The Ultimate Tournament (speeltopic) - Speeltopics

Het verhaal:
Om het kort te houden:
Pokémon met een
steampunk randje.
Vele jaren na de serie
verbetert de technologie
en ontstaan er dingen als
luchtsurfers (windsurfer
voor in de lucht),
Compactboxen
(pokéballen voor kleding,
apparaten enz) en noem
maar op. Een groep van
4-8 jongeren (hangt van
de aanmeldingen af),
trekken samen rond om
alle gyms op hun pad te
verslaan met alle drama
erbij in.

De gyms
1- water
2- insect
3- vuur
4- vecht
5- electrisch
6- ghost
7- aarde
8- lucht

rollen:
Naast de reizende
jongeren (die trouwens
niet allemaal battelaars
hoeven te zijn maar ook
fokker, onderzoeker,
fotograaf enz.) mag je
ook de befaamde altijd
verliezende slechterik
spelen of, mits we in de
buurt zijn, een gymleader.
Géén pokémon.

Personen:
Naam:
Rol:
Leeftijd (tussen de 14 en
18):
Geschiedenis:
Karakter:
Pokémon al in bezit, max
2:
Overige:
Uiterlijk :

Pokémon
Bij iedere pokémon dit
graag even invullen:
Naam:
Bijnaam:
Soort:
Aanvallen (1-4):
Uiterlijk:


Regels:
-Geen zeldzame Pokémon
-Geen in één slag een
wedstrijd winnen, hou het
reëel
-Geen Mary/Gary Sue's
-Niet elkaars personages
bespelen (tenzij je
toestemming hebt van
elkaar)
-minstens 5 zinnen per
week
-reserveringen blijven 2
dagen staan
-Jongens en meisjes gelijk
houden (bij 3 gaat er een
stop op tot de andere
sekse gelijk is)
-16+ mag met maten
-ABN


Jongens:
- Ethan Joshua
Lowerfield ~ Raccoon
-Evan State ~ Stage
-Alynn Pearce ~ Owlsome
-Xander Brightwood ~
Lyraphoenix

Meisjes:
-Cherise "Chey" Ariadne
Lockwood ~ Maximesa
- Alice Samantha
Lowerfield ~ Raccoon
-Yena Mcgraith ~
Lunalovesit
-Allison Daisy Brea ~ Troll

Team Alpha:
De organisatie die in de gehele regio voor problemen zorgt, alleen worden ze zelden gepakt.

Everyone wants a magical solution to their problem, and everyone refuses to believe in magic. - Jefferson (ouat)

MT

Vampire + Servant = Servamp

[MT]

It sounds like you have a narrow definition about being a hero. - John Diggle, Arrow.

(Mijn topics )

I caught a golden trout! But the real treusure? Friendship - ACNH

[mijn topicsjes]

{ do you call yourself a freaking hurricane like me? }

Cherise Ariadne Lockwood
Ik verplaatste mijn voeten op het zwarte board om evenwicht te vinden. Gehuld in mijn zwarte broek en zwarte shirt, aangezien een jurkje niet praktisch was, was ik een donkere verschijning op klaarlichte dag. Normaal plakte ik mijn enkels en polsen af met een zwart, katoenachtig tape en droeg ik mijn zwarte masker om volledig onherkenbaar te zijn. Maar gezien dit geen officiële wedstrijd was, maar gewoon een ordinaire training, kon het ook zo. Mijn veel te lange haren had ik ingevlochten om te voorkomen dat ze in de weg hingen. Toen ik mijn evenwicht op het geavanceerde pikzwarte zweefboard had gevonden schakelde ik de zwaartekrachtpunten in zodat ik niet van het board af zou vallen in een looping. Ik boog voorover om een aantal stenen op te rapen en kwam weer overeind. Ghastly keek me afwachtend aan. 'Oke Ghastly, we gaan wat nieuws proberen. We moeten je reactiesnelheid op peil zien te krijgen, want wie niet sterk is, moet snel zijn.' Ghastly knikte bevestigend. 'Dus, ik ga stenen gooien. Iedere keer als je er een hebt ontweken, gooi ik een andere, Ja?' Ghastly knikte nogmaals. Na mijn training op Lucario's island kon ik aanvoelen waar iemand zich bevond. Dus ook voor Ghastly was ik een betere tegenstander dan Riolu, gezien vechtaanvallen niks uithaalde tegen mijn paarse vriend. We stegen wat omhoog tot we ons tussen het bladerdek van de loofbomen bevonden. Ik knikte naar Ghastly en gooide de eerste steen, die hij keurig ontweek door te verdwijnen. Ik sloot mijn ogen en concentreerde mij op de wind om te kijken waar Ghastly zich bevond. Zo door gooide ik de stenen, maar de vijfde steen was alweer raak. Ghastly verloor zijn concentratie en maakte aanstalten om op de grond te vallen. Ik vloog naar hem toe en ving hem op nog voordat hij de grond raakte. Ik zuchtte. 'Ghastly, ik weet dat je je best doet. Ik moet gewoon een manier zien te vinden om je te trainen.' Met Riolu alleen kon ik niet winnen. Ik had Ghastly nodig, of moest opzoek naar een gras of electrisch type pokemon die ik daarna weer vrij zou laten. Ik schakelde de zwaartekrachtpunten uit en stapte van mijn board af dat ik naast mij in het gras liet zakken. Ik riep Ghastly terug en ging liggen, peinzend over hoe ik ooit Ghastly ging trainen.

Cadency Sky Delacour
Met een appel in mijn mond liep ik over de gang. Mijn hakken galmde door het hele gebouw heen bij iedere stap die ik deed. Eenmaal aangekomen op het kantoor van mijn vader, de bovenste etage van het gebouw, streek ik neer op een van de zwarte fauteuils en wachtte mijn vaders zegje af. 'Skye, ik stuur je het veld in. Je sluit je aan bij team 152, je kent de leden waarschijnlijk wel.' Hij schoof een map naar mij toe die ik vluchtig doorlas. Alexander herkende ik wel, maar de andere jongen was mij een raadsel. 'Ook wil ik dat je deze pokemon meeneemt. Op een laag level als deze kan ik er niks anders voor krijgen dan magicarp.' Ookal brandden de vragen op mijn tong, ik stelde ze niet, bang voor een wijziging in zijn humeur. Ik nam de pokeball aan en bevestigde deze aan mijn riem. 'Je krijgt de motor mee, de gps staat ingesteld, ga.'
'Dankuwel.' Dat was de regel hier, geen vragen stellen en nooit tegen de baas ingaan. Altijd respect tonen. Dochter of niet, hierin was ik als ieder ander. Ik liep naar de motoren toe en zocht die van mij.

Everyone wants a magical solution to their problem, and everyone refuses to believe in magic. - Jefferson (ouat)

Allyn Pearce.
Ik stond op van mijn inmiddels vertrouwde plekje. Aron heeft al die tijd naast me gezeten. Ik had een tijdje zitten staren, denkend, peinzend, over de dagen die zouden volgen. Ik heb dat vaak gedaan, en zal het waarschijnlijk nog vaker herhalen. Ik heb niks. Geen ouders, geen vrienden, geen toekomst. Ik zoek dan wel afleiding in mijn onderzoeken, maar het helpt me niet om alles te vergeten. Ik kan ook niet zeggen dat het allemaal op rolletjes loopt, die onderzoeken. Ik ben zat het bos in geweest, op zoek naar sporen. Ik weet zelf nog niet eens welke sporen ik precies zoek, maar ze moeten er gewoon zijn. Er gaan veel verhalen de ronde over verschillende legendarische Pokémon, en ik zou er graag eentje zien. Áls ze bestaan, waarom zou er dan niet eentje in het plaatselijke bos zitten?
Aron drukte zijn kopje tegen mijn been aan. Hij gaf aan dat hij terug naar huis wilde. Nouja, huis... Ik woon in een schuurtje bij een oude boer. In ruil voor mijn slaapplekje moet ik werken op zijn land. De boer houdt een groep Miltank en verbouwt graan. Hij vertrouwt me niet toe aan de Miltank, maar het graan planten, bemesten, en oogsten laat hij me met alle plezier doen. Het is bepaald geen fijn plekje, maar het gaat er mee door. Ik zou ook op straat kunnen slapen, dan noem ik dit toch bepaald beter.

It sounds like you have a narrow definition about being a hero. - John Diggle, Arrow.

Xander Brightwood
Met zachte halen, streek ik met mijn borstel over de zachte vacht van Dash tot het glom. Joltik was rondjes om zich heen aan het rennen en stopte even om uit te rusten. Ik stopte met poetsen, legde mijn borstel terug in de tas en steeg voorzichtig op, om vervolgens te zorgen dat ik me niet brande. 'Kom Dash, laten we wat lekkers gaan halen in de stad,' zei ik, toen ik me bedacht dat ik iemand vergeten was. Ik keek naar beneden en zag Joltik met glinsterende ogen me aankijken. Ik gebaarde dat hij naar boven moest klimmen.
Eenmaal een pokemon op mijn schouder liet ik Dash de weg af rijden en zette flink de sproen toen we het bos in reden. De wind zuisde langs mij oren en ik genoot van de snelheid. 'we nemen de lange route,' riep ik en schoten door het bos richting de stad.

Vampire + Servant = Servamp

Alice Samantha Lowerfield || Trainer, contestplayer

Vrolijk liep ik samen met mijn oudere broer naar onze eerste stad.Ik had mijn actieve Fennekin vast die overal verwonderd en nieuwsgierig keek.Ik aaide hem even en keek naar mijn broer. "Is het nog ver? "vroeg ik hem ietswat zeurdirig. Ik hield niet van wachten ,ik wilde er nu al zijn. Ik wilde gaan shoppen tegen andere mensen battelen en gymbadges winnen. Ik zat al te dagdromen over mijn eerste lintje van een contest met mijn kleine Fennekin. "Nog een paar uur." zij mijn broer, waardoor ik wakker word uit mijn dagdroom en mijn lippen tuit. "Veel te lang." zeurde ik dan weer en zuchtte. Mijn broer was een rustig type en op zijn schouder zat Boo. Hij was echt om dood te knuffelen!

Alexander Elliot White || Team Alpha lid

Met mijn handen in mijn zakken liep ik op mijn gemak door de kille gangen. Dit gebouw was immens groot en je kon er zo in verdwalen. Doom, liep rustig naast me en keek dodelijk naar de mensen die te lang zaten te staren. Ik hield niet van starende mensen, of de roddels die ze verspreiden. Ik haalde een hand door mijn zwarte haren en ademde diep in,waarna ik het kantoor van de baas binnenging. Ik zag dat Cadency staan en keek haar vragen aan. "U wilde me spreken?" vroeg ik aan de baas terwijl ik mijn armen over elkaar sloeg en rustig op een antwoord wachtte. Ik had het hier al ver geschopt en was ook niet een van de aardigste hier. Ik deed graag mijn eigen ding en nam de leiding over bepaalde dingen. Misschien zou ik het ooit als onderleider schoppen of helemaal aan de top geraken.

I caught a golden trout! But the real treusure? Friendship - ACNH

Crispin Coquard, Alpha spion.

Zittend op mijn favoriete plekje keek ik naar beneden. Ik zag Zigzagoon voorbij rennen. Eentje liep duidelijk voor op, terwijl de rest hem volgde. Team Alpha heeft mijn lust voor organisatie wel weten op te schroeven, maar als nog snap ik niet dat die Zigzagoon de voorste volgen. Ik keek links van me, naar Crobat, die omgekeerd aan de tak hing, dezelfde tak als waar ik op zat. Hij nam zijn rust, en die gunde ik hem. Sneasel zat in zijn pokéball. Het balanceren op takken is hem nog niet gegeven, dat moet nog getraind worden. Crobat is uiterst goed in zijn vak, of beter gezegd; mijn vak. Hij kan uiterst stil vliegen, en manoeuvreert zich geruisloos door het bos. Sneasel is een goede vechter, en heeft een erg goede spirit, maar ik moet hem nog veel leren.
Ik spring van mijn tak en Crobat opent daardoor zijn ogen. "Kom, Crobat, ik zie twee tieners lopen. Tijd om ons brood voor vandaag te verdienen." zeg ik met een knipoog, en Crobat draait zich in één beweging van onder de tak naar boven de tak. Ik keek naar de tieners en er ontstond een glimlach op mijn gezicht.

It sounds like you have a narrow definition about being a hero. - John Diggle, Arrow.

Evan State

Het veld om me heen was leeg, léék leeg zou ik moeten zeggen, maar de jury zou het verschil waarschijnlijk niet eens door hebben. Opeens schoten er plantenstengels uit de grond, ze vormden een soort stromende fontein. In het midden verscheen uit het niets een deerling, Buck. Hij gleed meer met de planten en maakte een grote sprong waardoor hij op de grond belandde. Eenmaal daar zette hij zijn poten mooi neer en stak zijn hoofd ertussenin, in de houding die mijn moeder me had geholpen hem aan te leren. Zo snel als hij klaarstond spatte opeens alle planten uit elkaar en de blaadjes regenden neer om Buck heen. Door de mist van balderen sprong Sabel naast Buck op de grond en ging in eenzelfde houding staan. Nadat alle blaadjes waren gedaald hieven ze vragend hun hoofdjes op naar mij.
Ik pakte een van de compactboxen van mijn riem af en goot wat van het voedsel wat er in zat in een bakje. Dankbaar begonnen Buck en Sabel te eten en ik leunde tevreden tegen een boom aan terwijl ik ze bekeek. De routine ging nog best goed, al wist ik dat we meer zouden moeten kunnen om een echt contest te winnen. Helaas hadden Sabel en Buck nog niet zoveel vaardigheden, dan zouden we die mensen pas echt iets kunnen laten zien. Misschien zouden we iets met Buck's Sand Attack kunnen maar om Leech Seed zo lang vol te houden was voor hem al een hele klus, meer wilde ik niet van hem vragen. Ik zou pas echt aan de slag kunnen gaan als ze Aromatherapy, Seed bomb, Giga drain of Energy ball konden. Als Jump Kick nou een gras aanval zou zijn dan zou Buck zijn Sap Sipper ability kunnen gebruiken om de aanval tegen te gaan, dat zou geweldig zijn geweest.
Zuchtend wendde ik me weer tot de twee deerling en haalde een appel uit mijn zak die ik gretig op at. Buck en Sabel waren al bijna klaar met eten, Sabel begon al vrolijk rondjes te springen door het gras en Buck stond op het punt mee te doen. Misschien zouden we een move tutor op moeten zoeken, dan zouden ze seed bomb of giga drain kunnen leren, als het ten minste niet teveel zou kosten. Ik liet de gedachte varen, Buck en Sabel vroegen zich waarschijnlijk al af waarom ik zo afwezig was, ik moest maar weer eens iets leuks met ze gaan doen.


[Heb de bijnaam van Saw veranderd in Sabel omdat het anders raar klonk, en btw welk seizoen is het?]

[ bericht aangepast op 30 nov 2013 - 13:35 ]

"Why, one a' those Sleepin'-on-the-Floor-All-Day-Gettin'-Nothing-Done sorts a' shops, master Beetles"

[Mijn topics]

26 - 02 - '16

ik denk gwn lente/zomer? Is het makkelijkst

Everyone wants a magical solution to their problem, and everyone refuses to believe in magic. - Jefferson (ouat)

Cherise Chey Lockwood
Ik legde de laatste hand aan het katoentape rondom mijn enkel en borg alles op. Tijd om naar de stad te gaan om me voor te bereiden op mijn eerste gymbattle. De watergym. Met beide pokémon was ik niet in het voordeel noch nadeel, dit zou dus op pure strategie aankomen. Ik pakte mijn zwarte vliegboard om op te stijgen, alleen net toen ik mijn zwaartekrachtpunten had ingeschakeld vloog nog een luchtsurfer voorbij die zo dicht langs mij reed dat ik mijn evenwicht moeilijk kon bewaren. Ik keek op en zag nog net de schim van een jongen en zijn pokemon. Aso, ik zou hem krijgen. Ik schakelde de knop van mijn motor om die ik erop gemonteerd had om nóg sneller te kunnen vliegen, helaas was het niet toegestaan in vliegwedstrijden, maar gezien dit geen wedstrijd was en de jongen een voorsprong had kon het prima. Ik leunde naar voren waardoor ik wegschoot en door de wind suiste. Ik kreeg de jongen al snel in het oog en besloot hem in te halen door middel van een mooie kurkentrekker. Hij keek even op toen ik over hem heen vloog en voor hem vloog uit het niets. Ik ging wat langzamer om te zorgen dat ik naast hem vloog. 'Zin in een wedstrijdje stunten?' riep ik. De meeste mensen die ik tegen was gekomen zeiden wel ja omdat het nog niet zo lang geleden was dat ik de vliegcup had gewonnen en mijn ninjafoto in iedere grote stad hing. Ik was echt blij dat ik had gekozen voor anonimiteit gezien ik waarschijnlijk niet met al die aandacht om kon gaan.

Everyone wants a magical solution to their problem, and everyone refuses to believe in magic. - Jefferson (ouat)

[lente dan, dan zijn Buck en Sabel nu roze]

"Why, one a' those Sleepin'-on-the-Floor-All-Day-Gettin'-Nothing-Done sorts a' shops, master Beetles"

Yena Mcgraith

Ik stapte door het bos, de zon tegemoet. Het was een typische lenteochtend en Glamz danste om me heen. Eevee zat op mijn schouder een beetje in zichzelf te babbelen. Ik zag een meisje over me heen suizen met een prachtige kurkentrekker. Over vliegtechniek gesproken! Ik ging zitten en pakte mijn lichtgroene vliegboard. Door haar was ik op een idee gekomen. Ik wist niet zo goed waar ik moest zijn en aangezien een vriendelijke mevrouw me net de weg had gewezen moest het dichtbij zijn. Van bovenaf zag ik meer, en ben ik er ook sneller. Glamz en Eevee kwamen bij me staan. 'Miarrrr!' zei Glamz. Ze wist wat ik ging doen en haakte haar gedraaide staart om de paal van het zeil (heet dat zo?). Eevee ritste mijn rugzak open. Ze was nog jong, en ik wilde haar zoveel mogelijk leren over de wereld, zelfs die van bovenaf. Maar ik vond het niet zo'n goed idee haar zo hoog vrij op het board te zetten. Glamz daarentegen, was al ouder en wist al veel. Ook had ze veel vaker met me gesurfd. Ik steeg op en keek rond. Wat verder zag ik een stadje. Wauw, dacht ik. Dat is ook niet ver. Daarna ging ik met de wind mee naar het kleine stadje, om te gaan trainen voor mijn eerste contest/gym (dit vat ik niet. Moeten we de gyms doen?).

{ do you call yourself a freaking hurricane like me? }