Ok, dit zal voor jullie heel oninteressant zijn en weer zo'n irritante topic waarin word "gezeurd", maar ik moet het echt kwijt. Ik zit hier huilend achter mijn laptop en weet echt niet meer wat ik moet doen..
Ik woon bij mijn vader en zijn vriendin. Ik heb hier zelf een hond, Joep. Joep is echt mijn alles. Mijn broer en zusje wonen hier niet meer, omdat ze telkens ruzie hebben met mijn vader en zelf zijn ze ook niet de makkelijkste. Mijn zusje is laatst nog weggegaan.
Ik heb het al die tijd voor mijn vader opgenomen. Ze noemden hem telkens "klootzak", "harteloos" en al dat soort dingen. Het was hier een gevangenis volgens hen. Ik hou heel veel van mijn vader en ik kan er niet tegen als mensen zo over hem praten.
Hij heeft zoveel voor me gedaan..
Maar mijn vader en ik hebben ook steeds vaker ruzie. Gewoon domme discussies die uit de hand lopen.Of als een van ons een slecht humeur heeft, reageert die het af op de ander. We hebben beide hetzelfde karakter, dus we botsen heel erg.
Elke keer als we een ruzie hebben, ga ik wandelen met Joep of ga ik naar mijn kamer. Dan "vlucht" ik zeg maar. Dan ben ik kwaad op hem en vind ik hem ook een klootzak, een ondankbare, harteloze persoon en begrijp ik plotseling waarom hij iedereen kwijt is.
Maar zo wil ik me niet voelen.
Ik weet dat mijn vader alles wat hij zegt niet meent. En dat hij ook van mij houdt..
Maargoed.
Hij maakt vaak van die "grapjes" naar kennisen of familie, over dat hij erna uitkijkt dat ik uit huis ga. Of dat ik eindelijk naar Amersfoort ga (voor 3 maand), zodat hij rust heeft. En ik weet dat het grapjes zijn.. Maar ik voel me er wel kut om.
En telkens als we ruzie hebben, schreeuwt hij: dan flikker je toch op!
Laatst, was hij kwaad op Joep. Toen trapte hij hem en greep hij hem in zijn nek en góóide hem letterlijk weg. Nou, bij mij mag je alles flikken. Al steek je mijn huis in de fik of rijd je een familielid aan.. Maar van Joep blijf je af. Toen hadden we dus ook echt bonje en hebben we een tijdlang niet gesproken met elkaar.
Gisteren was het weer gezellig. We waren met z'n tweeën thuis, keken samen tv en hadden het over Robinson, een programma waar we samen naar kijken. Zodra dan zijn vrienidn thuis komt, is er weer een hele andere sfeer. En ik geef haar niet op de kop.. Echt niet.
Vandaag was ik alleen thuis. Ik ging rond 12 uur na beneden en bedacht me dat ik vanmiddag (rond 3/4 uur) de hondjes zou uitlaten. Omdat ik al dagen slecht te pas ben, besloot ik om in bed te gaan liggen. Ik heb huiswerk gemaakt, geschreven, geslapen enz. Maar daardoor ben ik de tijd vergeten en dus ook de hondjes.
Toen schreeuwde papa net naar boven, of ik ze had uitgelaten. En toen ik eerlijk toegaf dat ik het vergeten was en dat nu nog snel zou doen, werd hij boos. Kwam ik beneden, was hij al met de honden weg.. Kwam hij terug, schreeuwde hij kwaad dat ze weg moesten. Als ik geen tehuis voor ze zocht, deed hij dat wel. En toen zei ik dat Joep van mij was, dat dat ook in zijn paspoort stond. En toen kreeg ik naar mijn kop:
"In dit huis is niks meer van jou. Helemaal niks. En als je bij Joep wilt blijven. Rot je ook maar lekker op! Ga je lekker mee met het paspoort. Pak je spullen maar, ik breng jullie wel. Hebben we eindelijk rust." Ik ben huilend naar boven gegaan en nu zit ik hier.
Ik heb al een tijdlang mijn spullen klaar staan. Klaar voor vertrek. Het enige wat ik nog pakken moet is de riem van Joep en dan kunnen we gaan. Maar ik wil het niet. Ik wil papa niet in de steek laten, ik weet dat hij het niet meent en dat hij het schreeuwt omdat hij boos is. En bovendien, heb ik nergens om heen te gaan. Mijn vriendinnen hebben me allemaal allang in de steek gelaten om hun vriendjes en mijn moeder kan ik ook niet terecht..
Praten helpt niet met papa, dat loopt uit op een ruzie en dat maakt het weer erger..
Ik wil wel een brief schrijven, waarop staat dat hij eindelijk zijn rust heeft en ik hem niet meer zou lastig vallen. Maar zoals ik al zei; ik wil hem niet kwetsen.
Ook wil ik Joeps spullen naar boven halen en hem op mijn kamer houden. Zo heeft papa geen last meer van hem en heb ik hem alsnog, tot ik een andere oplossing vind. Maar dit zal allemaal niks oplossen.
Anyway. Mijn spullen staan al klaar.. Maar ik weet niet wat ik moet doen.
Sorry voor het lange berichtje..
You know, sometimes when you cage the beast, the beast gets angry.
