en laatste vrienden. Ik moest vandaag dus naar mijn nieuwe studie komen, beter, dan kon ik me tenminste even ergens anders op richten dan op de fouten die ik heb gemaakt. Ik liep de deur uit om vervolgens naar mijn auto te lopen, en naar mijn nieuwe studie te rijden. Ik ging de studie zang volgen, want zingen doe ik toch al dag en nacht. Toen ik eenmaal vlak bij mijn nieuwe school parkeerde, stapte ik uit en ging maar een beetje rondlopen, aangezien ik vandaag nog geen bericht had gehad van de rest van de jongens, was ik nu dus loner. Waarschijnlijk lagen die nog gewoon te pitten. Ik kon me gewoon niet concentreren, ik moet iets doen om niet aan het verleden te denken, daarom was ik hier zo vroeg gekomen. Ik liep maar naar de ingang van de school, waar een meisje stond. Ze stond alleen, dus waarom zou ik me niet voorstellen, dan hadden we allebei iemand om mee te praten toch. Ik liep naar haar toe. 'Hey, ik ben Liam' Zei ik, en ik stak mijn hand naar haar uit om me voor te stellen. Ik moest echt kappen met de gedachte dat iedereen me nog steeds haat, dat is ook wel zo, maar hier weten ze gelukkig niks van mijn verleden, hoop ik.

How far is far

Allison liep naar de ingang van de school en hoorde een jongen, de klank in zijn stem kwam haar wel bekend voor, maar waar wist ze niet precies waar vandaan. ''Euhmm, Hallo" begon ze. Ze wist niet met wie deze jongen in gesprek was, maar het voelde alsof ze iets had dwarsgeboomt. Hopelijk was Mylene er al, haar goede vriendin. "Ben je nieuw?" vroeg ze aan de jongen en schonk hem een vriendelijk glimlach toe. Het zou goed kunnen dat deze jongen zoals iedereen die haar voor het eerst ziet medeleiden voor haar zou hebben. Rustig stond ze daar gewoon en langzaam hoorde ze het geremoer achter zich en zuchte even. Tuurlijk er waren altijd weer van die idiote mensen die dachten dat zij helemaal niet blind was, maar gewoon alsof deed. Aan hun bestede ze gewoon geen enkele aandacht aan. "Ik ben Allison" stelde ze zich voor aan de jongen. Want Allison kende de meeste mensen op de school wel, maar het kon altijd zijn dat iemand lang op de school had gezeten, maar ze had diegene dan waarschijnlijk nooit gesproken.

Standing frozen, in the life I've chosen. You wont find me, the past is all behind me. Buried in the snow.

Jessie Rose Parker

Ik loop fluitend door de keuken. Ik woon nu alleen dus heb ik alle ruimte. Na een tijdje kijk ik op de klok. Ik moet maar eens naar school vertrekken Eigenlijk zou ik nu al klaar moeten zijn met de middelbare school, maar aangezien ik een jaar in Engeland naar school wou moest ik het laatste jaar even over doen. Ach, ik vind het niet erg. Ik stap in mijn auto en rij naar school. Meteen kijk ik of er nog nieuwelingen zijn. Ik zie een paar nieuwe jongens. Leuk, ik hou van nieuwelingen. Altijd weer nieuwe kansen. Toch word ik er bijna nooit vrienden mee aangezien ik toch zowat geen vrienden heb. Maar dat maakt me niet uit. Ik ben liever een sterke bitch dan een niet sterk aardig persoon. Maar toch is er altijd nog dat stemmetje in mijn achterhoofd. Ik ben bang dat ik dat nooit meer weg kan krijgen.

Spoiler alert: you will save yourself

[Iemand voor Jessie?]

Spoiler alert: you will save yourself

Jeanne Maria Lively

Mijn vader tekende het papiertje met tegenzin en keek me toen aan. ''Jea, wees alsjeblieft wat voorzichtiger de volgende keer.'' Ik knikte wat afwezig en stopte de vervloekte papiertje in mijn tas. ''Tot zo,'' Ik drukte snel een kus op zijn wang voor ik de voordeur uitliep en mijn auto instapte, het was bijna tijd en er was een grote kans dat ik te laat was. Het kon me eenmaal niets meer schelen. Ik was voor twee dagen geschorst vanwege een gevecht die ik had veroorzaakt en dit was niet de eerste keer. Een diepe zucht verliet mijn lippen toen ik mijn auto uitstapte. Het papiertje leverde ik aan de administratie en keek toen op mijn horloge. De tijd verbaasde me, ik was niet te laat. Op mijn gemakje liep ik naar mijn lokaal en ploft neer op een stoel. Daar ging weer een dag van mijn leven.

I don't want you to die, I want you to suffer.

Praattopic 1.

How far is far

Nicole Marie Smith

Ik zuchten ik had geen zin in school niet na al dat gedoe. Ik deed zo hard mogelijk mijn best om niemand te laten zien dat ik depri was en dat was niet zo moeilijk. Mijn vader was of te wel dronken en dan sloeg hij mijn moeder of te wel sliep hij. En mijn moeder was altijd werken. Ze wisten niet eens wat er was gebeurd op mijn oude school ze wisten alleen dat ik echt weg wou en mijn moeder liet het toe. Ik zat nu al een week ofzo in mijn nieuwe school en ik was al de depri wierdo. En het kon me niks schelen ik was hele maal dood van binnen en niks kon me nog iets schelen. Ik had niemand om bij te huilen ik krop alles op en dit is het rezultaat. Ik liep zuchtend te trap af ik had me eerst al snel aangekleed en was nu opzoel naar mijn schoenen. Eenmaal mijn schoenen gevonden pakten ik een tas en een appel. Ik liep naar buiten pakten mijn fiets een reed naar school.

(Even snel inelkaar geflanst hopelijk valt het mee is er toevalig iemand voor depri nicole )

“Destroying things is much easier than making them." Suzanne Collins

"Live simply, so others can simply live." - Matthew Espinosa

[OMG xMeCrazy Wat heb jij nu voor Allison in gedachten. Ik wordt bang van je lol]

Allison Cecilia Evers

Ze kende Mylene maar al te goed en wist ook dat zij echt haar bijna aan iedere jongen wilt gaan koppelen, maar zij wou gewoon geen nieuweman in haar leven. Nog niet. Het was veelste vroeg voor haar. Toch zou ze later wel weer met Mylene erover praten, want Jeffery haar man was ze eigenlijk nog steeds niet echt overheen. Trouwens geen enkele man wou een vrouw hebben die eigenlijk al een kind had, dat wist ze zeker. De stem van Mylene klonk zoals ze had verwacht, ze wou haar aan Liam gaan koppelen. "Aangenaam Liam" zei ze tegen hem en glimlachte. Even kneep ze in de schouder van Mylene, als betekenis dat ze straks echt met haar wou gaan praten. Dit deed ze alleen als andere mensen bij waren, zoals nu. "Misschien moeten we alvast naar de klas gaan?" zei ze tegen Mylene en Liam.

Standing frozen, in the life I've chosen. You wont find me, the past is all behind me. Buried in the snow.

Liam Payne.

Het meisje schudde mijn uitgestoken hand. 'Mylène.' Lachte ze lief. 'Leuk je te ontmoeten Myléne.' Zei ik daarna met een glimlach. Even later kwam er nog een meisje bij staan. ''Euhmm, Hallo" Begon ze, "Ben je nieuw?" Vroeg ze daarna met een vriendelijke glimlach. 'Ja, dat is Liam.' Legde Myléne aan het andere meisje uit. 'Liam,' Ging Myléne verder. 'dit is Allison.' ei ze. 'Hoi Allison leuk je te ontmoeten.' Glimlachte ik vriendelijk. Ik schrok van een irritante deun, wat blijkbaar de schoolbel was, want iedereen vertrok van het schoolplein."Aangenaam Liam" Zei Allison. Ze kneep even in Myléne haar schouder. "Misschien moeten we alvast naar de klas gaan?" Stelde ze daarna voor. 'Ja, is goed.' Zei ik. Ik hoopte dat Myléne en Allison me mochten, en niet haatte. Dankzij mijn verleden, waar ik liever niet over praat, en aan denk, heb ik snel de gedachte dat niemand me mag. Ik kreeg de rillingen al als ik er aan dacht. Ik besefte dat ik er weer aan dacht, en daardoor niet helemaal aanwezig was, dus ik richtte me weer tot Allison en Myléne. 'Dus... Welke studie doen jullie?' Vroeg ik aan ze.

[Van mij mag het @xMeCrazyMofo. (:]

[ bericht aangepast op 2 dec 2013 - 20:21 ]

How far is far

Jessie Rose Parker

Ik loop naar mijn vriendengroep die tegen een muurtje aangeleund staat. Het zijn eigenlijk bijna alleen maar jongens die zichzelf geweldig vinden. Maar ach, ze zijn niet zo irritant als meiden die steeds maar over de zelfde dingen praten. En dan over make up enzo. Ik leun ook tegen het muurtje en kijk naar de rest. De meesten zijn gewoon lelijke jongens die net uit de puberteit komen, maar een ervan, Josh, hoort daar niet echt bij. Hij grijnst naar me. 'Dave, handen thuis.' Ik sla Dave, die naast me staat. Iedereen lacht. 'Komop dan schatje!' Zegt hij tegen me. Ik draai me om en loop weg. Net als ik weg ben pakt Josh me vast. Ik wil hem slaan, maar hij houdt me tegen 'Sorry. Dave had dat niet mogen doen.' Ik heb de drang Josh ook te slaan, maar aangezien hij allemaal mensen achter zich aan heeft lopen lijkt dat me niet echt een goed idee. 'Ik moet naar mijn les.' Sis ik, en ik trek me los. Ik ben hem even helemaal zat. Ik loop alvast naar mijn lokaal en zie Melanie, Allison en Nicole. Ook staat er nog een nieuweling bij. Ik besluit maar naar hem toe te lopen, want hij is knap. Knapper dan Josh, als je het mij vraagt. 'Hey, ik ben Jessie. Je bent nieuw hier. Waarom?' Vraag ik.

Spoiler alert: you will save yourself

Allison Cecilia Evers

"Ik volg muziek en kunst" zei ze tegen Liam. "Wat volg jij?" vroeg ze aan hem. Ze zou maar niet vertellen dat ze ook zorg en welzijn volgde. Plots hoorde ze een stem, ze wist meteen van wie dat was, Jessie. Natuurlijk wou zij weer alles weten van de nieuweling. Hoe kon het ook anders. Jessie de mannenverslinder. Gelukkig was zij niet zo'n iemand die alles meteen wou weten. Eigenlijk was ze blij dat Jessie nooit haar man had ontmoet, anders had zehem ook wel gegrepen. Ja, Allison vondt dat Jessie echt een mannenverslinder was. "Ik ga maar alvast naar de les, ik spreek je later Liam" Eigenlijk wou ze het niet ontkennnen, maar ze wou Liam beter leren kennen. Toch ze wist dat het nooit zou gebeuren dankzij Jessie. By the way, ze wist zeker dat als er een jongen was die ze leuk vondt dat die toch niks wilt hebben met haar, vanwege haar kind. Plus haar kind zal altijd op de eerste plaats komen, hoe dan ook. Haar mobiel staat 24/7 aan.

Standing frozen, in the life I've chosen. You wont find me, the past is all behind me. Buried in the snow.